Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant: asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w K. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Ś. Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w K. a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w K. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania sprawy dotyczącej ustalenia wysokości opłaty za czynności geodezyjne postanawia: wskazać Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. jako organ właściwy w sprawie do rozpoznania odwołania.

Wnioskiem z dnia 2 marca 2015 r. Śląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego miedzy nim a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego z dnia 20 listopada 2014 r. nr [...] o odmowie uchylenia decyzji z dnia 4 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia wysokości opłaty za czynności geodezyjne. Wskazał, że spór wywołany został wejściem w życie nowelizacji ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, wyniku której właściwość organu odwoławczego przeszła od SKO na rzecz Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Jak skazał wnioskodawca, starosta orzekający w sprawie o wysokości opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne działał na podstawie art. 60 pkt 7 i art. 61 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. A zatem zdaniem Inspektora właściwe będzie w sprawie SKO w Katowicach, stosownie do art. 61 ust. 3 pkt 4 ustawy o finansach publicznych.

W odpowiedzi na wniosek SKO w Katowicach wniosło o wskazanie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego jako organ właściwy w sprawie z odwołania Okręgowego Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficznego Spółki z o.o. z siedziba w Olsztynie. Swoje stanowisko organ oparł na wykładni art. 40f ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne dodanego ustawą z dnia 5 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2014 r. poz. 897) w zw. z art. 12 tej ustawy nowelizującej. SKO zaznaczyło, że wobec wznowienia postępowania ma się do czynienia z nową sprawą, załatwianą na podstawie obecnie obowiązujących przepisów. Organ powołał się przy tym na uchwałę NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r. o sygn. akt II OPS 1/12. Z tego względu odwołanie, stosownie do art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne powinien rozpatrzeć Inspektor.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z art. 4 w zw. z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.) – dalej p.p.s.a., wynika m.in., że Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spór kompetencyjny między samorządowymi kolegiami odwoławczymi a organami administracji rządowej. W rozpatrywanej sprawie zaistniał negatywny spór kompetencyjny między Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Katowicach a Śląskim Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Katowicach, dlatego właściwym do jego rozstrzygnięcia jest Naczelny Sąd Administracyjny.

Decyzja Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego z dnia 20 listopada 2014 r. wydana została na podstawie art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz art. 40 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. Przepis art. 60 ustawy o finansach publicznych określa katalog dochodów budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego stanowiących środki publiczne będące niepodatkowymi należnościami budżetowymi o charakterze publiczno-prawnym. Natomiast w art. 61 powołanej ustawy określono właściwość organów do wydawania decyzji w odniesieniu do wskazanych należności budżetowych. Z art. 61 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy wynika zaś, że organem pierwszej instancji właściwym do wydawania decyzji w odniesieniu do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego jest m.in. starosta. Natomiast organem odwoławczym od starosty – zgodnie z art. 61 ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy – jest samorządowe kolegium odwoławcze.

Przedmiotem decyzji Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego było ustalenie wysokości należnej opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne, udzielenie informacji oraz wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego – o której to opłacie stanowił art. 40 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. Opłata ta została jednak ustalona w procedurze ustawy o finansach publicznych, w której Starosta Bieruńsko-Lędziński orzekał, jako organ właściwy do wydawania decyzji w odniesieniu do należności budżetu jednostki samorządu terytorialnego, od której odwołanie przysługiwało do samorządowego kolegium odwoławczego.

Obecnie, tj. od dnia 12 lipca 2014 r. (w którym weszła w życie ustawa z dnia 5 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji – Dz.U. z 2014 r. poz. 897), wysokość należnej opłaty oraz sposób jej wyliczenia za udostępnianie materiałów zasobu oraz za sporządzanie i wydawanie wypisów i wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków utrwala się w Dokumencie Obliczenia Opłaty (art. 40e ust. 1 w zw. z art. 40a ust. 1 i art. 40b ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne). Dopiero w przypadku sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów zasobu lub wysokości należnej opłaty, zgodnie z art. 40f ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję administracyjną.

Przedstawiona nowelizacja ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, obowiązująca od dnia 12 lipca 2014 r., nie znajduje zastosowania do spraw rozstrzygniętych uprzednio decyzją ostateczną wydaną na podstawie ustawy o finansach publicznych w zakresie ustalenia opłaty określonej w ustawie – Prawo geodezyjne i kartograficzne. W art. 12 ustawy z dnia 5 czerwca 2014 r. wskazano bowiem, że w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, związanych z koniecznością poniesienia opłaty, jeżeli zachodzi różnica pomiędzy wysokością opłaty wynikającą z przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a opłatą wynikającą z przepisów ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, pobiera się opłatę niższą. Cytowany przepis dotyczy więc jedynie spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem 12 lipca 2014 r.

Jeżeli więc decyzja Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego z dnia 20 listopada 2014 r. stała się ostateczna przed dniem 12 lipca 2014 r., to przedmiot tej decyzji pozostaje w sferze normatywnej określonej przepisami ustawy o finansach publicznych. Z tego względu, wydana obecnie przez Starostę Bieruńsko-Lędzińskiego decyzja z dnia 20 listopada 2014 r. po wznowieniu postępowania zakończonego decyzją tego organu z dnia 22 stycznia 2014 r., jest nadal aktem administracyjnym zawierającym rozstrzygnięcie sprawy należącej do sfery normatywnej ustawy o finansach publicznych. W związku z tym, organem odwoławczym od decyzji Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego wydanej w sprawie objętej sferą normatywną ustawy o finansach publicznych, jest samorządowe kolegium odwoławcze, zgodnie z art. 127 § 2 w zw. z art. 17 pkt 1 k.p.a. i w zw. z art. 61 ust. 3 pkt 4 ustawy o finansach publicznych.

O ile bowiem obecnie wpływy ze sprzedaży map, danych z ewidencji gruntów i budynków oraz innych materiałów i informacji z zasobów powiatowych, a także z opłat za czynności związane z prowadzeniem tych zasobów są dochodami własnymi budżetu powiatu (art. 41b ust. 2 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne), o tyle ograniczony zakres normatywny powołanego wyżej art. 40f ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne nie obejmuje spraw naliczenia opłaty zakończonych decyzją ostateczną przed wejściem w życie tego przepisu.

W związku z powyższym, na podstawie art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji.