Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. Przekazanie na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawa geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1629 ze zm.) z urzędu sprawy o rozgraniczenie sądowi powszechnemu, jest potwierdzeniem wystąpienia sporu o przebieg granicy, którego w postępowaniu administracyjnym nie udało się rozstrzygnąć.

2. Wystąpienie sporu granicznego implikuje sposób rozliczenia kosztów administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego i uzasadnia obciążenie tymi kosztami wszystkich właścicieli rozgraniczonych nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lipca 2017 r. sprawy ze skargi G. L. i S. L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania rozgraniczeniowego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżących G. L. i S. L. solidarnie kwotę 120,00 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Wójt Gminy K. prowadził na wniosek S. L. z dnia [...] lipca 2016r. postępowanie w sprawie rozgraniczenia działki o numerze geodezyjnym [...], położonej w miejscowości Ć. a stanowiącej własność S. L. i G. L. z działką o numerze geodezyjnym [...], położoną w tej samej miejscowości, stanowiącą własność J. G. Postępowanie zakończyła decyzja Wójta Gminy K. z dnia [...] listopada 2016r. umarzająca administracyjne postępowanie rozgraniczeniowe na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne i przekazująca z urzędu spór graniczny Sądowi Rejonowemu w Z. Równocześnie z wydaniem tej decyzji organ I instancji wydał postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania rozgraniczeniowego na kwotę 3 000 złotych i obciążeniu tymi kosztami po połowie tj. po 1500 złotych zarówno G. i S. L. jako właścicieli działki o numerze [...], jak i J. G. jako właściciela działki o numerze [...]. Organ uznał, że przebieg granicy między wymienionymi działkami jest sporny a w konsekwencji rozgraniczenie leży w interesie wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości i wszystkich powinny obciążać koszty postępowania rozgraniczeniowego. Organ powołał się na art. 264 par. 1 i 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. oraz art. 152 K.c. i nawiązał do celu rozgraniczenia opisanego art. 29 pkt 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Na skutek uwzględnienia zażalenia J. G. wniesionego na powyższe postanowienie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. postanowieniem z dnia [...] grudnia 2016r. orzekło o uchyleniu postanowienia organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia. Kolegium zaleciło Wójtowi powtórne przeanalizowanie, czy przeprowadzone postępowanie rozgraniczeniowe było prowadzone również w interesie J. G., który z wnioskiem o rozgraniczenie nie wystąpił a po wszczęciu postępowania informował Wójta, że spór graniczny nie wystąpił a także wyjaśnienie, czy ustalone koszty postępowania są adekwatne do nakładu pracy wykonanej przez geodetę w postępowaniu rozgraniczeniowym.

Po powtórnym przeprowadzeniu postępowania w zakresie ustalenia kosztów postępowania rozgraniczeniowego, Wójt Gminy K. dołączył do akt zestawienie kosztów czynności geodety przeprowadzającego rozgraniczenie a następnie wydał dnia [...] lutego 2017r. kolejne postanowienie tożsame w treści z postanowieniem wydanym dnia [...] listopada 2016r. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji wskazał, że postępowanie rozgraniczeniowe zakończyła decyzja o umorzeniu administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego i przekazaniu z urzędu sprawy o rozgraniczenie Sądowi Rejonowemu w Z. Podkreślił również, iż samo złożenie wniosku o rozgraniczenie świadczyło o kwestionowaniu przebiegu granicy tj. kwestionowaniu zasięgu prawa własności właścicieli sąsiadujących nieruchomości. O tym, że postępowanie rozgraniczeniowe nie toczyło się wyłącznie w interesie wnioskodawcy ale również sąsiada J. G. świadczą, zdaniem Wójta, informacje zawarte w protokole granicznym. Wynikało z niego, że dane ewidencyjne oparte na dokumentach z roku 1960 i z roku 1993 (tj. ze scalenia gruntów wsi Ć. i późniejszego podziału działki nr [...]), które pozwalały na wyznaczenie punktów granicznych na gruncie, nie satysfakcjonują J. G., który się nie zgodził na ustalenie jakiejkolwiek granicy (małżonkowie L. przystawali na ustalenie przebiegu granicy według danych z ewidencji gruntów). Zdaniem organu I instancji, w sprawie jednoznacznie można stwierdzić, że przebieg granicy miedzy działkami stał się sporny a zatem rozgraniczenie leżało w interesie wszystkich właścicieli rozgraniczanych działek. Wójt przytoczył brzmienie art. 264 par. 1 i 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. oraz wskazał na materialnoprawne uzasadnienie dla obciążenia kosztami rozgraniczenia wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości wynikające z treści art. 152 K.c. Wójt zaakcentował cel rozgraniczenia nieruchomości i stwierdził, mając ów cel na uwadze, iż udział w charakterze strony w rozgraniczeniu nieruchomości dokonywanym w postępowaniu administracyjnym jest równoznaczny ze stwierdzeniem, iż postępowanie rozgraniczeniowe toczy się w interesie każdej ze stron postępowania. Wójt uznał wydatki geodety za należycie udokumentowane.

