Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) WSA Waldemar Michaldo WSA Krystyna Daniel Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2014 r. sprawy ze skargi Szkoły [...] w K. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w K. w rozpoznaniu wniosku z dnia 31 marca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej; skargę oddala.

Pismem z dnia 2 czerwca 2014 r. stowarzyszenie Szkoła w K. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem organu, skargę na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w K., w której wskazując na przepisy art. 53 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 p.p.s.a., a także art. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zawarło wniosek o wszczęcie postępowania z art. 21 i 23 tej ustawy oraz obciążenia organu kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powyższego Stowarzyszenie wskazywało, że organ reprezentujący Skarb Państwa, zapytany o zasady funkcjonowania, o stan spraw, o kolejność ich załatwiania i rozstrzygania, także pomimo wezwania o usunięcie naruszenia prawa, odmówił udostępnienia żądanej informacji publicznej. Obowiązku organu udostępnienia żądanych informacji wynikaja z art. 4 ust. 1 i 3 oraz art. 6 ust. 1, ust. 3 punkty d, e ustawy o dostępie do informacji publicznej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt. II SAB/Wa 68/07 zauważył, że: informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informacje publiczna stanowi wiec treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej i dotyczących sfery jego działalności.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 6 ust. 1 i 4 stanowi o obowiązku udostępnienia treści dokumentacji, efektów kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii podmiotów je przeprowadzających, co nadto ma związek z ustawą Prawo o ustroju sądów powszechnych ( art. 22 § 2a, art. 37g § 1 pkt 3).Obowiązek dotyczy stanowisk funkcjonariuszy publicznych wyszczególnianych wg przepisów w kk oraz treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej.

Stowarzyszenie, jako podmiot prawa gospodarczego, sformułowało ankietę z zakresu wiedzy spraw gospodarczych (art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej), która dotyczy opinii i ocen dokonywanych przez personalnie wskazane osoby. Dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy, która dotyczy opinii i ocen dokonywanych przez personalnie wskazane osoby, reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa.

Do skargi Stowarzyszenie dołączyło dokumenty związane z zarzucaną bezczynnością organu w wypełnieniu ankiety.

W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Okręgowego w K. wnosił o odrzucenie skargi.

Uzasadniając powyższe podnosił, że jak wynika jasno z treści skargi z dnia 2 czerwca 2014 r., skarżący domaga się, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wszczął postępowanie karne wobec organu w z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Skarżący uzasadnia wniosek swojej skargi tym, iż organ odmówił mu udzielenia informacji publicznej, pomimo złożenia przez skarżącego w dniu 31 marca 2014r. wniosku o udzielenie informacji publicznej.

Pozytywny zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych określają przepisy art.3 § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy organ stoi na stanowisku, wspartym poglądami doktryny i judykatury, iż skarga wniesiona do sądu administracyjnego, która zawiera w sobie wniosek o wszczęcie postępowania karnego z art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie mieści się w zakresie kognicji sądów administracyjnych.

To zaś winno skutkować odrzuceniem skargi, po myśli przepisu art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Na rozprawie dnia 29 października pełnomocnik z urzędu Szkoły w K. podtrzymał skargę co do jej uzasadnienia, precyzując nadto, że strona skarżąca wnosi o zobowiązanie organu do wydania aktu lub podjęcia czynności w rozpoznaniu przedmiotowego wniosku z 31 marca 2014r. o udzielenie informacji publicznej.

Pełnomocnik Prezesa Sądu Okręgowego w K. podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Wskazał dodatkowo, że gdyby teoretycznie przyjąć, że wniosek dotyczy informacji publicznej – ku czemu nie ma podstaw - to w posiadaniu wskazanych w nim informacji mógł się znajdować Prezes Sądu Rejonowego dla [...] w Krakowie, natomiast Prezesowi Sądu Okręgowego, nie przysługują żądne środki prawne do ich żądania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1-2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednol. Dz. U. z 2012r., poz. 270 - oznaczana dalej jako p.p.s.a.) odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy. W ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 p.p.s.a. sąd nie jest związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołana podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

W sprawie niniejszej z uwagi na przedmiot zaskarżenia należy mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( tekst jednol. Dz.U. z 2014 r., poz. 782 - zwana dalej w skrócie u.d.i.p.), która kształtuje prawo do informacji publicznej, a także określa zasady i tryb jej udostępniania oraz ponownego wykorzystania (art. 1 – 2a u.d.i.p.). Kognicja sądów administracyjnych do rozpoznania skarg na bezczynność w takich sprawach wnika z art. 3 § 2 pkt 4 i 8 p.p.s.a., zaś potwierdza ją dodatkowo brzmienie art. 21 u.d.i.p. We wnioskach skargi wyrażonych przez stronę, która wnosiła równolegle o przyznanie prawa pomocy w pełnym zakresie, powołano między innymi ten właśnie przepis. Z uzasadnienia skargi wynika, że nie Stowarzyszenie nie żąda wszczęcie postępowania karnego, lecz kwestionuje zaniechanie organu udostępnienia informacji, uznawanej przez ten podmiot za informację publiczną, którą chciało uzyskać w drodze wypełnienia przez funkcjonariuszy publicznych przygotowanej ankiety i o co zwracała się też do Prezesa Sądu Okręgowego w K. Do skargi załączono m.in. korespondencję między stronami, które stanowią pisma przedstawione następnie przez organ wraz z odpowiedzią na skargę. Przedmiot skargi, jako dotyczącej bezczynności organu w udostępnieniu informacji publicznej, nie zaś popełnienia czynu zabronionego, potwierdzają wnioski sprecyzowane przez pełnomocnika Stowarzyszenia na rozprawie dnia 29 października 2014r. w obecności pełnomocnika organu.

Za bezsporne należy uznać, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej został skierowany przez Szkołę w K. do Prezesa Sądu Okręgowego w K. w piśmie z dnia 31 marca 2014 r., na które organ udzielił odpowiedzi w piśmie z dnia 2 kwietnia 2014 r. Prez.Adm. [...].

W związku z treścią uzyskanej odpowiedzi, pismem z dnia 6 maja 2014 r. Szkoła w K. wezwała Prezesa Sądu Okręgowego w K. o udostępnienie informacji publicznej "bez konieczności wnoszenia skargi do sądu w zakresie art.3 § 2 p.p.s.a ". Z części wstępnej tego pisma wynika, że jest to " 2 wezwanie" funkcjonariuszy publicznych, sędziów orzekających w organie państwowym i opłacanych za świadczenie pracy ze środków publicznych do usunięcia naruszenia prawa na mocy art. 61 Konstytucji RP i art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198) w związku z art. 52 § 4 P.p.s.a." W odpowiedzi na to wezwanie, pismem z dnia 8 maja 2014 r. Prezes Sądu Okręgowego w K. poinformował Stowarzyszenie, że podtrzymuje stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 2 kwietnia 2014 r.

Dodatkowym dokumentem załączonym do skargi, którego brak w przedstawionych aktach, jest wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 4 marca 2014 r., kierowany przez Szkołę do B. S. Wiceprezesa Sądu Okręgowego w K., który to wniosek w drugiej części zawiera żądanie wypełnienia ankiety.

Na tle treści pism i stanowisk istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy informacja żądana przez Szkołę w K. od Prezesa Sądu Okręgowego w K., oczekiwana do uzyskania przez wypełnienie ankiety, ma charakter informacji publicznej.

Odniesienie się do powyższego wymaga jednak poczynienia kilku uwag natury formalnej, w tym co do skuteczności wniesienia skargi.

Skarga na bezczynność w niniejszej sprawie jest skargą na bezczynność organu. Została ona skierowana przeciwko Prezesowi Sądu Okręgowego w K., do którego bezpośrednio Stowarzyszenie wystosowało pismo z dnia 31 marca 2014 r. Mając jednakże na uwadze, że do Wiceprezesa Sądu Okręgowego w K. skierowano uprzednio wniosek o wypełnienia ankiety z dnia 4 marca 2014 r. powyższe uwzględnia się w stanie faktycznym sprawy.

