Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. sprawy ze skarg Gminy Milówka i Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Powiatu w Żywcu z dnia 24 października 2016 r. nr XXI/201/2016 w przedmiocie pozbawienia drogi kategorii drogi powiatowej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Rady Powiatu w Żywcu na rzecz skarżącej Gminy Milówka kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Rada Powiatu w Żywcu uchwałą z dnia 24 października 2016 r., nr XXI/201/2016 (Dz. Urz. Woj. Śl. z 2016 r., poz. 5394), wydaną na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 814) oraz art. 6a ust. 2, art. 10 ust. 1, 2 i 5 c ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst j.t. Dz. U. 2015 r., poz. 460; obecnie Dz. U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm. – dalej u.d.p.) w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 2013 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 870): w §1 ust. 1 pozbawiła kategorii drogi powiatowej odcinek drogi powiatowej o długości 11 km położony na terenie gminy Milówka, który został pozbawiony kategorii drogi wojewódzkiej na podstawie uchwały nr V/20/12/2016 Sejmiku Województwa Śląskiego z dnia 30 marca 2016 r.; w §1 ust. 2 wskazała, że lokalizację odcinka drogi powiatowej, o którym mowa w ust. 1, pokazano na mapie stanowiącej załącznik do uchwały; w §2 wykonanie uchwały powierzono Zarządowi Powiatu, a w §3 wskazano, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego.

Skargę na powyższą uchwałę wniosła przez pełnomocnika Gmina Milówka. Zaskarżonej uchwale zarzucono podjęcie jej z istotnym naruszeniem prawa, zwłaszcza z naruszeniem art. 10 ust. 3 i 5c w zw. z art. 6a ust. 1 u.d.p. Na tej podstawie wniesiono o stwierdzenie nieważności ww. uchwały oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podano m. in., że jak wyraźnie wynika z art. 10 ust. 3 u.d.p. pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadku wyłączenia drogi z użytkowania, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii. Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego. W związku z powyższym pomimo tego, że w uchwale Sejmiku Województwa Śląskiego wskazano, iż uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego, to skutek tej uchwały mógł nastąpić w terminie określonym w art. 10 ust. 3 u.d.p., tj. dopiero 1 stycznia 2017 r. Dlatego już tylko z tej przyczyny uchwała, na podstawie której Rada Powiatu pozbawiła kategorii drogi powiatowej odcinek drogi, który w istocie nie stanowił odcinka drogi powiatowej, jest w sposób rażąco sprzeczny z obowiązującym prawem. W przedmiotowej sprawie oczywistym jest również, że droga o takiej długości i takich parametrach nie może stanowić drogi gminnej w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.d.p. w zw. z art. art. 6a ust. 1 u.d.p. Na drodze tej nie nastąpiła bowiem żadna zmiana stanu faktycznego, który mógłby spowodować, że droga, która posiadała wcześniej kategorię drogi krajowej, nie ma parametrów drogi powiatowej. Droga ta jest ciągiem komunikacyjnym do przejścia granicznego w Zwardoniu i łączy Gminę Milówka z Gminą Rajcza oraz Gminą Istebna. Droga ta stanowi również połączenie pomiędzy siedzibami powiatów żywieckiego i cieszyńskiego.

Drugą skargę złożył Wojewoda Śląski na podstawie art. 81 ust. 1 u.s.p., wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały Nr XXI/201/16 Rady Powiatu w Żywcu z dnia 24 października 2016 r. w sprawie pozbawienia kategorii drogi powiatowej odcinka drogi powiatowej na terenie Gminy Milówka, w całości - jako niezgodnej z art. 6a ust. 1 oraz art. 10 ust. 1, 2, 3 i 5c u.d.p.

W uzasadnieniu podano m. in., że kategoria drogi publicznej jako drogi krajowej, wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej (art. 2 ust. 1 u.d.p.) jest zależna od jej funkcjonalności w sieci drogowej ustalonej w art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1. art. 6a ust. 1 i art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że Rada Powiatu nie może podjąć zgodnej z prawem uchwały o pozbawieniu odcinka dotychczasowej kategorii drogi powiatowej, jeśli odcinek ten nadal spełnia definicję drogi powiatowej. Odcinek drogi pozbawiany kategorii drogi powiatowej spełnia wskazane w regulacji art. 6a ust. 1 u.d.p. warunki niezbędne do zaliczenia do tej kategorii dróg, bowiem stanowi połączenie miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin oraz siedzib gmin między sobą. Organ nadzoru powziął również wątpliwość co do zgodności zaskarżonej uchwały z przepisem art. 10 ust. 3 u.d.p. Zdaniem organu nadzoru, właściwe jest zastosowanie wykładni systemowej i odczytywanie treści art. 10 ust. 5a i 5c łącznie z ust. 3 tego artykułu przewidującym, że zmiana kategorii drogi wywołuje skutek z mocą od 1 stycznia roku następnego po pozbawieniu drogi danej kategorii. W przekonaniu organu nadzoru zatem zaskarżona uchwała Rady Powiatu została podjęta przedwcześnie, a jako taka sprzeczna jest z art. 10 ust. 3 u.d.p.

W odpowiedzi na skargi wniesiono o ich oddalenie. Podano, że uchwała nie narusza prawa. Ustawa posłużyła się tu rozwiązaniami szczególnymi i nie uzależniła daty zmiany kategorii od spełnienia wymogów formalnych z art. 10 ust. 1-3 ustawy o drogach publicznych. Wspomniany przepis art. 10 ust. 3 u.d.p. określa termin warunkujący możliwość pozbawienia drogi danej kategorii dotyczący podstawowej procedury zmiany kategorii dróg publicznych, która w przedmiotowej sprawie nie znajduje jednak zastosowania. W niniejszej sprawie pozbawienie i zaliczenie drogi do nowej kategorii następuje wg szczególnej, przewidzianej ustawą procedury, nie musi być zatem dokonane nie później niż do końca trzeciego kwartału danego roku i z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego. Nadto, po oddaniu do użytku nowego odcinka drogi ekspresowej z Kamesznicy do Zwardonia, przedmiotowy odcinek drogi przestał spełniać w sieci drogowej poprzednią rolę obsługi ruchu tranzytowego. Przedmiotowy odcinek drogi powiatowej jest drogą o znaczeniu typowo lokalnym, stanowiącą uzupełnienie sieci dróg służących wyłącznie lokalnym potrzebom; odcinek ten stanowi połączenie posesji części mieszkańców miejscowości Szare i Laliki z innymi drogami powiatowymi i drogą ekspresową S1 Kamesznica - Zwardoń, jak też stanowi dojazd do Szkoły Podstawowej w Lalikach i innych obiektów użyteczności publicznej tych miejscowości. Co istotne, droga ta, wbrew twierdzeniom obu Skarżących, nie stanowi bezpośredniego połączenia drogowego z siedzibą żadnej z sąsiednich gmin, tudzież sąsiednim Powiatem Cieszyńskim. Na przedmiotowej drodze występuje małe natężenie ruchu. Z uwagi na występowanie połączeń alternatywnych przedmiotowa droga została w niemal połowie przebiegu wyłączona z utrzymania zimowego, a tym samym występuje okresowy brak przejezdności tejże drogi. Mając na względzie, iż droga ta w okresie zimowym jest nieprzejezdna wątpliwe jest, aby mogła stanowić połączenie z sąsiednimi powiatami lub gminami.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tegoż artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 z późn. zm., dalej p.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

Zgodnie a art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Przedmiotowa uchwała została zaskarżona przez Gminę Milówka w terminie przewidzianym w art. 53 § 2 p.p.s.a., a mianowicie w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca Gmina posiada legitymację skargową, bowiem zaskarżona uchwała narusza jej interes prawny. Zmiana kategorii drogi z powiatowej na gminną oznacza bowiem zarówno powiększenie zasobu własności gminy (zwiększenie jej majątku), jak i automatycznie wiąże się z powstaniem obciążeń w postaci konieczności wykonywania przez właściciela obowiązków zarządcy drogi.

Z kolei skarga Wojewody oparta jest na treści art. 81 ust. 1 u.s.p.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest uchwała w sprawie pozbawienia kategorii drogi powiatowej. Taka uchwała stanowi prawo miejscowe w rozumieniu art. 40 u.s.p. Wynika to stąd, że jej oddziaływanie skierowane jest bezpośrednio do innej jednostki samorządu terytorialnego i adresowane do nieokreślonej ilości oraz kategorii osób i podmiotów. Jest ona bowiem aktem zawierającym rozstrzygnięcie generalne. Tego typu uchwała wywiera skutki zewnętrzne, bowiem odnosi się do nieograniczonej liczby użytkowników i obowiązuje aż do jej uchylenia lub zmiany.

Przedmiotem kontroli sądów administracyjnych odnośnie aktów prawa miejscowego jest zbadanie, czy organy stanowiące, w toku ich podejmowania, nie naruszyły prawa w sposób uzasadniający stwierdzenie nieważność zaskarżonej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdzenie, że zostały one wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.). Kontroli tej sąd dokonuje według stanu prawnego istniejącego w dniu podjęcia zaskarżonego aktu prawa miejscowego.

W świetle art. 6a ust. 1 u.d.p. do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą.

Wg art. 10 ust. 1 u.d.p. organem właściwym do pozbawienia drogi dotychczasowej kategorii jest organ właściwy do zaliczenia jej do odpowiedniej kategorii. Pozbawienia drogi jej kategorii dokonuje się w trybie właściwym do zaliczenia drogi do odpowiedniej kategorii (ust. 2). Wg ust. 3 omawianego przepisu pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadku wyłączenia drogi z użytkowania, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii. Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego.

Nowelizację tego przepisu wprowadzono na mocy ustawy z dnia 13 września 2013 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych, która weszła w życie 9 lipca 2015 r. W świetle jej art. 1 pkt 2 w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych w art. 10 po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5f. Ustęp 5a wskazuje, że sejmik województwa może, w drodze uchwały, pozbawić kategorii drogi wojewódzkiej odcinek drogi wojewódzkiej o proporcjonalnej długości do odcinka drogi krajowej, o którym mowa w ust. 5. Ten odcinek drogi wojewódzkiej zostaje zaliczony do kategorii drogi powiatowej. Z kolei ust. 5c stwierdza, że rada powiatu może, w drodze uchwały, pozbawić kategorii drogi powiatowej odcinek drogi powiatowej o proporcjonalnej długości do odcinka drogi wojewódzkiej, o którym mowa w ust. 5a. Ten odcinek drogi powiatowej zostaje zaliczony do kategorii drogi gminnej.

Zaskarżona uchwała powołuje jako podstawę prawną m. in. art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 2013 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych, który odnosi się do art. 2 ust. 1, a ten w chwili podejmowania zaskarżonej uchwały w dniu 24 października 2016 r. już nie wywoływał skutków prawnych (z końcem dnia 7 października 2015 r.). Dotyczył też innej problematyki.

Nie to jest jednak najistotniejsze. Problem dotyczył m. in. tego, czy przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały miał zastosowanie art. 10 ust. 3 u.d.p. Na sposób wykładni powyższych przepisów wskazuje m. in. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 maja 2015 r., sygn. Kp 2/13 (OTK-A 2015/5/65). Stwierdzono tam m. in., że zmiana kategorii drogi publicznej (dekategoryzacja dróg) jest rozstrzygnięciem normatywnym, a więc decyzją o skutkach erga omnes, a nie decyzją o charakterze jednostkowym lub informacyjnym (informującym o skutkach następujących ex lege). Zapewnia to uchwałom j.s.t. charakter aktów prawa miejscowego. W ocenie Trybunału, z treści kwestionowanych ww. przepisów nie wynika intencja ustawodawcy, by j.s.t. mogły podejmować uchwały względem dróg zastąpionych odcinkami nowo wybudowanymi bez materialnego upoważnienia ustawowego w postaci definicji dróg publicznych. Skarżone przepisy, zarówno dodające art. 10 ust. 5a i 5c u.d.p., jak i art. 2 ust. 1 ustawy zmieniającej, wprowadzają nowe regulacje w zakresie problematyki art. 10 u.d.p. Wyniki wykładni systemowej i funkcjonalnej zaskarżonych przepisów prowadzą do wniosku, że będą mieć one ścisły związek z treścią art. 10 ust. 1-4 u.d.p. oraz pozostałych przepisów ogólnych u.d.p., której te przepisy staną się częścią. Konieczne jest też spełnienie kryteriów ustawowych do pozbawienia danego odcinka drogi jego dotychczasowej kategorii i zaliczenia do innej. Badane przepisy stanowić mogą efektywny instrument praktyczny dla rozdziału dróg zgodnie z ich funkcją w sieci drogowej, a więc pod warunkiem stosowania ich w związku z ustawowymi definicjami dróg publicznych. Uchwalone rozwiązanie pozwala na dekategoryzację drogi, gdy jest to ustawowo uzasadnione. Uchwała organu stanowiącego j.s.t. musi być podjęta na podstawie obowiązujących ustaw, w tym ustawowych przesłanek umożliwiających ocenę, że droga nie kwalifikuje się do jej dotychczasowej kategorii.

Z wyroku tego płynie zatem po pierwsze wniosek taki, że art. 10 ust. 5a i 5c u.d.p. nie mogą być wykładane w oderwaniu od art. 10 ust. 3 u.d.p., przepisy te pozostają bowiem w ścisłym związku. Art. 10 ust. 5a i 5c maja charakter przepisu lex specialis w stosunku do art. 10 ust. 3 u.d.p., jednak jedynie w zakresie przez nie uregulowanym, a w pozostałym zakresie, np. dotyczącym skutków uchwał od roku następnego, stosuje się uregulowania ogólne z art. 10 ust. 3 u.d.p. (tym bardziej, że podstawą zaskarżonej uchwały były również ogólne przepisy art. 10 ust. 1 i 2 u.d.p., przez co nie ma podstaw by ust. 3 całkowicie pomijać). Skoro tak, to pozbawienie i zaliczenie drogi do określonej kategorii nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego. Zatem uchwała nr V/20/12/2016 Sejmiku Województwa Śląskiego z dnia 30 marca 2016 r. skutek mogła wywołać dopiero 1 stycznia 2017 r., przez co Rada Powiatu w dniu 24 października 2016 r. nie miała prawa, by podjąć zaskarżoną uchwałę. Nie doszło bowiem jeszcze do przejęcia przedmiotowej drogi.

Zatem nie można tu podzielić koncepcji, że określony w art. 10 ust. 5c u.d.p. tryb zaliczania dróg do odpowiedniej kategorii w całości stanowi lex specialis wobec ogólnych reguł zawartych w art. 10 ust. 2 i 3 u.d.p. i tym samym, przy stosowaniu tego trybu, nie obowiązują terminy określone w ust. 3 art. 10 u.d.p. (por. jednak np. wyrok WSA we Wrocławiu z 23 września 2016 r., sygn. III SA/Wr 600/16, którego argumentacja z powyższych względów nie zasługuje na podzielenie).

Po drugie, z wyroku TK wynika również, że w ramach tzw. kaskadowego przekazywania właściwe rady mają obowiązek - co do zasady - stosować definicje dróg publicznych w sposób negatywny, a zatem zmuszone są wykazać, że dana droga nie spełnia już definicji drogi powiatowej, co wynika z faktu, że kompetentne są podjąć uchwałę nie w sprawie zaliczenia drogi do nowej kategorii, ale w sprawie pozbawienia odcinka drogi jego dotychczasowej kategorii, zaś skutek zaliczenia go do wskazanej w ustawie innej kategorii drogi następować będzie ex lege. Inaczej rzecz ujmując, za sprzeczne z normatywną treścią art. 10 ust. 5c u.d.p. uznać należy pozbawienie w tym trybie kategorii dróg powiatowych odcinków dróg, co do których nie zachodzą przesłanki dla skategoryzowania ich jako drogi gminnej (podobnie nieprawomocny wyrok WSA w Szczecinie z 23 lutego 2017 r., sygn. II SA/Sz 1338/16). Przedmiotowa droga tymczasem np. łączy na pewnym odcinku Gminę Milówka (powiat Żywiecki) oraz Gminę Istebna (powiat Cieszyński), co wypełnia przesłanki drogi powiatowej z art. 6a ust. 1 u.d.p.

W kontekście zarzutu z odpowiedzi na skargi, że jest to droga lokalna, skoro nie jest odśnieżana regularnie, przywołać należy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2015 r., sygn. II CSK 637/14, LEX nr 1813350. Wskazano tam, że o zaliczeniu drogi do odpowiedniej kategorii i określeniu, czyją własność ona stanowi, decyduje nie sposób wykorzystania danego odcinka drogi i jego położenie, ale przepis u.d.p. Z faktu nieodśnieżania przedmiotowej drogi j.s.t. nie może zatem czerpać korzyści i na tej podstawie udowadniać, że droga nie spełnia kryteriów drogi powiatowej.

Nadto zaskarżona uchwała pozbawiła kategorii drogi powiatowej odcinek o długości 11 km, stwierdzając, że lokalizację tego odcinka pokazano na mapie stanowiącej załącznik do uchwały. Załącznik jest mapą w skali 1: 50 000 , zatem obejmuje dość duży obszar, co powoduje nieczytelność samej uchwały. Powinna ona precyzyjnie i również opisowo wskazywać przedmiotowy odcinek drogi tak, aby nie było żadnych wątpliwości co do jego początku i końca. Trudno podejrzewać, że sporny odcinek, licząc od miejsc pokazanych w dużym przybliżeniu na planie, ma dokładnie, co do metra, 11 km. Nawet jeśli przypadkowo tak jest, to precyzyjne określenie przedmiotu uchwały jest konieczne (por. wyrok WSA w Łodzi z 30 marca 2017 r., sygn. III SA/Łd 1051/16, gdzie kontrolowana uchwała precyzyjnie dookreślała dany odcinek drogi, co do metra, wskazując początek odcinka od konkretnego skrzyżowania. Jakkolwiek stwierdzono nieważność przedmiotowej uchwały, to jednak z innych powodów).

Dodatkowo, zaskarżona uchwała odwołuje się do odcinka pozbawionego kategorii drogi wojewódzkiej przez uchwałę Nr V/20/12/2016 Sejmiku Województwa Śląskiego z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie pozbawienia kategorii drogi wojewódzkiej odcinka drogi wojewódzkiej na terenie gminy Milówka (Dz. Urz. Woj. Śląskiego z 2016 r., poz. 1882). Faktyczna data uchwały Sejmiku to 21 marca 2016 r. Nadto, załącznik graficzny uchwały sejmiku Województwa Śląskiego, choć podobny do załącznika uchwały Rady Powiatu, będącej przedmiotem niniejszego postępowania, to jednak w szczegółach jest odmienny. Poszczególne zaznaczone fragmenty obu załączników nie pokrywają się pełni, choćby w przy skrzyżowaniu z ruchem okrężnym przy drodze 1447 S. Przy takiej skali mapy powoduje to rozbieżności pomiędzy załącznikiem do uchwały Semiku Województwa Śląskiego i załącznikiem do uchwały Rady Powiatu. Nie są one identyczne.

W wyroku NSA z dnia 17 lutego 2016 r., II FSK 3595/13, stwierdzono, że "Do takich istotnych naruszeń, skutkujących nieważnością uchwały, zalicza się naruszenie: przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego przez wadliwą ich wykładnię, a także przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał."

Z powyższych względów na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. należało zatem stwierdzić nieważność zaskarżonej uchwały w całości. Zaskarżona uchwała w tym zakresie została wydana z istotnym naruszeniem prawa, tj. art. 6a ust. 1 u.d.p. w zw. z art. 7 ust. 1 u.d.p., art. 10 ust. 3 i 5c u.d.p. oraz art. 7 i 94 Konstytucji RP.

W przedmiocie zwrotu kosztów postępowania, obejmujących wpis od skargi (300 zł) i koszty zastępstwa procesowego (480 zł), Sąd rozstrzygał w oparciu o przepisy art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 p.p.s.a.

Powołane wyżej orzecznictwo sądowo-administracyjne dostępne jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem internetowym http://orzeczenia.nsa.gov.pl.