Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.), Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , Protokolant referent stażysta Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2020 r. sprawy ze skargi J. Ł. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddala skargę

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (dalej organ/Prezes UODO) decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania J.L. (dalej skarżący) uchylił decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt [...] i umorzył postępowanie.

Skarżący, wniósł do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych skargę z dnia [...] sierpnia 2017r. na przetwarzanie jego danych osobowych przez Kancelarię C. Sp. z o.o. z siedzibą w W., (dalej Kancelaria), obsługującą sekurytyzowane wierzytelności C., (dalej Fundusz), reprezentowanego przez I. S.A. z siedzibą w W., (dalej Spółka).

W toku postępowania przeprowadzonego w niniejszej sprawie w pierwszej instancji Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych ustalił następujący stan faktyczny.

1. Fundusz nabył wierzytelność względem skarżącego od G. S.A, z siedzibą w W. na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia [...] września 2009 r. i z chwilą przejścia wierzytelności stał się administratorem danych osobowych dłużników w zakresie wskazanym w umowie sprzedaży wierzytelności. Wśród wierzytelności nabytych przez Fundusz od G. S.A. z siedzibą w W. znajduje się wierzytelność przeciwko Panu J.L. (osoby o takim samym pierwszym imieniu i nazwisku, jak skarżący).

2. Dane skarżącego przetwarzane są w zbiorze danych osobowych o nazwie "Baza dłużników oraz osób związanych z wierzytelnościami C.",

3. Fundusz jest zarządzany i reprezentowany przez I. S.A. z siedzibą w W.

4. Fundusz reprezentowany przez ww. Spółkę, na podstawie umowy z dnia [...] czerwca 2009 r, o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności, powierzył Kancelarii przetwarzanie danych osobowych dłużników Funduszu, w celu realizacji ww. umowy.

5. Skarżący nie zwracał się do Kancelarii z wnioskiem o usunięcie jego danych osobowych, ani z wnioskiem, o którym mowa w art. 33 ustawy.

6. Kancelaria otrzymała żądanie Skarżącego dotyczące udostępnienia danych osobowych osoby zajmującej się jego sprawą.

Prowadzący wówczas sprawę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wydał decyzję z dnia [...] kwietnia 2018 r. którą odmówił uwzględnienia wniosku skarżącego.

Skarżący, wystąpił o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją Zarzucił jej,: "nieuzasadnione odstąpienie od podjęcia czynności w celu usunięcia danych nr telefonu mojego ojca [...], pomimo możliwości działania z urzędu" (art. 18 ust. 1 ustawa o ochronie danych osobowych).

Prezes UODO decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. uchylił zaskarżoną decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2018 r. i umorzył postępowanie.

Organ stwierdził, że dane skarżącego zostały usunięte z systemów teleinformatycznych Kancelarii służących do obsługi wierzytelności w dniu [...] września 2018 r., tj. niezwłocznie po powzięciu informacji, że nie należą do dłużnika Funduszu. Dane osobowe skarżącego przetwarzane są aktualnie w zakresie niezbędnym do obsługi postępowania reklamacyjnego oraz postępowania przed UODO oraz w celu obrony przed roszczeniami na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str. 2): dalej jako: rozporządzenie 2016/679. Dane skarżącego przetwarzane są wyłącznie w zakresie niniejszego postępowania administracyjnego i w celu udzielenia odpowiedzi na pismo Urzędu Ochrony Danych Osobowych.

Skargę na powyższą decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący, zarzucając organowi błędne rozstrzygnięcie.

Zarzucił organowi, niewykonanie wszystkich czynność jakie powinien wykonać.

Wskazał, że nie zgadza się z uzasadnieniem faktycznym i prawnym decyzji. Jego zdaniem organ nie podał podstawy prawnej wydanego rozstrzygnięcia. W jego ocenie doszło do popełnienia przestępstwa, a organ nie skierował zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez zaskarżony podmiot. Jego zdaniem organ nie wyjaśnił dlaczego C. nadal przetwarza jego dane. Poinformował, że cyt.: "Nękania nie zaprzestano wcale jak to stwierdzono z usunięciem jego danych z systemu teleinformatycznego". Wskazał, że nękanie trwa nadal. Wnosił o udostępnienie bilingów z nr. [...]. Podniósł, że nie uwzględniono jego prawa do bycia zapomnianym, ponieważ nie przestał istnieć przedmiot niniejszego postępowania. Mając na uwadze wcześniejszą działalność tego podmiotu w tej sprawie, wskazał, że stwarza dla niego i jego bliskich zagrożenie. Umorzenie tego postępowania ze względu na zaistniałą sytuację uważa za przedwczesne, gdyż cel tego postępowania nie został osiągnięty. Podniósł, że zwracał się z żądaniem natychmiastowego zaprzestania nękania go i usunięcia jego danych łączących go z tą sprawą. W odniesieniu do uzasadnienia decyzji zarzucił, że brak jest danych osoby, która te dane ze strony internetowej pozyskała. Zarzucił również, że organ nie uzasadnił, dlaczego nie zastosował art. 107 § 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Wszystkie te naruszenia w ocenie skarżącego doprowadziły do rozstrzygnięcia błędnego. Jego zdaniem uchybienia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.

W związku z powyższym wnosił o uchylenie tej decyzji i dalsze prowadzenie sprawy w celu dokonania prawidłowych ustaleń.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko przedstawione w decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi jest decyzja organu z dnia [...] kwietnia 2019 r. uchylająca decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2018 r. i umarzająca postępowanie.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji, w świetle kryteriów opisanych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 Ppsa), Sąd nie dopatrzył się w działaniu organu rozstrzygającego w niniejszej sprawie nieprawidłowości, zarówno, gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa. Wyjaśnione zostały motywy podjętego rozstrzygnięcia, a przytoczona na ten temat argumentacja jest wyczerpująca.

Z dniem wejścia w życie ustawy z 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1000 ze zm.: dalej ustawa o ochronie danych osobowych), tj. 25 maja 2018 r., Biuro Generalnego Inspektora stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy o ochronie danych z 2018 r., postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzone są przez Prezesa Urzędu. Zgodnie z art. 160 ust. 2 tej ustawy, postępowania, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie ustawy o ochronie danych z 1997 r., zgodnie z zasadami określonymi w Kpa. Przepis art. 160 ust. 3 ustawy o ochronie danych z 2018 r., wskazuje, że czynności dokonane w ww. postępowaniach pozostają skuteczne.

W dniu 25 maja 2018 r. zaczęło obowiązywać RODO, którego przepisy regulują kwestie związane z przetwarzaniem danych osobowych osób fizycznych.

Od tego dnia Prezes Urzędu zobowiązany jest stosować przepisy RODO

do wszystkich postępowań administracyjnych, które prowadzi. Prezes Urzędu wydając rozstrzygnięcie w danej sprawie uwzględnia, bowiem stan prawny obowiązujący w chwili wydawania tego rozstrzygnięcia.

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte w chwili obowiązywania ustawy o ochronie danych z 1997 r. (ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych Dz.U. z 2016r., poz 922 z póź.zm) Prezes Urzędu wydając rozstrzygnięcie w tej sprawie zobowiązany jest uwzględnić proceduralne przepisy ustawy o ochronie danych z 1997 r., zaś w zakresie praw i obowiązków spoczywających na administratorach, przepisy RODO.

Zgodnie z art. 7 ust 1 UODO w sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowań administracyjnych przed Prezesem UODO stosuje się ustawę z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa.).