Obowiązujące przepisy nie przewidują terminu do złożenia skargi na bezczynność w udostępnieniu informacji publicznej. W takim przypadku nie istnieje też powinność uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia bezczynności, ani wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Regulacja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie zawiera odrębnych postanowień nawiązujących do przesłanek art. 52 p.p.s.a. Nie wprowadza ona środka zaskarżenia bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a., zaś sam sposób udostępniania informacji publicznej kształtuje jako dalece odformalizowany, kładąc nacisk na szybkość i sprawność postępowania. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się w ograniczonym zakresie, jedynie w sytuacjach, o których mowa w art. 16 - art. 17 u.d.i.p. oraz art. 23g ust. 11 i 12 u.d.i.p., co skutkuje brakiem podstaw żądania wyczerpania trybu z art. 37 k.p.a. Artykuł 52 § 3 p.p.s.a. nawiązuje do regulacji pozostających poza przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Z jego treści wynika wprost, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest "środkiem zaskarżenia", o jakim mowa w § 1 i § 2, lecz środkiem samoistnym, odrębnym i znamiennym tylko dla sytuacji ściśle określonych, mającym służyć realizacji zasady przedsądowej autokontroli administracji, ale tylko w przypadku działania, a nie zaniechania, tj. bezczynności organu ( tak m.in. NSA w wyrok z dnia 24 maja 2006 r. I OSK 601/05, zam. zb. Lex nr 236545 i WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 14 października 208 r., sygn. akt II SAB/Bk 29/08, zam. zb. LEX nr 505258).

Adekwatne do specyfiki niniejszej sprawy pozostają też tezy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SAB/Ol 22/13 ( zam. zb.LEX nr 1313643), w którym wskazano trafnie, że:

" Z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobligowany jest udzielić informacji publicznej, a jej nie udziela i nie wydaje stosownej decyzji o odmowie udostępnienia takiej informacji. W przypadku zaś, gdy informacja o jaką ubiega się zainteresowany nie ma charakteru informacji publicznej, organ nie pozostaje w zwłoce w zakresie udostępnienia informacji publicznej. Aby można było mówić o bezczynności podmiotu zobowiązanego należy przede wszystkim stwierdzić, iż ciąży na nim wynikający z przepisów prawa obowiązek wszczęcia postępowania i podjęcia w nim stosownego rozstrzygnięcia (stosownej czynności), a dopiero później, iż obowiązku tego, w nakazanym prawem terminie, nie wypełnił.

W przypadku, gdy podmiot wezwany uznaje, że żądana informacja nie stanowi w istocie informacji publicznej, Sąd zobligowany jest do rozpoznania wniesionej skargi i rozstrzygnięcia, czy rzeczywiście wnioskodawca może domagać się udostępnienia interesujących go danych."

W świetle powyższego, w niniejszej sprawienie nie zachodziły przesłanki do odrzucania skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 albo pkt 6 p.p.s.a., czy z innych przyczyn wskazanych w art. 58 § 1 p.p.s.a.

Rozpoznając niniejszą skargę należy mieć na uwadze, że pojęcie informacji publicznej określa ustawodawca w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i art. 6 u.d.i.p.

Zgodnie z art. 1 tej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie, jednak przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

Przepis art. 6 u.d.i.p. wprowadza przykładowy katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.

W myśl art. 2 ust.1 u.di.p.,. każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej "prawem do informacji publicznej".

Stosownie do art. 3 u.d.i.p.:

1. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego;

2) wglądu do dokumentów urzędowych;

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

2. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych.

W skardze wskazuje się trafnie, w ślad za orzecznictwem, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informacje publiczna stanowi wiec treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej i dotyczących sfery jego działalności.

W tym kontekście należy jednakże zwrócić uwagę, że powołane orzeczenie nie dotyczy wytwarzania informacji publicznej na żądanie wnioskodawcy, tylko informacji uprzednio wytworzonych. Z powołanych uprzednio przepisów wynika, że prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania tzw. informacji prostej oraz informacji przetworzonej - nie zaś informacji wytworzonej, co do której wprowadzono nadto przesłankę związaną z wykazaniem, że jej udostępnienie jest szczególnie dla interesu publicznego.