J. G. ponownie wniósł zażalenie na postanowienie organu I instancji o ustaleniu kosztów postępowania rozgraniczeniowego. Ponownie zarzucił organowi I instancji niezasadne obciążenie go połową kosztów rozgraniczenia, którego przeprowadzenie bezpodstawnie zainicjował sąsiad S. L. Zdaniem żalącego się nie istniał spór graniczny, gdyż linie graniczne na gruncie były i są bardzo dobrze widoczne i znane (istniały betonowe paliki graniczne). Zarzucił nieuczciwe i błędne wykonanie czynności rozgraniczeniowych przez geodetę oraz stwierdził, że Wójt jest spokrewniony ze S. L., co miało wpływ na obciążenie podpisanego pod zażaleniem kosztami rozgraniczenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpoznaniu powyższego zażalenia, postanowieniem z dnia [...] marca 2017r. orzekło o uchyleniu postanowienia organu I instancji w punkcie 2 i 3 tj. punktach obejmujących obciążenie każdej ze stron postępowania kosztami rozgraniczenia i o zobowiązaniu G. L. i S. L. do uiszczenia całości kosztów postępowania rozgraniczeniowego w kwocie 3 000 złotych, w pozostałym zakresie utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy K. W uzasadnieniu postanowienia SKO stwierdziło, że obciążenie stron kosztami postępowania nastąpiło według zasady z art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. tj. według reguły, że stronę postępowania obciążają koszty poniesione w jej interesie lub na jej żądanie. Kolegium nawiązało do uzasadnienia uchwały NSA z 11 grudnia 2006r. sygn. I OPS 5/06, w której stwierdzono, że orzekając o kosztach postępowania rozgraniczeniowego na podstawie art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. możliwe jest obciążenie kosztami wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości a nie tylko strony, która żądała wszczęcia postępowania albowiem ustalenie granic nieruchomości leży w interesie wszystkich właścicieli, gdy granice gruntów stały się sporne. Podzielając tezę uchwały Kolegium stwierdziło, że warunkiem koniecznym do przyjęcia, że postępowanie rozgraniczeniowe prowadzone jest w interesie prawnym wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości jest istnienie sporu o przebieg granicy. Jeżeli takiego sporu nie ma, nie można automatycznie zakładać, że postępowanie prowadzone jest w interesie wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości. Odnosząc powyższe założenie do okoliczności sprawy Kolegium stwierdziło, że wszczęte z wniosku S. L. postępowanie nie było prowadzone w interesie J. G. Z treści wniosku o rozgraniczenie nie wynikało, że istniał spór graniczny albowiem prośba o rozgraniczenie umotywowana była jedynie tym, że sąsiad ma wątpliwości co do granicy i nie akceptuje żadnych planów geodezyjnych a granicę wyznacza sam jak mu się podoba. Nadto z protokołu granicznego wynikało, że małżonkowie L. zgadzali się na ustalenie przebiegu linii granicznej wskazanej przez geodetę na podstawie danych ewidencyjnych. Rzeczywistą przyczyną wszczęcia postępowania o rozgraniczenie był zatem wyłącznie brak wiedzy małżonków L. co do przebiegu granicy a nie spór graniczny a w konsekwencji wyłącznie małżonkowie L. winni być obciążeni kosztami postępowania.

