Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Andrzej Skoczylas Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 września 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 709/13 w sprawie ze skargi D. I. A. we W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie prowadzenia niezgodnej z przepisami reklamy apteki 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz D. I. A. we W. 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 12 września 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 709/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. Izby Aptekarskiej we W. (dalej: skarżąca) na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie prowadzenia reklamy apteki, uchylił zaskarżone postanowienie i stwierdził, że postanowienie nie podlega wykonaniu oraz zasadził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. D. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny we W. odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego z wniosku skarżącej D. Izby Aptekarskiej we W. w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie: "D. o Z. " położonej w G. oraz reklamy jej działalności.

Na postanowienie D. Izba Aptekarska złożyła zażalenie do Głównego Inspektora, wnosząc o jego uchylenie w całości z powodu naruszenia art. 31 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i wydanie postanowienia o wszczęciu wnioskowanego postępowania w sprawie naruszenia art. 94a ustawy Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r., nr 45, poz. 271 ze zm.), przy udziale skarżącej na prawach strony.

Główny Inspektor Farmaceutyczny zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, w uzasadnieniu wskazując, że udział organizacji społecznej w postępowaniu administracyjnym opiera się na trzech podstawowych przesłankach tj: postępowanie powinno dotyczyć osoby trzeciej; udział organizacji jest uzasadniony jej celami statutowymi oraz udział organizacji jest uzasadniony interesem społecznym. Organ uznał, że w sprawie skarżąca nie wykazała konkretnego interesu społecznego, a jedynie wyraziła generalne przekonanie, że należy przestrzegać obowiązujących przepisów prawa. Dalej wyjaśnił, że nie poddaje wątpliwości potrzeby zakazu reklamy aptek i w pełni popiera stanowisko wyrażone przez skarżącą. Niemniej jednak argumentacja przytoczona na poparcie istnienia interesu społecznego jest de facto uzasadnieniem dla ratio legis znowelizowanego art. 94a ustawy Prawo farmaceutyczne. W jego ocenie, nie jest możliwe utożsamianie wprowadzenia konkretnego przepisu z interesem społecznym.

Odnosząc się do argumentu, iż organizacja mogłaby być wsparciem merytorycznym w sprawie wskazał, że do takiej roli - sprawowania nadzoru w zakresie przestrzegania przepisów o zakazie reklamy jest wojewódzki inspektor farmaceutyczny. Zaprezentowana argumentacja skarżącej zdaniem organu wskazuje, na chęć ochrony członków samorządu podmiotów prowadzących apteki. D. Izba Aptekarska to zrzeszenie farmaceutów – prowadzących apteki na określonym terenie. Wszczęcie a następnie dopuszczenie jej jako organizacji do postępowania spowoduje, iż korzystając z praw przysługujących stronie, będzie miała ona dostęp do dokumentów, dotyczących działalności gospodarczej podmiotu prowadzącego aptekę. Niewykluczone jest, że będą to dane dotyczące podmiotu bezpośrednio konkurującego na lokalnym rynku. Dlatego też w ocenie Głównego Inspektora, dopuszczenie skarżącej do postępowania, którego stroną jest inny przedsiębiorca, nie zawsze farmaceuta, mogłoby poważnie zagrozić interesom tego przedsiębiorcy.

D. Izba Aptekarska we W. złożyła skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W..

W odpowiedzi na tę skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżone postanowienie.

Sąd I instancji wskazał, że w sprawie spór toczy się o odmowę wszczęcia przez organ postępowania administracyjnego, a stanowisko organ opiera na niestwierdzeniu wystarczających przesłanek dla realizacji takiego żądania. Strona zaś wskazuje w szczególności na okoliczność ograniczenia zakresu swojego żądania w związku z wycofaniem wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu na prawach strony.

Sąd zaznaczył, że w sprawie dotyczącej naruszenia przez aptekę D. o Z. z siedzibą w G. przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne D. Izba Aptekarska złożyła zarówno wniosek o wszczęcie postępowania administracyjnego, jak i o dopuszczenie do udziału w nim na prawach strony. Kwestia dopuszczenia do udziału skarżącej w postępowaniu, po jego ewentualnym wszczęciu przez D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu administracyjnym. Zakończyło się ono w dwóch instancjach wydaniem postanowień odmawiających dopuszczenia skarżącej do udziału w postępowaniu i zaskarżeniem postanowienia wydanego przez Główny Inspektor Farmaceutyczny w II instancji. Ostatecznie jednak skarżąca wycofała skargę na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego i postępowanie sądowo-administracyjne w tej sprawie zostało umorzone postanowieniem WSA w Warszawie z dnia 12 września 2013 r. (sygn. akt VI SA/Wa 695/13).

