Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia WSA del. Marian Wolanin Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Jeleśnia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt IV SA/Gl 1126/13 w sprawie ze skargi Gminy Jeleśnia na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie powołania komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na dyrektora szkoły oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z 16 stycznia 2014 r., IV SA/Gl 1126/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Gminy Jeleśnia na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Wójta Gminy Jeleśnia z 18 czerwca 2013 r., nr 348/2013 w sprawie powołania komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół nr 7 w Przyborowie.

W uzasadnieniu, Sąd I instancji wskazał, że powołanie komisji konkursowej z pominięciem w jej składzie przedstawicieli Śląskiego Kuratora Oświaty - jak to miało miejsce w niniejszej sprawie - stanowiło istotne naruszenie art. 36a ust. 6 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm., dalej: "uso"). Według przeprowadzonych w sprawie ustaleń, Wójt Gminy w piśmie z 4 czerwca 2013 r. wystąpił do podmiotów uprawnionych do udziału w komisji konkursowej o delegowanie przedstawicieli, wyznaczając termin dokonania tych czynności do 17 czerwca 2013 r. Śląski Kurator Oświaty w piśmie z 18 czerwca 2013 r. wyznaczył swoich przedstawicieli i poinformował o tym Wójta Gminy Jeleśnia, przesyłając informację faxem oraz – w dniu 18 czerwca 2013 r. – za pośrednictwem poczty. Wójt wydał kwestionowane zarządzenie w dniu 18 czerwca 2013 r.

Na wstępie Sąd stwierdził, że w myśl art. 36a ust. 6 uso w celu przeprowadzenia konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki, organ prowadzący szkołę lub placówkę powołuje komisję konkursową w składzie: 1) trzech przedstawicieli organu prowadzącego szkołę lub placówkę; 2) dwóch przedstawicieli organu sprawującego nadzór pedagogiczny; 3) po jednym przedstawicielu: a) rady pedagogicznej, b) rady rodziców, c) zakładowych organizacji związkowych, przy czym przedstawiciel związku zawodowego nie może być zatrudniony w szkole lub placówce, której konkurs dotyczy.

Nadto w myśl art. 36a ust. 7 łączna liczba przedstawicieli organów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2, nie może być mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3. Natomiast jeżeli w składzie komisji konkursowej łączna liczba przedstawicieli organów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2, byłaby mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3, liczbę przedstawicieli tych organów zwiększa się proporcjonalnie, tak aby ich łączna liczba nie była mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3 (art. 36a ust. 8).

Analiza treści cytowanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że ustawodawca określił obligatoryjny skład komisji konkursowej dla wyłonienia kandydata na stanowisko dyrektora działającej już szkoły lub placówki, jak również w sposób wyraźny i wyczerpujący uregulował odstępstwa w tym zakresie. Oznacza to, że w składzie komisji konkursowej powinni znaleźć się przedstawiciele wszystkich wymienionych w art. 36a ust. 6 podmiotów, a więc również przedstawiciele organu sprawującego nadzór pedagogiczny (art. 36a ust. 6 pkt 2 uso).

Powołanie komisji konkursowej z pominięciem w jej składzie przedstawicieli Śląskiego Kuratora Oświaty - jak to miało miejsce w niniejszej sprawie - stanowiło zatem istotne naruszenie art. 36a ust. 6 uso.

Całkowicie pozaprawny charakter miały zaś wywody skargi, dotyczące konieczności rozstrzygnięcia konkursu w dacie wskazanej przez skarżącego, z uwagi na powierzenie stanowiska dyrektora przedmiotowej szkoły na okres do 30 czerwca 2013 r. Twierdzenia te nie mogły mieć żadnego wpływu na ocenę w zakresie zgodności z art. 36a ust. 6 uso Zarządzenia o powołaniu komisji konkursowej. Wójt Gminy Jeleśnia wyznaczył organowi nadzoru pedagogicznego termin do zgłoszenia przedstawicieli do składu komisji do dnia 17 czerwca 2013 r. (co potwierdził w skardze), a już 18 czerwca 2013 r. wydał zarządzenie o powołaniu komisji konkursowej. Wobec tego, nawet jeśli organ nadzoru pedagogicznego wysłałby pismo w wyznaczonym terminie, np. 17 czerwca 2013 r., a nie – jak w niniejszej sprawie - jeden dzień po terminie - to i tak Wójt, który nie czekał na ewentualne doręczenie pisma za pośrednictwem poczty – nie uwzględniłby przedstawicieli kuratora oświaty w składzie komisji. Nie jest uzasadnione twierdzenie, że powołanie komisji w dniu 18 czerwca 2013 r., było niezbędne ze względu na terminy określone w § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej (Dz. U. Nr 60, poz. 373 ze zm., zwanego dalej również "rozporządzeniem"). Zachowanie terminu posiedzenia komisji oraz terminu powiadomienia o tym posiedzeniu członków komisji i kandydatów, stanowi obowiązek przewodniczącego komisji konkursowej, która musi jednak zostać wcześniej powołana w prawidłowym składzie – zgodnym z przepisami ustawy o systemie oświaty.

