drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, I OSK 521/07 - Wyrok NSA z 2008-01-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 521/07 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2008-01-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-04-11
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Janina Antosiewicz
Joanna Banasiewicz
Małgorzata Pocztarek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SA/Łd 849/06 - Wyrok WSA w Łodzi z 2007-01-16
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 3 ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Janina Antosiewicz NSA Joanna Banasiewicz Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 stycznia 2007r. sygn. akt II SA/Łd 849/06 w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od M. Z. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Łd 849/06 po rozpoznaniu skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], znak [...], stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz przyznał ze Skarbu Państwa – Kasy WSA w Łodzi wynagrodzenie w wysokości 292,80 zł na rzecz radcy prawnego J. P. za pomoc prawną udzieloną skarżącej z urzędu.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpatrzeniu odwołania M. Z. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], znak [...], w której na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 14 ust. 2 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198, ze zm.), odmówiono udostępnienia informacji publicznej w zakresie wykazu wspólnot mieszkaniowych komercyjnie administrowanych oraz zarządzanych przez istniejące [...] zakłady budżetowe według stanu faktycznego na dzień udzielenia odpowiedzi, z uwzględnieniem wszystkich zmian w tym zakresie dokonanych od 1999 r.; wysokości dochodów, jakie miesięcznie czerpie każdy z zakładów budżetowych i w jaki sposób księguje wpływy od poszczególnych wspólnot mieszkaniowych w oparciu o kryteria zgodności z ustawą o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r.; sposobu, w jaki zakłady budżetowe księgują dochody z najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze dot. składników majątkowych j.s.t. w oparciu o kryteria zgodności z ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych – na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej, obejmuje m.in. uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla interesu publicznego. Jak wynika z art. 2 ustawy, każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo do dostępu do informacji publicznej, a od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego, to jednakże podmiot prowadzący postępowanie w sprawie o udostępnienie informacji publicznej winien rozważyć, czy udostępnienie informacji w zakresie określonym we wniosku jest "szczególnie istotne dla interesu publicznego", przy czym pojęcie interesu publicznego należy traktować szeroko jako interes mieszkańców danej jednostki samorządu terytorialnego lub – ogólnie – wszystkich mieszkańców kraju. Organ odwoławczy zauważył, że prawo do informacji publicznej nie jest prawem bezwzględnie obowiązującym i podlega pewnym ograniczeniom, przede wszystkim w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, jednakże i sama ustawa o dostępie do informacji publicznej wyznacza granice prawa dostępu do informacji.

Organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji, prowadząc postępowanie administracyjne wszczęte wnioskiem z dnia 26 czerwca 2006 r. zwrócił się do M. Z. o wskazanie, w jakim zakresie jej żądanie jest istotne dla interesu publicznego, w związku z faktem, iż informacje, o których mowa we wniosku wymagają przetworzenia. W dniu 5 lipca 2006 r. M. Z. doręczyła do organu pierwszej instancji pismo zatytułowane "Uzupełnienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej", w którym stwierdziła, iż z uwagi na nieprecyzyjną treść art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, żądanie wyrażone w piśmie z dnia 4 lipca 2006 r. nie znajduje odniesienia do tego przepisu z tego względu, iż przepis ten nie wskazuje na kim ciąży obowiązek wykazania szczególnego interesu publicznego. Kolegium podzieliło pogląd zaprezentowany przez organ pierwszej instancji, że jeżeli chodzi o udostępnienie informacji wiążących się z koniecznością ich przetworzenia, możliwe jest wymaganie od wnioskodawcy sprecyzowania "szczególnie istotnego interesu". Organ zauważył, że pogląd taki znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA z dnia 22 lutego 2006 r., sygn. akt 1721/05, w którym stwierdzono, iż w zakresie prawa dostępu do informacji interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa. Kolegium podkreśliło, że z przedstawionej dokumentacji wynika, iż organ pierwszej instancji informując o tym, iż żądana informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej, zwrócił się do wnioskodawcy o wykazanie powodów, dla których udzielenie informacji będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wnioskodawca nie wskazał jednakże na jakikolwiek powód, który świadczyłby, że żądana informacja będzie szczególnie istotna dla interesu publicznego.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi M. Z. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W powołanym na wstępie wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja oraz decyzja ją poprzedzająca zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że w sprawie bezspornym jest, iż informacja, będąca przedmiotem pkt 1–3 wniosku skarżącej z dnia 26 czerwca 2006 r. jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Stosownie bowiem do treści art. 1 ust. 1 tejże ustawy, informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych, tj. dotyczących funkcjonowania władzy publicznej, wykonywania zadań publicznych lub zarządzania, gospodarowania majątkiem publicznym.