Wobec powyższego Sąd I instancji ograniczył zasadność skargi tylko do rozstrzygnięcia na podstawie art. 31 § 1 k.p.a. czy spełnione zostały ustawowe przesłanki do wszczęcia postępowania w rozpatrywanej sprawie. W takim przypadku zakres kontroli sądu powinien zostać ograniczony wyłącznie do kwestii potwierdzenia bądź nie prawidłowości decyzji organu w zakresie uznania, czy działania organizacji społecznej podejmowane zgodnie z jej statutem służyć mają ochronie interesu społecznego.

Rozpoznając sprawę Sąd I instancji wskazał, że nie podziela argumentacji organu, który stwierdził, że cel statutowy organizacji społecznej, jaką jest skarżąca, nie uprawnia do działania w interesie społecznym w zakresie wszczęcia postępowania administracyjnego.

WSA wskazał, że kwestię stanowiących podstawę oraz treść (cel) żądania wszczęcia postępowania przez organ administracji nie można traktować rozłącznie, gdyż przedmiot żądania warunkuje w istocie rozpoznanie merytoryczne sprawy głównej, jaką stanowi zbadanie naruszenia zakazu reklamy aptek. Kwestie te pozostają z sobą w związku i wzajemnie się warunkowują. W kontekście interpretacji art. 31 § 1 k.p.a. należy mieć także na uwadze cel postępowania administracyjnego jakim jest załatwienie danej sprawy. Prawo żądania wszczęcia i udziału w takim postępowaniu (legitymacja procesowa), warunkujące de facto rozpoznanie sprawy głównej, nie może być ograniczane ponad określone ustawowe granice, tym samym za niedopuszczalną uznać należy taką wykładnię, która zawęża zakres uprawnień wnioskodawcy, jak również nakładającą na niego dodatkowe do spełnienia warunki.

W ocenie Sądu I instancji, dokonując oceny stanu faktycznego oraz prawnego badanej sprawy w kontekście wycofania wniosku skarżącej o jej dopuszczenie do udziału w postępowaniu na prawach strony, nie sposób przyjąć, że organ zgromadził wystarczający materiał dowodowy, pozwalający na stwierdzenie braku interesu społecznego ze względu na zakres zadań statutowych D. Izby Aptekarskiej, który by uzasadniał odmowę wszczęcia postępowania z urzędu. Inicjatywa dowodowa organu w tej sprawie ograniczyła się do wezwania skarżącej celem wykazania przez nią interesu społecznego wszczęcia postępowania i negatywnej oceny przedstawionej argumentacji, w istocie dotyczącej wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a nie jego wszczęcia. Organ nie podjął także działań w celu zweryfikowania materialno-prawnych przesłanek żądania skarżącej, tj. zarzutu naruszenia przepisów Prawa farmaceutycznego w wyniku prowadzenia przez wymienioną we wniosku aptekę reklamy jej działalności, odmawiając skarżącej udzielenia informacji na ten temat.

Zdaniem Sądu I instancji, w zmienionych skutkiem wycofania wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu okolicznościach sprawy trudno kwestionować fakt, iż skarżąca, jako organizacja społeczna, poprzestając jedynie na wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego nie działa bezinteresownie, angażując się w ochronę interesów zawodowych społeczności aptekarzy w sytuacji zagrożenia takich uniwersalnych wartości, jak naruszenie zasad uczciwej konkurencji i przestrzegania tych samych zasad prowadzenia działalności gospodarczej, która jest działalnością reglamentowaną przez państwo, gdyż wymaga uzyskania zezwolenia.

W badanej sprawie kwestia naruszenia prawa - art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne stała się wysoce prawdopodobna w związku z udziałem wskazanej przez D. Izbę Aptekarską apteki D. o Z. w programie lojalnościowym [...], uznanym za niedozwoloną formę reklamy, zarówno w orzecznictwie sądowym (por. np. wyrok WSA w Warszawie z 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 1660/13), jak również przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego (pismo z dnia [...] lipca 2013 r.).

