Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Referent Monika Kutarska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 1 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi Zarządu Powiatu w Łukowie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 3 września 2008 r. nr NK.II.0911/379/08 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków Dyrektora Domu Pomocy Społecznej oddala skargę.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 3 września 2008r., znak NK.II.0911/379/08 Wojewoda Lubelski stwierdził nieważność uchwały Zarządu Powiatu w Łukowie z dnia 30 czerwca 2008 r., Nr 65/130/2008, w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, iż przedmiotową uchwałą Zarząd Powiatu powierzył pełnienie obowiązków Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. Panu W. P. na czas określony od dnia 1 lipca 2008 r. do 30 czerwca 2010 r. W ocenie organu nadzoru przedmiotowa uchwała została podjęta bez podstawy prawnej, bowiem przepisy prawa powszechnie obowiązującego nie przewidują możliwości powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora domu pomocy społecznej.

Organ nadzoru wskazał, iż powołany jako podstawa prawna uchwały art. 112 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008r. Nr 115, poz. 728) przewiduje jedynie możliwość powołania kierowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, nie zaś osób pełniących obowiązki kierownika. Żaden inny przepis ustawy nie przewiduje wyznaczenia osoby pełniącej obowiązki kierownika jednostki organizacyjnej pomocy społecznej. Oznacza to, że powierzenie obowiązków należy traktować tak samo jak powołanie na stanowisko kierownika. W ocenie organu powołanie osoby pełniącej obowiązki Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa, a zatem należy stwierdzić, iż przedmiotową uchwałą powołano kierownika (dyrektora) domu pomocy społecznej, który winien spełniać wymagania ustawowe.

W ocenie organu nadzoru przedmiotowa uchwała obarczona jest wadą prawną także z powodu istotnego naruszenia art. 122 ustawy o pomocy społecznej. W świetle tego przepisu osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej. Tymczasem jak wynika z przesłanych przez Starostę Łukowskiego dokumentów, Pan W. P. nie posiada trzyletniego stażu pracy w pomocy społecznej.

Organ nadzoru podniósł również, iż przedmiotowa uchwała narusza również art. 3a ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593, ze zm.), przez to, iż osoba powołana na stanowisko Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. nie została wyłoniona w drodze postępowania konkursowego, jak wymaga tego wskazany przepis ustawy o pracownikach samorządowych. W ocenie organu nadzoru nie mają znaczenia prawnego w niniejszej sprawie podnoszone w piśmie Starosty Łukowskiego z dnia 14 sierpnia 2008 r., znak: OSO.0901-2/08 okoliczności dotyczące konieczności zapewnienia ciągłości w zarządzaniu Domem Pomocy Społecznej w sytuacji niewyłonienia w konkursie kandydata spełniającego wymogi ustawowe w konkursie, co zdaniem starosty miało uzasadniać odstąpienie od ścisłego respektowania wymogów ustawowych w zakresie powołania na w/w stanowisko. Organ nadzoru stwierdził, iż w świetle art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm.) wojewoda sprawuje nadzór nad działalnością uchwałodawczą organu powiatu tylko i wyłącznie biorąc pod uwagę kryterium zgodności z prawem, a więc nie ma kompetencji do badania celowości bądź zasadności podejmowanych uchwał.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze wniósł Zarząd Powiatu w Łukowie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia w całości, względnie o stwierdzenie wydania uchwały Zarządu Powiatu z dnia 30 czerwca 2008r. z naruszeniem prawa. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono:

- naruszenie art. 79 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie powiatowym, w sytuacji zaistnienia przesłanek do stwierdzenia co najwyżej wydania uchwały z naruszeniem prawa, wobec braku ustawowych regulacji w zakresie postępowania przy zatrudnianiu osób na stanowiska kierownicze w domach pomocy społecznej, gdy otwarty i konkurencyjny nabór na to stanowisko prowadzony w trybie art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych zakończył się wynikiem negatywnym;

- oparcie rozstrzygnięcia nadzorczego na przepisie art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych, który jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie w jakim nie przewiduje trybu postępowania, jeżeli otwarty i konkurencyjny nabór na stanowisko kierownicze domu pomocy społecznej nie dochodzi do skutku, wskutek braku kandydatów spełniających formalne wymogi ustaw.