Natomiast zupełnie innym zagadnieniem – wbrew rozumowaniu przedstawionemu w skardze - jest wymóg zachowania "kworum", o którym mowa w § 3 ust. 3 rozporządzenia. Według tego przepisu, prace komisji są prowadzone, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej 2/3 jej członków. Należy zatem odróżnić warunek zachowania kworum, które jest niezbędne do prowadzenia prac komisji, od warunku powołania tej komisji w składzie określonym w ustawie.

Skargą kasacyjną Wójt Gminy Jeleśnia zaskarżył opisany wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest:

1. § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej przez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że terminy wskazane w cytowanym przepisie są terminami instrukcyjnymi,

2. art. 36a ust. 6 pkt 2 uso przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez nietrafne przyjęcie, że organ prowadzący miał obowiązek zapewnić udział przedstawicieli organu sprawującego nadzór pedagogiczny w komisji konkursowej, pomimo braku desygnowania swoich przedstawicieli przez Kuratora Oświaty w terminie przewidzianym przez organ prowadzący do złożenia takich kandydatur do składu komisji konkursowej.

Z uwagi na podniesione zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu Wójt Gminy Jeleśnia podkreślił, że ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie można się zgodzić. Zgodnie z § 1 ust. 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8.04.2010 r. w ogłoszeniu o konkursie ustalono termin składania ofert przez kandydatów na dyrektora na dzień 19 czerwca 2013 r. Pismem z 3.06.2013 r. adresowanym do Dyrektora Delegatury Kuratorium Oświaty w Bielsku-Białej, Wójt Gminy Jeleśnia prosił o wytypowanie do komisji konkursowej dwóch przedstawicieli Kuratorium w terminie do 17 czerwca 2013 r. Dopiero 20 czerwca 2013 r. organ powiadomił listem poleconym wysłanym 19 czerwca 2013 r. o oddelegowaniu I. W. i E. S. - przedstawicieli Kuratorium Oświaty w Katowicach Delegatury w Bielsku-Białej jako członków komisji konkursowej. Powyższe stanowisko zostało wysłane faxem w dniu 18 czerwca 2013 r. o godzinie 15:42, a więc już po godzinach pracy Urzędu Gminy w Jeleśni i już po wydaniu kwestionowanego zarządzenia.

Przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8.04.2010 r. określają szczególny tryb postępowania administracyjnego, wyłączający możliwość zastąpienia go przepisami k.p.a. W żadnym przepisie cyt. rozporządzenia nie nakazano organowi prowadzącemu dołożenia wszelkich starań, aby zapewnić udział przedstawicieli organu sprawującego nadzór pedagogiczny w komisji konkursowej, tak jak i nie przewidziano możliwości przedłużenia terminów rozstrzygnięcia konkursu.

Wójt Gminy Jeleśnia przed wydaniem zarządzenia o składzie komisji konkursowej przeprowadził rozmowę telefoniczną z Dyrektorem Delegatury w Bielsku-Białej Śląskiego Kuratorium Oświaty w której powiadomił go o braku oddelegowania przedstawicieli i otrzymał informację, że Kurator ma na to 30 dni. Tak więc, pomimo braku przepisów prawnych zobowiązujących organ prowadzący do ustalenia przyczyn niezgłoszenia kandydatur przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny takie ustalenia zostały poczynione.

W literaturze nie omawiano braku w składzie komisji konkursowej przedstawicieli organu sprawującego nadzór pedagogiczny, lecz w drodze analogii możliwe staje się przyjęcie stanowiska zawartego w komentarzu Mateusza Pilcha do art. 36a uso, dotyczącego udziału przedstawiciela związków zawodowych. Zgodnie z tym poglądem "Związek może, lecz nie musi skorzystać z przysługującemu mu prawa. Wola zależy od inicjatywy samego związku, bowiem ani ustawa ani przepisy wykonawcze do niej nie przewidują żadnego szczególnego trybu powiadamiania o możliwości zgłoszenia reprezentantów związku do składu komisji konkursowej".

