Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2018r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Zespołu Opieki Zdrowotnej "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą [...] na pismo Zarządu Województwa [...] z dnia 18 czerwca 2018 r. nr [...],[...] w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania protestu postanawia: odrzucić skargę.

Zespół Opieki Zdrowotnej "A" Spółka z o.o. w [...] w piśmie z dnia 6 lutego 2018 r. złożyła protest dotyczący wniosku o dofinansowanie projektu pt. Wdrożenie Zintegrowanego Systemu Informatycznego (ZSI) umożliwiającego świadczenie e-usług w 16 przychodniach medycznych działających na obszarach wiejsko-miejskich w powiecie [...], [...] i [...] województwa [...], zarejestrowanego pod numerem [...].

W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. nr [...],[...], Zastępca Dyrektora Departamentu Programów Regionalnych Urzędu Marszałkowskiego Województwa [...] poinformował wnioskodawcę, że po rozważeniu wszystkich okoliczności, Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa [...] na lata 2014-2020 stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawcy nie przysługuje prawo wniesienia protestu.

Projekt wnioskodawcy, Zespołu Opieki Zdrowotnej "A" Sp. z o.o., zarejestrowany pod numerem nr [...] uczestniczył w konkursie nr [...], lecz w wyniku rozstrzygnięcia konkursu przez Zarząd Województwa [...] uchwałą nr [...] z dnia 23 lutego 2017 r. nie został wybrany do dofinansowania w związku z nieuzyskaniem minimum procentowego wynoszącego 50 % punktów, ponieważ w trakcie oceny strategicznej I stopnia otrzymał jedynie 45 % punktów. Wnioskodawca pismem z dnia 23 lutego 2017 r. został poinformowany o rozstrzygnięciu konkursu, a następnie wniósł protest pismem z dnia 6 marca 2017 r. kwestionując ocenę Komisji Oceny Projektów w kryteriach strategicznych I stopnia A.I., A.2., A.3., A.4. i B.2. Pismem z dnia 7 maja 2017r. wnioskodawca został poinformowany, że protest nie został uwzględniony przez Instytucję Zarządzającą Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa [...] na lata 2014-2020.

W związku z koniecznością wykonania dwóch wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, które zapadły w toku procedury odwoławczej dotyczącej dwóch projektów biorących udział w konkursie nr [...], innych niż projekt wnioskodawcy, została przeprowadzona ponowna ocena strategiczna I stopnia, po której nastąpiło ponowne rozstrzygnięcie konkursu przez Zarząd Województwa [...] uchwałą nr [...] z dnia 16 stycznia 2018 r.

Wykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2017 r. o sygnaturze akt III SA/Gd 448/17, który dotyczył projektu innego niż projekt wnioskodawcy, zostało zrealizowane w ten sposób, że dokonano ponownej oceny strategicznej I stopnia wszystkich projektów w konkursie, podczas której zostało wyłączone z oceny kryterium A.4. "Oddziaływanie projektu", jako że sąd uznał je za wadliwe. W efekcie łączna maksymalna możliwa do uzyskania liczba punktów w tym konkursie uległa zmniejszeniu ze 100 do 85 punktów. Komisja Oceny Projektów nie zmieniła swoich wcześniejszych ocen w pozostałych kryteriach, a jedynie dokonała przeliczenia punktów uzyskanych pierwotnie przez wszystkie projekty w pozostałych kryteriach (innych niż A.4) na nowe wartości procentowe odnoszące się do maksymalnej wartości punktów możliwych do uzyskania po tej zmianie, czyli 85 a nie 100.

