Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 maja 2018 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta S. z dnia [...] r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego A. B. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

1. Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Burmistrz Miasta S. , na podstawie m.in. art. 19 ust. 1, 2 pkt 4, art. 40 ust. 12 pkt 1 i ust.13 w zw. z art. 40 ust. 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm., powoływana dalej jako "u.d.p.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., powoływana dalej jako "K.p.a."), nałożył na A. B. - pełnomocnika finansowego Komitetu Wyborczego Wyborców Z. S. "[...]" (dalej powoływanego jako: "Skarżący") - karę pieniężną w wysokości [...] zł wynikającej z następującego wyliczenia ([...] x [...] zł/[...]) za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi, tj. [...] w okresie od [...], [...], [...] oraz [...] r. ([...] dni), poprzez lokalizację reklamy dwustronnej.

Organ pierwszej instancji wskazał, że wymierzył karę po stwierdzeniu, że

w powyższym okresie właścicielem materiału umieszczonego na przyczepie o numerze rej. [...] był Komitet Wyborczy Wyborców Z. S.. Jednak z uwagi na to, że KWW Z. S. nie istnieje, podmiotem do którego należy skierować roszczenie za zajęcie pasa drogowego bez wymaganego zezwolenia jest pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego. Organ dodał, że zajęcie pasa drogowego nastąpiło pod reklamę występu zespołu muzycznego [...]. Z treści bowiem plakatu można było wyczytać, iż w dniu [...] r. odbędzie się koncert ww. zespołu. Na plakacie widniał również adres strony internetowej: [...], ale nie ma jednoznacznego związku pomiędzy koncertem zespołu, a wyborami samorządowymi. Dlatego też brak jest przesłanek, aby uznać plakat za materiały wyborcze w świetle przepisów Kodeksu Wyborczego. Umiejscowione materiały wyczerpują z kolei definicję reklamy zawartej w art. 4 pkt 23 u.d.p. Zdaniem Organu, nie budzi także wątpliwości ani wymiary planszy reklamowej ani fakt, że przyczepa ustawiona była w granicach pasa drogowego.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący podniósł, że w przedmiotowej decyzji nieprawidłowo określono stronę postępowania przyjmując, że pełnomocnik finansowy nieistniejącego Komitetu Wyborczego Wyborców [...] w S. zajął pas drogowy we wskazanym w decyzji okresie. Wyjaśnił, że w sprawie mamy do czynienia nie z komitetem wyborczym utworzonym przez partię polityczną, ale z komitetem wyborczym wyborców. Komitet ten utracił swoją podmiotowość po jego rozwiązaniu z mocy prawa z dniem [...] r., wobec czego skierowanie decyzji do jego pełnomocnika finansowego - jako osoby niebędącej stroną uzasadnia stwierdzenie nieważności tej decyzji.

Skarżący zarzucił również naruszenie przez Organ pierwszej instancji art. 28, art. 29, art. 61 § 4 i art. 10 K.p.a. poprzez niezawiadomienie go o zmianie strony postępowania z "[...]" na niego, a w konsekwencji uniemożliwienie mu udziału w tym postępowaniu oraz art. 105 K.p.a. poprzez prowadzenie postępowania pomimo jego bezprzedmiotowości podmiotowej i w sytuacji, gdy materiał umieszczony na lawecie nie był reklamą, albowiem spełniał formalne warunki plakatu wyborczego.

Nadto Skarżący podniósł, że Organ I instancji nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego oraz dowodowego w zakresie wskazanym przez Organ odwoławczy

w decyzji z dnia [...] r. oraz z dnia [...] r. jak i nie określił w decyzji w jakiej miejscowości doszło do zajęcia pasa drogowego.

W uzupełnieniu odwołania Skarżący dodatkowo zarzucił naruszenie zasad określonych w art. 8 k.p.a. i art. 32 Konstytucji RP.

