Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6119 Inne o symbolu podstawowym 611, Odrzucenie skargi, Minister Finansów, Odrzucono skargę, III SA/Wa 1918/08 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-08-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SA/Wa 1918/08 - Postanowienie WSA w Warszawie
|
|
|||
|
2008-07-17 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie | |||
|
Aneta Trochim-Tuchorska /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6119 Inne o symbolu podstawowym 611 | |||
|
Odrzucenie skargi | |||
|
Minister Finansów | |||
|
Odrzucono skargę | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 58 par. 1 pkt 6 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Aneta Trochim - Tuchorska, , po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie skargi na interpretację indywidualną w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odrzucić skargę |
||||
Uzasadnienie
Pismem z dnia 22 czerwca 2008 r. skarżący M. S. wniósł skargę na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia [...] maja 2008 r., nr[...]. Doręczając indywidualną interpretację organ pouczył Skarżącego, iż od niniejszego orzeczenia przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.;) dalej powoływana jako p.p.s.a.) - podkreślenie Sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił, co następuje: Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a., sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Stosownie zaś do treści art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Od powyższej zasady generalnej ustawodawca przewidział w art. 52 § 3 p.p.s.a. wyjątek określający możliwość wniesienia skargi w sytuacji gdy ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi. Zgodnie z tym przepisem skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Mianowicie, przed wniesieniem skargi do sądu należy wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Tym samym prawo do zaskarżania do sądu tego rodzaju orzeczeń uzależnione jest od uprzedniego zwrócenia się do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 p.p.s.a. skargę na w/w indywidualną interpretację wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Z tego względu w sytuacji, gdy warunek uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa nie został spełniony, skargę należy uznać za niedopuszczalną. Mając na uwadze fakt, iż w przedmiotowej sprawie, mimo wyraźnego i prawidłowego pouczenia, Skarżący nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa, w opinii Sądu, w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki warunkujące niedopuszczalność skargi. Ponieważ w niniejszym stanie faktycznym i prawnym rozpoznanie merytoryczne skargi jest niedopuszczalne, zatem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji. |