Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego Aneta Kolarz-Kucięba po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Gl 891/16 w sprawie ze skargi B. M. na zarządzenie Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie powołania dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki w [...] 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy [...] na rzecz B. M. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 12 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Gl 891/16 w sprawie ze skargi B. M. na zarządzenie Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie powołania dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki w [...], uchylił zaskarżone zarządzenie.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:

Zarządzeniem z dnia [...] października 2015 r. nr [...] Prezydent Miasta [...] powołał A. P. na stanowisko Dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki w [...] na okres 7 lat od dnia [...] października 2015 r. do dnia [...] października 2022 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że Prezydent Miasta [...] zarządzeniem z dnia [...] czerwca 2015 r. ogłosił konkurs na stanowisko Dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki. Zarządzenie zostało przekazane p.o. Dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki w dniu 22 czerwca 2015 r. w celu podania do wiadomości pracownikom. W piśmie z dnia 25 czerwca 2015 r. organ zwrócił się do Miejskiej Galerii Sztuki w [...] w związku z przesłanym do niego w dniu 19 czerwca 2015 r. protokołem z głosowania w wyborach na przedstawiciela Miejskiej Galerii Sztuki, o wskazanie w terminie do 10 lipca 2015 r. dwóch przedstawicieli załogi, którzy zostaną powołani do komisji konkursowej. W piśmie wskazano, że wybory członków komisji zostały przeprowadzone jeszcze przed ogłoszeniem konkursu. Organ prosił o rozważenie możliwości wyboru do grona członków reprezentujących załogę przedstawiciela Ośrodka [...], działającego w strukturach Miejskiej Galerii Sztuki, o co – jak podał -wnioskowali pracownicy Ośrodka [...] w korespondencji z Dyrektorem Miejskiej Galerii Sztuki i Naczelnikiem stosownego wydziału Urzędu Miasta w [...].

Na pismo organu, odpowiedziała pismem z dnia 3 lipca 2015 r. pełniąca obowiązki dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki A. P. i zaznaczyła w nim, że grupa pracowników Miejskiej Galerii Sztuki przeprowadziła głosowanie, którego termin, sposób przeprowadzenia i sposób wyłaniania kandydatów nie był uzgodniony ani z dyrekcją, ani z pracownikami. Była to inicjatywa prywatna niemająca żadnych podstaw prawnych. Fakt przeprowadzenia głosowania i jego przebieg spotkał się ze sprzeciwem części załogi, która nie akceptuje nieformalnych wyborów przedstawicieli załogi – tu odwołano się do pism podpisanych przez kierownika Ośrodka [...] I. K. (pismo do Naczelnika Wydziału Kultury, Promocji i Sportu Urzędu Miasta [...]) oraz ww. i dwóch pozostałych pracowników Ośrodka [...] (pismo do dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki). Końcowo wskazała, że po konsultacji z pracownikami do udziału w pracach komisji konkursowej zgłasza J. M. jako przedstawiciela załogi Miejskiej Galerii Sztuki i I. K. – kierownika Ośrodka [...].

Zarządzeniem nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. organizator powołał do komisji konkursowej jako przedstawicieli załogi J. M. i I. K. W pismach procesowych pełnomocnik organizatora wywodził, że korespondencja dotycząca wyłonienia przedstawicieli załogi wskazywała na spór wewnątrz instytucji, co skutkowało wskazaniem trzech kandydatów. Wobec powyższego organ w oparciu o kompetencje ustawowe dotyczące powołania do składu komisji dwóch przedstawicieli załogi powołał dwóch z trzech wskazanych przedstawicieli.

Jak wynika z protokołu głosowania przeprowadzonego w dniu 9 czerwca 2015 r. uprawnionych do głosowania było 26 osób, wydano 23 karty do głosowania, oddano 22 głosy ważne i 1 głos nieważny. Na I. K. oddano 9 głosów, na Z. J. oddano 13 głosów. Protokół zawiera stwierdzenie, że największą liczbę głosów uzyskał Z. J., który został wybrany na przedstawiciela Miejskiej Galerii Sztuki w [...] do komisji konkursowej na Dyrektora MGS w [...]. Kolejno stwierdzono, że przedstawicielem Miejskiej Galerii Sztuki pozostaje nadal J. M. – przedstawiciel pracowników MGS, która została wybrana do komisji w głosowaniu jawnym w dniu 1 czerwca 2015 r. Pod protokołem podpisali się członkowie komisji skrutacyjnej M. S. i R. C. oraz J. M. jako przedstawiciel pracowników MGS. Do protokołu dołączono listę 26 pracowników uprawnionych do głosowania, wymienionych z imienia i nazwiska, na tej liście widnieją 23 podpisy potwierdzające odbiór kart.