W skardze wywiedzionej na powyższe postanowienie przez G. i S. małżonków L. został podniesiony zarzut naruszenia art. 153 K.c. i art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. poprzez przerzucenie kosztów postępowania rozgraniczeniowego wyłącznie na skarżących w sytuacji, gdy istniał spór graniczny a rozgraniczenie leżało również w interesie sąsiada J. G. W uzasadnieniu skargi małżonkowie L. nawiązali do treści wyjaśnień J. G. składanych w postępowaniu sądowym w sprawie o rozgraniczenie (po przekazaniu sprawy przez Wójta Gminy K. Sądowi Rejonowemu w Z.), w których przyznał, że istnieje spór graniczny między stronami oraz na treść pism J. G. składanych w sądzie świadczących, że dąży do zawłaszczenia części nieruchomości skarżących. Podkreślili, że w toku czynności rozgraniczeniowych to J. G. uniemożliwił geodecie wyznaczenie granicy według danych ewidencyjnych wszczynając kłótnię z geodetą i skarżącą. Do rozgraniczenia nie doszło z uwagi na spór o przebieg granicy. Skarżący dodali, że J. G. nie pozwolił na doprowadzenie zasilania energetycznego do budynku skarżących od słupa energetycznego twierdząc, że słup ten stoi na jego gruncie. Swoje twierdzenia skarżący udokumentowali dołączonymi do skargi kopiami protokołów z rozpraw ze sprawy o rozgraniczenie prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Z., kopiami pism przygotowawczych J. G. złożonych do sądowej sprawy o rozgraniczenie, pismami PGE potwierdzającymi uniemożliwienie wykonania przyłącza energetycznego do budynku skarżących z uwagi na spór co do położenia słupa energetycznego.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wnieśli o uchylenie bądź zmianę, zaskarżonej decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Skarga podlegała uwzględnieniu albowiem błędnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. uznało, że w sprawie o rozgraniczenie nieruchomości skarżących z nieruchomością J. G. nie ujawnił się spór co do przebiegu granicy a w konsekwencji, że kosztami rozgraniczenia powinni zostać obciążeni wyłącznie skarżący, którzy zainicjowali postępowanie rozgraniczeniowe i które to postępowanie, zdaniem Kolegium, prowadzone było wyłącznie w ich interesie.

Przede wszystkim zauważyć należy, że przy rozliczaniu kosztów postępowania rozgraniczeniowego umknęło organowi odwoławczemu znaczenie sposobu zakończenia tego postępowania tj. faktu, iż sam wynik administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego wskazywał na ujawnienie sporu o przebieg granicy.

W świetle przepisów rozdziału 6 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 1629 ze zm.) w administracyjnym postępowaniu rozgraniczeniowym możliwe jest wydanie trzech rodzajów decyzji:

- decyzji o rozgraniczeniu wydanej na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy, poprzedzonej ustaleniem przebiegu granicy bądź w oparciu o dowody wymienione w art. 31 ust. 2 ustawy, bądź – w przypadku braku dowodów – na podstawie zgodnego oświadczenia stron lub jednej strony, gdy druga strona w toku postępowania oświadczenia nie składa i nie kwestionuje przebiegu granicy (art. 31 ust. 3 ustawy). Z art. 33 ust. 3 ustawy wynika, że strona niezadowolona z przebiegu granicy może żądać w terminie 14 dni od doręczenia jej decyzji o rozgraniczeniu, przekazania sprawy sądowi.

- decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie rozgraniczenia w związku z zawarciem przez strony ugody przed uprawnionym geodetą (art. 105 par. 1 k.p.a. w związku z art. 31 ust. 4 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne), bądź w następstwie bezprzedmiotowości postępowania z innych przyczyn (np. skutecznego cofnięcia wniosku albo połączenia nieruchomości oddzielonych granicą lub skupienia ich w rękach jednego właściciela (art. 105 k.p.a.)

- decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego i przekazaniu z urzędu sprawy do rozpatrzenia sądowi powszechnemu (art. 34 ust. 2 ustawy) wydanej w sytuacjach określonych w art. 34 ust. 1 ustawy tj. w związku z niedojściem do zawarcia ugody lub brakiem podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu.

W kontrolowanej sprawie Wójt Gminy K. zakończył postępowanie rozgraniczeniowe decyzją wydaną na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne o umorzeniu postępowania rozgraniczeniowego i przekazaniu z urzędu sprawy o rozgraniczenie Sądowi Rejonowemu w Z. Tym samym sam organ administracji uznał, że spór o granicę wystąpił a jego rozstrzygnięcie w postępowaniu administracyjnym nie jest możliwe. Przed geodetą wyznaczonym do przeprowadzenia rozgraniczenia nie doszło do zawarcia ugody a jednocześnie geodeta ocenił, że brak jest podstaw do ustalenia przebiegu granicy, o których to podstawach mowa w art. 31 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Z art. 31 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wynika, że przy ustalaniu przebiegu granicy bierze się pod uwagę znaki i ślady graniczne, mapy i inne dokumenty oraz punkty osnowy geodezyjnej.

Z protokołu granicznego wynika, iż w świetle dokumentów ewidencyjnych istniały podstawy do ustalenia przebiegu linii granicznej (w linii prostej od punktu [...] do punktu [...]) lecz na ustalenie przebiegu granicy nie wyraził zgody J. G. Czynności geodety ujawniły rozbieżność przebiegu ewidencyjnej granicy ze stanem władania na gruncie oraz potwierdziły odmienne spojrzenia właścicieli rozgraniczanych nieruchomości na kwestię przebiegu granicy, przy czym to małżonkowie L. zgadzali się na wyznaczenie linii granicy według stanu prawnego (odszukanej dokumentacji ewidencyjnej i prawnej) a J. G., oficjalnie kwestionujący istnienie sporu granicznego, wyrażał sprzeciw wobec ustalenia przebiegu granicy. Geodeta przedstawiając Wójtowi Gminy protokół graniczny jednoznacznie stwierdził, że sprawa z uwagi na spór o granicę winna być przekazana sądowi powszechnemu. Tak też postąpił organ wydając na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne decyzję o umorzeniu postępowania rozgraniczeniowego i przekazaniu z urzędu sporu o granicę do rozstrzygnięcia Sądowi Rejonowemu w Z. Przekazanie na podstawie art. 34 ust. 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego z urzędu sprawy o rozgraniczenie sądowi powszechnemu, jest potwierdzeniem wystąpienia sporu o przebieg granicy, którego w postępowaniu administracyjnym nie udało się rozstrzygnąć.

Dołączone do skargi dokumenty w postaci odpisów z protokołów rozpraw odbytych w kontynuowanym przed sądem powszechnym postępowaniu rozgraniczeniowym, z treści pism procesowych pełnomocnika J. G., złożonych do tego postępowania a także z korespondencji przedsiębiorstwa energetycznego kierowanej do skarżącego a wskazującej na przyczynę niemożności doprowadzenia zasilania do domu skarżących z uwagi na spór co do miejsca usytuowania słupa, ewidentnie potwierdzają, że spór o przebieg granicy istniał i został "przeniesiony" na salę sądową. Wyrazem sporu był potwierdzony zeznaniami pracowników przedsiębiorstwa energetycznego złożonymi w sprawie cywilnej, sprzeciw J. G. wobec próby doprowadzenia w czerwcu 2016r. zasilania energetycznego do budynku mieszkalnego skarżących od słupa energetycznego, który wedle twierdzeń sąsiada skarżących usytuowany jest na jego gruncie a nie w granicach ewidencyjnych działki skarżących. Dobitnym potwierdzeniem przez J. G. wystąpienia sporu o granicę jest złożony przez niego wniosek o ustalenie przebiegu granicy z uwzględnieniem zasiedzenia przez niego fragmentu nieruchomości, położonego w granicach ewidencyjnych działki skarżących, ze słupem energetycznym i drogą dojazdową.

Wystąpienie sporu granicznego implikuje sposób rozliczenia kosztów administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego i uzasadnia obciążenie tymi kosztami wszystkich właścicieli rozgraniczanych nieruchomości. W uchwale składu 7 sędziów z dnia 11 grudnia 2011r. sygn. I OPS 5/06 został bowiem wypowiedziany pogląd, iż organ administracji publicznej, orzekając o kosztach postepowania rozgraniczeniowego na podstawie art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a., może obciążyć kosztami rozgraniczenia nieruchomości, strony będące właścicielami sąsiadujących nieruchomości, a nie tylko stronę, która żądała wszczęcia postępowania. Użycie w uchwale sformułowania o możliwości obciążenia kosztami rozgraniczenia obu właścicieli sąsiadujących nieruchomości oraz uzasadnienie uchwały, wskazuje, że każdorazowo taką decyzję winna poprzedzać pogłębiona analiza trafności obciążania kosztami rozgraniczenia obu stron postępowania rozgraniczeniowego, przy założeniu jednak zasady, że koszty rozgraniczenia ciążą po połowie na obu właścicielach rozgraniczanych nieruchomości i traktowaniu jako wyjątku obciążenia tymi kosztami wyłącznie właściciela nieruchomości inicjującego postępowanie o rozgraniczenie. W uzasadnieniu uchwały w sprawie I OPS 5/06 możliwość obciążenia kosztami administracyjnego rozgraniczenia nieruchomości obu właścicieli graniczących nieruchomości wyprowadzono z treści przepisów Kodeksu cywilnego, regulujących zasady rozgraniczania nieruchomości na etapie postępowania sądowego tj. art. 152 i 153 K.c. Stwierdzono, że skoro w art. 152 K.c. sformułowana jest zasada, że właściciele gruntów sąsiadujących mają obowiązek współdziałania przy rozgraniczaniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych a koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie, to również na etapie rozliczania kosztów rozgraniczenia z fazy postępowania administracyjnego, powyższą regułę prawa cywilnego należy mieć na uwadze. Co do zasady bowiem postępowanie rozgraniczeniowe toczy się w interesie wszystkich podmiotów uczestniczących w rozgraniczeniu, gdyż ustalenie spornego przebiegu granic leży w interesie prawnych wszystkich właścicieli nieruchomości graniczących.