Rozpoznając sprawę ponownie, organ działał w trybie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz, 2096 ze zm., dalej Kpa). Z tego też powodu zarzut dotyczący braku podstawy prawnej decyzji jest niezasadny. Zgodnie z tym przepisem organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w pierwszej instancji. Organ uchyla decyzję w całości albo w części i rozstrzyga sprawę co do istoty, jeżeli dojdzie do przekonania, że zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa. Decyzja jest nieprawidłowa, gdy postępowanie wyjaśniające lub tylko sama ocena zaskarżonej decyzji wykazały, że narusza ona przepisy prawa materialnego albo jest niezasadna. Takie stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w doktrynie. "(...) rozstrzygnięcie merytoryczne organu odwoławczego może być niezgodne z rozstrzygnięciem organu I instancji. Będzie to miało miejsce wówczas, gdy rozstrzygnięcie organu odwoławczego, podjęte po rozpoznaniu sprawy, nie pokrywa się z rozstrzygnięciem organu I instancji. Wobec tego rozstrzygniecie organu I instancji w ocenie organu odwoławczego jest nieprawidłowe z uwagi na niezgodność z przepisami prawa lub z punktu widzenia celowości. Niezgodność z przepisami prawa to niezgodność z przepisami prawa materialnego lub przepisami prawa procesowego przez ich rażące naruszenie lub ich wadliwą wykładnię. Podkreśla to NSA w wyroku z 28.5.1989 r., IV SA1278/88 "(...) Kompetencje organu odwoławczego obejmują zarówno korygowanie wad prawnych decyzji organu I instancji, polegających na niewłaściwie zastosowanym przepisie prawa materialnego, jak i wad polegających na niewłaściwej ocenie okoliczności faktycznych". W przypadku odmiennego rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy ma on kompetencje merytoryczno- reformacyjne. Zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2, zdanie pierwsze organ odwoławczy jest władny uchylić zaskarżoną decyzję albo w całości, albo w części i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy", (tak: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, 7. wydanie, Wydawnictwo C. H. Beck 2005, str. 603).

Taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Odnosząc powyższe rozważania do ustalonego stanu faktycznego wskazać należy, że Fundusz nabył wierzytelność względem dłużnika od G. z siedzibą w W. na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia [...] września 2009 roku i z chwilą przejścia wierzytelności stał się administratorem danych dłużników w zakresie wskazanym w umowie sprzedaży wierzytelności. Dane osobowe skarżącego w postaci numerów telefonów, adresu e-mail zostały ustalone w dniu [...] października 2015 r., ich źródłem była powszechnie dostępna witryna internetowa. Na stronie internetowej skarżący wskazał swoje numery telefonów oraz swój adres e-mail. Dane zostały pozyskane w celu dochodzenia roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej względem osoby, będącej dłużnikiem.

Kancelaria do czasu uzyskania pisma z organu zawierającego wskazanie numeru PESEL skarżącego, ani Fundusz, nie posiadały informacji, które mogłyby w sposób uzasadniony wskazywać na to, że kwestionowane dane osobowe nie dotyczą dłużnika Funduszu oraz pozostawały w przekonaniu, że skarżący jest dłużnikiem Funduszu. Tożsame imię i nazwisko nie pozwalało na wywnioskowanie, że skarżący nie jest dłużnikiem Funduszu, na rzecz którego działania prowadziła Kancelaria.

Skarżący na etapie rozpatrywania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przedłożył dowód, który jak twierdzi ma istotne znaczenie dla wydanego w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia ze względu na jego wartość dowodową, co skutkować musi uchyleniem zaskarżonej decyzji i wyeliminowaniem jej, jako niezasadnej, z obrotu prawnego. Przedłożył do akt sprawy postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. I Wydział Cywilny z dnia [...] lipca 2018 r. w sprawie o sygn.akt [...] o odrzuceniu zarzutów skarżącego przeciwko nakazowi zapłaty z dnia [...] kwietnia 2010 r. (który to nakaz zapłaty stał się podstawą do dochodzenia roszczenia względem Skarżącego przez Fundusz i następnie powierzenia jego dochodzenia przez Kancelarię). Sąd w ww. postanowieniu wskazał, że analiza akt sprawy wskazała na to, że pozwanym była inna osoba o zbliżonych personaliach ale innym miejscu zamieszkania i nr PESEL. W tej sytuacji Sąd przyjął, że skarżący jest inną osobą, niż pozwany, a więc jego zarzuty należało odrzucić jako od osoby nieuprawnionej, niebędącej stroną postępowania. Brak wiedzy co do okoliczności będącej treścią wydanego ww. postanowienia Sądu Rejonowego dla W. w W. I Wydział Cywilny z dnia [...] lipca 2018 r. w sprawie o sygn. akt [...], na etapie poprzedzającym wydanie decyzji w pierwszej instancji, skutkował nieprawidłowymi ustaleniami faktycznymi co do osoby będącej dłużnikiem Funduszu.

