Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. C. na uchwałę Rady Powiatu z dnia 30 listopada 2010r. Nr [...] w przedmiocie wyboru Przewodniczącego Rady Powiatu p o s t a n a w i a : 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis sądowy w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych).

W dniu 30 listopada 2010r. Rada Powiatu podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie wyboru Przewodniczącego Rady Powiatu, którym został W. B.

Pismem z dnia 17 marca 2011r. E. C. – radny Rady Powiatu i Przewodniczący Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość – wniósł skargę na powyższą uchwałę domagając się stwierdzenia jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie:

– zasady równości obywateli wobec prawa wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym, poprzez wzięcie udziału w głosowaniu nad wyborem Przewodniczącego Rady Powiatu radnego W. B., którego interesu prawnego to głosowanie dotyczyło;

– art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, poprzez nieuznanie prawa skarżącego – opartego na przepisach prawa ustrojowego, tj. art. 18 i 19 w/w ustawy oraz § 51 ust. 6 Statutu Powiatu – do zaskarżenia przedmiotowej uchwały;

– art. 87 ust. 3 w zw. z ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, poprzez błędne uznanie, iż skarżący – działający w imieniu radnych zrzeszonych w Klubie Radnych Prawo i Sprawiedliwość, będących jednocześnie mieszkańcami Powiatu – nie wykazał interesu prawnego lub uprawnienia, które zostało naruszone zaskarżoną uchwałą.

Skarżący wyjaśnił, iż kandydatem Klubu Radnych Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko Przewodniczącego Rady Powiatu był S. W. Wskazał, iż interes Klubu Radnych PiS w wyborze tego kandydata przejawiał się w pewnej relacji pomiędzy wykonywaniem funkcji Przewodniczącego Rady, a realizacją programu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości. Rada powiatu działa bowiem w interesie publicznym, a przewodniczący rady uzewnętrzniając ten interes, uzewnętrznia jednocześnie interes danego ugrupowania politycznego, z którego się wywodzi. Tym samym zdaniem skarżącego, głosowanie i uchwała w sprawie wyboru przewodniczącego rady powiatu dotyczy interesu Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość, który reprezentuje. Interes ten oparty jest na przepisach ustrojowego prawa administracyjnego, tj. art. 18 i 19 ustawy o samorządzie powiatowym w związku z § 51 ust. 6 Statutu Powiatu (aktu prawa miejscowego).

Skarżący stwierdził, iż na mocy stanowiska członków Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwości posiada również umocowanie do działania w imieniu radnego S. W. Podniósł, iż zaskarżona uchwała dotyczy interesu majątkowego S. W., który on – jako przewodniczący klubu – reprezentuje. Zdaniem skarżącego, interes ten oparty jest na przepisie art. 21 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym.

Ponadto skarżący podniósł, iż skargę wnosi na podstawie art. 87 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym w imieniu grupy mieszkańców powiatu, tj. członków Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość, którzy w stosownej uchwale wyrazili zgodę na wniesienie przez skarżącego niniejszej skargi.

W odpowiedzi na skargę Rada Powiatu wniosła o odrzucenie skargi, względnie o jej oddalenie. Uzasadniając wniosek o odrzucenie skargi pełnomocnik Rady wskazał, iż skarżący nie wykazał, że zaskarżona uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienie.

Odnosząc się z kolei do zarzutu naruszenia art. 27 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, poprzez udział w głosowaniu radnego, którego interesu prawnego ono dotyczyło, pełnomocnik Rady stwierdził, iż ustawodawca nie uszczegółowił w w/w ustawie pojęcia "interes prawny". Również w orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie nie ma jednolitego stanowiska co do interpretacji tego przepisu. Pełnomocnik Rady podniósł, iż Wojewoda badając zaskarżoną uchwałę stwierdził, iż głosowanie w sprawie wyboru Przewodniczącego Rady Powiatu nie dotyczy interesu prawnego osób kandydujących, a zatem brak jest podstaw do przyjęcia, że uchwała ta została podjęta z rażącym naruszeniem prawa i stwierdzenia jej nieważności. Zdaniem organu nadzoru, głosowania wyborcze nie stanowią wyrazu osobistego interesu prawnego, są natomiast elementem procedury decyzyjnej w sferze politycznej, a udział w nich jest podstawowym obowiązkiem radnego związanym z wykonywaniem jego mandatu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi na uchwałę Rady Powiatu z dnia 30 listopada 2010r. Nr [...] w sprawie wyboru Przewodniczącego Rady Powiatu przez skarżącego E. C. – radnego i Przewodniczącego Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość. Uruchomienie bowiem powierzonej sądowi administracyjnemu kontroli legalności zaskarżonej uchwały poprzedzać musi konstatacja, że skarga w niniejszej sprawie pochodzi od uprawnionego podmiotu.

Rozpatrywana skarga została wniesiona na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1592 z późn. zm., zwana dalej u.s.p.), który stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Ustawa o samorządzie powiatowym wprowadza zatem trzy warunki, które muszą zostać spełnione, aby można było wnieść skargę na uchwałę rady powiatu do sądu administracyjnego w trybie art. 87 u.s.p.: 1) zaskarżona uchwała musi być uchwałą podjętą w sprawie z zakresu administracji publicznej, 2) wniesienie skargi musi zostać poprzedzone bezskutecznym wezwaniem rady powiatu do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, 3) skarżący musi wykazać, że uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienie.

Zaskarżoną uchwałę w sprawie wyboru Przewodniczącego Rady Powiatu niewątpliwie należy zaliczyć do uchwał w sprawie z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 87 ust. 1 u.s.p. Skarżący dopełnił również wymogu bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia (pismo z dnia 18 stycznia 2011r.). Konieczne stało się zatem zbadanie legitymacji skarżącego do zaskarżenia przedmiotowej uchwały.

W orzecznictwie i doktrynie zgodnie przyjmuje się, że interes prawny, do którego nawiązuje art. 87 ust. 1 u.s.p., musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującego sytuację prawną wnoszącego skargę. Interes prawny jest kategorią materialnoprawną, obejmującą uprawnienia i obowiązki oparte na prawie. O jego istnieniu decyduje przepis prawa materialnego dający prawo wydania rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie. Tak rozumiany interes prawny musi być własny – o charakterze osobistym – skonkretyzowany i realny. Musi też być bezpośredni, co wyraża się w tym, że odnosi się wprost do podmiotu kwestionującego akt prawny i dotyczy jego bezpośrednio. Od interesu prawnego należy zatem odróżnić interes faktyczny, który występuje wówczas, gdy określony podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany sposobem uregulowania danej kwestii, jednakże poprzez dane uregulowanie nie dochodzi do naruszenia wskazanej normy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż zaskarżona uchwała nie naruszyła interesu prawnego skarżącego. Za naruszenie interesu prawnego nie można bowiem uznać okoliczności, że popierany przez skarżącego kandydat nie został wybrany na stanowisko Przewodniczącego Rady Powiatu. Interes prawny skarżącego polegał na tym, że mógł on kandydować na stanowisko Przewodniczącego Rady Powiatu lub zgłosić własnego kandydata oraz wziąć udział w głosowaniu. Żaden jednak przepis prawa nie gwarantuje skarżącemu, że to jego kandydat zostanie wybrany.

Sąd nie uwzględnił również argumentu skarżącego, iż działa w interesie S. W. – kandydata na stanowisko Przewodniczącego Rady Powiatu, gdyż skarżący nie przedłożył pełnomocnictwa udzielonego mu przez S. W. do reprezentowania go przed sądem administracyjnym. Wbrew stanowisku skarżącego takie umocowanie nie wynika z samego faktu, że obaj są członkami Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość i że skarżący został do tego upoważniony przez swój Klub. Zgoda S. W. na złożenie w jego imieniu skargi nie może być dorozumiana, lecz musi wynikać wprost z treści pełnomocnictwa.

Nie zasługuje także na uwzględnienie argument skarżącego, że skargę wnosi w imieniu grupy mieszkańców powiatu, tj. członków Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość, którzy wyrazili na to zgodę w stosownej uchwale. Zgodnie z treścią art. 87 ust. 3 u.s.p. skargę na uchwałę można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców powiatu, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. Aby wnieść skargę w imieniu grupy mieszkańców konieczne jest by zaskarżona uchwała naruszała interes prawny każdego z tych mieszkańców i by wyrazili oni zgodę na wniesienie w ich imieniu skargi. W ocenie Sądu, zaskarżona uchwała nie narusza interesów prawnych członków Klubu Radnych PiS z tych samych powodów co w przypadku skarżącego, o czym była mowa powyżej. Należy również stwierdzić, iż w aktach sprawy brak jest dokumentu, który mógłby zostać uznany za pisemną zgodę grupy mieszkańców powiatu na wniesienie skargi. Znajduje się w nich jedynie uchwała Klubu Radnych PiS – Rady Powiatu z dnia 16 marca 2011r. Nr [...] w sprawie upoważnienia Przewodniczącego Klubu Radnych PiS E. C. do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, z której treści jednoznacznie wynika, iż skarga została wniesiona w imieniu Klubu Radnych PiS, a nie grupy mieszkańców powiatu. Twierdzenia tego nie zmienia fakt, że radni Klubu Radnych PiS są mieszkańcami Powiatu. Po pierwsze, radny musi być mieszkańcem powiatu, w którego radzie zasiada. Po drugie, sam fakt bycia radnym bądź członkiem wspólnoty powiatowej nie jest źródłem interesu prawnego. Zauważyć bowiem należy, że art. 87 ust. 1 u.s.p. nie daje radnemu prawa do zaskarżenia każdej uchwały. Radny chcący wnieść skargę na uchwałę rady powiatu, w której zasiada musi wykazać, że narusza ona jego indywidualny interes prawny lub uprawnienie. Intencją cytowanego przepisu nie jest bowiem uczynienie z sądu organu odwoławczego, z którego radny mógłby zawsze korzystać w razie podjęcia przez radę powiatu uchwały wbrew jego stanowisku lub sprzecznie z prawem. W tym drugim przypadku ustawodawca w art. 79 ust. 1 u.s.p. określił, iż o nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru powołany do kontroli uchwał sprzecznych z prawem rozstrzygnięciem nadzorczym, bądź zaskarżeniem uchwały do sądu administracyjnego. W przedmiotowej sprawie organ nadzoru ze swego uprawnienia nie skorzystał (pismo Wojewody z dnia 21 grudnia 2010r. nr [...], [...]).

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż skarżący nie wykazał, że poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały nastąpiło naruszenie jego interesu prawnego, czy też interesu prawnego reprezentowanego przez niego Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość – nie może on zatem skutecznie wnieść skargi do sądu administracyjnego w trybie art. 87 ust. 1 u.s.p. z powodu braku wymaganej ustawą legitymacji skargowej.

Należy zatem przyjąć, że złożona w niniejszej sprawie skarga pochodziła od osoby nie mającej legitymacji skargowej. Z tego względu, mając na uwadze treść art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz.1270 z późn. zm.) stanowiącego, iż sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne, Sąd postanowił o odrzuceniu skargi z powodu jej wniesienia przez podmiot do tego nieuprawniony.

O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.