Stanowisko zawarte cytowanej w uchwale 7 sędziów NSA, późniejsze orzecznictwo sądów administracyjnych wielokrotnie stosowało. W wyroku z dnia 31 października 2012r. sygn. I OSK 1230/11 (Lex nr 1378983) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w postępowaniu administracyjnym ma zastosowanie norma materialnoprawna wynikająca z art. 152 K.c. Interes prawny jest kategorią obiektywną, a udział w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony jest równoznaczny ze stwierdzeniem, że to postępowanie toczy się w interesie każdej ze stron postępowania. Ustalenie granic sąsiadujących nieruchomości leży w interesie prawnym wszystkich właścicieli, gdyż rozgraniczenie wskazuje, że granice gruntów sąsiadujących stały się sporne. Nie można zatem twierdzić, że rozgraniczenie nie jest przeprowadzane także w interesie właściciela sąsiadujących nieruchomości. Odwołując się do art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. należy uznać, że wykładnia gramatyczna tego przepisu skłania do wniosku, iż ustala on zasady rozdziału kosztów postępowania pomiędzy stronę (strony) a organ administracji. Oznacza to, że koszty postepowania, których poniesienie nie jest ustawowym obowiązkiem organu, obciążają strony; w wypadku kosztów rozgraniczenia obciążają one strony będące właścicielami rozgraniczanych nieruchomości, według zasady wyrażonej art. 152 K.c. Na podstawie art. 262 par. 1 pkt 2 można więc orzec o kosztach rozgraniczenia poniesionych przez organ administracji publicznej i obciążyć kosztami rozgraniczenia wyłożonymi przez organ, po połowie strony.

Również w wyroku z dnia 15 stycznia 2015r. sygn. II SA/Rz 785/14 (Lex nr 1628532) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wskazał, że koszty postępowania, których poniesienie nie jest ustawowym obowiązkiem organu, obciążają strony art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a. a w wypadku kosztów rozgraniczenia obciążają one strony będące właścicielami rozgraniczanych nieruchomości, według zasady wyrażonej w przepisie art. 152 K.c. Sąd ten stwierdził jednak, iż z takiego stanowiska nie można wywodzić obowiązku obciążania kosztami postępowania rozgraniczeniowego właścicieli sąsiadujących nieruchomości, a jedynie taką możliwość. Koszty te, jak wyraził się Sąd, powinni ponieść właściciele działek podlegających rozgraniczeniu tylko wtedy, kiedy następuje ustalenie dla porządku prawnego prawidłowego przebiegu granicy.

W okolicznościach niniejszej sprawy, już sam fakt przekazania przez Wójta Gminy K. z urzędu sprawy o rozgraniczenie Sądowi Rejonowemu w Z. wskazywał, że spór o przebieg granicy wystąpił i istniała obiektywna potrzeba ustalenia przebiegu granicy. Zatem zainicjowane przez skarżących postępowanie rozgraniczeniowe prowadzone było również w interesie J. G. a w konsekwencji także i on powinien być obciążony kosztami rozgraniczenia. Zarzuty skarżących, potwierdzone przedłożonymi dodatkowymi dowodami, wskazującymi na kontynuowanie sporu o granicę przed sądem powszechnym, trafnie podważyły błędną ocenę materiału dowodowego dokonaną przez Samorządowe Kolegium Odwoławczy w Ł., następstwem której to oceny było niezasadne zaskarżone postanowienie. Naruszyło ono prawo proceduralne (art. art. 262 par. 1 pkt 2 K.p.a.) oraz prawo materialne (art. 152 K.c.) stosowane przy rozliczaniu kosztów postępowania rozgraniczeniowego.

Mając powyższe na uwadze zaskarżoną decyzją należało uchylić zgodnie z treścią art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.