Należy uznać, że organ przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie dysponował dokumentem, który podważałby wyjaśnienia Kancelarii, która to dochodziła zaspokojenia roszczenia od Skarżącego z tytułu wydanego przez Sąd Rejonowy nakazu zapłaty na dane osobowe tożsame z danymi Skarżącego w zakresie jego imienia i nazwiska. Skarżący w trakcie prowadzenia korespondencji z Kancelarią drogą e-mailową nie posłużył się danymi mogącymi wykazać, iż nie on jest osobą, wobec której prowadzone jest postępowanie ze strony skarżonych podmiotów. Kancelaria nie miała możliwości porównania danych osobowych skarżącego z danymi osobowymi osoby, która zawarła pierwotnie umowę z G., i wobec której to osoby został wydany nakaz zapłaty, który stanowił podstawę do dochodzenia roszczenia przez ww. podmioty.

Jak wynika z akt sprawy dane osobowe skarżącego nie są obecnie przetwarzane przez Kancelarię obsługująca sekurytyzowane wierzytelności Funduszu - w celu dochodzenia roszczeń wynikających z wierzytelności stwierdzonych nakazem zapłaty z dnia [...] kwietnia 2010 r. w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy dla W. w W., I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt [...]. Ze zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie (protokołu usunięcia danych osobowych skarżącego) oraz ze zbioru danych Kancelarii wynika, że dane Skarżącego w zakresie numerów telefonów, na które wskazał skarżący, adresu e-mail i adresu zamieszkania zostały usunięte z systemów teleinformatycznych Kancelarii, służących do obsługi wierzytelności w dniu [...] września 2018 r., tj. niezwłocznie po powzięciu informacji, że nie należą do dłużnika Funduszu. Wobec tego należy uznać, że został osiągnięty cel, któremu miało służyć prowadzone przez organ nadzorczy postępowanie administracyjne zainicjowane skargą na przetwarzanie danych osobowych skarżącego w celu dochodzenia roszczeń wynikających z wierzytelności stwierdzonych nakazem zapłaty z dnia [...] kwietnia 2010 r. w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy dla W. w W., I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt [...]. Wskutek zaprzestania przetwarzania danych osobowych skarżącego przez Kancelarię i podejmowania kwestionowanych działań, przestał istnieć przedmiot niniejszego postępowania administracyjnego, dlatego podlega ono obligatoryjnemu umorzeniu.

Odnosząc się do zawartego w treści skargi stwierdzenia skarżącego, w którym wskazał, iż Kancelaria odmówiła mu udostępnienia kopii tytułu wykonawczego wskazać należy, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych upoważniony jest do wydania decyzji administracyjnej nakazującej udostępnienie tylko i wyłącznie danych osobowych, i tylko w sytuacji, gdy stwierdzi naruszenie przepisów o ochronie danych osobowych. Niemniej żaden przepis nie uprawnia Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych do podejmowania rozstrzygnięć, których przedmiotem jest nakaz udostępnienia dokumentów zawierających dane osobowe. Skarżący nigdy nie był dłużnikiem skarżonego podmiotu, nie był stroną postępowania, wobec którego taki tytuł wykonawczy zapadł, zatem nie jest stroną uprawnioną do jego otrzymania.

Skarżący nie sprecyzował jakie to wszystkie czynności organ powinien wykonać. Należy zauważyć, że to organ prowadzi postępowanie i korzysta z możliwości opisanych w art.75 kpa. Organ nie skierował zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez zaskarżony podmiot, bowiem jednoznacznie musiał uznać, że w tym stanie faktycznym takie działanie byłoby niezasadne.

W ocenie Sądu zostało dostatecznie wyjaśnione jakie i w jakim celu nadal przetwarzane są jego dane.

Należy zauważyć, że wbrew twierdzeniom skarżącego przestał istnieć przedmiot niniejszego postępowania, na tę okoliczność organ zebrał dowody umożliwiające zajęcie takiego stanowiska.

W odniesieniu do danych osoby, która dane skarżącego pozyskała ze strony internetowej organ faktycznie nie zajął stanowiska ale to uchybienie nie miało wpływu na zajęte w decyzji stanowisko.

Zarzucił również, że organ nie uzasadnił, dlaczego nie zastosował art. 107 § 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Zdaniem Sądu należy jednocześnie uznać, iż organ wyczerpująco zbadał istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą, oparł się na materiale prawidłowo zebranym, i dokonał jego wszechstronnej oceny. Stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, uzasadniono w sposób wymagany przez normę prawa określoną w przepisie art. 107 § 3 k.p.a.

Z przytoczonych wyżej powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art.151 Ppsa orzekł jak w sentencji.