Po tym przeliczeniu, ocena projektu numer [...] wzrosła z 45 % punktów do 52,90 % punktów, dzięki czemu projekt uzyskał minimum procentowe określone w Regulaminie konkursu nr [...] wynoszące 50% punktów, jednak nie został wybrany do dofinansowania w związku z wyczerpaniem alokacji w ramach przedmiotowego konkursu. Wniosek numer [...] został umieszczony na liście wniosków niewybranych do dofinansowania, które uzyskały minimum punktowe (uchwałą Zarządu Województwa [...] nr [...] z dnia 16 stycznia 2018 r.). Wnioskodawca został poinformowany o tej zmianie pismem z dnia 16 stycznia 2018 r.. W przyszłości, w razie dostępności środków finansowych projekt może zostać wybrany do dofinansowania. Zatem w wyniku wykonania wyroku sądu odnoszącego się do innego projektu, sytuacja projektu wnioskodawcy poprawiła się, gdyż uzyskał potencjalną możliwość wyboru do dofinansowania dzięki przekroczeniu pułapu 50% punktów.

Wnioskodawcy nie przysługuje jednak prawo wniesienia protestu, z tego względu że ponowna ocena projektu wnioskodawcy w żadnym kryterium nie była przeprowadzana, gdyż w ramach wykonania wyroku sądu zostało jedynie wyłączone jedno z kryteriów i dokonano przeliczenia uzyskanych w pozostałych kryteriach punktów w celu ustalenia, jaki stanowią procent nowej maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów. Ponadto czynności te były wykonywane w celu wykonania wyroków, które zapadły w sprawie projektów innych niż projekt wnioskodawcy, a korzystne dla wnioskodawcy zwiększenie wartości punktów po ich przeliczeniu, nastąpiło niejako przy okazji czynności związanych z innymi projektami. Ze względu na zasadę równego traktowania, czynność ta musiała objąć wszystkie projekty biorące udział w tym konkursie i oceniane na etapie oceny strategicznej I stopnia, zatem również projekt wnioskodawcy.

W piśmie odniesiono się ponadto do uwag odnośnie braku kompetencji członków Komisji Oceny Projektów, stwierdzając w konkluzji, że widniejące na karcie oceny jednakowe liczby punktów przy nazwiskach członków KOP nie oznaczają braku samodzielności wynikającej z nieprzygotowania i niedoświadczenia. Regułą jest jednolita ocena KOP wypracowana w toku dyskusji w trakcie posiedzenia, a ewentualne zdanie odrębne stanowić może wyjątek.

Zespół Opieki Zdrowotnej "A" Spółki z o.o. w [...] powołując się na art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowych w perspektywie finansowej 2014 - 2020 (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2017 ze zm.) zaskarżył w całości rozstrzygnięcie Województwa z dnia 18 czerwca 2018 r. w przedmiocie nieuwzględnienia/pozostawienia bez rozpoznania protestu z dnia 06 lutego 2018 r. dotyczącego oceny strategicznej I stopnia wniosku strony skarżącej.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu postawiono zarzut naruszenie przepisów prawa tj. art. 59 ustawy wdrożeniowej poprzez niewłaściwe jego zastosowanie co skutkowało bezpodstawnym pozostawieniem protestu bez rozpoznania; naruszenie przepisów prawa tj. art.55, art.57, art. 58 ustawy wdrożeniowej poprzez ich niezastosowanie co skutkowało niepodjęciem działań zmierzających do rozpoznania protestu w całości tj. poprzez niedokonanie weryfikacji prawidłowości oceny projektu w zakresie kryteriów i zarzutów, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 4 i 5, w terminie nie dłuższym niż 21 dni, licząc od dnia jego otrzymania, nie poinformowania wnioskodawcy na piśmie o wyniku rozpatrzenia jego protestu (na uwzględnieniu albo nieuwzględnieniu protestu wraz z uzasadnieniem).

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 61 § 8 ww. ustawy wniesiono o uwzględnienie skargi poprzez stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny i przekazanie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję lub stwierdzenie, że pozostawienie protestu bez rozpatrzenia było nieuzasadnione i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez właściwą instytucję.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w proteście z dnia 06 lutego 2018 r. jako przesłanki uzasadniające protest wskazano inne okoliczności niż wyczerpanie kwoty przeznaczonej na dofinansowanie innych projektów. Z tych też względów skarżąca miała prawo wniesienia protestu albowiem protest nie był oparty wyłącznie na okoliczności wyczerpania kwoty przeznaczonej na dofinansowanie projektów.

Dalej wskazano, że analiza zaskarżonego pisma z dnia 18 czerwca 2018 r. nie daje jednoznacznej odpowiedzi czy ww. pismo traktować jako pozostawienie protestu bez rozpoznania czy jako nieuwzględnienie protestu w rozumieniu przepisów ustawy wdrożeniowej.

W sytuacji oceny przez sąd, że zaskarżone pismo wskazuje, iż protest skarżącej został pozostawiony bez rozpoznania skarżąca wskazała, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa tj. w oparciu o zasadę legalizmu, zaś na gruncie niniejszej sprawy możliwość pozostawienia protestu bez rozpoznania musi wynikać z konkretnych przepisów prawa, wskazano przy tym na treść art. 59 ustawy wdrożeniowej. Wskazano, że w niniejszej sprawie żadna z sytuacji przewidzianych w ww. przepisie nie zaistniała dlatego też instytucja zarządzająca nie posiadała umocowania do pozostawienia protestu bez rozpoznania.

W sytuacji oceny przez sąd, że zaskarżone pismo wskazuje, że protest został rozpatrzony lecz nie został uwzględniony skarżąca podniosła, że w trakcie procesu dokonywania oceny strategicznej i wydania rozstrzygnięcia doszło do naruszeń w zakresie zgodności dokonanej oceny z kryteriami wyboru projektów, a także naruszeń o charakterze proceduralnym, które wystąpiły w trakcie dokonywania oceny i miały one wpływ na jej wynik, w tym naruszeń w zakresie przygotowania merytorycznego, wymaganej wiedzy i doświadczenia członków komisji dokonującej oceny strategicznej wniosku.

Zdaniem strony skarżącej doszło do naruszenia obowiązków określonych w treści art. 55, 57 i 58 ustawy wdrożeniowej tj. obowiązku podjęcia przez instytucję rozpoznającą protest działań zmierzających do rozpoznania protestu w całości. W niniejszej sprawie nie dokonano weryfikacji prawidłowości oceny projektu w zakresie kryteriów i zarzutów, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 4 i 5, nie poinformowania wnioskodawcy na piśmie o wyniku rozpatrzenia jego protestu (na uwzględnieniu albo nieuwzględnieniu protestu wraz z uzasadnieniem).

Zarzucono, że członkowie komisji oceny projektów dokonujący oceny strategicznej wniosku nr [...] nie spełniali wymagań określonych w przepisach ustawy wdrożeniowej i jako istotne naruszenie miało to wpływ na ocenę strukturalną wniosku i wynik konkursu.

Zarzuty podnoszone przez skarżącą w proteście w odniesieniu do dokonanej oceny strategicznej w zakresie konkretnych kryteriów oceny, w połączeniu z faktem ich nierozpatrzenia przez instytucje zarządzającą, stanowi podstawę do stwierdzenia, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny i co winno skutkować przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję.

Strona skarżąca postawiła nadto zarzuty w odniesieniu do dokonanej oceny strategicznej w zakresie konkretnych kryteriów oceny: A.1. Profil projektu na tle zapisów Programu, A2.. Potrzeba realizacji Projektu, A.3. Wkład w zakładane efekty realizacji programu, B2. Komplementarność projektu, B2. Komplementarność projektu.

Do dnia wydania niniejszego postanowienia Zarząd Województwa [...] nie udzielił odpowiedzi na skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd administracyjny kontroluje działalność administracji publicznej, a stosownie do przepisu art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje między innymi orzekanie w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki przewidziane w tych przepisach (art. 3 § 1 w zw. z § 3 p.p.s.a.). Taką szczególną ustawą jest ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (dalej jako: "ustawa wdrożeniowa"). Przy czym zgodnie z treścią przepisu art. 16 ustawy z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1475), do postępowań w zakresie wyboru projektów do dofinansowania prowadzonych na podstawie ustawy wdrożeniowej, rozpoczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, czyli przed dniem 2 września 2017 r., stosuje się przepisy dotychczasowe. W rozpoznawanej sprawie konkurs został ogłoszony w lipcu 2016 r., zatem należało stosować regulacje obowiązujące przed 1 września 2017 r.

Z analizy przepisów ustawy wdrożeniowej wynika, że przedmiotem skargi nie może być każdy przejaw działalności właściwej instytucji uczestniczącej w przyznawaniu wsparcia z funduszy unijnych, lecz tylko ten, który został wyraźnie określony w ustawie, jeżeli nie jest on decyzją administracyjną albo innym aktem określonym w art. 3 § 2 p.p.s.a.

W art. 61 ust. 1 ustawy wdrożeniowej przewidziano, że skarga przysługuje tylko w przypadku:

- nieuwzględnienia protestu (art. 58 ust. 1 pkt 2),

- negatywnej ponownej oceny projektu (art. 58 ust. 4 pkt 2),

- pozostawienia protestu bez rozpatrzenia (art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 66 ust. 2 pkt 1).

Rozstrzygnięcia te nie są jednak podejmowane w formie decyzji administracyjnej lub postanowienia. Nie stanowią także aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa w rozumieniu przyjmowanym na gruncie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 września 2017 r. sygn. II GSK 2679/17). Związane są one z wykonywaniem przez samorząd województwa zadań publicznych, ale nie formie władczej.

W p.p.s.a. ani ustawie wdrożeniowej nie przewidziano zatem możliwości poddania kontroli sądu administracyjnego innych aktów/czynności podejmowanych przez instytucję prowadząca konkurs, poza wymienionymi w art. 61 ust. 1 ustawy wdrożeniowej. Oceny tej nie zmienia dyspozycja art. 64 ustawy wdrożeniowej, który stanowi, że w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, art. 150 i art. 152 tej ustawy.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że droga sądowa w sprawie zainicjowanej skargą nie jest dopuszczalna. Skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Ponowne sprawdzenie wniosku ma miejsce w wyniku wniesienia protestu na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, którego zakres dotyczy wyłącznie projektu negatywnie ocenionego w trybie konkursowym. Zgodnie z tym przepisem, wnioskodawcy, w przypadku negatywnej oceny jego projektu wybieranego w trybie konkursowym, przysługuje prawo wniesienia protestu w celu ponownego sprawdzenia złożonego wniosku w zakresie spełniania kryteriów wyboru projektów. Negatywną oceną jest ocena w zakresie spełniania przez projekt kryteriów wyboru projektów, w ramach której: 1) projekt nie uzyskał wymaganej liczby punktów lub nie spełnił kryteriów wyboru projektów, na skutek czego nie może być wybrany do dofinansowania albo skierowany do kolejnego etapu oceny 2) projekt uzyskał wymaganą liczbę punktów lub spełnił kryteria wyboru projektów, jednak kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie nie wystarcza na wybranie go do dofinansowania (ust. 2).

Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, wnioskodawca może wnieść protest w terminie 14 dni od dnia doręczenia informacji, o której mowa w art. 46 ust. 3 ustawy, tj. pisemnej informacji o zakończeniu oceny jego projektu i jej wyniku wraz z uzasadnieniem oceny i podaniem liczby punktów otrzymanych przez projekt lub informacji o spełnieniu albo niespełnieniu kryteriów wyboru projektów. Protest jest wnoszony w formie pisemnej i zawiera m.in. wskazanie kryteriów wyboru projektów, z których oceną wnioskodawca się nie zgadza, wraz z uzasadnieniem (art. 54 ust. 2 pkt 4).

Stosownie zaś do art. 59 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, protest pozostawia się bez rozpatrzenia, jeżeli mimo prawidłowego pouczenia, o którym mowa w art. 46 ust. 5, został wniesiony: 1) po terminie, 2) przez podmiot wykluczony z możliwości otrzymania dofinansowania, 3) bez spełnienia wymogów określonych w art. 54 ust. 2 pkt 4 - o czym wnioskodawca jest informowany na piśmie odpowiednio przez instytucję, o której mowa w art. 39 ust. 1, za pośrednictwem której wniesiono protest, albo przez właściwą instytucję, o której mowa w art. 55.

Analiza przepisów ustawy wdrożeniowej, w tym uregulowań przywołanych powyżej, prowadzi do wniosku, że ustawa wdrożeniowa możność złożenia środka odwoławczego w postaci protestu oraz - w dalszej kolejności - wniesienia skargi do sądu administracyjnego wiąże z merytoryczną oceną projektu dokonaną na podstawie kryteriów wyboru projektów, o której mowa w Rozdziale 13 ustawy wdrożeniowej oraz jej negatywnym wynikiem.

Z przepisów ustawy wdrożeniowej wynika zatem, że dopuszczalność zaskarżenia do sądu administracyjnego rozstrzygnięć w przedmiocie wniosku o dofinansowanie ograniczona została jedynie do rozstrzygnięć wydanych po dokonaniu merytorycznej oceny wniosku.

Z akt sprawy wynika, że skarżąca Spółka uczestniczyła w naborze wniosków o przyznanie pomocy ( konkurs nr [...]). W wyniku rozstrzygnięcia konkursu przez Zarząd Województwa [...] uchwałą nr [...] z dnia 23 lutego 2017 r. wniosek ten nie został wybrany do dofinansowania w związku z nieuzyskaniem minimum procentowego wynoszącego 50 % punktów, o czym Spółka została poinformowana pismem z dnia 23 lutego 2017 r.. Pismem z dnia 6 marca 2017r. Spółka wniosła protest, który nie został uwzględniony przez Instytucję Zarządzającą, o czym Spółkę poinformowano pismem z dnia 7 maja 2017r. Sądowi z urzędu wiadomo jest, że Spółka na tę informacje nie złożyła skargi do tutejszego Sądu.

W rozpoznawanej sprawie ocena merytoryczna wniosku skarżącej została zatem dokonana w związku wniesionym przez nią w dniu 6 marca 2017r. protestem. Z kolei podjęcie przez Zarząd Województwa [...] uchwały nr [...] z dnia 16 stycznia 2018r. wynikało z obowiązku wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2017 r., co istotne, jego wykonanie nie wiązało się z dokonaniem ponownej merytorycznej oceny wniosku skarżącej Spółki. Wobec powyższego skarżącej nie przysługiwało prawo wniesienia protestu, o czym została poinformowana w informacji o rozstrzygnięciu konkursu z dnia 16 stycznia 2018r.

W piśmie z dnia 18 czerwca 2018 r., będącym odpowiedzią na kolejny protest z dnia 6 lutego 2018 r., skarżąca została szczegółowo poinformowana, z jakich przyczyn nie mogła, po raz kolejny, wnieść protestu w ramach konkursu. Pismo to stało się przedmiotem skargi do tutejszego Sądu.

Mając na uwadze powyższe Sąd stoi na stanowisku, że zaskarżone pismo nie może być traktowane jako nieuwzględnienie protestu, ani też jako pozostawienia protestu bez rozpatrzenia. Pierwszy protest skarżącej nie został uwzględniony wcześniej, bo pismem z dnia 7 maja 2017r.. Pismo Instytucji Zarządzającej nie zawiera rozstrzygnięcia w przedmiocie protestu, lecz jest odpowiedzią na pismo skarżącej nazwane "protestem" złożone w związku z doręczeniem jej informacji o rozstrzygnięciu konkursu z dnia 16 stycznia 2018r.

Nadto w sprawie zaś nie zachodziły wymienione w przepisach ustawy wdrożeniowej podstawy do pozostawienia protestu bez rozpatrzenia i z treści zaskarżonego pisma nie wynika, by tak należało je potraktować.

W świetle powyższego należało przyjąć, że zaskarżone pismo jest czynnością, na którą nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w związku z art. 64 ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, odrzucił skargę jako niedopuszczalną.