Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 10 października 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2018 roku sprawy ze skargi G. S. na bezczynność Burmistrza A. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność organu w zakresie udostępnienia audytu energetycznego miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 2. umarza postępowanie w przedmiocie zobowiązania organu do załatwienia wniosku w zakresie udostępnienia audytu energetycznego; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. zasądza od Burmistrza A. na rzecz skarżącego G. S. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.

G. S. zaskarżył do sądu administracyjnego bezczynność Burmistrza A. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Pełnomocnik skarżącego zarzuciła organowi administracji naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 4 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1330) – zwanej dalej: "u.d.i.p." – poprzez nieudostępnienie informacji publicznej w terminie ustawowo określonym, pomimo, że organ był zobowiązany do udzielenia informacji, a wniosek nie zawierał braków formalnych.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącego wyjaśniła, że pismem z 7 czerwca 2018 r. skarżący wniósł do organu wniosek o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie na adres email: [...] dokumentów w postaci: 1) umowy zawartej z wykonawcą/zleceniobiorcą audyty efektu ekologicznego i audytu energetycznego stanowiącego opis przedmiotu zamówienia i załącznik do specyfikacji istotnych warunków zamówienia w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego pn: Zaprojektowanie i wykonanie termomodernizacji zasobów mieszkaniowych w Gminie A. oraz 2) kopii wniosku wraz z załącznikami składanymi przez zamawiającego w związku z pozyskiwaniem środków finansowych na realizację zadania inwestycyjnego pn. "Termomodernizacja zasobów mieszkaniowych w Gminie A." Regionalny Pogram Operacyjny Województwa [...] na lata 2014-2020, Oś priorytetowa IV: Gospodarka niskoemisyjna, Działanie IV.2: Termomodernizacja budynków, Poddziałanie IV.2.1: Termomodernizacja budynków ZIT. Termin na udzielenie przedmiotowej informacji upłynął w dniu 21 czerwca 2018 r. Organ nie udzielił żądanej informacji w podstawowym terminie, jak również nie powiadomił skarżącego o udostępnieniu tejże informacji w innym, nie dłuższym niż 2 miesięcznym terminie, informując o powodach opóźnienia. Pełnomocnik skarżącego stwierdziła, że organ nie wypełnił obowiązków ciążących na nim z mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie pełnomocnika skarżącego, przedmiot wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej spełnia definicję informacji publicznej z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że Burmistrz Gminy jako organ administracji publicznej, jest podmiotem zobowiązanym, do udostępnienia informacji mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

Odwołując się do art. 61 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. pełnomocnik skarżącego podkreśliła, że umowy z wykonawcami, którym Gmina zleciła sporządzenie określonych audytów, opinii czy innych dokumentów stanowiły informację publiczną. Zostały bowiem zawarte przez podmiot, pełniący funkcje publiczne oraz dotyczyły spraw publicznych. Skoro zatem informacja publiczna dotyczy spraw publicznych, w szczególności majątku publicznego i gospodarki finansowej prowadzonej przez organy samorządu terytorialnego, to wykonywane na rzecz tego organu umowy mieszczą się w definicji informacji publicznej, w szczególności w art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.

Zdaniem pełnomocnika skarżącego, brak udostępnienia żądanej informacji, jak również niepodjęcie żadnej czynności, zmierzającej do załatwienia sprawy nosi cechy rażącego naruszenia prawa. Skarżący był bowiem wykonawcą robót budowlanych, a w trakcie realizacji umowy okazało się, że dokumentacja przedstawiona przez organ w postępowaniu przetargowym miała liczne błędy, nieścisłości, a informacje zawarte w dokumentach wzajemnie się wykluczały. Dokumenty te zostały przygotowane przez R. J., któremu organ zlecił przygotowanie m.in. audytów energetycznych. Skarżący zażądał więc od organu przedstawienia umowy na wykonanie tych audytów. Skarżący pozostaje w konflikcie z organem, bowiem dokumentacja stanowiąca podstawę do ustalenia planowanych kosztów prac projektowych i robót budowlanych została przygotowana w sposób nierzetelny, co uniemożliwiło prawidłowe przygotowanie oferty. Organ mając świadomość popełnionych błędów, zdaje się, celowo nie udostępnia żądanej informacji. Bowiem w przypadku, gdy dokumentacja ma wady organ powinien wezwać wykonawcę, z którym zawarł umowę na przygotowanie audytów energetycznych do jej poprawienia lub obniżyć wynagrodzenie. Mając na względzie liczne błędy w dokumentacji i brak możliwości dalszego wykonywania prac skarżący zmuszony był odstąpić od umowy. Organ z obawy przed konsekwencjami, wynikającymi z nienależycie przygotowanego postępowania przetargowego świadomie nie udostępnia skarżącemu informacji, o które skarżący wnioskował. W ocenie pełnomocnika skarżącego, powyższe okoliczności wskazują, że organ dopuścił się rażącego naruszenia prawa.

Na tej podstawie pełnomocnik skarżącego wniosła o zobowiązanie organu do udostępnienia w terminie 14 dni wnioskowanej w piśmie z 7 czerwca 2018 r. informacji, a ponadto stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Pełnomocnik skarżącego wniosła również o zwrot od organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta A. wniósł o jej oddalenie podnosząc, że dotyczy ona wniosku skarżącego z 7 czerwca 2018 r., na podstawie którego domagał się udostępnienia przez Burmistrza A. umowy zawartej z wykonawcą audytu efektu ekologicznego oraz audytu energetycznego stanowiącego opis przedmiotu zamówienia i załącznik do specyfikacji istotnych warunków zamówienia w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego pn. "Zaprojektowanie i wykonanie termomodernizacji zasobów mieszkaniowych w Gminie A.". Przedmiotowy wniosek zawierał także żądanie udostępnienia kopii wniosku wraz z załącznikami składanymi przez Zamawiającego w związku z pozyskiwaniem środków finansowych na realizację zadania inwestycyjnego pn. "Termomodernizacja zasobów mieszkaniowych w Gminie A." Regionalny Program Operacyjny Województwa [...] na lata 2014-2020, Oś priorytetowa IV: Gospodarka niskoemisyjna, Działanie IV.2: Termomodernizacja budynków, Poddziałanie IV.2.1: Termomodernizacja ZIT. Przedmiotowe dokumenty miały zostać udostępnione przez organ w formie elektronicznej - skanów na adres mailowy skarżącego podany we wniosku.

Następnie organ wyjaśnił, że po przeanalizowaniu ww. wniosku, pismem z 21 czerwca 2018 r. udostępnił skarżącemu skany dokumentów, których żądał w pkt 1 wniosku, czyli skan umowy na wykonanie audytu energetycznego oraz skan zawartego do niej aneksu. Co do natomiast żądania zawartego w pkt 2 wniosku, czyli udostępnienia kopii wniosku wraz z załącznikami składanymi przez Zamawiającego w związku z pozyskiwaniem środków finansowych na realizację zadania inwestycyjnego pn. "Termomodernizacja zasobów mieszkaniowych w Gminie A.", organ stwierdził, że powyższe żądanie pokrywa się z żądaniem skarżącego zawartym we wniosku o udostępnienie informacji publicznej z 23 maja 2018 r. (sprawa [...]) i w tym zakresie organ przedłużył jego rozpoznanie do dnia 23 lipca 2018 r. z uwagi na konieczność dokonania analizy merytoryczno-prawnej co do zasadności udostępnienia żądanych dokumentów.