W rozpoznawanej sprawie wskazać również należy, że Główny Inspektor Farmaceutyczny każde działanie na rzecz respektowania wprowadzonego w ustawie Prawo farmaceutyczne zakazu reklamy aptek uznaje za działanie podjęte w interesie społecznym, a nie branżowym. W tym kontekście niezrozumiałe jest stanowisko GIF zajęte w rozstrzyganej sprawie, które pozostaje w sprzeczności z tezami skierowanego do wojewodów pisma (z [...] lipca 2013 r.) prezentującego oficjalne stanowisko głównego organu odpowiedzialnego za sferę nadzoru państwa nad rynkiem leków. Pomimo, iż skarżąca wskazała na naruszenia prawa przez jedną z aptek w zakresie zakazu reklamy, w szczególności na jej udział w programie [...], żądając podjęcia odpowiednich działań w tej sprawie przez D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we W., GIF utrzymał w mocy skarżone postanowienie organu I instancji nie dostrzegając interesu społecznego we wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego, niezgodnie z prezentowanym na zewnątrz oficjalnym stanowiskiem odnoszącym się do meritum przedmiotowej sprawy.

Reasumując Sąd I instancji wskazał, że motywy działania skarżącej, mające na celu wszczęcie przez właściwy organ - D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego - postępowania administracyjnego w sprawie zaprzestania prowadzenia niedozwolonej reklamy apteki oraz reklamy jej działalności, uzyskują dodatkowe oparcie w stanowisku naczelnego organu administracji odpowiedzialnego za nadzór państwa nad rynkiem leków.

Główny Inspektor Farmaceutyczny złożył skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie sądu I instancji wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., w przypadku zaś stwierdzenia przez Sąd I instancji, że zachodzą przesłanki określone w art. 188 p.p.s.a. organa wnosi o uchylenie wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skargą kasacyjną organ zarzucił:

Na postawie art. 174 pkt 2 naruszenie następujących norm prawa procesowego:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w zw. z art. 31 § 1 i § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013 r., poz. 267) co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez przeprowadzenie nieprawidłowej oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia Głównego Inspektora Farmaceutycznego, poprzez jego uchylenie i przyjęcie, że organ administracji publicznej rozpatrując wniosek organizacji społecznej o wszczęcie postępowania administracyjnego złożony na podstawie art. 31 § 1 k.p.a. powinien badać interes społeczny przemawiający za wszczęciem postępowania,

2) art. 134 § 1 p.p.s.a. co miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez wyjście poza granice przedmiotowej sprawy i dokonanie ustalenia stanu faktycznego na podstawie akt odrębnego postępowania toczącego się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie (sygn. akt VI SA/Wa 695/13) co skutkowało przyjęciem przez Sąd, że przedmiotowe postępowanie należy ograniczyć jedynie do rozważań w przedmiocie zasadności wszczęcia postępowania administracyjnego z pominięciem przesłanek określonych w art. 31 § 1 k.p.a. i tym samym rozpatrzeniem sprawy w niepełnym jego zakresie,

3) art. 3 § 2 pkt 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez niezbadanie zgodności z prawem uchylonego postanowienia Głównego Inspektora Farmaceutycznego, ale wydanie wyroku w oparciu o tezy przytoczone przez D. Izbę Aptekarską na etapie postępowania sądowego, podczas gdy w świetle zebranego materiału dowodowego należało uznać, że uchylony akt administracyjny odpowiadał prawu.

Ponadto na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie norm prawa materialnego:

4) art. 7 ust. 1 pkt 5 i art. 2a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (tj. Dz. U. z 2008 r. Nr 136 poz. 856 ze zm.) poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że interesem społecznym uzasadniającym udział D. Izby Aptekarskiej w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie naruszenia przez podmiot prowadzący aptekę, zakazu reklamy aptek jest zapis ustawy stanowiący, że do zadań Izby należy sprawowanie pieczy nad wykonywaniem zawodu farmaceuty oraz, że wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia publicznego i polega m.in. na kierowaniu apteką punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub hurtownią farmaceutyczną.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ przedstawił argumentację wniesionych zarzutów.