Sąd I instancji nie znalazł w przepisach ustawy, ani w żadnych innych obowiązujących przepisach podstaw prawnych do ingerowania przez organizatora w wybór załogi. Nie znalazł również podstaw do wysuwania przez p.o. dyrektora instytucji sugestii w tym zakresie, ani dokonywania przez ww. negatywnych ocen faktu, iż procedura wyboru przedstawicieli załogi nie została uzgodniona z dyrekcją.

Odnosząc się do dokumentów znajdujących się w aktach sprawy Sąd I instancji stwierdził, że nie wynika z nich, aby w tej jednostce obowiązywała sformalizowana procedura wyboru przedstawiciela załogi. Procedura taka nie wynika również z aktów prawa powszechnie obowiązującego. Za dopuszczalne trzeba więc uznać takie przeprowadzenie wyboru przedstawicieli załogi, które nie uchybia elementarnym wymogom demokratycznego wyboru. Takim niezbędnym minimum jest zapewnienie członkom załogi możliwości zgłaszania kandydatur i swobodnego głosowania. Wybór powinien mieć charakter większościowy (co najmniej większość względna). Sąd I instancji stwierdził, że dokonanie wyboru przedstawicieli załogi przed formalnym ogłoszeniem konkursu nie dyskwalifikuje tego wyboru ponieważ załoga miała wiedzę o planowanym konkursie ze względu na fakt, iż stanowisko dyrektora nie było obsadzone od dłuższego czasu – były jedynie pełnione obowiązki dyrektora. Protokół wyboru przedstawicieli załogi z dnia 9 czerwca 2015 r. zdaniem Sądu I instancji nie daje podstaw do twierdzenia, że wybory zostały przeprowadzone w sposób uchybiający elementarnym wymogom demokratycznego wyboru. Na 26 uprawnionych osób w głosowaniu wzięły udział 23 osoby; w tym gronie byli również p.o. dyrektora i zastępca dyrektora oraz wszyscy pracownicy Ośrodka [...]. Zdaniem Sądu I instancji wola załogi została wyrażona jasno i nie dawała podstaw do dokonywania wyborów spośród trzech kandydatów. Załoga chciała, aby jej przedstawicielami w komisji konkursowej była J. M. i Z. J.; dała temu wyraz w głosowaniu. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sformułowania zamieszczone w protokole są jednoznaczne, a organ nie przedstawił żadnych dowodów na jakąkolwiek okoliczność dającą podstawę do zakwestionowania decyzji załogi. Żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego nie daje podstaw do twierdzenia, że struktury wewnętrzne danej instytucji winny być w określony sposób reprezentowane w komisji konkursowej. Ustawodawca zdecydował, że załogę mają reprezentować dwaj jej przedstawiciele, a nie przedstawiciele pewnych struktur wewnętrznych instytucji, osoby wskazane przez dyrektora instytucji, czy wybrane spośród członków załogi przez organizatora.

