Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652 658, Odrzucenie skargi, Prokurator, Odrzucono skargę, III SAB/Gd 27/12 - Postanowienie WSA w Gdańsku z 2012-09-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SAB/Gd 27/12 - Postanowienie WSA w Gdańsku
|
|
|||
|
2012-09-10 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku | |||
|
Elżbieta Kowalik-Grzanka /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652 658 |
|||
|
Odrzucenie skargi | |||
|
Prokurator | |||
|
Odrzucono skargę | |||
|
Dz.U. 2012 poz 270 art. 58 § 1 pkt 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik – Grzanka po rozpoznaniu w dniu 27 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. Ł. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w przedmiocie niedopełnienia obowiązków służbowych postanawia: odrzucić skargę. |
||||
Uzasadnienie
W niniejszej sprawie skarżący zakwestionował bezczynność Prokuratora Okręgowego w zakresie przedstawienia Sądowi Apelacyjnemu w G. jego skargi z dnia 23 stycznia 2010 r. dotyczącej bezczynności Prokuratora w sprawie złożonego przez L. Ł. zawiadomienia o popełnieniu szeregu przestępstw. Prokurator Okręgowy w następstwie zapoznania się z treścią skargi wskazał, że przedmiot jej nie leży we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W piśmie z dnia 17 września 2012 r. skarżący wskazał, że w istocie jego obecna skarga dotyczy bezprawnej decyzji Prokuratora Okręgowego (polegającej na przekazaniu Sądowi Okręgowemu w G. skargi L. Ł. na bezczynność Prokuratora Okręgowego) oraz niedopełnienia obowiązku wynikającego z przepisów ustawy szczególnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje: Skarga podlega odrzuceniu ponieważ zaskarżone niedopełnienie przez Prokuratora Okręgowego obowiązków wynikających z ustawy szczególnej, tj. ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki będące jej przedmiotem nie mieści się w granicach bezczynności, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że rozpoznając konkretną sprawę sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy przedmiot skargi podlega kontroli tego sądu. Sąd administracyjny winien zatem w pierwszej kolejności zbadać czy skarga należy do właściwości sądu administracyjnego. W myśl art. 3 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 w/w aktu normatywnego skarga na bezczynność organu administracji publicznej wniesiona do sądu administracyjnego jest dopuszczalna w sprawach, w których właściwy jest sąd administracyjny. Innymi słowy, skarga na bezczynność organu administracji publicznej przysługuje wyłącznie w sprawach, w których rozstrzygnięcie podejmowane przez organ administracji publicznej może być zaskarżone do sądu administracyjnego. Z kolei kryterium kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne zostało określone w ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którą sądy administracyjne w zakresie swej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne ma zatem charakter ograniczony, co oznacza, że objęte nią są jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie. Jak wynika z powyższych rozważań przedmiotem skargi do sądu administracyjnego na bezczynność nie może być każda bezczynność organów państwa. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 w/w ustawy jej przedmiotem może być bezczynność postępowania tylko w przypadkach określonych w pkt 1-4a, tj. gdy organ był obowiązany załatwić sprawę administracyjną poprzez wydanie decyzji administracyjnej, postanowienia (na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty), postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, a także innych niż określonych w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach. W związku z powyższym w niniejszej sprawie ustalenia wymagało, czy Prokurator Okręgowy obowiązany był wydać jakikolwiek akt administracyjny, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i czy w związku z tym doszło do naruszenia dyspozycji art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.). W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Prokurator Okręgowy w realiach rozpatrywanej sprawy nie miał jakichkolwiek podstaw prawnych do wydania aktu administracyjnego, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Brak jest bowiem w przepisach obowiązującego prawa normy kompetencyjnej uprawniającej prokuratora okręgowego do wydania aktu administracyjnego na tle regulacji zawartej w art. 7 ustawy z dnia 17 czerwcu 2004 r. o skardze na naruszanie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.). Z powyższych względów nie można skutecznie zarzucić temu organowi naruszenia art. 35 k.p.a., ponieważ w niniejszej sprawie brak było podstaw prawnych do wydania aktu administracyjnego w przedmiocie przekazania skargi L. Ł. datowanej na dzień 23 stycznia 2010 r. do Sądu Apelacyjnego w G. Oznacza to, że nie można też zarzucić Prokuratorowi Okręgowemu bezczynności, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 58 § 1 pkt 1 w/w ustawy, sąd administracyjny zobligowany jest odrzucić skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Skoro zaskarżona bezczynność nie mieści się w granicach bezczynności, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 w/w ustawy, to skargę której jest przedmiotem należało odrzucić. Na marginesie Sąd wskazuje, że w następstwie skargi L. Ł. na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym bez nieuzasadnionej zwłoki przez Prokuratora Okręgowego datowanej na dzień 23 stycznia 2010 r. skarga ta została przekazana sądowi właściwemu - Sądowi Okręgowemu w G. Wbrew temu co twierdzi skarżący w piśmie z dnia 17 września 2012 r., przekazanie jego skargi pismem z dnia 8 lutego 2010 r. nie nastąpiło w formie decyzji prokuratora, której nieważność miałby na obecnym etapie stwierdzić Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. Takiej formy prawnej przekazania skargi według właściwości nie przewidział bowiem ustawodawca w przepisach ustawy o skardze na naruszanie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Nadto, postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w G. w/w skargę z dnia 23 stycznia 2010 r. pozostawił bez rozpoznania. W ocenie Sądu Okręgowego w G. w sprawie nie było bowiem podstaw do stwierdzenia przewlekłości postępowania przygotowawczego, które de facto nie zostało rozpoczęte. Natomiast ocena, czy wydane postanowienie Sądu Okręgowego w G. z dnia 25 marca 2010 r. jest postanowieniem prawidłowym leży poza ustawowo określoną kognicją Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w oparciu o regulację zawartą w art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odrzucił wniesioną skargę, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia. |