W ocenie Sądu rozważenia wymagało zatem, czy organ administracji zasadnie odmówił skarżącej udzielenia żądanej informacji jako informacji przetworzonej, posiłkując się argumentem o braku istnienia interesu publicznego.

Sąd podniósł, że art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej kształtuje prawo dostępu do informacji publicznej w sposób bardzo szeroki, stanowiąc, iż przysługuje ono każdej osobie, przy czym od osoby tej nie można żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Zdaniem Sądu prawo do informacji publicznej ulega ograniczeniu już z samej treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez ograniczenie uprawnienia do uzyskania informacji publicznej. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, przy czym do uzyskania informacji przetworzonej jedynie w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. W ocenie Sądu z powyższych przepisów wynika zatem, że podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej jest uprawniony do odmowy udzielenia informacji przetworzonej w przypadku, gdy nie jest to istotne dla interesu publicznego. Decyzja o odmowie udzielenia informacji podejmowana jest na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przy czym u jej podstaw leżą dwie przesłanki: istnienie przedmiotu żądania w postaci informacji o charakterze przetworzonym oraz brak szczególnie istotnego znaczenia dla interesu publicznego.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie definiuje pojęcia informacji przetworzonej. W literaturze przedmiotu uznaje się za informację przetworzoną, mając przy tym na uwadze miernik wysiłku intelektualnego zaangażowanego w proces przetwarzania informacji, taką informację publiczną, która została opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy i na podstawie kryteriów przez niego wskazanych (E. Jarzęcka-Siwik, Ograniczenie dostępu do informacji przetworzonej; "Przegląd Sądowy" 2004, nr 7–8/151, s. 157).

Sąd wskazał, że skarżąca żądała informacji dotyczących stanu mienia komunalnego, w szczególności dochodów zakładów budżetowych i sposobu ich księgowania w oparciu o kryteria wynikające z ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, wskazując w toku postępowania na coroczne sprawozdania, jakie Gmina zobowiązana jest składać stosownie do art. 180 tejże ustawy. Organ administracji, do którego zostało skierowane żądanie powinien, zdaniem Sądu, w pierwszej kolejności ustalić, czy wniosek dotyczy informacji publicznej, czy jest on podmiotem zobowiązanym do udzielenia tego rodzaju informacji i czy informacja ma charakter informacji przetworzonej. Dopiero w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że żądana informacja wymaga przetworzenia, rozważenia wymaga, czy jej udzielenie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Tymczasem w ocenie Sądu, organy obu instancji, nie przeprowadziły wymaganych rozważań. Przede wszystkim organy administracji przyjęły, że przedmiotem żądania jest informacja przetworzona, nie wskazując na żadne konkretne okoliczności, które przemawiałyby za przyjętą tezą. W ocenie Sądu nie można uznać za uzasadnienie argumentu przedstawionego przez organ pierwszej instancji, że udzielenie informacji wymaga "podjęcia dodatkowych czynności polegających na konieczności sięgnięcia do dokumentacji źródłowej, dokonania analiz, obliczeń i zestawień". Sąd stwierdził, że w większości przypadków udostępnienie danych, informacji czy nawet sporządzonych już gotowych zestawień wymaga pewnego wysiłku, nie każdy jednak wysiłek, zasługuje na miano "przetwarzania informacji". Dodatkowo Sąd podniósł, że skarżąca wnosiła o udostępnienie danych, które mogły wynikać ze sporządzanych corocznie sprawozdań. Podmiot zobowiązany nie zbadał jednak, czy sprawozdania sporządzane w trybie art. 180 ustawy o finansach publicznych bądź też inne zestawienia, raporty czy analizy dotyczące stanu mienia komunalnego, istniejące na dzień złożenia wniosku o udzielenie informacji i znajdujące się w posiadaniu organu odpowiadać mogły treści i zakresowi żądania bez potrzeby przetworzenia czy też jedynie po dokonanym przekształceniu, czyli zmiany postaci informacji, nośnika informacji czy usunięciu danych, które nie mogą być ujawnione z uwagi na ich objęcie tajemnicą.

Zdaniem Sądu skoro podmiot zobowiązany nie wywiódł, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej, oczywistym jest wniosek, iż organy administracji nie miały podstaw do żądania od skarżącej wykazywania, że udzielenie danych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Jeżeli zaś chodzi o odpowiedź na pytanie, na kim spoczywa obowiązek wykazania, że udzielenie przetworzonej informacji publicznej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, Sąd stanął na stanowisku, iż organ administracji uprawniony jest do żądania od wnioskodawcy wykazania istnienia tej przesłanki, choć jak wynika z art. 2 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie można żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Skoro jednak osoba występuje do organu z żądaniem określonej treści, a uzyskanie określonej informacji łączy się z koniecznością przetworzenia, powinna ona wykazać ów społeczny interes. Ponadto z uwagi na fakt, że realizacja uprawnienia związana jest z istnieniem określonej przesłanki, w ocenie Sądu podmiot chcący skorzystać z tego uprawnienia powinien – gdyż leży to w jego własnym interesie – wykazać, iż przesłanka ta jest spełniona. Przyjęcie przeciwnego poglądu, że jedynie na podmiocie zobowiązanym ciąży obowiązek rozważenia istnienia lub braku interesu społecznego, a wnioskodawca nie ma prawnego obowiązku wykazania istnienia interesu społecznego powoduje, iż trudno będzie uwzględnić niejako "z urzędu" interes i cel przyświecający wnioskodawcy.

Sąd zauważył ponadto, że organ pierwszej instancji odmawiając udzielenia informacji, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazał jako przyczynę odmowy, iż nie posiada stosownych informacji, a także, że jej udzielenie miałoby charakter informacji przetworzonej. Sąd ustosunkowując się do treści motywów zawartych w decyzji organu pierwszej instancji stwierdził, że aby wdrożyć tryb postępowania w przedmiocie informacji publicznej i odmówić jej udzielenia na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ, do którego wystąpiono z żądaniem udzielania informacji musi uznać się za podmiot zobowiązany do jej udzielenia. Podmiotem zobowiązanym jest podmiot, który (z reguły ze względu na swą właściwość rzeczową) znajduje się w posiadaniu informacji objętych żądaniem. Jeżeli organ – adresat żądania nie dysponuje daną informacją, nie jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji. Ustawa nie przewiduje dla takiego organu ani obowiązku uzyskania informacji od innego, właściwego podmiotu celem przekazania wnioskodawcy, ani nawet wydania decyzji administracyjnej, z której wynikałaby odmowa udzielenia informacji z uwagi na brak statusu podmiotu zobowiązanego. Organ powinien jedynie pismem zawiadomić o tym fakcie wnoszącego żądanie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2002 r., o sygn. akt II SAB 289/02).

Sąd odnosząc się do treści zarzutów skargi dotyczących nieudostępnienia skarżącej treści oświadczenia majątkowego Dyrektora Wydziału Budynków i Lokali W. K., Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że przedmiotem kognicji jest jedynie rozstrzygnięcie o odmowie udzielenia informacji objętych pkt 1–3 wniosku z dnia 26 czerwca 2006 r. Kwestia powyższego oświadczenia majątkowego pozostaje zaś poza zakresem decyzji organów administracji. Skoro organ uznał, że informacja nie posiada charakteru informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmowa jego udostępnienia nie nastąpiła w formie decyzji wydanej na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy, lecz w drodze pisma informującego, iż sprawa nie dotyczy informacji publicznej. W związku z powyższym objęcie kontrolą kwestii nieudostępnienia oświadczenia majątkowego w niniejszym postępowaniu wykraczałoby poza granicę sprawy i stanowiłoby naruszenie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.). Sprawa bezczynności Prezydenta Miasta Ł. została zatem wyłączona do odrębnego rozpoznania.

