drukuj    zapisz    Powrót do listy

6139 Inne o symbolu podstawowym 613 643 Spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego (art. 22 § 1 pkt 1 Kpa) oraz między tymi organami, Ochrona środowiska, Prezydent Miasta, Wskazano organ właściwy do rozpoznania sprawy, II OW 127/20 - Postanowienie NSA z 2020-12-01, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OW 127/20 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2020-12-01 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2020-07-03
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Agnieszka Wilczewska - Rzepecka
Jerzy Stelmasiak /sprawozdawca/
Robert Sawuła /przewodniczący/
Symbol z opisem
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
643 Spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego (art. 22 § 1 pkt 1 Kpa) oraz między tymi organami
Hasła tematyczne
Ochrona środowiska
Skarżony organ
Prezydent Miasta
Treść wyniku
Wskazano organ właściwy do rozpoznania sprawy
Powołane przepisy
Dz.U. 2020 poz 283 art. 75 ust. 1 pkt 1 lit. t
Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko - t.j.
Dz.U. 2019 poz 710 art. 3 ust. 7
Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym - tekst jedn.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Robert Sawuła, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.), Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 29 czerwca 2020 r. znak [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Warszawie oraz Prezydentem m.st. Warszawy przez wskazanie organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji metra postanawia: wskazać Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 29 czerwca 2020 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego przez wskazanie Prezydenta m.st. Warszawy jako organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji A12 wraz z wentylatorniami szlakowymi B12 i B13 oraz z infrastrukturą towarzyszącą, na eksploatowanej I linii metra w Warszawie (dalej: decyzja środowiskowa).

W uzasadnieniu Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wskazał, że złożony do niego wniosek o wydanie decyzji środowiskowej przekazał Prezydentowi m.st. Warszawy powołując się na art. 3 ust. 7 ustawy z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 710, ze zm., dalej: ustawa o transporcie kolejowym) wskazując, że przepisów rozdziałów art. 2, art. 4a-9 i art. 12 oraz art. 23-23j tej ustawy nie stosuje się do metra. Planowane przedsięwzięcie polega na budowie stacji metra wraz z infrastrukturą towarzyszącą na istniejącej i eksploatowanej linii metra, a ponadto w tej sprawie nie stosuje się przepisu rozdziału 6b "Stacje pasażerskie" ustawy o transporcie kolejowym. Prezydent m.st. Warszawy zwrócił wniosek o wydanie decyzji środowiskowej Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska powołując się na art. 75 ust. 1 pkt 1 lit. t) ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2020 r., poz. 283, ze zm., dalej: ustawa środowiskowa). Prezydent m.st. Warszawy wskazał, że do przedsięwzięcia należy stosować art. 4 pkt 2, art. 4 pkt 53 i art. 3 ust 7 (rozdział I) ustawy o transporcie kolejowym oraz § 3 pkt 60 i 63 rozporządzenia z 10 września 2019 r., w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839), z których wynika, że peron oraz metro należy traktować jako inwestycję w zakresie linii kolejowej. Nie podzielając tego stanowiska Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.

W odpowiedzi na wniosek Prezydent m.st. Warszawy wniósł o wskazanie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie jako organu właściwego w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej. Rozstrzyganie sporów polega na wskazaniu organu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 15 § 2 p.p.s.a.).

Ogólna właściwość organów do wydania decyzji środowiskowej została uregulowana w art. 75 ust. 1 ustawy środowiskowej. Ustawodawca przewidział konkretne przypadki i przedsięwzięcia, kiedy organem właściwym jest regionalny dyrektor ochrony środowiska (pkt 1), Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (pkt 1a), starosta (pkt 2) oraz dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych (pkt 3). W przypadku pozostałych przedsięwzięć właściwy jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 1 lit. t) ustawy środowiskowej, regionalny dyrektor ochrony środowiska jest właściwy dla inwestycji w zakresie linii kolejowych.

Linia kolejowa to wyznaczona przez zarządcę infrastruktury droga kolejowa przystosowana do prowadzenia ruchu pociągów (art. 4 pkt 2 ustawy o transporcie kolejowym). Natomiast droga kolejowa to tor kolejowy albo tory kolejowe wraz z elementami wymienionymi w pkt 2-12 załącznika nr 1 do cytowanej ustawy, o ile są z nimi funkcjonalnie połączone, niezależnie od tego, czy zarządza nimi ten sam podmiot (art. 4 pkt 1a ustawy). W pkt 6 załącznika nr 1 wskazano, że w skład infrastruktury kolejowej wchodzą perony wraz z infrastrukturą umożliwiającą dotarcie do nich pasażerom, pieszo lub pojazdem, z drogi publicznej lub dworca kolejowego, pod warunkiem, że tworzą część linii kolejowej, bocznicy kolejowej lub innej drogi kolejowej, lub są przeznaczone do zarządzania nimi, obsługi przewozu osób lub rzeczy, lub ich utrzymania. Nie ulega wątpliwości i nie jest przedmiotem sporu, że budowa stacji metra spełnia powyższe warunki określone przez definicje ustawowe. Natomiast zasadnicze znaczenie ma zakres stosowania art. 3 pkt 7 ustawy o transporcie kolejowym, zgodnie z którym, przepisów rozdziałów 2, 2aa, 4a, 4b, 5a, 5b, 6-9 i 12 oraz art. 23-23j cytowanej ustawy, nie stosuje się do metra. Natomiast przepisy rozdziałów 2b i 10 tej ustawy stosuje się odpowiednio.

W art. 3 pkt 7 ustawy o transporcie kolejowym ustawodawca przewidział dwa sposoby stosowania przepisów tej ustawy do metra – części przepisów nie stosuje się w ogóle, natomiast część przepisów tej ustawy należy stosować odpowiednio, co polega na stosowaniu wprost, z odpowiednimi modyfikacjami lub braku stosowania. Norma z art. 3 pkt 7 ustawy o transporcie kolejowym nie wymienia jednak wszystkich przepisów tej ustawy, co oznacza, że pozostałe przepisy tej ustawy stosuje się wprost (w tym zacytowane wyżej ustawowe definicje). Stanowisko Prezydenta m.st. Warszawy jest w tym zakresie prawidłowe. Wśród wyłączeń z art. 3 pkt 7 ustawy o transporcie kolejowym wymieniono rozdział 6b "Stacje pasażerskie i perony". Nie oznacza to jednak, że brak możliwości stosowania przepisów rozdziału 6b ustawy o transporcie kolejowym do metra, skutkuje również brakiem możliwości stosowania przepisów tej ustawy na potrzeby ustalenia właściwości regionalnego dyrektora ochrony środowiska w tej sprawie. Przepisy rozdziału art. 6b ustawy o transporcie kolejowym dotyczą bowiem udostępniania stacji pasażerskiej, warunków braku odpłatności udostępniania stacji, regulaminu korzystania ze stacji, poczekalni, nazwy stacji pasażerskiej, udostępniania peronów oraz delegacji ustawowej odnośnie standardów oznakowania stacji pasażerskich. W tym zakresie przepisy ustawy o transporcie kolejowym nie mają zastosowania do planowanej w tej sprawie stacji metra. Natomiast nie oznacza to, że planowana stacja metra nie podlega w związku z tym definicji ustawowej z art. 4 pkt 2 w związku z art. 4 pkt 1a ustawy o transporcie kolejowym oraz w związku z załącznikiem nr 1 pkt 6 do ustawy o transporcie kolejowym. W konsekwencji planowane przedsięwzięcie jest inwestycją w zakresie linii kolejowych, o których stanowi art. 75 ust. 1 pkt 1 lit. t) ustawy środowiskowej, co oznacza, że właściwym w tej sprawie jest Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie.

Z tych względów i na podstawie na podstawie art. 4 i art. 15 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.



Powered by SoftProdukt