drukuj    zapisz    Powrót do listy

6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu, Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję I i II instancji, IV SA/Po 897/09 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2010-03-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Po 897/09 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2010-03-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-11-12
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Ewa Kręcichwost-Durchowska /przewodniczący/
Ewa Makosz-Frymus /sprawozdawca/
Maciej Dybowski
Symbol z opisem
6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu
Hasła tematyczne
Ruch drogowy
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2005 nr 108 poz 908 art. 72, 66
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 7, 77, 107 ust. 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska Sędziowie NSA Ewa Makosz – Frymus (spr.) WSA Maciej Dybowski Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2010 r. sprawy ze skargi Ł. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie rejestracji pojazdu 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty P. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] 2. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącego Ł. S. kwotę 200 zł (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych /-/ M. Dybowski /-/ E. Kręcichwost-Durchowska /-/ E. Makosz-Frymus jh

Uzasadnienie

Decyzją Starosty P. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] odmówiono Ł. S. zarejestrowania pojazdu marki [...] nr nadwozia [...]. Powodem wydania takiej decyzji był fakt, iż przedmiotowy pojazd został przedstawiony do rejestracji w oryginalnej wersji angielskiej, tzn. z kierownicą znajdującą się po prawej stronie pojazdu. W dniu [...].04. 2009 r. Ł. S. złożył w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w P. wniosek o rejestrację ww. pojazdu załączając umowę kupna- sprzedaży zawartą między wnioskodawcą, a stroną sprzedającą ([...]), oryginalny dowód rejestracyjny pojazdu o nr [...], wydany w [...] wraz z tłumaczeniem przysięgłym tego dokumentu na język polski, zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, stwierdzające, iż pojazd spełnia wymagania techniczne oraz Dokument identyfikacyjny wystawiony dnia [...].04.2009 r. przez Firmę "M."- Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów, [...], pokwitowanie dokonania opłaty recyklingowej i rejestracyjnej, zaświadczenie VAT-25 z dnia [...].04.2009 r., deklarację [...] z dnia [...].04.2009 r. wydaną przez Urząd Celny w P., oraz dokument potwierdzający zapłatę akcyzy Nr [...].

W uzasadnieniu decyzji Organ podniósł, iż rozpatrując wniosek strony kierował się treścią przepisu § 9 ust. 1 pkt 12 ppkt 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262), zgodnie, z którym: pojazd powinien być tak zbudowany, wyposażony i utrzymany, aby: kierownica w pojeździe o liczbie kół większej niż trzy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, nie powinna być umieszczona po prawej stronie pojazdu. W ocenie Organu I instancji badanie techniczne dopuszczające przedmiotowy pojazd do ruchu, wystawione w dniu [...].04.2009 r. stoi w sprzeczności do aktualnie obowiązujących w naszym kraju przepisów.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Ł. S. Przedmiotowej decyzji zarzucił niezgodność z obowiązującą dyrektywą Wspólnoty Europejskiej, naruszenie art. 28-30 WE, nierespektowanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu (C170/07). W ocenie Odwołującego z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej zaczęły obowiązywać nas te same przepisy, co resztę krajów członkowskich, m.in. dotyczące homologacji pojazdów. Polska te przepisy ratyfikowała i powinna je respektować.

W wyniku rozpoznania odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Organ II instancji powołał się na treść art. 66 ust. 1 pkt 1 i 5, oraz art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.- Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz.908 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 72 - rejestracji dokonuje się m.in. na podstawie dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5, karty pojazdu, jeżeli była wydana, wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z homologacji, zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane, dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany.

W ocenie Organu II instancji przedmiotowy pojazd nie jest przystosowany do ruchu prawostronnego obowiązującego w Polsce. Umieszenie, bowiem kierownicy po prawej stronie pojazdu w warunkach obowiązującego w Polsce ruchu prawostronnego zdecydowanie wpływa na pogorszenie bezpieczeństwa na drodze, ponieważ pogarsza widoczność w sytuacji wyprzedzania innych pojazdów. Organ odwoławczy stwierdził, podobnie jak organ I instancji, że opinia techniczna wydana została bez uwzględnienia § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31.12.2002r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. poz.262) stanowiącego, że "Kierownica w pojeździe o liczbie kół większej niż trzy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, nie powinna być umieszczona po prawej stronie pojazdu".