W ocenie organu, nie pozostawał on w milczeniu wobec wniosku skarżącego z 7 czerwca 2018 r., lecz w ustawowym terminie, bo 21 czerwca 2018r. skierował na niego odpowiedź, w której zaprezentował swoje stanowisko. Jak zostało wskazane powyżej, organ ustosunkował się zarówno do żądania zawartego w pkt 1, jak i pkt 2 wniosku. Jednak po dokonaniu ponownej analizy sprawy, organ stwierdził, że omyłkowo przesłał w odpowiedzi z 21 czerwca 2018r. jeden błędny załącznik - zamiast skanu umowy na wykonanie audytów energetycznych, organ w wiadomości e-mail zamieścił skan umowy na dofinansowanie całego projektu. Błąd ten został naprawiony w dniu wpłynięcia skargi, tj. 3 lipca 2018 r., bowiem organ przesłał do skarżącego wiadomość e-mail, w której wyjaśnił zaistniałą sytuację i dołączył do niej poprawny już załącznik - skan umowy nr [...] na wykonanie audytów energetycznych. Z pewnością jednak przesłanie błędnego załącznika nie było wyrazem celowego działania organu, co twierdzi pełnomocnik skarżącego, a jedynie omyłki.

Natomiast co do żądania zawartego w pkt 2 wniosku, organ skorzystał z przysługującego mu na mocy art. 13 ust. 2 u.d.i.p. prawa do przedłużenia rozpoznania wniosku z uwagi na konieczność dokonania analizy merytoryczno-prawnej żądanych dokumentów. Wskazać należy, że zakreślony przez organ nowy termin na załatwienie pkt 2 wniosku - 23 lipca 2018 r. jeszcze nie minął. Co prawda faktem jest, na co wskazuje w treści skargi pełnomocnik skarżącego, że w chwili obecnej skarżący pozostaje z organem w konflikcie co do sposobu wykonania umowy i w związku z częściowym odstąpieniem od niej przez Zamawiającego, jednak w żaden sposób nie wpływa to na procedowanie przez organ innych spraw, w których stroną jest skarżący. Zarzut rażącego naruszenia prawa przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy należy zatem uznać za chybiony i nieznajdujący odzwierciedlenia w świetle przytoczonego stanu faktycznego.

Na rozprawie w dniu 10 października 2018r. pełnomocnik skarżącego oświadczyła, iż e-maila, datowanego na dzień 21 czerwca 2018r. nie otrzymała, podnosząc jednocześnie, iż adres wskazany w treści e-maila jest adresem, na który miała być kierowana korespondencja wychodząca z organu. Podniosła, iż żądane w punkcie 1 wniosku dokumenty zostały doręczone dopiero e-mailem z dnia 3 lipca 2018r. W zakresie punktu 2 wniosku organ odmówił udostępnienia żądanej informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, lecz jedynie w części, dotyczącej wadliwie przesłanego skarżącemu po upływie terminu audytu energetycznego..

W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, iż stosownie do art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.". Z kolei w myśl art. 3 § 2 pkt 8 tejże ustawy, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a. Nie można zatem mieć wątpliwości co do kognicji sądu administracyjnego w niniejszej sprawie.

Generalizując należy wskazać, iż z bezczynnością organu administracji publicznej będziemy mieli do czynienia wówczas, gdy organ zwleka z wydaniem decyzji, postanowienia albo aktu lub dokonaniem czynności dotyczących uprawnień lub obowiązków, wynikających z przepisów prawa, a sprawa ma charakter sprawy z zakresu administracji publicznej. W przypadku wniesienia skargi na bezczynność organu przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z przeświadczeniem organu, że występują negatywne przesłanki do załatwienia sprawy poprzez wydanie określonego aktu lub podjęcie czynności.

Co do zasady, warunkiem dopuszczalności skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego jest – jak to wynika z przepisu art. 52 § 1 p.p.s.a. – wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed właściwym organem administracji publicznej, przy czym dotyczy to także skargi na bezczynność organu, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. Jednakże w przypadku skargi na bezczynność organu, której przedmiotem jest dostęp do informacji publicznej należy przyjąć, iż skarga nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Brak jest bowiem podstaw do występowania z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa oraz wykazywania, że złożone zostało ponaglenie w trybie, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006r., sygn. akt I OSK 601/05 dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Tym samym zbędnym jest zatem powoływanie się przez pełnomocnika skarżącego na nowelizację k.p.a. i p.p.s.a. w zakresie zniesienia obowiązku wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, skoro w przypadku spraw dotyczących bezczynności z zakresu dostępu do informacji publicznej takiego obowiązku nigdy nie było.

