![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6110 Podatek od towarów i usług, , Dyrektor Izby Skarbowej, Odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, I SA/Łd 255/08 - Postanowienie WSA w Łodzi z 2008-03-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I SA/Łd 255/08 - Postanowienie WSA w Łodzi
|
|
|||
|
2008-02-25 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi | |||
|
Bogusław Klimowicz /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6110 Podatek od towarów i usług | |||
|
Dyrektor Izby Skarbowej | |||
|
Odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji | |||
Sentencja
Dnia 26 marca 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 2002 roku p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. |
||||
Uzasadnienie
I SA/Łd 255/08 UZASADNIENIE Decyzją z dnia [...], Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...], Nr [...] określającą Z.K. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2002 roku w kwocie 7127 zł. Na powyższą decyzję Z.K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącego pochopne wykonanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] doprowadzi do nieodwracalnych skutków w postaci upadłości jego przedsiębiorstwa wraz z upadłością wspólników, pozbawi stałej pracy czterech pracowników spółki oraz innych świadczących usługi na rzecz spółki. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. W polskim postępowaniu sądowoadministracyjnym przyjęto jako zasadę, iż wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Wniosek ten płynie wprost z treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) — powoływanej dalej jako p.p.s.a. Wyjątkiem od powyższej zasady jest uregulowanie zawarte w art. 61 § 3 p.p.s.a., zgodnie z którym po przekazaniu sądowi skargi sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest uprawdopodobnienie istnienia przesłanek wymienionych w cytowanym przepisie tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uprawdopodobnienie tych okoliczności spoczywa na stronie skarżącej. Uprawdopodobnienie, o którym mowa, nie może polegać na przytoczeniu ogólnikowych stwierdzeń, w zasadzie powtarzających treść przepisu, ale winno wskazywać na konkretne, poważne skutki wykonania tego aktu. Sam fakt istnienia obowiązku wykonania aktu lub czynności organu administracyjnego nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniesienie wniosku o wstrzymanie wykonalności. W niniejszej sprawie skarżący w istocie ograniczył uzasadnienie swojego wniosku do stwierdzenia, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje upadłość przedsiębiorstwa, pozbawi pracy czterech pracowników spółki oraz innych świadczących usługi na rzecz spółki. Przytoczenie przez Z.K. wyłącznie ogólnikowych stwierdzeń bez uprawdopodobnienia konkretnych, poważnych skutków wykonania zaskarżonego aktu, nie pozwala uznać, że strona w swoim wniosku wykazała przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.. Wskazanie na możliwość spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji nie może stanowić czysto hipotetycznej ewentualności, lecz musi stanowić realne i wymierne zagrożenie. W tym stanie rzeczy sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w postanowieniu. P.Pie. |