Terminy podane w § 3 rozporządzenia oznaczają, że konkurs powinien być rozstrzygnięty w ciągu 14 dni roboczych od upływu terminu składania ofert przez kandydatów, wskazanego w ogłoszeniu konkursu. Stanowi o tym § 3 ust. 2 cyt. rozporządzenia. W niniejszej sprawie termin upływał 3 lipca 2013 r. Z kolei, § 3 ust. 1 ustala co najmniej siedmiodniowy termin na powiadomienie na piśmie członków komisji oraz kandydatów o terminie powiedzenia.

O charakterze materialnoprawnym terminów podanych w § 3 cyt. rozporządzenia przesądzają także niektóre wyroki sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Gliwicach z 21.01.2010 r., IV SA/Gl 487/09 wprost stwierdzono: "Określony w § 3 ust. 1 rozporządzenia termin nie jest terminem instrukcyjnym, ani też procesowym, ale ma charakter materialnoprawny i nie może być przedłużony przez przyjęcie innego sposobu jego obliczania od ustalonego w przepisach prawa. Został on expressis verbis ustanowiony, jako termin 14 dni roboczych od upływu terminu składania ofert przez kandydatów, wskazany w ogłoszeniu o konkursie. Termin ten zaczyna biec od daty końcowej składania ofert przez kandydatów, wskazanej w ogłoszeniu o konkursie. (...) Przywrócenie terminu prawa materialnego jest dopuszczalne, ale tylko wówczas, gdy taką możliwość przewidują przepisy określające dany termin, co w rozpatrywanej sprawie nie ma miejsca". Wyrok ten dotyczył właśnie stosowania terminów podanych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z 8.04.2010 r., a w szczególności jego § 3. W dalszej części wyroku Sąd ten stwierdził: "Skoro zatem przepis wykonawczy do ustawy o systemie oświaty wyznacza wskazany termin 14-dniowy, to po upływie tego terminu jakiekolwiek działanie komisji konkursowej nie może rodzić skutków prawnych. (...) Ustanowiony w tym przepisie termin posiedzenia komisji konkursowej jest terminem zawitym, albowiem ani przepisy ustawy o systemie oświaty, ani przepisy wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki i trybu pracy komisji konkursowej nie przewidują możliwości przedłużania procedury konkursowej". Sąd ten, co wynika z uzasadnienia wyroku dostosował się do uchwały składu siedmiu sędziów NSA z 14.10.1996 r. (OSP 19/96 - ONSA z. 2 z 1997 r. poz. 56), który taką wykładnię terminów prawa materialnego ustalił. Wyrok WSA z 21.01.2010 r. został utrzymany w mocy wyrokiem NSA w Warszawie z 9.07.2010 r., I OSK 682/10. Taką samą linię orzeczniczą zastosował WSA w Gliwicach w wyroku z 4.05.2009 r., IV SA/Gl 180/09.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną wniesiono o jej oddalenie. Podniesiono w szczególności, że organ administracji podziela w całości interpretację przepisów prawa zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Organ ustosunkował się do zarzutów skargi kasacyjnej i podkreślił, że wywody Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego są słuszne i odzwierciedlają aktualne orzecznictwo w tych sprawach (por. wyrok WSA w Gliwicach z 20 lipca 2010 r., IV SA/Gl 293/10 i wyrok NSA z 25 stycznia 2011 r., I OSK 1919/10).

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 174 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, albowiem według art. 183 § 1 ustawy - p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Związanie NSA podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym - zdaniem skarżącego - uchybił sąd, określenia, jaką postać miało to naruszenie, uzasadnienia zarzutu ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wykazania dodatkowo, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Kasacja nieodpowiadająca tym wymaganiom, pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. Ze względu na wymagania stawiane skardze kasacyjnej, usprawiedliwione zasadą związania Naczelnego Sądu Administracyjnego jej podstawami, sporządzenie skargi kasacyjnej jest obwarowane przymusem adwokacko - radcowskim (art. 175 § 1 - 3 p.p.s.a.). Opiera się on na założeniu, że powierzenie czynności sporządzenia skargi kasacyjnej wykwalifikowanym prawnikom zapewni jej odpowiedni poziom merytoryczny i formalny, umożliwiający Sądowi II instancji dokonanie kontroli zaskarżonego orzeczenia.