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł Ł. S. Zaskarżonej decyzji zarzucił wydanie jej wbrew myśli ETS, podjęcie jej na podstawie własnej interpretacji prawa krajowego, nie respektowanie prawa europejskiego, nie respektowanie komunikatu interpretacyjnego Komisji Europejskiej dotyczącego rejestracji aut na terenie krajów UE- 2007/C 68/04, a także działanie wbrew konwencji wiedeńskiej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc wcześniejszą argumentację. Odnośnie zarzutu nie respektowania prawa europejskiego Kolegium wyjaśniło, iż w rozważanej sprawie powołane przepisy prawa europejskiego nie zawierają konkretnych norm dotyczących miejsca umieszczenia kierownicy w pojeździe.

Pismem z dnia [...] lutego 2010 r. Skarżący poinformował Sąd, iż dokonał zakupu lusterek, które posiadają homologację WE, czyli przystosowane są do użytkowania na terenie Unii Europejskiej. Lusterka te pozwalają kierowcy uzyskać lepsze pole widzenia, niż gdyby kierownica znajdowała się po lewej stronie pojazdu. Do pisma Skarżący dołączył wydruk z Internetu opisujący i ilustrujący działanie przedmiotowych lusterek.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało uwzględnić.

W postępowaniu sądowo-administracyjnym obowiązuje zasada oficjalności, mająca obecnie umocowanie i określone granice w przepisach art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa). Zgodnie z tą zasadą, sąd administracyjny nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, zawartą w skardze argumentacją - zobowiązany jest natomiast do oceny praworządności zachowań organów administracji w danej sprawie. Granice rozpoznania skargi przez sąd są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań organów w konkretnej i zaskarżonej sprawie, z drugiej strony przez zakaz pogarszania sytuacji prawnej skarżącego. W niniejszej sprawie, rozstrzygając skargę w powyższym zakresie, Sąd uznał, że organy orzekające naruszyły przepisy prawa w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest odmowa rejestracji pojazdu marki [...], posiadającego kierownicę po prawej stronie pojazdu.

Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia w sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262) .

W myśl art. 66 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy pojazd uczestniczący w ruchu ma być tak zbudowany, wyposażony i utrzymany, aby korzystanie z niego: 1) nie zagrażało bezpieczeństwu osób nim jadących lub innych uczestników ruchu, nie naruszało porządku ruchu na drodze i nie narażało kogokolwiek na szkodę; 5) zapewniało dostateczne pole widzenia kierowcy oraz łatwe, wygodne i pewne posługiwanie się urządzeniami do kierowania, hamowania, sygnalizacji i oświetlenia drogi przy równoczesnym jej obserwowaniu.

Stosownie do treści art. 7 i 77 § 1 k.p.a. obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie administracyjne jest podejmowanie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego. Organ administracji publicznej obowiązany jest z urzędu przeprowadzić dowody służące ustaleniu stanu faktycznego sprawy.

Obowiązek organu administracyjnego zgromadzenia całego materiału dowodowego, koniecznego do rozstrzygnięcia sprawy, znajduje odzwierciedlenie w powinności organu podjęcia stosownych działań, m.in. przeprowadzenia z urzędu dowodów służących ustaleniu stanu faktycznego sprawy czy zażądania od strony przedstawienia dowodów na poparcie jej twierdzeń. Podnieść należy, iż w niniejszej sprawie organy nie podjęły próby pogłębienia argumentacji prawnej - jako ważącej dla rozstrzygnięcia sprawy - mimo, iż Skarżący przedstawił odmienną interpretację tych przepisów. Organ ma obowiązek żądać od strony przedstawienia dowodów na poparcie jej twierdzeń, ale nie może ograniczyć się do oczekiwania na przedstawienie dowodów przez stronę. Powinien aktywnie dążyć do wyjaśnienia sprawy- przeprowadzić z urzędu dowody służące ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy, wystąpić do organów i instytucji o odpowiednie informacje.