3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. , decyzją z dnia

[...] r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 40 ust. 1, ust. 2 i ust. 12 pkt 1 u.d.p., utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W pierwszej kolejności Kolegium zauważyło, że sprawa wymierzenia kary pieniężnej "za nielegalne zajęcie pasa drogowego - [...] w S.", polegające na umieszczeniu w ww. okresach na przyczepie ciężarowej dwustronnej reklamy, zapowiadającej koncert zespołu muzycznego "[...]", który miał się odbyć w dniu [...] r., rozpatrywana była przez Organ pierwszej instancji kilkakrotnie. Wcześniejsze decyzje w tym przedmiocie były uchylane przez organ odwoławczy i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia. W decyzjach tych Kolegium wskazywało na konieczność przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego i dowodowego, łącznie z właściwym określeniem adresata decyzji.

Kolegium po opisaniu przebiegu postępowania i zacytowaniu treści przepisów u.d.p., mających zastosowanie w tej sprawie podniosło, że powód zajęcia pasa drogowego i okoliczności, w jakich to nastąpiło są dla sprawy w zasadzie nieistotne, tak samo jak subiektywne przekonanie podmiotu zajmującego pas o braku konieczności uzyskania zezwolenia właściwego zarządcy drogi.

Postępowanie w niniejszej sprawie było prowadzone z urzędu po dokonaniu rutynowej kontroli pasa drogowego – [...] w S.. Zdaniem Organu odwoławczego, nie ulega wątpliwości, że miało to miejsce w S., mimo że ani w decyzji, ani w notatkach służbowych, sporządzonych przez pracownika samorządowego, nie określono dokładnie nazwy miejscowości. W wyniku tych kontroli stwierdzono zajmowanie tego pasa bez zezwolenia zarządcy drogi, polegające na umieszczeniu na przyczepie samochodowej dwustronnej informacji o koncercie zespołu muzycznego "[...]" w dniu [...] r.

Kolegium podało, że Organ przeprowadził dowody z danych Centralnej Ewidencji Pojazdów, z umowy kupna sprzedaży pojazdu (przyczepy), z umowy użyczenia przyczepy zawartej dnia [...] r. ze Skarżącym jako pełnomocnikiem finansowym Komitetu Wyborczego Z. S. oraz z dokumentacji fotograficznej, wykonanej podczas oględzin pasa drogowego utrwalonej na płycie CD. W aktach sprawy znajdują się również notatki służbowe, sporządzone przez pracownika Urzędu Miejskiego w S. w dniach: [...] r. oraz 3[...] r., które potwierdzają zlokalizowanie w ww. pasie drogowym - w okresie wskazanym w decyzji - przyczepy z zamontowaną na niej planszą o wymiarach 5 m x 2,50 m, zapowiadającą koncert zespołu muzycznego.

W ocenie Organu odwoławczego, twierdzenia Skarżącego, że informacje te były plakatami wyborczymi, a zatem nie wymagają zezwolenia na zajęcia pasa drogowego, należy uznać za bezzasadne. Treść umieszczona na przyczepie samochodowej jasno wskazuje bowiem, że jest to zapowiedź występu zespołu muzycznego o nazwie "[...] w konkretnym dniu, a zatem zdaniem Kolegium brak podstaw, aby zinterpretować to jako hasło wyborcze. Również uwidoczniony na fotografiach załączonych do odwołania napis "[...] w S." nie uzasadnia przyjęcia, że treść planszy stanowi hasło wyborcze.

Według Kolegium, właścicielem materiału prezentowanego na przyczepie był Komitet Wyborczy Wyborców [...] w S., zaś z faktu rozwiązania się tego Komitetu z mocy prawa z dniem [...] r. wynika jedynie, że Komitet ten przestał istnieć dla potrzeb samych wyborców, natomiast w dalszym ciągu istnieje na potrzeby swoich zobowiązań w stosunkach cywilnoprawnych i administracyjnych. Uzasadnionym było zatem skierowanie decyzji nakładającej karę pieniężną do jego pełnomocnika finansowego, a bez znaczenia tu pozostaje fakt, że Komitet został utworzony nie przez partię polityczną [...], a przez samych wyborców.

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego, a zwłaszcza dokumentacji fotograficznej, potwierdza w ocenie Kolegium, że usytuowanie przyczepy ciężarowej o numerze rej. [...] wraz z umieszczoną na niej reklamą w pasie drogowym miało miejsce we wskazanych w zaskarżonej decyzji datach. Świadczą o tym m.in. mapa sytuacyjno-wysokościowa, stanowiąca załącznik do decyzji oraz zdjęcia utrwalone na nośniku CD, opatrzone datą ich wykonania, na których wyraźnie widać, że omawiana przyczepa jest zlokalizowana w granicach pasa drogowego, a na tej przyczepie jest umieszczona informacja zapowiadająca występ zespołu muzycznego "[...]".

Zdaniem Kolegium, wbrew przekonaniu Skarżącego, sporne plakaty należy uznać za reklamy. Definicja "reklamy" została określona w art. 4 pkt 23 u.d.p. Zaprezentowana w odwołaniu wykładnia tego przepisu w związku z art. 109 Kodeksu wyborczego, która wskazuje na konieczność wyłączenia stosowania przepisów ustawy o drogach publicznych, prowadzi do nieuzasadnionego zawężenia definicji ustawowej i nieuzasadnionego zwolnienia z obowiązków uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego w przypadkach, gdy zajęcie to miałoby polegać na umieszczaniu materiałów wyborczych.

Organ nie zgodził się z poglądem, że przepisy Kodeksu wyborczego dotyczące materiałów wyborczych stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o drogach publicznych w tym sensie, że zezwolenie zarządcy drogi na ich rozmieszczenie w pasach drogowych nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, a w razie braku tej zgody, samowolne zajęcia pasa drogowego nie rodzi skutku w postaci nałożenia kary administracyjnej.

4. Skarżacy wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, zarzucając jej naruszenie:

1). przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) naruszenie art. 40 ust. 1 u.d.p. poprzez uznanie, iż pozostawienie pojazdu w postaci dopuszczonej do ruchu przyczepy na ogólnie dostępnym miejscu parkingowym wymaga zezwolenia zarządcy drogi na zajęcie pasa drogowego;

b) naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 3 u.d.p. poprzez uznanie, materiał wyborczy jest reklamą,

c) naruszenie art. 40 ust. 1 i 12 u.d.p. poprzez uznanie, iż:

- umieszczenie materiału wyborczego wymaga zezwolenia zarządcy;

- karę za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego drogi publicznej można nałożyć na podmiot inny niż faktycznie dokonujący tego zajęcia;

2). błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, iż:

a) Skarżący w okresie od [...], [...], od [...] r. dokonał zajęcia pasa drogowego w celu prezentowania materiału reklamowego;

b) z treści materiału wyborczego można było wyczytać, że w dniu [...] r. odbędzie się koncert zespołu "[...]", a w konsekwencji materiał miał charakter reklamy;

3). naruszenie przepisu prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

a) art. 105 K.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sytuacji bezprzedmiotowości podmiotowej postępowania;

b) art. 28, art. 29, art. 61 § 4 i art. 10 K.p.a. poprzez niezawiadomienie Skarżącego

o zmianie strony postępowania z Komitetu Wyborczego Wyborców [...] na niego,

a w konsekwencji uniemożliwienie czynnego udziału w sprawie;

c) skierowanie decyzji do podmiotu, który nie był stroną i który nie dokonał zajęcia pasa drogowego;

d) art. 7 K.p.a., 8 K.p.a., 75 K.p.a., 77 K.p.a. art. 80 K.p.a., polegające na braku wyjaśnienia przez organ całokształtu stanu faktycznego, przy całkowitym zaniechaniu zebrania odpowiedniego materiału dowodowego mającego na celu jego ustalenie, w tym w szczególności:

- pominięcie wniosków dowodowych sformułowanych przez Komitet Wyborczy;

- nieuzasadnione przedłużanie postępowania administracyjnego i prowadzenie postępowania bez udziału Skarżącego, który nie został poinformowany o

postępowaniu skierowanym do określenia jego obowiązków;

- naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli, naruszenie zasady nakładającej obowiązek utrwalania praktyki rozstrzygania spraw, nierówne traktowanie podmiotów przez władze publiczne i ich dyskryminowanie poprzez różnicowanie zakresu praw i obowiązków.

e) art. 136 K.p.a. poprzez niezrealizowanie wniosku Skarżącego o uzupełnienie postępowania dowodowego i zgromadzonego materiału poprzez dopuszczenie dowodu z załączonych dokumentów oraz wyznaczenie rozprawy administracyjnej przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym i przesłuchanie zawnioskowanych w toku dotychczasowego postępowania przez Komitet Wyborczy świadków na okoliczność terminu zajęcia pasa drogowego oraz ówczesnego Naczelnika Wydziału Gospodarki Komunalnej na okoliczność powstania notatek służbowych oraz dowodu z przesłuchania Skarżącego.