D. Izba Aptekarska w piśmie procesowym z dnia [...] marca 2015 r. – ustosunkowując się do skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Dokonując kontroli instancyjnej wyroku sądu I instancji z 12 września 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny miał na uwadze, że zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. w postępowaniu kasacyjnym rozpoznanie sprawy sądowoadministracyjnej następuje w granicach skargi kasacyjnej przy uwzględnieniu z urzędu przesłanek nieważności postępowania. W niniejszej sprawie nie wystąpiły wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a. przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznanie sprawy ograniczył do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie został wydany na skutek wniesionej skargi D. Izby Aptekarskiej na postanowienie z [...] stycznia 2013 r. utrzymujące w mocy postanowienie z [...] listopada 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku D. Izby Aptekarskiej w sprawie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki.

W skardze kasacyjnej wniesionej przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego sformułowane zostały zarówno zarzuty naruszenia przepisów postępowania, jak i prawa materialnego. Skonstruowane zarzuty nie okazały się jednak zasadne.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji w wyczerpujący i pogłębiony sposób poddał kontroli zgodności z prawem postanowienie z [...] stycznia 2013 r. oraz poprzedzające jego wydanie postępowanie wyjaśniając, że interes społeczny D. Izby Aptekarskiej przemawiający za wszczęciem na Jej wniosek postępowania administracyjnego w przedmiocie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki wynikał zarówno z potrzeby ochrony zdrowia publicznego osób korzystających z usług farmaceutycznych, jak i konieczności wypełniania przez D. Izbę Aptekarską swoich statutowych i ustawowych uprawnień. Niewątpliwie kryterium "interesu społecznego" jest niedookreślone, a jego treść zmienia się w czasie zależnie od wartości uznawanych za ważne w społeczeństwie (P. Gołaszewski, K. Wąsowski w: red. R. Hauser, M. Wierzbowski, K.p.a. Komentarz, Warszawa 2014, s. 153). W poddanym kontroli instancyjnej wyroku sąd I instancji w prawidłowy sposób odniósł tę niedookreśloność pojęcia "interesu społecznego" do realiów powstałej sprawy. Uwagi Sądu dotyczące konieczności zapewnienia ochrony interesów zawodowych społeczności aptekarzy w sytuacji zagrożenia zasad uczciwej konkurencji oraz przestrzegania takich samych zasad prowadzenia działalności gospodarczej nie miały charakteru arbitralnego i nie wykroczyły poza obręb analizowanego pojęcia.

Poza tym, formułując pierwszy zarzut kasacyjny Główny Inspektor Farmaceutyczny niezasadnie powołał się na inne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które został wydany w odmiennych realiach faktycznych i nie miały charakteru wiążącego dla sądu I instancji w rozumieniu art. 170 p.p.s.a. Nie we wszystkich wskazanych w uzasadnieniu skargi kasacyjnej wyrokach zapadły jednakowe rozstrzygnięcia oddalające skargi. Przykładowo w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 689/13 skarga została oddalona ponieważ Izba Aptekarska wniosła o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, które w ogóle nie zostało wszczęte. Natomiast z samego uchylenia przez sąd I instancji postanowienia z [...] stycznia 2013 r. i pozostawienia w obrocie prawnym postanowienia z [...] listopada 2012 r. nie można wywodzić automatycznie, że drugie z wymienionych postanowień jest zgodne z prawem. Zgodnie z jednolitym w swojej treści orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego naruszenie art. 135 p.p.s.a. nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej (wyrok NSA z 20 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1044/10, lex nr 1151516, wyrok NSA z 12 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 1199/12, lex nr 1305295). Ubocznie należy w tym miejscu zauważyć, że formułując zarzut kasacyjny naruszenia przepisów postępowania Głównego Inspektora Farmaceutycznego nieprawidłowo oparł jego treść na art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., który stanowi o uwzględnieniu przez sąd I instancji skargi ze względu na naruszenie prawa materialnego, podczas gdy o naruszeniu przepisów postępowania stanowi art. 145 §1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Przechodząc do drugiego ze sformułowanych zarzutów kasacyjnych dotyczącego naruszenia art. 134 §1 p.p.s.a., w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd I instancji nie wykroczył poza granice rozpoznawanej sprawy sądowoadministracyjnej. Przedmiotem tej sprawy było zbadanie zgodności z prawem odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z wniosku D. Izby Aptekarskiej w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie D. o Z. położonej we G. oraz reklamy jej działalności przez podmiot, który uzyskał zgodę na jej prowadzenie. Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie podjęte zostało przez organ I instancji w postanowieniu z [...] listopada 2012 r., które następnie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Głównego Inspektora Farmaceutycznego z [...] stycznia 2013 r. Jak wyjaśnił sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku z [...] września 2013 r., kwestia dopuszczenia do udziału D. Izby Aptekarskiej w postępowaniu administracyjnym po jego ewentualnym wszczęciu przez D. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny we W. została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu. Z tego powodu nie mogła ona stanowić przedmiotu kontroli sądu w niniejszej sprawie, gdyż w przeciwnym razie sąd ten naruszyłby art. 134 §1 p.p.s.a. wykraczając poza granice rozpatrywanej sprawy. Granice sprawy sądowoadministracyjnej wyznaczane są przez granice sprawy administracyjnej. Ze względu na to, że treść i zakres tej sprawy określany jest przez znajdujące w niej zastosowanie normy prawa materialnego, to w rzeczywistości normy tego rodzaju determinują treść rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym akcie i precyzują elementy pozwalające na konkretyzację powstałego stosunku prawnego (T. Woś w: red. T. Woś, P.p.s.a. Komentarz, Warszawa 2012, s. 702). W poddanym kontroli instancyjnej wyroku sąd I instancji orzekając w sprawie legalności postanowienia z 2 stycznia 2013 r. ani nie ograniczył, ani nie poszerzył ram przedmiotowych sprawy administracyjnej.