Przyjmuje się, że rolą sądu administracyjnego przy rozpoznawaniu skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie czy objęta wnioskiem strony skarżącej informacja stanowi informację publiczną, a następnie czy organ rzeczywiście nie podjął działań, nakazanych mu przez prawo. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się bowiem pogląd, że skargę na bezczynność organu w postępowaniu o udzielenie informacji publicznej można złożyć nie tylko wobec "milczenia" organu, ale również w sytuacji, w której powstał spór między wnioskodawcą a adresatem wniosku, co do charakteru żądanej informacji oraz obowiązku jej udostępnienia. Tym samym sąd administracyjny, do którego trafiła skarga na bezczynność pełni rolę arbitra, który ma przede wszystkim przesądzić czy wnioskodawca żąda informacji, o której mowa w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i tym samym czy ustawa ta znajduje zastosowanie. Skarga na bezczynność w tego rodzaju sprawach chroni wnioskodawcę przed arbitralną decyzją organu, która uniemożliwia uzyskanie żądanej informacji (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 592/10 oraz z dnia 6 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1510/11 – orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej statuuje w art. 1 ust. 1, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Tę ogólną definicję doprecyzowuje art. 6 ust. 1 ustawy, który wymienia rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze informacji publicznych, czyniąc to w sposób otwarty, czemu służy zwrot "w szczególności". Doktryna oraz orzecznictwo sądowe, w oparciu o ogólną formułę ustawy, a także regulacje art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, przyjmuje szerokie rozumienie pojęcia "informacja publiczna". Za taką uznaje się wszelkie informacje wytworzone przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym (komunalnym bądź Skarbu Państwa), jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 181/02; z dnia 20 października 2002 r., sygn. akt II SA 1956/02 oraz z dnia 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 2036-2037/02, za: M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002r., s. 28). Z powyższego wynika, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne lub gospodarujących mieniem publicznym.

Przepis art. 4 ust. 1 u.d.i.p. zawiera natomiast katalog podmiotów, zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, który również jest katalogiem otwartym poprzez użycie zwrotu "w szczególności". Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są m.in. organy władzy publicznej. W pojęciu tym mieszczą się m.in. organy samorządu gminnego, których zakres kompetencji regulują przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) – w skrócie: "u.s.g.".

W świetle powyższych uregulowań oczywistym jest, że organ wykonawczy gminy (Burmistrz A.), jako organ władzy publicznej, jest podmiotem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Żądana informacja w odniesieniu do obu punktów wniosku stanowi natomiast informację publiczną, bowiem dotyczy sposobu funkcjonowania organu władzy publicznej oraz prowadzonych przezeń postępowań, związanych z pozyskiwaniem środków na wykonywanie zadań publicznych.

Jak wszakże wynika z nadesłanych akt sprawy, wniosek o udostępnienie żądanej informacji publicznej wpłynął do organu drogą elektroniczną w dniu 7 czerwca 2018r. Jako oczekiwaną formę udostępnienia informacji wskazano adres e-mailowy [...]. Na taki też adres organ skierował w dniu 21 czerwca 2018r. odpowiedź, zawierającą żądane w punkcie 1 wniosku skany dokumentów (z wyjątkiem audytu energetycznego), oraz informację, iż w zakresie punktu 2 wniosku, z uwagi na jego obszerny charakter oraz konieczność dokonania analizy formalno – prawnej jego rozpoznanie nastąpi do dnia 23 lipca 2018r.

Skarga na bezczynność organu wpłynęła w dniu 3 lipca 2018r. Wówczas też organ dostrzegł, iż w miejsce żądanego audytu energetycznego, doręczono skarżącemu przy mailu z dnia 21 czerwca 2018r. umowę na dofinansowanie projektu. Tego dnia przesłano też na wskazany adres e-mailowy "poprawione załączniki".

Powyższe wskazuje, iż organ w ustawowym terminie odpowiedział na wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, częściowo udostępniając żądaną informację (choć nie w całości prawidłowo), częściowo natomiast przedłużając termin do załatwienia wniosku na podstawie art. 13 ust. 2 u.d.i.p. Jedynie w zakresie udostępnienia audytu energetycznego w dacie wniesienia skargi Burmistrz A. pozostawał w bezczynności, bowiem załącznik ten został udostępniony dopiero w dniu 3 lipca 2018r. Okoliczność, iż pełnomocnik skarżącego nie otrzymał, jak podnosi, e-maila z dnia 21 czerwca 2018r. nie uzasadnia wniosku o jego niedoręczeniu przez organ. Wydruk z poczty elektronicznej organu wskazuje, iż w tej dacie o godzinie 16.01 na adres poczty elektronicznej, podany we wniosku, przesłane zostało pismo wraz z załącznikami, którego kopia znajduje się w aktach sprawy, a która treścią odpowiada okolicznościom, podnoszonym przez organ w odpowiedzi na skargę. Wskazany przez skarżącego sposób udostępnienia informacji (metodą elektroniczną) nie pozwala natomiast na weryfikację twierdzeń strony skarżącej o rzekomym niedoręczeniu korespondencji, w sytuacji, gdy e-mail kierowany jest na adres sprecyzowany w treści żądania. Na ten sam adres zresztą skierowany został e-mail z 3 lipca 2018r., korygujący stanowisko w odniesieniu do skanu audytu energetycznego, który, jak wynika z twierdzeń pełnomocnika, został skutecznie doręczony wnioskodawcy.

Zatem w odniesieniu do żądania zawartego w punkcie 1 wniosku organ był bezczynny jedynie w części dotyczącej audytu energetycznego, który doręczony został skarżącemu dopiero po wniesieniu skargi. W tym zakresie jednak bezczynność nie miała charakteru rażącego z uwagi na nieznaczne przekroczenie terminu ustawowego i niezwłoczne po wniesieniu skargi naprawienie błędu omyłkowego doręczenia innego dokumentu. Natomiast odnośnie pkt 2 wniosku, organ w ustawowym terminie poinformował skarżącego, że wniosek będzie rozpoznany do dnia 23 lipca 2018 r. z uwagi na jego obszerność oraz konieczność dokonania analizy merytoryczno – prawnej, związanej z charakterem żądanych dokumentów. Skoro zaś wniosek wpłynął do organu 7 czerwca 2018 r., to ostatnim dniem ustawowego (przedłużonego) terminu na jego załatwienie był dzień 7 sierpnia 2018 r. Zatem w dniu nadania skargi i udzielenia odpowiedzi na skargę termin ten jeszcze nie upłynął, co oznacza, że skarga w dacie jej wniesienia była w tej części przedwczesna i jako taka niezasadna. Dopiero bowiem nieudzielenie informacji publicznej oraz niepowiadomienie w trybie art. 13 ust. 2 u.d.i.p. o powodach i terminie, w jakim informacja zostanie udostępniona, oznacza bezczynność podmiotu zobowiązanego do jej udzielenia. (por.np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 stycznia 2017r., sygn. akt I OSK 2097/16 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2018r., sygn. akt IV SAB/Wr 366/17, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 i pkt 1 a p.p.s.a. stwierdzono, że organ pozostawał bezczynny w zakresie żądania udostępnienia skarżącemu audytu energetycznego, przy czym bezczynność ta nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa. Na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. umorzono jednocześnie postępowanie w przedmiocie zobowiązania organu do załatwienia wniosku w tym zakresie, bowiem wskazana informacja (audyt energetyczny) została skarżącemu udostępniona po wniesieniu skargi.

Na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalono natomiast skargę w pozostałej części z uwagi na jej bezzasadność.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 206 p.p.s.a., zasądzając na rzecz skarżącego ich częściowy zwrot, obejmujący kwotę 100 zł. z uwagi na to, iż skarga została uwzględniona (była zasadna w dacie jej wniesienia) jedynie w niewielkiej części.

a.tp.