Sąd Wojewódzki uchylając zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z uwagi na wskazane powyżej uchybienia nie przesądził, że objęte wnioskiem z dnia 26 czerwca 2006 r. informacje mają charakter informacji nieprzetworzonej. Rozpoznając ponownie sprawę organy będą miały na uwadze, że wyjaśnienia wymaga zakres żądanych przez wnioskodawcę informacji pod kątem posiadanych przez organ informacji i konieczności ich przetworzenia. Zdaniem Sądu nieusprawiedliwione jest bowiem powoływanie się na brak interesu publicznego w sytuacji, gdy nie zostało przesądzone, że mamy do czynienia z informacją przetworzoną.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., zaskarżając go w całości. W ramach pierwszej z podstaw kasacyjnych przewidzianych w art. 174 pkt 1 P.p.s.a. Kolegium zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że podjęcie dodatkowych czynności polegających na konieczności sięgnięcia do dokumentacji źródłowej, dokonania analiz, obliczeń i zestawień nie oznacza, iż żądana informacja publiczna jest informacją przetworzoną, która może być udostępniania jedynie w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Ponadto w ramach drugiej z podstaw kasacyjnych przewidzianych w art. 174 pkt 2 P.p.s.a. Kolegium zarzuciło naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez niepełne przedstawienie stanu sprawy, a tym samym dokonanie wadliwej oceny zebranego materiału dowodowego oraz poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku jednoznacznych wskazań co do dalszego postępowania,

2) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ P.p.s.a. przez faktyczne zastosowanie tego przepisu mimo niepowołania go w wyroku, przy jednoczesnym nieistnieniu przesłanek uzasadniających zastosowanie tej normy prawnej.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Kolegium wskazało, że czynności, które zdaniem Sądu powinien dokonać organ zobowiązany do udzielenia informacji w zestawieniu z treścią żądania skarżącej świadczą o tym, iż informacja ta miała charakter informacji przetworzonej. Kolegium zarzuciło, że Sąd nie zanalizował, co to znaczy "podjęcie dodatkowych czynności polegających na konieczności sięgnięcia do dokumentacji źródłowej, dokonania analiz, obliczeń i zestawień" w odniesieniu do żądania wniesionego przez skarżącą. Spełnienie wniosku skarżącej nie mogło polegać na przekazaniu sprawozdań sporządzanych na podstawie art. 180 ustawy o finansach publicznych, nawet po usunięciu z nich danych objętych tajemnicą. Sprawozdania te bowiem nie zawierają większości danych żądanych przez skarżącą. Ponadto czynności konieczne dla przygotowania żądanej informacji wiązałyby się z zaangażowaniem określonych środków osobowych i finansowych. Kolegium wskazało, że organ pierwszej instancji, właśnie dlatego, że znał treść corocznych sprawozdań sporządzanych na podstawie art. 180 i 181 ustawy o finansach publicznych i porównał ją z treścią wniosku skarżącej, zasadnie uznał, iż samo powielenie tych sprawozdań nie będzie równoznaczne z udzieleniem żądanych informacji, bowiem nie będzie odpowiadać treści i zakresowi jej żądania. Niezbędne było przetworzenie tych informacji. Kolegium podniosło, że Sąd de facto zarzucił organowi niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności. Jest to równoznaczne z zarzutem naruszenia prawdy obiektywnej i przepisów procesowych w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Jednak w uzasadnieniu wyroku Sąd takiego uchybienia wprost nie wyartykułował ani nie stwierdził, że organy administracji publicznej naruszyły przepisy zawierające zasadę prawdy obiektywnej i będące tej zasady realizacją.

Skoro jednak organy obu instancji zbadały, czy sprawozdania sporządzane w trybie art. 180 ustawy o finansach publicznych jak również inne zestawienia, raporty i analizy dotyczące stanu mienia komunalnego, istniejące na dzień złożenia wniosku skarżącej i znajdujące się w posiadaniu organu odpowiadać mogą treści i zakresowi żądania bez potrzeby przetworzenia czy też jedynie po dokonanym przekształceniu, czyli zmiany postaci informacji, nośnika, informacji czy usunięciu danych, które nie mogą być ujawnione z uwagi na ich objęcie tajemnicą i stwierdziły, iż odpowiedź na to pytanie jest negatywna, to nie wiadome pozostaje i Sąd tego nie wskazał, jakie czynności i jakie działania jeszcze powinny organy te podjąć, aby Sąd mógł uznać, że żądana informacja wymaga przetworzenia. Wobec oczywistej tezy, że badanie okoliczności udowodnionej jest zbyteczne, to nieukierunkowanie organów administracji orzekających w sprawie, polegające na braku spójnych z treścią wywodów wyroku wskazań co do dalszego postępowania, stanowi naruszenie art. 141 § 4 P.p.s.a. Kolegium stwierdziło, że Sąd zobowiązał organy administracji publicznej wyłącznie do dokonania czynności już przez te organy dokonanych.