W kolejnym zarzucie kasacyjnym Główny Inspektor Farmaceutyczny wskazał na naruszenie art. 3 §2 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 145 §1 pkt 1 p.p.s.a. nie podając wszakże ostatniej jednostki redakcyjnej w postaci litery (art. 145 §1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). Zarzut ten został jednak skonstruowany wadliwe przede wszystkim z tego względu, że art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. w ogóle nie może być podstawą kasacyjną, ponieważ stanowi on o kognicji sądu administracyjnego w odniesieniu do poszczególnych kategorii wydawanych w postępowaniu administracyjnym postanowień. Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku dokonał kontroli postanowienia z [...] stycznia 2013 r. biorąc pod uwagę całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Za naruszenie art. 3 §2 pkt 2 p.p.s.a. nie może zostać potraktowane uznanie za zasadne argumentów D. Izby Aptekarskiej przedstawionych w skardze przy jednoczesnym odrzuceniu argumentacji Głównego Inspektora Farmaceutycznego wyrażonej w postanowieniu z [...] stycznia 2013 r. Trudno przy tym wskazać związek tego zarzutu kasacyjnego z zasadą kontradyktoryjności postępowania cywilnego i sądowoadministracyjnego, na którą Główny Inspektor Farmaceutyczny powołał się w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.

Jako niezasadny należało także ocenić jedyny sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego. Jak zostało to już powyżej zauważone, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd I instancji w prawidłowy sposób odniósł tę niedookreśloność pojęcia "interesu społecznego" do realiów powstałej sprawy. Twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu wyroku z [...] września 2013 r. nie można postawić zarzutu arbitralności oraz automatyzmu w ustaleniu zbieżności pomiędzy treścią statutu D. Izby Aptekarskiej oraz zaistnieniem po Jej stronie interesu społecznego do wszczęcia postępowania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z normy wynikającej z art. 7 ust. 1 pkt 5 p.f. wynika kompetencja samorządu aptekarskiego do sprawowania pieczy i nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w każdym z dopuszczalnych przez prawo przejawów. Jednym z nich pozostaje prawo do zainicjowania postępowania administracyjnego na podstawie art. 31 §1 i 2 k.p.a., w razie łącznego zaistnienia wskazanych w tych przepisach przesłanek. Nawet jeśli we władzach organizacji społecznej zasiadają osoby prowadzące działalność konkurencyjną w stosunku do inwestora, nie uzasadnia to automatycznie wykluczenia wystąpienia interesu społecznego stojącego u podstaw wszczęcia takiego postępowania na podstawie art. 31 §2 k.p.a.

Z opisanych powyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny w pkt 1 wyroku działając w oparciu o art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.

W pkt 2 Sąd działając na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a. zasądził od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz D. Izby Aptekarskiej 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.