Złożona w rozpatrywanej sprawie skarga kasacyjna, choć formalnie odpowiada przedstawionym wymogom, to jednak podniesionych w niej zarzutów nie można uznać za usprawiedliwione.

Terminy wskazane w § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej są procesowymi terminami instrukcyjnymi. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie podziela w tej kwestii stanowisko wyrażone w wyroku NSA z 25 stycznia 2011 r., I OSK 1919/10.

Skarżący kasacyjnie, zaliczając omawiane terminy do prekluzyjnych terminów prawa materialnego, nie wziął pod uwagę, że w doktrynie i judykaturze powszechnie przyjmuje się, że termin materialny jest elementem jakiegoś prawa (uprawnienia), a terminy mające znaczenie dla toku postępowania są terminami procesowymi. Terminy prawa materialnego mają charakter zawity (prekluzyjny), gdyż ograniczają w czasie dochodzenie lub inną realizację praw podmiotowych, a ich upływ powoduje wygaśnięcie określonego prawa lub obowiązku. Charakter zawity mogą mieć również terminy procesowe, w tym sensie, że ich upływ pozbawia stronę możliwości skutecznego dokonania określonej czynności procesowej. W polskim systemie prawa prekluzyjności nie domniemywa się. Musi ona wynikać z aktów rangi ustawowej. Wyznaczenie terminów zawitych w rozporządzeniach wykonawczych jest dopuszczalne wyłącznie na podstawie wyraźnego upoważnienia ustawowego i może odnosić się tylko do terminów procesowych, a nie materialnych. O charakterze terminu przesądzają skutki wynikające z jego niedochowania. W związku z powyższym nie może ulegać wątpliwości, że skutki związane z niezachowaniem określonych terminów muszą wynikać wprost z powołanych przepisów prawa. Oznacza to, że prekluzyjność musi zawsze wiązać się z wyznaczeniem stronie w określonych aktach prawnych nieprzekraczalnego terminu do wystąpienia na przykład z określonym żądaniem pod rygorem wygaśnięcia roszczenia. Nie dotyczy to natomiast terminu zakreślonego organowi do załatwienia określonych spraw. Zakreślenie przez prawodawcę terminu do załatwienia sprawy przez organ, bądź też do uregulowania stanu prawnego dotyczącego określonego przedmiotu stwarza tylko powinność organu, a nie bezwzględny nakaz dokonania tej czynności w wyznaczonym terminie pod rygorem ujemnych skutków dla stron. W nauce prawa taki termin nazywa się terminem instrukcyjnym. Sam upływ takiego terminu nie stanowi jeszcze żadnych przeszkód do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy lub uregulowania stanu prawnego.

Ustawa o systemie oświaty, wprowadzając obowiązek konkursowego wyznaczenia kandydata na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki nie określiła żadnych terminów prac komisji konkursowej, ani nie przewidziała żadnych negatywnych skutków dla kandydata związanych z czasem trwania postępowania konkursowego. Przeciwnie, ustawa ta w art. 36a ust. 3 ustanowiła zasadę, że wyłonionemu w drodze konkursu kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska, chyba że organ sprawujący nadzór pedagogiczny zgłosił zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 2. Oznacza to, że jeżeli postępowanie konkursowe nie zostanie unieważnione i organ nadzoru pedagogicznego nie zgłosił zastrzeżeń, to istnieje prawny obowiązek powierzenia stanowiska dyrektora szkoły. Zasada ta ma także odwrotne znaczenie, tzn. nie można skutecznie kwestionować powierzenia takiego stanowiska, jeżeli w przewidzianym trybie nie unieważniono postępowania konkursowego lub organ nadzoru zgłosił zastrzeżenia po upływie ustawowego terminu.