W uzasadnieniu Zarząd Powiatu w Łukowie stwierdził, że nie kwestionuje poczynionych przez organ nadzoru ustaleń co do faktów, iż dyrektor Domu Pomocy Społecznej w R. nie został wybrany w drodze postępowania konkursowego, a ponadto nie spełnia wymogu trzyletniego stażu pracy w pomocy społecznej przewidzianego w art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Skarżący podniósł natomiast że rozstrzygnięcie nadzorcze narusza obowiązujące prawo, gdyż w stanie faktycznym sprawy zachodziła podstawa do rozstrzygnięcia co najwyżej, że przedmiotowa uchwała została podjęta z naruszeniem prawa, nie było zaś podstaw do stwierdzenia jej nieważności. Skarżący wskazał, iż odstąpienie od ścisłego respektowania wymogów ustawowych w zakresie powołania nowego dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. było spowodowane tym, iż przeprowadzony wcześniej nabór w trybie konkursowym nie doprowadził do wyboru kandydata spełniającego wymogi ustawowe do powołania na stanowisko kierownicze. Skarżący podniósł, iż prawdopodobnymi przyczynami tego stanu rzeczy są wyjątkowo trudne warunki pracy w placówce oraz istniejący od wielu lat konflikt pomiędzy związkami zawodowymi a dyrekcją placówki.

W ocenie skarżącego zachodziła pilna potrzeba powołania osoby, pełniącej funkcje dyrektora placówki, gdyż pozostawienie jej bez kierownika prowadziło do powstania realnego zagrożenia dla pensjonariuszy i personelu. Te względy legły u podstaw czasowego zatrudnienia na stanowisku dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. W. P., wobec bezskutecznego naboru na to stanowisko osoby spełniającej wszystkie formalne wymogi ustawowe. Skarżący zarzucił, iż Wojewoda Lubelski nie ustalając w sposób wyczerpujący powyższych okoliczności faktycznych sprawy naruszył art. 79 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym, który stanowi, że rozstrzygnięcie nadzorcze winno zawierać uzasadnienie faktyczne.

Skarżący zarzucił również, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze opiera się na naruszającym Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej przepisie art. 3a ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych, który jest niezgodny z art. 2 Konstytucji w zakresie, w jakim nie przewiduje trybu postępowania, jeżeli otwarty i konkurencyjny nabór na stanowisko kierownika domu pomocy społecznej nie dochodzi do skutku, wskutek braku kandydatów spełniających formalne wymogi ustawy. Zdaniem skarżącego, skoro ustawodawca regulując kwestię otwartego i konkurencyjnego naboru na stanowisko kierownika domu pomocy społecznej nie uregulował dalszego postępowania, jeżeli wynik tego naboru okaże się negatywny, to nie można przyjąć, że przedmiotowa uchwała jest nieważna.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Lubelski wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym i nie podzielając argumentów zawartych w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna, bowiem zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze jest zgodne z prawem.

Podstawowym zarzutem, na jakim Wojewoda Lubelski oparł swoje rozstrzygnięcie stwierdzające nieważność uchwały Zarządu Powiatu w Łukowie z dnia 30 czerwca 2008 r. w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. był brak podstaw prawnych do wydania uchwały o takiej treści.

W ocenie Sądu stanowisko Wojewody jest w pełni trafne, bowiem przytoczony w uchwale jako jej podstawa prawna przepis art. 112 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej nie upoważnia do wydania uchwały powierzającej pełnienie obowiązków dyrektora w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, jaką jest dom pomocy społecznej. W świetle tego przepisu zarząd powiatu zatrudnia kierowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, o których mowa w ust. 8 (czyli ośrodków adopcyjno-opiekuńczych, jednostek specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, oraz ośrodków wsparcia, domów pomocy społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych i ośrodków interwencji kryzysowej), zgodnie z wymogami określonymi w art. 122 ust. 1, po zasięgnięciu opinii kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie lub kierownika ośrodka pomocy społecznej w mieście na prawach powiatu. Z treści cytowanego przepisu nie wynika w żaden sposób upoważnienie do podejmowania uchwał w przedmiocie powierzenia pełnienia obowiązków kierownika (dyrektora) domu pomocy społecznej. Upoważnienia takiego nie stwarza również żaden inny przepis obowiązującego prawa. W obowiązujących przepisach można wskazać sytuacje, w których ustawodawca zadecydował o możliwości powierzenia pełnienia obowiązków określonego organu administracji publicznej czy kierownika innej jednostki organizacyjnej wykonującej zadania publiczne. Przykładowo art. 36a ust. 4a ustawy z 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r., Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) upoważnia organ prowadzący szkołę do powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora szkoły wicedyrektorowi, a w szkołach, w których nie ma wicedyrektora, nauczycielowi tej szkoły do czasu powierzenia stanowiska dyrektora, zgodnie z wymogami ustawowymi, jednak nie dłużej niż na okres 6 miesięcy. Innym przykładem może być § 26 ust. 7 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 24 marca 2005 r. w sprawie kolegiów pracowników służb społecznych (Dz. U. Nr 61, poz. 544), który upoważnia organ prowadzący do powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora kolegium pracowników służb społecznych ustalonemu przez siebie kandydatowi na okres jednego roku szkolnego, w sytuacji, gdy do konkursu na stanowisko dyrektora nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie wyłoniono kandydata. Brak przepisu przyznającego expressis verbis upoważnienie do powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora domu pomocy społecznej oznacza niedopuszczalność podjęcia przez zarząd powiatu takiej uchwały. Uchwała taka musiałaby się opierać na swoistej analogii, niedopuszczalnej w tym przypadku ze względu na fundamentalną dla prawa publicznego zasadę praworządności, która wymaga, aby każde działanie organu administracji publicznej miało nie budzącą wątpliwości podstawę prawną w przepisach prawa obowiązującego. Wzgląd na tą zasadę sprzeciwia się przyjmowaniu domniemania istnienia kompetencji nie wyrażonych wprost w przepisach. Jest to tym istotniejsze w przedmiotowej sprawie, gdyż jak słusznie zauważa Wojewoda Lubelski w odpowiedzi na skargę: "powierzenie pełnienia obowiązków" kierownika (dyrektora) jednostki organizacyjnej pomocy społecznej bezsprzecznie oznacza delegowanie wszystkich funkcji, kompetencji, uprawnień i powinności, które są przynależne stanowisku kierownika (dyrektora).

W tym stanie rzeczy Zarząd Powiatu w Łukowie podjął uchwałę nie mającą podstawy prawnej w obowiązujących przepisach prawa. Tego typu wada jest na tyle istotna, że musi skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały. Całkowicie niezasadna jest podnoszona przez skarżącego argumentacja, jakoby w przypadku przedmiotowej uchwały doszło jedynie do nieistotnego naruszenia prawa, co w świetle art. 79 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym uzasadnia jedynie stwierdzenie wydania uchwały z naruszeniem prawa. Brak podstaw prawnych do podjęcia uchwały zawsze musi być uznany za wadę istotną, uzasadniającą stwierdzenie jej nieważności.

Powyższe uchybienie, jakim dotknięta jest przedmiotowa uchwała, jest wystarczające aby uznać, że Wojewoda Lubelski podjął prawidłowe rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały, Sąd orzekający w niniejszej sprawie uznaje jednak za zasadne odniesienie się również do pozostałych argumentów organu oraz skarżącego.

W ocenie Sądu trafne jest stanowisko organu nadzoru, iż przedmiotowa uchwała narusza art. 122 ustawy o pomocy społecznej oraz art. 3a ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych. Pierwszy z wymienionych przepisów stawia wymóg, aby osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej (do których zalicza się domy pomocy społecznej) posiadały co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej. Faktem niekwestionowanym w niniejszej sprawie jest, iż powołany przedmiotową uchwałą na stanowisko Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. Pan W. P. takiego stażu nie posiada. Niesporny między stronami jest również fakt, iż powołanie Pana P. do pełnienia obowiązków dyrektora domu pomocy społecznej nastąpiło z naruszeniem wymogu wynikającego z art. 3a ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych, który wymaga, aby nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze był otwarty i konkurencyjny. Powołanie Pana P. do pełnienia obowiązków dyrektora nastąpiło w trybie pozakonkursowym, w związku z niepowodzeniem postępowania konkursowego, które nie doprowadziło do wskazania kandydata legitymującego się spełnieniem określonych ustawowo warunków.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni akceptuje stanowisko zaprezentowane w przytaczanym również przez Wojewodę Lubelskiego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2002r. (II SA/Lu 914/02, niepubl.), zgodnie z którym brak wyróżnienia w ustawie funkcji osoby pełniącej obowiązki dyrektora prowadzi do uznania, iż ewentualne powierzenie pełnienia obowiązków musi opierać się na stwierdzeniu spełniania przesłanek wymaganych przez przepisy prawne przy mianowaniu na dyrektora. Nie ma znaczenia fakt braku odpowiedniej osoby do powołania dyrektora.

Z kolei w zakresie wymogu, wynikającego z art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych, dokonania naboru na kierownicze stanowisko urzędnicze w administracji samorządowej, jakim jest niewątpliwie stanowisko dyrektora domu pomocy społecznej, odbywał się w trybie otwartym i konkurencyjnym, w orzecznictwie prezentowany jest jednolity pogląd, iż wymóg ten ma charakter bezwzględny i ustawa nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyjątków (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2007r., II OSK 1445/07, LEX nr 365725 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2008r., III SA.Łd 48/08, niepubl.). Stanowisko to w pełni podziela skład orzekający w niniejszej sprawie.

W świetle powyższego niezasadne są argumenty przedstawione przez skarżącego, a zmierzające do wykazania, że odstąpienie od ścisłego respektowania wymogów ustawowych w zakresie powołania nowego dyrektora Domu Pomocy Społecznej w R. było spowodowane tym, iż przeprowadzony wcześniej nabór w trybie konkursowym nie doprowadził do wyboru kandydata spełniającego wymogi ustawowe do powołania na stanowisko kierownicze, co w ocenie skarżącego ma przemawiać za tym, że przedmiotowa uchwałą nie narusza w sposób istotny prawa, a co za tym idzie brak było podstaw do stwierdzenia jej nieważności. W ocenie Sądu argumenty powyższe stoją w sprzeczności z treścią niebudzących wątpliwości, bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Argumenty te zmierzają w istocie do oceny zasadności podjęcia przedmiotowej uchwały z punktu widzenia kryteriów celowościowych, które jednak nie są miarodajnym kryterium oceny w niniejszej sprawie. Słusznie stwierdza Wojewoda Lubelski, że jego nadzór nad działalnością powiatu jest sprawowany z punktu widzenia kryterium legalności, czyli zgodności z prawem, co wynika nie tylko z art. 77 ustawy o samorządzie powiatowym, ale w pierwszym rzędzie również z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 171 ust. 2). W tym stanie rzeczy podniesiony przez skarżącego zarzut braku oceny przedmiotowej uchwały przez Wojewodę Lubelskiego z punktu widzenia kryteriów celowościowych jest całkowicie bezpodstawny.

Kryteria celowościowe nie mogą być również uwzględnione przez Sąd orzekający w niniejszej sprawie, mającej za przedmiot ocenę zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego. Kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sąd administracyjny również opiera się bowiem na kryterium zgodności z prawem art. 1 § 2 ustawy z 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.). Na marginesie jedynie należy stwierdzić, że w sytuacji braku efektów przeprowadzonego wcześniej postępowania konkursowego mającego na celu wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora domu pomocy społecznej, Zarząd Powiatu w Łukowie zamiast stosować rozwiązania naruszające obowiązujące przepisy, czego miał świadomość – jak wynika z treści przedkładanych pism procesowych, powinien rozważyć możliwość takiego ukształtowania pozaprawnych elementów oferty pracy na wolnym stanowisku urzędniczym (np. w zakresie wynagrodzenia, innych warunków pracy), aby zachęcić do udziału w konkursie większą liczbę osób i w ten sposób zwiększyć szanse wyboru osoby spełniającej wymogi ustawowe.

W ocenie Sądu bezpodstawny jest także podnoszony przez skarżącego zarzut jakoby zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze opierało się na naruszającym art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przepisie art. 3a ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych. Niezgodność ta, zdaniem skarżącego polega na tym, że przepis ustawy o pracownikach samorządowych nie przewiduje dalszego trybu postępowania, jeżeli otwarty i konkurencyjny nabór na stanowisko kierownika domu pomocy społecznej nie dochodzi do skutku, wskutek braku kandydatów spełniających formalne wymogi ustaw.

Pogląd skarżącego jest zbyt radykalny, gdyż opiera się na założeniu istnienia luki prawnej. Tymczasem Sąd stwierdza, że analiza rozwiązań przyjętych w ustawie o pomocy społecznej i ustawie o pracownikach samorządowych w kontekście systemowym wskazuje, iż brak możliwości powołania osoby pełniącej obowiązki dyrektora domu pomocy społecznej w trybie pozakonkursowym jest wynikiem nie luki prawnej lecz świadomego działania ustawodawcy. Wynikający z art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych wymóg aby nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, był otwarty i konkurencyjny, a więc następował w trybie konkursowym, ma na celu zagwarantowanie, aby osoba piastująca wysokie stanowiska w administracji samorządowej dawała rękojmię prawidłowego wykonywania zadań w zakresie kierowania powierzoną jej placówką. Takie gwarancje daje z jednej strony konieczność spełnienia wysokich wymagań co do kwalifikacji zawodowych, z drugiej – wybór osoby piastującej stanowisko w drodze konkursu, zapewniającego możliwość wyboru spośród kilku kandydatów osoby najbardziej odpowiedniej do zajmowanego stanowiska, co leży w interesie publicznym, gdyż zapewnia zarówno właściwą jakość usług publicznych świadczonych na rzecz odbiorców, jak i właściwe gwarancje co do przestrzegania prawa i sprawnego funkcjonowania kierowanej jednostki. Przyjęcie rozwiązań za którymi opowiada się skarżący prowadziłoby do obejścia owych wysokich wymagań materialnych i proceduralnych obowiązujących przy powołaniu na stanowiska kierownicze w administracji samorządowej.

Choć Sąd orzekający w niniejszej sprawie dostrzega trudności, jakie zaistniały w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do powołania na stanowisko dyrektora domu pomocy społecznej osoby odpowiadającej wymogom ustawowym, w trybie prawem przewidzianym, to wniosek o niezgodności art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych z art. 2 Konstytucji jest zdecydowanie zbyt daleko idący, zakłada bowiem istnienie zaniechania ustawodawczego i wkracza w wyłączne uprawnienia ustawodawcy. Podnieść przy tym należy, iż kwestia oceny zaniechania ustawodawczego, przynamniej w czystej jego postaci, pozostaje poza zakresem kompetencji nie tylko sądu administracyjnego sprawującego kontrolę administracji publicznej, ale również Trybunału Konstytucyjnego. Ustawodawca musi mieć bowiem zapewnioną swobodę i w zakresie wyboru kierunków polityki prawodawczej, i w zakresie środków jej realizacji. Wobec faktu, iż ścisłe przestrzeganie wymogów ustawowych w kwestii powoływania na wysokie stanowiska urzędnicze w administracji samorządowej znajduje uzasadnienie w istotnych względach interesu publicznego, w ocenie Sądu zarzut skarżącego odnośnie niekonstytucyjności art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych nie ma uzasadnionych podstaw, co zwalnia Sąd z obowiązku ewentualnego kierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, ze względu na to, że nie było podstaw do uwzględnienia skargi, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), skargę oddalił.