W tym stanie rzeczy Sąd I instancji stwierdził, że jeden z członków komisji konkursowej (I. K.) został w sposób nieuprawniony powołany do jej składu, jako przedstawiciel załogi – chociaż nim nie był; natomiast organ nie powołał do komisji konkursowej jednego z wybranych przedstawicieli załogi (Z. J.). Takie działanie organu narusza przepis prawa materialnego – art. 16 ust. 4 i 5 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. 2016 poz. 406) w sposób mający wpływ na wynik, gdyż komisja konkursowa powołana z uchybieniem zasadom dotyczącym jej obligatoryjnego składu nie była uprawniona do podejmowania działań w ramach procedury konkursowej, a działania przez nią podjęte ocenione być muszą jak wadliwe. Przepisy dotyczące składu komisji mają charakter bezwzględnie obowiązujący, a ich naruszenie skutkuje oceną procedury konkursowej jako niezgodnej z prawem. Ustawodawca zdaniem Sądu I instancji nie dał podstaw organizatorowi do modyfikowania woli wyrażonej w tych przepisach i powoływania do składu komisji innych osób niż wymienione w przepisach. Nie ma żadnego oparcia w prawie zastosowana praktyka wyboru przez organizatora dwóch spośród trzech przedstawicieli załogi. Załoga wskazała dwóch swoich przedstawicieli i organizator był obowiązany ten wybór honorować.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że z przedłożonego Regulaminu Sieci [...] wynika, że [...] upowszechnia kulturę filmową w Polsce i realizuje politykę audiowizualną Ministra Kultury związaną z integracją z Unią Europejską poprzez tworzenie warunków motywujących do pożądanych działań podmioty zawodowo zajmujące się wprowadzaniem filmów do rozpowszechniania w kinach w szczególności poprzez utworzenie Sieci [...] powiązanych z [...] umowami określającymi wzajemne zobowiązania. Członek Rady [...] nie może być kwalifikowany jako przedstawiciel stowarzyszenia zawodowego. Naruszenie art. 16 ust. 4 pkt 4 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej zakwalifikować trzeba, zdaniem Sądu I instancji jako naruszenie prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy; ze względu na niemające podstaw prawnych zmodyfikowanie składu komisji, której obligatoryjny kształt przesądził ustawodawca. Komisja konkursowa powołana z uchybieniem zasadom dotyczącym jej obligatoryjnego składu nie była uprawniona do podejmowania działań w ramach procedury konkursowej, a działania przez nią podjęte ocenione być muszą jak wadliwe.

Sąd I instancji nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika organu o otwarcie rozprawy w celu przeprowadzenia dowodu, że U. B. mogła jednak zostać powołana do komisji konkursowej, gdyż niezależnie od członkostwa w Radzie [...] jest członkiem Stowarzyszenia [...]. Sąd I instancji nie kwestionował możliwości powołania ww. osoby do komisji konkursowej jako przedstawiciela stowarzyszenia zawodowego w sytuacji, gdy U. B. jest członkiem stowarzyszenia zawodowego. Zakwestionowana została możliwość powołania ww. jako członka Rady [...], które stowarzyszeniem zawodowym nie jest. Z treści zarządzenia o powołaniu komisji konkursowej jednoznacznie wynika, że U. B. powołano do składu komisji konkursowej jako członka Rady [...] w W. (§ 1 pkt 7 zarządzenia z dnia 7 sierpnia 2015 r.); co pozostaje w sprzeczności z art. 16 ust. 4 pkt 4 ustawy. Oferowany dowód nie dotyczył więc okoliczności istotnej dla rozstrzygnięcia.

Wskazane uchybienia czyniły koniecznym usunięcie z obrotu zaskarżonego zarządzenia, które jest wynikiem procedury konkursowej przeprowadzonej przez komisję powołaną niezgodnie z przepisami o charakterze iuris cogentis; co skutkowało wadliwością postępowania konkursowego.

Sąd I instancji uznał, że z akt sprawy wynika, że konkurs został ogłoszony w dniu 18 czerwca 2015 r. W ogłoszeniu o konkursie podano, że dokumenty można składać od dnia 22 czerwca do dnia 23 lipca 2015 r. Kolejno wskazano, że rozpatrzenie ofert pod kątem spełniania wymogów formalnych nastąpi w ciągu 14 dni po upływie terminu wyznaczonego do ich składania. Z powyższego wynika zdaniem Sądu I instancji, że termin ten zakończył się w dniu 6 sierpnia 2015 r. Powołanie komisji konkursowej nastąpiło w dniu [...] sierpnia 2015 r. zarządzeniem nr [...]. Załącznikiem do zarządzenia jest Regulamin określający szczegółowy tryb komisji konkursowej. Z § 2 pkt 7 ppkt 1 Regulaminu wynika, że na pracę komisji składa się między innymi przeprowadzenie przez członków komisji reprezentujących organizatora wstępnej oceny złożonych ofert z wymogami formalnymi określonymi w ogłoszeniu konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora Miejskiej Galerii Sztuki w [...].