W ocenie Sądu Organ nie wyjaśnił w sposób niebudzący wątpliwości wszystkich okoliczności sprawy. Organy nie zbadały jakimi kryteriami kierowała się okręgowa stacja kontroli pojazdów przy wydawaniu opinii pozytywnej, ograniczając się jedynie do zanegowania powyższej opinii. Organ II instancji utrzymując w mocy decyzję pierwszoinstancyjną stwierdził, iż umieszczenie kierownicy po prawej stronie pojazdu w warunkach obowiązującego ruchu prawostronnego zdecydowanie wpływa na pogorszenie bezpieczeństwa na drodze, ponieważ pogarsza widoczność w sytuacji wyprzedzania innych pojazdów. Jednocześnie Organ nie przeprowadził żadnego dodatkowego postępowania dowodowego, mającego na celu ocenę stopnia zagrożenia bezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego, a nawet nie udowodnił, iż takie niebezpieczeństwo w ogóle istnieje. Zdaniem Sądu tylko prawidłowe, pewne ustalenie tej okoliczności pozwoli wydać prawidłowe rozstrzygniecie w sprawie. Nadto Organy nie dały Skarżącemu możliwości wypowiedzenia się, oraz wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości, nie sprawdzono także umiejętności kierowania przez Niego przedmiotowym pojazdem.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zwracano już uwagę, że wykonywanie przez samochód dostosowany konstrukcyjnie do ruchu lewostronnego szeregu manewrów na drogach, na których obowiązuje ruch prawostronny jest znacznie utrudnione. Utrudnione jest przy tym prawidłowe obserwowanie drogi, a co za tym idzie, pojazd taki może zagrażać bezpieczeństwu kierującego oraz innych uczestników ruchu drogowego.

Nie ulega, bowiem wątpliwości, że kierowca pojazdu przystosowanego do ruchu lewostronnego, czyli z kierownicą umieszczoną po prawej stronie, przy wykonywaniu manewru wyprzedzania, aby stwierdzić, czy ma dostatecznie dużo miejsca do wykonania takiego manewru, musi wysunąć swój pojazd poza linię rozdzielającą pasy ruchu na jezdni dwukierunkowej, o co najmniej połowę szerokości pojazdu więcej, niż gdyby był to pojazd z kierownicą po lewej stronie, co najczęściej łączy się z całkowitym przekroczeniem osi jedni. W przypadku jednak, gdy kierowca posiada w pojeździe z kierownicą po prawej stronie, lusterka umożliwiające mu widoczność podczas manewru wyprzedzania, nie musi on przekraczać osi jedni, bowiem ma dostateczne pole widzenia.

Jak wynika z informacji dostarczonych przez Skarżącego (k. [...] i k. [...]), a także informacji zamieszczonych na stronie internetowej: www.krugozor.pl lusterka, jakie zamontował Skarżący w przedmiotowym pojeździe oparte są na działaniu peryskopu. Dwa lustra "patrzą" na siebie powiększając kierowcy pole widzenia. Mechanizm ten montuje się w dolnym rogu przedniej szyby tuż ponad deską rozdzielczą uzyskując w ten sposób pole widzenia pasażera. Dzięki temu widać, co dzieje się na przeciwnym pasie ruchu bez konieczności ryzykowania "wychylenia" auta, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo kierowcy jak i osób jadących w autach z naprzeciwka. Posiadanie takich lusterek może zminimalizować ryzyko wystąpienia kolizji na drodze. Jednakże, by mieć taką pewność należy tę kwestię zbadać przez rzeczoznawcę techniki samochodowej, którego winien powołać Organ. Dopiero po przeprowadzeniu przez biegłego analizy działania owych lusterek, będzie można stwierdzić, czy rzeczywiście znacznie poprawiają one bezpieczeństwo jazdy.

Zauważyć należy, że pojazdy poruszające się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a będące pojazdami zarejestrowanymi w innym kraju, mogą poruszać się po drogach krajowych, jedynie, jeżeli spełniają wymogi techniczne kraju, w którym pojazd ten jest zarejestrowany. Wynika to z zasady wzajemności. Pojazd spełniający wymogi techniczne i zarejestrowany w Polsce może, zatem poruszać się po drogach innego państwa, będącego stroną Konwencji, niezależnie od warunków technicznych danego kraju. Możliwa jest także sytuacja odwrotna, a mianowicie samochód zarejestrowany w innym kraju może swobodnie poruszać się po polskich drogach.

Sąd zwraca uwagę, że z uwagi na przystąpienie Polski do Unii Europejskiej, a co za tym idzie swobodny przepływ towarów i usług, poruszanie się po terytorium Polski zarejestrowanych za granią pojazdów posiadających kierownicę umieszczoną po prawej stronie, nie ma już charakteru incydentalnego, a wręcz odwrotnie: staje się, co raz bardziej powszechne. Polacy pracując w Wielkiej Brytanii, często na miejscu dokonują zakupu pojazdu, by ułatwić sobie przemieszczanie się po danej miejscowości, często też decydują się na przyjazd do Polski tymi właśnie autami ( z kierownicą umieszczoną po prawej stronie pojazdu). Samochody takie pojawiają się także na terytorium Polski w związku z przyjazdem osób w celach turystycznych, czy rodzinnych.

Zarejestrowanie takiego samochodu w kraju wiąże się ze stałym poruszaniem się takiego pojazdu po drogach, na których obowiązuje ruch prawostronny. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Skarżący użytkuje swoje auto od 1,5 roku, jeżdżąc nim zarówno po Polsce, jak i Europie, w naszym kraju znajduje się Jego stałe centrum interesów, przemieszcza się przedmiotowym autem po drogach z ruchem prawostronnym i do tej pory nie spowodował żadnej kolizji. Nadto pojazd posiada wymaganą dokumentację, spełnia wymogi techniczne, oraz posiada zaświadczenie ze stacji kontroli pojazdów, opiniujące pozytywnie samochód. Organ powinien wziąć te okoliczności pod uwagę. Odmawiając Skarżącemu zarejestrowania przedmiotowego pojazdu, Organ uniemożliwia Mu uzyskanie ubezpieczenia w swoim państwie członkowskim. W konkluzji Skarżący zmuszony jest płacić składki na rzecz państwa pochodzenia pojazdu, co wiąże się z ponoszeniem przez Niego nadmiernie wysokich kosztów.

Zdaniem Sądu Organ odmawiając rejestracji przedmiotowego pojazdu powinien udowodnić, iż poruszanie się nim po polskich drogach rzeczywiście stwarza niebezpieczeństwo na drodze. Organ nie może jedynie powołać się na treść przepisu. Jego obowiązkiem jest przeprowadzenie postępowania mającego na celu udowodnienie ponad wszelką wątpliwość, iż poruszanie się autem z kierownicą z prawej strony, w ruchu lewostronnym powoduje niebezpieczeństwo w ruchu drogowym zarówno dla kierującego pojazdem jak i innych uczestników ruchu.

Źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są Konstytucja, ustawy, rozporządzenia oraz ratyfikowane umowy międzynarodowe.

Po 1 maja 2004 r. na porządek prawny w Polsce składają się dotychczasowy system prawa narodowego oraz szeroko rozumiane prawo wspólnotowe. Prawo wspólnotowe, które poprzez akcesję stało się częścią prawa krajowego, nie podlega jednak tym samym zasadom interpretacji i kontroli, co krajowa część porządku prawnego. Prawo wspólnotowe, traktaty założycielskie i akty prawne oparte na traktatach są stosowane zgodnie z treścią traktatów i warunkami Aktu dotyczącego warunków przystąpienia oraz zgodnie z zasadami stosowania prawa wspólnotowego, tj. zasadą bezpośredniego skutku, pierwszeństwa i efektywności.

Po dacie akcesji sądownictwo krajowe stało się sądownictwem wspólnotowym w tym znaczeniu, że sądy krajowe stosują prawo wspólnotowe. Prawo to stosowane jest, zatem w sposób zdecentralizowany w państwach członkowskich. Dla zapewnienia jednolitości interpretacji i stosowania prawa wspólnotowego w państwach Unii, interpretacja prawa wspólnotowego i jego wykładnia zgodnie z art. 220 TWE zastrzeżona jest dla Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji, które w zakresie swojej właściwości czuwają nad poszanowaniem prawa w wykładni i stosowaniu Traktatu.

Kwestie związane z układem kierowniczym zostały uregulowane w Dyrektywie Rady UE 70/311/EWG z dnia 8 czerwca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do układów kierowniczych pojazdów silnikowych i ich przyczep (D. U. UE.L.70.133.10 ze zm.) oraz w Dyrektywie Komisji 1999/7/WE z dnia 26 stycznia 1999 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę Rady 70/311/EWG odnoszącą się do układów kierowniczych pojazdów silnikowych i ich przyczep (D. U.UE.L.99.40.36 ze zm.), jednak żadna z nich nie określa miejsca położenia kierownicy w pojeździe. Tym samym nie nakładają one zakazu rejestracji pojazdów z kierownicą umieszczoną po prawej stronie, przy ruchu prawostronnym.

Należy zwrócić uwagę, że Konwencja o ruchu drogowym sporządzona w Wiedniu w dniu 8 listopada 1968 r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 5, poz. 40 i 41), wprost nie stanowi o tym, z której strony pojazdu powinna być umieszczona kierownica, a jedynie wyznacza ogólne warunki bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zwiększenie bezpieczeństwa na drogach przez przyjęcie jednolitych zasad ruchu drogowego oraz ramowych wymogów technicznych pojazdów jest podstawowym celem Konwencji, do którego przestrzegania zobowiązały się kraje - sygnatariusze, w tym Polska. Z tym ogólnym założeniem łączy się przewidziana w art. 7 ust. 1 Konwencji zasada, że użytkownicy drogi powinni unikać wszelkiego zachowania, które mogłoby stanowić niebezpieczeństwo lub utrudnienie ruchu, narazić na niebezpieczeństwo osoby, albo wyrządzić szkodę własności publicznej lub prywatnej.

Z komunikatu Interpretacyjnego Komisji w sprawie procedur rejestracji pojazdów silnikowych pochodzących z innego państwa członkowskiego z dnia 14.02.2007 r. wynika, iż jeśli pojazd został poddany badaniom zdatności do ruchu drogowego w państwie członkowskim, zasada równoważności i wzajemności wprowadzona art. 3 ust. 2 dyrektywy 96/96/WE wymaga, aby każde państwo członkowskie uznało świadectwo wydane przy tej okazji (...). Komisja Europejska uznała, iż Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej z mocy dyrektywy 70/311/EWG, dyrektywy ramowej 2007/46/WE dotyczącej homologacji typu WE pojazdów silnikowych oraz art. 28 Traktatu WE wymagając przełożenia koła kierownicy na lewą stronę pojazdu przed udzieleniem zezwolenia na rejestrację pojazdów wcześniej zarejestrowanych w innych państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym rejestracji pojazdu dokonuje, na wniosek właściciela, starosta - właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, jeżeli jest wymagana. Na mocy art. 72 ust. 1 pkt 4 tej ustawy starosta dokonuje tej rejestracji w szczególności na podstawie zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego rzeczonego pojazdu, jeżeli jest wymagane.

Nie ulega wątpliwości, iż bezpieczeństwo drogowe należy do nadrzędnych względów interesu ogólnego (patrz wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 5.06.2008 r. C-170/07). W celu, zatem jego zapewnienia Organ winien przeprowadzić szczegółowe postępowanie wyjaśniające czy przedmiotowy pojazd po zarejestrowaniu nie będzie zagrażał życiu i zdrowiu innych uczestników ruchu drogowego.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż organy prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie, nie wyjaśniły wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, przez co naruszyły przepisy postępowania zawarte w art. 7, art. 77 § 1 w zw. z art. 107 § 3. Fragmentaryczne ustalenie stanu faktycznego nie mogło, bowiem doprowadzić do prawidłowej subsumcji dokonanych ustaleń pod określone normy prawa materialnego. Brak jednoznacznego i pewnego ustalenia podnoszonych przez skarżącego okoliczności faktycznych, uprawnia do wniosku, że organ nie zbadał wystarczająco, czy zaszły przesłanki do odmowy rejestracji pojazdu.

Rozpoznając ponownie sprawę organ I instancji w pierwszej kolejności zbada, w jaki sposób działają zamontowane obecnie w przedmiotowym pojeździe lusterka, a także czy, i w jakim stopniu wpływają na zwiększenie bezpieczeństwa jazdy. W tym celu Organ zobowiązany jest powołać rzeczoznawcę techniki samochodowej, który winien wydać w tym przedmiocie opinię. Organ zobowiązany jest również do zweryfikowania umiejętności prowadzenia przez Skarżącego przedmiotowego pojazdu.

Zważywszy na powyższe uchybienia uznając, iż nastąpiło naruszenie przepisów prawa materialnego i postępowania administracyjnego mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie, art. 200 p.p.s.a.

/-/ M. Dybowski /-/ E. Kręcichowst-Durchowska /-/ E. Makosz-Frymus

KP



Powered by SoftProdukt