Ustawa o systemie oświaty upoważniła właściwych ministrów do określenia w drodze rozporządzenia regulaminu konkursu, z uwzględnieniem sposobu ogłaszania konkursu, trybu pracy komisji oraz sposobu nadzorowania prawidłowości postępowania konkursowego. Ta delegacja ustawowa nie obejmuje zatem umocowania do określenia w drodze rozporządzenia żadnych terminów zawitych. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 8 kwietnia 2010 r. w § 3 ust. 1 stwierdza, że przewodniczący komisji ustala termin i miejsce posiedzenia komisji, o czym powiadamia na piśmie członków komisji oraz kandydatów, nie później niż na 7 dni przed terminem posiedzenia. Zaś w § 3 ust. 2 stanowi, że posiedzenie komisji konkursowej odbywa się nie później niż w zakreślonym terminie. Przepisy te nie przyznają komisji, ani jej przewodniczącemu jakichkolwiek uprawnień możliwych do zrealizowania w podanym tam terminie, lecz wskazują jedynie obowiązek terminowego procedowania w sprawie będącej przedmiotem postępowania konkursowego. Przepisy te nie określają też żadnych skutków niedochowania określonych w nich terminów. Takich skutków, wbrew twierdzeniom skarżącego kasacyjnie, nie można wyinterpretować w drodze wykładni. Treść powołanych przepisów dowodzi, że celem tych unormowań było tylko zapewnienie sprawnego toku pracy komisji konkursowej. Nie da się z nich wyprowadzić wniosku, że przekroczenie omawianych terminów ma prowadzić do wygaśnięcia prawa do dalszego prowadzenia postępowania konkursowego oraz że przesłanką do skutecznego powierzenia obowiązków dyrektora szkoły jest zachowanie ich przez komisję konkursową. Skoro nie ustanowiono żadnych ani materialnych, ani procesowych skutków omawianego terminu, to niedopuszczalne jest wyręczanie prawodawcy przez organy stosujące prawo i przypisywanie mu zamiaru, którego ani wprost, ani pośrednio nie przewidział.

Powyższe wnioski, odnoszą się w szczególności do terminu określonego w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 8 kwietnia 2010 r. Użyte w tym przepisie sformułowanie "nie później niż w ciągu 14 dni" należy odczytywać jako werbalne wzmocnienie obowiązku niezwłocznego rozpoczęcia i zakończenia przez komisję postępowania konkursowego. Termin ten ma pełnić rolę środka dyscyplinującego i tym samym zapewnić sprawność działania prac komisji. Został on zastrzeżony dla komisji przeprowadzającej postępowanie konkursowe, a nie dla stron stosunku prawnego łączącego organ prowadzący szkołę z kandydatem na stanowisko dyrektora takiej placówki oświatowej. Samo naruszenie takiego terminu automatycznie nie stwarza zatem ani dla komisji, ani uczestników postępowania konkursowego żadnych konsekwencji.

Jednakże powyższe stwierdzenie nie oznacza, by przekroczenie omawianych terminów nigdy nie mogło wywołać jakichkolwiek skutków. Kwestie te mogą być badane w każdej sprawie indywidualnie, ale pod kątem ewentualnej możliwości zastosowania § 8 ust. 2 pkt 3 i 4 rozporządzenia (np. czy uchybienie siedmiodniowego terminu na zawiadomienie o miejscu i czasie posiedzenia komisji nie uniemożliwiło kandydatowi na dyrektora wzięcia udziału w postępowaniu konkursowym), a nie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie powołania komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora szkoły.

Bezzasadny jest również zarzut naruszenia art. 36a ust. 6 pkt 2 uso przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że podmiotem odpowiedzialnym za prawidłowy skład komisji konkursowej jest organ prowadzący szkołę. Jego obowiązkiem zatem jest ustalenie (w przypadku braku odpowiedzi w wyznaczonym przez organ terminie), czy Śląski Kurator Oświaty nie zrezygnował z przysługującego mu prawa, aby jego przedstawiciel znalazł się w składzie komisji konkursowej. W niniejszej sprawie Wójt Gminy Jeleśnia przeprowadził rozmowę telefoniczną z Dyrektorem Delegatury w Bielsku-Białej Śląskiego Kuratorium Oświaty, z której nie wynikało, że organ nadzoru nie wyznaczy swojego przedstawiciela. Niewyjaśnienie tej okoliczności jest istotnym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 91 ust. 1 i 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ponieważ prowadzi do powołania komisji konkursowej w składzie sprzecznym z wymaganiami określonymi w art. 36a ust. 6 uso.

Z przedstawionych wyżej przyczyn, skoro zarzuty skargi kasacyjnej okazały się nieusprawiedliwione, Naczelny Sąd Administracyjny skargę kasacyjną oddalił, w oparciu o przepis art. 184 p.p.s.a.