Pismami z dnia [...] sierpnia 2015 r. (wersja elektroniczna) p.o. Zastępcy Dyrektora Generalnego Urzędu A. P. (przedstawiciel organizatora w komisji konkursowej) poinformowała uczestników, których oferty nie przeszły wstępnej kwalifikacji dokonanej przez członków komisji konkursowej reprezentujących organizatora, o tym fakcie – z zastrzeżeniem, że komisja konkursowa podejmie ostateczną decyzje w tej kwestii na posiedzeniu w dniu [...] sierpnia 2015 r. Komisja te oceny podtrzymała.

Sąd I instancji stwierdził, że nie znajduje żadnego oparcia w prawie dokonywanie preselekcji ofert kandydatów przez przedstawicieli organizatora. Uprawnioną do przeprowadzenia postępowania konkursowego jest wyłącznie komisja konkursowa powołana w celu przeprowadzenia konkursu, co wynika z art. 16 ust. 4 ustawy w związku z § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z 30 czerwca 2004 r. w sprawie organizowania i trybu przeprowadzenia konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury (Dz.U. Nr 153, poz. 1629) -do zadań komisji należy przeprowadzenie postępowania konkursowego. Ustawodawca nie przewidział żadnych uprawnień dla niektórych członków komisji, nie przewidział też - mocą zarządzenia organizatora konkursu - możliwości modyfikowania zasady, że przeprowadzenie konkursu jest zadaniem komisji konkursowej. Określenie szczegółowego trybu pracy komisji, do czego upoważniony jest organizator na mocy § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nie obejmuje możliwości przeniesienia uprawnień komisji na niektórych jej członków. Z podanych względów wskazane postanowienie Regulaminu narusza art. 16 ust. 4 ustawy w związku z § 4 ust. 1 pkt 2 i § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, a dostrzeżone naruszenie przepisu prawa materialnego kwalifikować trzeba jako mające wpływ na wynik. Nie może zostać, zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ocenione jako legalne zarządzenie o powołaniu dyrektora, będące wynikiem procedury konkursowej, której istotne fragmenty były przeprowadzone przez nieuprawniony – w świetle powszechnie obowiązujących przepisów – podmiot. Wbrew przekonaniu organu zastrzeżenie, że komisja konkursowa będzie miała decydujący głos w kwestii odrzucenia ofert z powodów formalnych, nie szanuje ani nie umniejsza wagi tego uchybienia. Jak bowiem wyżej wskazano w ostatnim dniu wyznaczonego przez organizatora konkursu terminu do oceny formalnej ofert komisja konkursowa jeszcze nie istniała, a jej pierwsze posiedzenie odbyło się już po upływie końcowego terminu do dokonania procedury oceny formalnej.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone zarządzenie na podstawie art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Prezydent Miasta [...] wniósł skargę kasacyjną zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów art. 16 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (j.t, Dz.U. z 2012 r., poz. 406 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, polegającą na uznaniu, że doszło do nieuprawnionego powołania do składu komisji konkursowej pani J. K. jako przedstawiciela załogi pomimo wskazania jej kandydatury w odpowiedzi na pismo organizatora z dnia [...] czerwca 2015 r. Nr [...] dotyczące wskazania przedstawicieli załogi do składu komisji konkursowej skierowane do Miejskiej Galerii Sztuki w [...] oraz wobec braku regulacji ustawowych dotyczących sposobu i trybu wyłaniania przedstawicieli załogi do składu komisji konkursowej;

2. naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów art 16 ust. 4 ustawy w związku z § 4 ust. 1 pkt 2 i § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 30 czerwca 2004 r. Ministra Kultury w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury (Dz.U. Nr 154, poz. 1629) zwanego dalej rozporządzeniem, polegającą na uznaniu za nieuprawnione przeprowadzenie zgodnie z regulaminem przez członków komisji reprezentujących organizatora wstępnej oceny złożonych ofert z wymogami formalnymi pomimo zatwierdzenia wyników tej oceny uchwałą komisji na posiedzeniu w dniu [...] sierpnia 2015 r. (uchwała Nr [...] o zakwalifikowaniu kandydatów do konkursu) oraz wobec braku ograniczeń ustawowych dla organizatora w określaniu szczegółowego trybu pracy komisji konkursowej;

3. naruszenie przepisów postępowania tj. art. 133 § 3 ustawy p.p.s.a. polegające na nieuwzględnieniu wniosku o otwarcie rozprawy w celu przeprowadzenia dowodu na okoliczność przynależności pani U. B. członka komisji konkursowej do Stowarzyszenia [...], które jest instytucjonalnym i osobowym odzwierciedleniem Sieci [...] przy [...], co miało istotny wpływ na wynik sprawy przez uznanie, że doszło do nieuprawnionego powołania do składu komisji konkursowej pani U. B.

Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i wydanie rozstrzygnięcia na podstawie art. 188 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną B. M. wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 2017 r., poz. 1369 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach. Zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię przepisów art. 16 ust. 4 i 5 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 406), nie jest zasadny. Zgodnie z art. 16 ust.1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury można wyłonić w drodze konkursu. Ten fakultatywny wymóg przeprowadzenia konkursu podlega ograniczeniu przez wprowadzenie wymogu obligatoryjnego. Według art. 16 ust. 2 tej ustawy do którego odsyła art. 16 ust.1, w samorządowych instytucjach kultury, których wykaz określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, biorąc pod uwagę ich znaczenie dla kultury narodowej, wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu, chyba że minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wyrazi zgodę na powołanie na stanowisko dyrektora, bez przeprowadzania konkursu, kandydata wskazanego przez organizatora. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 26 lipca 2012 r. w sprawie wykazu samorządowych instytucji kultury, w których wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu wyliczono, w załączniku IV do tego rozporządzenia dotyczącym Galerii, biura wystaw artystycznych oraz ośrodka i centrum sztuki, w pozycji [...] Miejską Galerię Sztuki w [...] wymagało zachowania procedury konkursu.

Zachowanie procedury konkursu związana jest z wymogiem właściwego organu przeprowadzającego konkursu. Zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, w celu przeprowadzenia konkursu w zakresie, w którym zachowanie tej procedury jest obligatoryjne, organizator powołuje komisję konkursową w składzie unormowanym tym przepisem prawa. Artykuł 16 ust.4 wylicza enumeratywnie skład komisji, nie pozostawiając swobody w kreowaniu składu osobowego organizatorowi. Według art. 16 ust. 5 ustawy "Jeżeli w instytucji kultury nie działają zakładowe organizacje związkowe, w miejsce osób, o których mowa w ust. 4 pkt 3, organizator powołuje do komisji konkursowej dwóch przedstawicieli załogi tej instytucji". Należy podzielić wykładnię przyjętą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że organizator związany jest wybranymi przez załogę tej instytucji przedstawicielami. Przyjęcie takiego składu komisji konkursowej ma zapewnić wpływ załogi na wybór osoby na stanowisko dyrektora. Pominięcie zatem przedstawiciela wybranego przez załogę instytucji narusza art. 16 ust. 5 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Nie jest zasadny też drugi zarzut skargi kasacyjnej. Jeżeli przepis prawa wprowadza obligatoryjny wymóg wyłonienia kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury w drodze konkursu, to nie ma podstaw do wprowadzenia wstępnej oceny ofert i dopuszczenia do kandydowania tylko osób wyłonionych przez członków komisji reprezentujących organizatora. Wymóg przeprowadzenia konkursu obejmuje również ocenę ofert kandydatów, a zatem wchodzi w zakres czynności komisji konkursowej, a nie wybranych przez organizatora członków komisji reprezentujących organizatora. Wynika to z zapisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Nie ma w tym zakresie luki w przepisach prawa, którą może dobrowolnie wypełnić organizator. Dokonanie wstępnej oceny ofert podważa znaczenie procedury konkursowej.

Nie jest zasadny zarzut w zakresie przeprowadzenia dowodu oparty na zarzucie naruszenia art. 133 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie ma on znaczenia prawnego dla podważenia oceny naruszenia przepisów prawa zaskarżonym zarządzeniem.

W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionej podstawie, na mocy art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania kasacyjnego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 204 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.