W konkluzji skargi kasacyjnej Kolegium wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną skarżąca wniosła o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania.

Granice skargi kasacyjnej wyznaczone są przez jej podstawy, które w rozpoznawanej sprawie określono jako naruszenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przepisów prawa materialnego przez błędną ich wykładnię oraz przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) oraz naruszył art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ P.p.s.a.

Wszystkie zarzuty skargi kasacyjnej są uzasadnione.

Należy zgodzić się ze skarżącym, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na co wskazuje uzasadnienie zaskarżonego wyroku, dokonał błędnej oceny prawnej ustaleń faktycznych, zarzucając organowi administracji publicznej nieprawidłowości w postaci niewyjaśnienia zakresu informacji żądanych przez M. Z. pod kątem posiadanych przez organ informacji i konieczności ich przetworzenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Żądanie M. Z. skierowane w piśmie z dnia 21 lipca 2006 r. do Urzędu Miasta Ł. w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ma charakter informacji przetworzonej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Sporządzenie wykazów oraz udzielenie informacji żądanych we wniosku z uwagi na ich zakres oraz czasokres, którego mają dotyczyć wymaga od organu zaangażowania środków zmierzających do zestawienia konkretnych danych z określonego czasu, poczynienia wyliczeń oraz różnego rodzaju porównań.

Nie można jak uczynił to Sąd I instancji zarzucić organowi, że nie wykazał, iż żądana przez M. Z. informacja publiczna ma charakter informacji przetworzonej skoro z treści samego wniosku wynika jej złożoność uzasadniająca podjęcie przez organ dodatkowych czynności polegających m.in. na sięgnięciu do dokumentacji źródłowej.

W wyroku z dnia 17 października 2006 r. I OSK 1347/05, Lex 281369 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tak zwanej informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią zatem takie informacje proste, informacją przetworzoną, której udzielenie skorelowane jest z potrzebą wykazania przesłanki interesu publicznego.

Z taką też informacją publiczną mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie, co usprawiedliwiało żądanie od wnioskodawczyni wykazania interesu publicznego uzasadniającego udostępnienie żądanych informacji. Interesu tego wnioskodawczyni nie wykazała, co słusznie skutkowało odmowę udostępnienia informacji.

Wbrew wątpliwościom Sądu I instancji sprawozdania sporządzane na podstawie art. 180 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych nie zawierają większości danych żądanych przez M. Z., na co jednoznacznie wskazuje porównanie treści ww. przepisu z treścią wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Także twierdzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, jakoby nie wyjaśniono w sprawie, czy organ jest w posiadaniu żądanej informacji wydaje się nieuzasadnione w świetle dokumentacji sprawy.

Zawarte w uzasadnieniu decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] twierdzenie, iż na dzień złożenia wniosku Wydział Budynków i Lokali Urzędu Miasta Ł. danych takich nie posiadał świadczy wyłącznie o tym, że organ nie posiadał w tym czasie gotowej, prostej informacji.

Dalsza część uzasadnienia decyzji jednoznacznie świadczy o tym, iż organ jest dysponentem żądanej informacji, lecz jej udostępnienie z uwagi na to, iż ma ona charakter informacji przetworzonej wymaga podjęcia dodatkowych czynności oraz zaangażowania określonych środków finansowych i osobowych.

W końcu uwzględnienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi skargi M. Z. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ P.p.s.a. nie koresponduje z treścią uzasadnienia zaskarżonego wyroku, z którego wynika, iż powodem uchylenia decyzji było naruszenie przez organy przepisów postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ P.p.s.a.).

Uwzględniając powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 i art. 203 pkt 2 P.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 2 lit. b/ rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt