drukuj    zapisz    Powrót do listy

6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę, Przywrócenie terminu, Inne, Oddalono zażalenie, I OZ 157/10 - Postanowienie NSA z 2010-03-03, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OZ 157/10 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2010-03-03 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-02-19
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Małgorzata Pocztarek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę
Hasła tematyczne
Przywrócenie terminu
Sygn. powiązane
I OZ 156/10 - Postanowienie NSA z 2010-03-03
I SA/Wa 1763/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-04-06
I OZ 580/08 - Postanowienie NSA z 2008-08-07
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 86 i 87
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. A i W. K na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1763/07 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1763/07 w sprawie ze skargi J. A na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania komunalizacyjnego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J. A i W. K przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2009 r., oddalającego skargę J. A na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2007 r. w przedmiocie wznowienia postępowania komunalizacyjnego.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 30 maja 2009 r. J. A występujący w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik W. K wystąpił o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, wskazując iż do uchybienia terminu doszło z powodu wieku i chorób, które wymagają leczenia i które mogły spowodować złe zrozumienie pouczeń i informacji. Ponadto, uzyskana telefonicznie informacja o treści zapadłego w sprawie orzeczenia nie wyjaśniała zasad i terminów związanych ze złożeniem wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

Następnie zarządzeniem z dnia 17 czerwca 2009 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia powyższego wniosku poprzez nadesłanie stosownych dokumentów potwierdzających podnoszone okoliczności dotyczące stanu zdrowia, uprawdopodobniające brak winy w uchybieniu terminu.

W odpowiedzi na wezwanie J. A złożył zaświadczenie lekarskie dotyczące przewlekłej choroby - nadciśnienia tętniczego, a także poinformował, iż cierpi na typowe dla wieku choroby - podwyższony cholesterol, objawy cukrzycy, upośledzenie wzroku, słuchu oraz spóźnioną percepcję.

W ocenie Sądu pierwszej instancji w niniejszej sprawie nie został wykazany brak winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę do przywrócenia terminu. W orzecznictwie do niezawinionych przyczyn uchybienia terminowi zalicza się z reguły przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą.

Zdaniem Sądu podeszły wiek i ogólnie zły stan zdrowia nie stanowią same w sobie podstawy do przywrócenia terminu. Fakt, że skarżący wymaga leczenia w związku z nadciśnieniem tętniczym i cierpi na takie dolegliwości jak: podwyższony cholesterol, objawy cukrzycy, upośledzenie wzroku, słuchu oraz spóźnioną percepcję nie uzasadnia stwierdzenia, że przekroczenie terminu było przez stronę niezawinione.

W tej sytuacji Sad pierwszej instancji uznał, że wyjaśnienia skarżących nie przekonują o dołożeniu należytej staranności w wykonywaniu swoich obowiązków i próbie przezwyciężenia przeszkody. Ponadto Sąd podkreślił, że w innych sprawach J A składał wnioski o sporządzenie uzasadnienia wyroków w terminie, a zatem nie można przyjąć, iż nie rozumiał on treści pouczeń kierowanych do niego przez Sąd.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli J. A i W. K, zaskarżając je w całości i zarzucając mu:

- błędne ustalenie stanu faktycznego, bowiem z uwagi na podeszły wiek skarżący nie jest w stanie właściwie kontrolować wszystkich koniecznych zachowań,

- błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 86 § 1 oraz art. 87 § 2 w zw. z art. 141 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, zwanej dalej P.p.s.a.) albowiem stan zdrowia jest okolicznością uzasadniającą przywrócenie terminu.

Ponadto w uzasadnieniu wniesionego zażalenia skarżący wskazali, iż wiek i choroby, które wymagają leczenia powodują częste niezawinione złe zrozumienie pouczeń i informacji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek określonych w art. 86 i art. 87 P.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2 P.p.s.a.), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2 P.p.s.a.), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1 P.p.s.a.) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4 P.p.s.a.).

Wniosek o przywrócenie terminu powinien powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być przy tym oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem.

W rozpoznawanej sprawie Sąd pierwszej instancji trafnie ocenił, że strona skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu, gdyż okoliczności podane we wniosku o przywrócenie terminu nie dają podstaw do przyjęcia, że uchybienie to było niezawinione.

Trafnie wskazano we wniesionym zażaleniu, że choroba strony działającej osobiście, z reguły stanowi okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu, ale choroba ta musi rzeczywiście uniemożliwiać stronie zachowanie terminu procesowego, a taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zaistniała. Tym samym za pozbawiony uzasadnionych podstaw uznać trzeba zarzut naruszenia skarżonym postanowieniem przepisu art. 86 § 1 P.p.s.a.

Należy dodać, iż jak wynika z akt sprawy J. A działający w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik W. K został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy, a zawiadomienia te zawierały pouczenie, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku, a złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną.

W ocenie Sądu, jeśli uwzględni się niektóre chociażby czynności podejmowane przez J. A, a więc terminowe wystąpienie z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku w innych sprawach, wystąpienie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, to wszystkie działania strony skarżącej wskazują na to, że miała ona świadomość znaczenia podejmowanych czynności, jak i ich konsekwencji.

Powyższe okoliczności nie pozwalają na skuteczne zakwestionowanie ustaleń, jak i oceny dokonanej przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu.

Mając wskazane wyżej względy na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt