Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) sędzia WSA Anna Klotz Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2018 r. sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Burmistrza Miasta do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia [...] czerwca 2018 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu organowi akt wraz z prawomocnym wyrokiem, 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Burmistrza Miasta na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2018 r., przesłanym drogą elektroniczną do Urzędu Miejskiego w L. , skarżący J. K. zwrócił się o udostępnienie informacji publicznej na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. D.U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm., dalej powoływanej jako "u.d.i.p.") o tym kto, z imienia i nazwiska, jest autorem wpisu na profilu portalu społecznościowego gminy L. "wywodzącego się wprost od właściciela strony, czyli Urzędu Miejskiego L. ".

W odpowiedzi na wniosek, udzielonej pismem z dnia [...] lipca 2018 r., Burmistrz Miasta wskazał, że wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p. Organ powołał pogląd WSA w Warszawie wyrażony w wyroku z dnia 15 marca 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 513/12, że posiadanie przez gminę strony w portalu społecznościowym służy zazwyczaj promocji i komunikacji z mieszkańcami, wyrażania poglądów, prowadzenia dyskusji i komentowania pewnych zdarzeń, natomiast posiadanie takiej strony przez podmioty publiczne nie jest określone, a zatem i wymagane przepisami prawa.

Pismem z dnia [...] lipca 2018 r. J. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Burmistrza Miasta w zakresie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] czerwca 2018 r. Zarzucił organowi naruszenie art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 6 ust. 1 u.d.i.p. oraz art. 13 ust. 1 u.d.i.p. poprzez nieudostępnienie informacji publicznej i zbędną zwłokę w odpowiedzi na przedmiotowy wniosek. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do wykonania wniosku w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący wskazał na okoliczność, że w reakcji na jego wniosek o wydanie decyzji odmownej w sprawie udostępnienia informacji publicznej, organ ten ponownie odmówił wnioskowanej informacji waloru informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

W świetle art. 3 § 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, dalej powoływanej jako "p.p.s.a.") w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) sądowa kontrola administracji publicznej, dokonywana w oparciu o kryterium legalności, obejmuje m.in. orzekanie przez sądy administracyjne w sprawach skarg na bezczynność. Pojęcie bezczynności wiąże się z sytuacją, gdy organ będąc właściwym i zobowiązanym do załatwienia sprawy, nie czyni tego w terminie określonym przepisami prawa. Dla stwierdzenia tego stanu rzeczy nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana. W tym zakresie nie jest zatem istotne, czy bezczynność organu była przez organ zawiniona, czy też wynikała ona jedynie z błędnego jego przekonania co do sposobu załatwienia danej sprawy.

W kontrolowanej sprawie skarżący domagał się udostępnienia informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania u.d.i.p., jak i procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej.

W sprawie nie wzbudził wątpliwości Sądu zakres podmiotowy zastosowania u.d.i.p. Podmiotami zobowiązanymi do udostępnienia informacji publicznej są bowiem, zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym w szczególności organy władzy publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Przy czym organami władzy publicznej w rozumieniu powołanego przepisu są też organy samorządu terytorialnego, a więc organy gminy, powiatu i województwa (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka – Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2016 r., str. 94). W tych okolicznościach bezdyskusyjnym jest, że Burmistrz Miasta L. jest organem władzy publicznej, w związku z czym ciąży na nim obowiązek udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.).

Oceniając aspekt przedmiotowy tzn. czy żądana informacja stanowi informację publiczną wskazać należy, że pojęcie informacji publicznej określone jest w art. 1 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Katalog rodzajów informacji publicznej, został przykładowo wymieniony w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. Z analizy wskazanych przepisów wynika ogólny wniosek, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Przy wykładni przepisów powołanej ustawy należy mieć także na uwadze konstytucyjne prawo dostępu obywatela do wiadomości na temat funkcjonowania organów władzy publicznej (art. 61 Konstytucji RP). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że wykaz osób zatrudnionych w organach władzy publicznej, jest informacją publiczną (por. np. wyrok WSA w Opolu z dnia 8.03.2011 r. sygn. akt II SA/Op 3/2011; LexPolonica nr: 3937843). Przyjmuje się także, że informację publiczną stanowić będzie np. informacja o numerach telefonów służbowych pracowników urzędu oraz adresach poczty elektronicznej wraz z przypisaniem ich do poszczególnych komórek organizacyjnych oraz do stanowisk (por. np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2012 r. II SAB/WA 22/12; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30.05.2012 r.; sygn. akt II SA/Wr 36/12). Informację publiczną będzie stanowić wykaz osób (pracowników urzędu gminy) zatrudnionych na określonym stanowisku (redaktora portalu internetowego) odpowiedzialnych za tworzenie i umieszczanie, na żądanie pracodawcy, określonej treści materiałów (artykułów) (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 września 2013 r., sygn. akt II SAB/Kr 134/13 – dostępny na orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2018 r. skarżący domagał się od Burmistrza Miasta informacji o tym, kto – z imienia i nazwiska – był autorem komentarza pochodzącego z profilu Gminy L. , który to profil wykorzystywany jest przez Gminę L. do zamieszczania informacji, wiadomości i ogłoszeń dotyczących Gminy na popularnym portalu społecznościowym. Przedmiotowy profil prowadzony jest przez gminę, co potwierdził organ w odpowiedzi na skargę, jak i co wynika z faktu, że odnośnik do przedmiotowego profilu umieszczony został na oficjalnej stronie internetowej Urzędu Miasta L. . Istnienie przedmiotowego profilu w medium społecznościowym zaliczyć należy do szeroko rozumianej sfery działalności organu, chociażby związanej z realizacją zadania własnego gminy określonego w art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.). Profil prowadzony jest wysiłkiem kadrowym organu i służy podległej jego władztwie lokalnej społeczności do celów informacyjnych i promocyjnych. Osoby prowadzące taki profil są niewątpliwie zatrudnione przez urząd obsługujący organ. Wykaz tych osób stanowić będzie zatem informację publiczną, a w kontekście rozpoznawanej sprawy informacją taką będzie informacja o osobie oddelegowanej do obsługi przedmiotowego profilu będącej autorem wskazanej przez skarżącego treści (wpisu, komentarza). Powyższe znajduje, w ocenie Sądu, podstawę w art. 6 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p., zgodnie z którym udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. (organach władzy publicznej), w tym o ich organizacji (lit. b przepisu) oraz organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach (lit. d przepisu).

Nie było zatem podstaw do podzielenia stanowiska organu, że żądana przez skarżącego informacja nie jest informacją publiczną – informacją tą będzie informacja o osobach wykonujących na rzecz organu określone zadania, w tym informacyjne, za pośrednictwem profilu internetowego na portalu społecznościowym zawiadywanego przez organ. Należy podkreślić, że pomimo braku podpisania przedmiotowego artykułu imieniem i nazwiskiem autora, niewątpliwie sposób jego opublikowania – w formie elektronicznej na konkretnym portalu internetowym – stwarza sytuację możliwości odczytania podpisu jego autora, który jest do odkodowania wskutek zastosowania właściwych procedur informatycznych.

W przypadku, gdy żądana informacja stanowi informację publiczną, a organ, do którego zostało skierowane żądanie jest właściwy i kompetentny w sprawie udostępnienia informacji publicznej, posiada żądaną informację oraz ma środki techniczne umożliwiające mu udostępnienie wnioskowanej informacji w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem, to powinien on zareagować na wniosek o udostępnienie informacji publicznej bądź przez udostępnienie w terminie 14 dni żądanej informacji (czynność materialno-techniczna) w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem, bądź przez wydanie stosownej decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej (z uwagi na ograniczenia z art. 5 udip lub w przypadku informacji przetworzonej - ze względu na brak szczególnie istotnego interesu publicznego) lub o umorzeniu postępowania (w przypadku określonym w art. 14 udip). Powyższe wynika z uregulowań art. 13 udip i art. 16 udip.

W rozpoznawanej sprawie organ nie udostępnił skarżącemu żądanej informacji publicznej ani też nie odmówił jej udostępnienia w formie decyzji administracyjnej, mimo że stanowiła ona informację publiczną. Poinformował za to skarżącego na piśmie, że nie udzieli mu wnioskowanej informacji, mylnie przyjmując, że nie podlega ona udostępnieniu. Tym samym przedmiotową skargę w sprawie bezczynności organu należało uznać za uzasadnioną, albowiem organ, jako podmiot zobowiązany, nie podjął w sprawie wniosku skarżącego działań przewidzianych przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pozostaje on zatem w bezczynności w załatwieniu wniosku skarżącego, z tym wszakże ustaleniem, że niniejsza bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Nie sposób dopatrzyć się ze strony organu lekceważenia wnioskodawcy, czy też celowego wprowadzania go w błąd – organ bez znacznej zwłoki (odpowiedź z [...] lipca 2018 r.) odpowiedział na wniosek skarżącego, uzasadniając słuszne w swojej ocenie przyczyny odmowy pozytywnego ustosunkowania się do tego wniosku.

Podkreślić należy, że będąc zobowiązanym do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, organ może na podstawie przepisów ustawy, udostępnić tę informację, odmówić jej udostępnienia ze względu na ograniczenia wskazane w art. 5 u.d.i.p. lub też umorzyć postępowanie na podstawie art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 149 § 1 i 1a p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 i 2 sentencji wyroku. O kosztach postępowania orzeczono, na mocy art. 200 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a., jak w punkcie 3 sentencji wyroku.