W doktrynie wskazuje się trafnie, że "Informacja przetworzona stanowi pewnego rodzaju kompilację posiadanych przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej danych. W jej efekcie powstaje nowy, przetworzony dokument czy zespół danych, nieistniejący do momentu jego wytworzenia na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Powstaje zatem nowa jakość wykreowana z informacji jednostkowych. W wyniku procesu przetworzenia powstaje dokument inny niż dokument pierwotny czy pierwotne dokumenty. Na tym polega różnica pomiędzy informacją prostą, tj. zawierająca się w istniejącym dokumencie, a informacją przetworzoną, która musi zostać dopiero wytworzona w oparciu o istniejące dokumenty, czy inaczej mówiąc, "specjalnie" przygotowana dla wnioskodawcy. Proces przetworzenia oznacza przekształcenie czegoś, nadanie temu innej postaci" ( tak A. Ostapski, artykuł, NZS 2013/2/15 ). Akcentuje się również słusznie, że " Przetworzenie wiąże się nie tylko z technicznymi czynnościami, ale również wymaga intelektualnego zaangażowania w ten proces podmiotu udzielającego informację. Wynikiem tego zaangażowania będzie stworzenie jakościowo nowej informacji, na podstawie innych już posiadanych informacji ( tak G. Sibiga, artykuł, Kw.Pr.Pub. 2012/3/163-174 ).

Zarówno tzw. informacja prosta, jak i informacja przetworzona musi istnieć w sferze faktów i mieć charakter informacji publicznej.

W art. 4 ust. 1 - 2 u.d.i.p. został określony podstawowy krąg podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Z treści wstępnej art. 4 ust. 1 wynika w ogólnym ujęciu, że zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Stosownie zaś do art. 4 ust. 3 u.d.i.p., obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Stosownie do art. 6 u.d.i.p.:

1. Udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o:

1) polityce wewnętrznej i zagranicznej, w tym o:

a) zamierzeniach działań władzy ustawodawczej oraz wykonawczej,

b) projektowaniu aktów normatywnych,

c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań;

2) podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) statusie prawnym lub formie prawnej,

b) organizacji,

c) przedmiocie działalności i kompetencjach,

d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach,

e) strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3-5,

f) majątku, którym dysponują;

3) zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych,

b) trybie działania państwowych osób prawnych i osób prawnych samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki budżetowej i pozabudżetowej,

c) sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych,

d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw,

e) stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania,

f) prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych,

g) naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych,

h) konkursie na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, w zakresie określonym w przepisach odrębnych;

4) danych publicznych, w tym:

a) treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności:

- treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć,

- dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających,

b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego,

c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej,

d) informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych;

5) majątku publicznym, w tym o:

a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych,

b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego długach,

c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego, a także kas chorych,

d) majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach,

e) dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty, o których mowa w lit. a-c, mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, oraz dysponowaniu tymi dochodami i sposobie pokrywania strat,

f) długu publicznym,

g) pomocy publicznej,

h) ciężarach publicznych.

2. Dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

Odnosząc te ogólne uwagi do stanu faktycznego niniejszej sprawy należy uznać, że Prezes Sądu Okręgowego w K. należy do podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 u.d.i.p., czego nie kwestionował odpowiadając na pisma Stowarzyszenia. Organ twierdził jednakże, że ankieta przesłana mu do wypełnienia nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198).

Z powyższym stanowiskiem Prezes Sądu Okręgowego w K. należy się zgodzić.

We wniosku z dnia 31 marca 2014 r., wskazując na przedmiot działalności, jaki stanowi wypracowywanie standardów i ogólnych zasad monitoringu społecznego w obszarze stosowania prawa, Stowarzyszenie wnosiło o udostępnienie informacji publicznej:

1. z zakresu wiedzy merytorycznej w przedmiocie wykonywania zadań opłacanych ze środków publicznych,

2. wykazanie prawdy obiektywnej z obszaru wiedzy merytorycznej w załączonej w 2 egzemplarzach imiennej ankiecie, każda 8 stron w formacie A-4.

Stowarzyszenie wnosiło również w zakresie sposobu udostępnienia informacji publicznej :

- o przekazanie i nadzorowanie wypełnienia imiennych Ankiet skierowanych do funkcjonariuszy publicznych w podległych jednostkach organizacyjnych w ściśle uporządkowanym zakresie,

- zwrotne przesłanie 2 dokumentów w oryginale z potwierdzeniem przez Prezesa SO K. wzorem podpisu 2 funkcjonariuszy na adres pocztowy Szkoły.

Stowarzyszenie wskazało ponadto, że "(...) Oczywiście zachodzi w przedmiocie sprawy jeszcze możliwość złożenia przez nas wniosku dowodowego w postępowaniu sądowym jw., wskazując, że dysponentem materiału/ informacji które wnosimy jest Prezes SO K. – wtedy SA sam ( jeśli dopuści wniosek) wystąpi o dostarczenie odpowiednich dokumentów."

Wyżej wskazana treść pisma w żądnym fragmencie nie zawiera konkretnego żądania udostępnienia informacji publicznej, w tym w szczególność informacji wymienionych w art. 6 u.d.i.p. Żądanie zawarte w samym piśmie dotyczy wypełnienia ankiety przez Prezesa Sądu Okręgowego, jak również przekazania ankiet innym imiennie wymienionym w późniejszych załącznikach funkcjonariuszom oraz nadzorowania ich wypełnienia.

Analogiczna uwaga co do braku cech informacji publicznej dotyczy załączników, tj. pism mających stanowić ankietę, które są podobne w treści. Każde z tych pism zawiera fragment będący umotywowaną prośbą o wypełnienie ankiety ( str. 1 i 2 akapit pierwszy ), następnie ankietę, zaś dalej w pkt I – III stanowisko Stowarzyszenia w różnych kwestiach związanych z postępowaniami toczącymi się przed sądem powszechnym. W nagłówku wskazano, że jest to " Ankieta do oceny podstaw do prześladowania prezesa podmiotu gospodarczego przez grupę mobberów koordynowaną przez P. K. ( samouka-informatyka zatrudnionego na UJ)". Ani część wstępna pisma, ani część oznaczona pkt I-III, nie ma związku z przedmiotem i procedurą udostępnienia informacji publicznej, stanowią natomiast przekazanie określonych informacji Prezesowi Sądu Okręgowego w K.. Odnośnie części nazwanej "Ankietą porządkującą działania P. K. wobec podmiotu prawa gospodarczego od 2009 roku oraz stan faktyczny..." - również brak jej cech informacji publicznej. W języku potocznym pojęci" ankieta" oznacza: 1. zbieranie informacji i opinii o czymś przez zadawanie pytań. 2. formularz z takimi pytaniami (Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka, PIN, W-wa 1979, oraz Słownika języka polskiego PWN, WN PWN W-wa 1996). Analizowany dokument, stanowiący w tym fragmencie określoną całość (strony 1- 4), spełnia obie z wyżej podanych cech ankiety. Stanowi on bowiem gotowy formularz z określonymi pytaniami, na które można udzielić odpowiedzi twierdzącej (tak) albo przeczącej (nie). Pytania zostały skonstruowane tak, że żądania się w nich nie informacji publicznej, lecz przedstawia określone twierdzenia będące informacjami wytworzonymi i komentowanymi przez ankietera w pytaniu dla uzyskania jego opinii.

Ostania część pisma załączonego do wniosku jako ankieta, oznaczona pkt I-III, została już po części scharakteryzowana, zaś stanowi w szczególności I. – dodatkowy komentarz ankietera do twierdzeń zawartych w treści pytań, II. - wnioski dowodowe, III. zawiadomienie o rożnych zdarzeniach mających nastąpić w przyszłości albo takich, które już miały miejsce.

Podobne cechy posiada pismo z dnia 4 marca 2014 r., skierowane przez Szkołę do SSO B. S. Wiceprezesa Sądu Okręgowego w K., który to wniosek w drugiej części zawiera żądanie wypełnienia ankiety. Załącznik w postaci ankiety różni się tym, że jak podano jest to " Ankieta istnienia podstaw do skargi na działanie Sądu [...] do sprawy, znak: [...]." Również oceny żądane w tym przypadku nie mają cech informacji publicznej.

W obu wypadkach brak podstaw do uznania przedmiotowych informacji za informacje publiczna również w świetle powoływanych przez skarżące Stowarzyszenie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.- Prawo o ustroju sądów powszechnych ( tekst jednol. Dz.U. z 2013, poz. 427 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, uznając, że wnioski dołączone do skargi wraz załącznikami, które kierowano do Prezesa Sądu Okręgowego w K., nie dotyczą udostępnienia informacji publicznej, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi, jak w sentencji wyroku, biorąc za podstawę art. 151 p.p.s.a.

W uzupełnieniu należy wskazać, że zgodnie z podziałem czynności, wniosek pełnomocnika Szkoły w przedmiocie wynagrodzenia za zastępstwo z urzędu podlega odrębnemu rozpoznaniu przez referendarza sądowego na posiedzeniu niejawnym.