Mając powyższe na uwadze, Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta S. , ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Organu I instancji i o umorzenie postępowania w sprawie.

Uzasadniając skargę Skarżący podniósł, że adresatem decyzji w przedmiotowej sprawie mógł być wyłącznie komitet wyborczy, a wobec ustania jego bytu prawnego z mocy prawa sprawa stała się bezprzedmiotowa pod względem podmiotowym, a postępowanie powinno zostać umorzone.

Zdaniem Skarżącego, materiał umieszczony na lawecie nie był reklamą, spełniał warunki formalne materiału wyborczego w odniesieniu do którego nie było wymagane zezwolenie na zajęcie pasa drogowego. W szczególności w sposób wyraźny prezentował oznaczenie komitetu wyborczego, od którego pochodzi materiał i pozostawał w ścisłym związku z zarządzonymi wyborami. Prezentowane oznaczenia "[...]", "[...]", "[...]", które miały wzbudzić zainteresowanie wyborców akcją wyborczą prowadzoną przez Komitet Wyborczy Z. S., zaś Organ nie wyjaśnił w jaki sposób hasło "[...] w S." mogła być kojarzona z koncertem zespołu "[...]". Materiał wyborczy nie zawierał jakiejkolwiek wzmianki o koncercie, nazwy zespołu, żadnej szczegółowej daty, miejsca organizacji koncertu, ceny biletów i innych typowych dla ogłoszeń koncertu informacji. Prezentowany napis nawet nie zawierał nazwy zespołu "[...]", gdyż w istocie prezentowane były tylko trzy pierwsze litery [...] które zostały przerwane wyrażeniem "[...] w S.". Twierdzenia zatem, iż była to "reklama koncertu" są nieprawdziwe.

Nadto Skarżący nadmienił, że Organ nie udowodnił ani czasu ani rozmiaru zajęcia pasa drogowego.

5. W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jej oddalenie.

6. Na rozprawie w dniu 9 maja 2018 r. pełnomocnik Skarżącego podtrzymał zarzuty zawarte w skardze i dodatkowo wskazał na nieaktualność mapy dołączonej do decyzji wymierzającej karę. Nadto złożył pismo wraz z dokumentacją planistyczną z dnia [...] r. jako załącznik do protokołu, wnosząc o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów. Z kolei Skarżący przedłożył książkę drogi placu [...] na okoliczność, iż nie jest to pas drogowy oraz oświadczył, że żaden koncert zespołu "[...]" się nie odbył, bo takiego nawet nie było w planie - była to jedynie koncepcja kampanii wyborczej. Sąd postanowił dopuścić dowód z dokumentów złożonych na rozprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Skarga ma usprawiedliwione podstawy.

7. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2188), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt został wydany z naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.- dalej powoływana jako: "p.p.s.a"), uchyla go lub stwierdza jego nieważność. Z kolei stosownie do art. 134 p.p.s.a. sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną.

Przeprowadzona przez Sąd kontrola legalności zaskarżonej decyzji, a także

- z mocy art. 135 p.p.s.a. – decyzji Organu pierwszej instancji według powyższych kryteriów wykazała, że akty te nie odpowiadają prawu.

8. Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. , utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta S. o nałożeniu na Skarżącego – pełnomocnika finansowego Komitetu Wyborczego Wyborców Z. S. kary pieniężnej w wysokości [...] zł za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi tj. [...] w S. w okresie od [...], od [...] r. poprzez lokalizację reklamy dwustronnej o powierzchni 2 x 12,5 m2 (szer. 5,0 m, wys. 2,5 m).

9. Na wstępie wywodu należy nakreślić ramy prawne sprawy.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięć stanowiły przepisy przywoływanej już ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Zgodnie z treścią art. 40 ust. 1 u.d.p., zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi, wydanego w drodze decyzji administracyjnej. Wspomniane zezwolenie dotyczy m.in. umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam (art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy). Opłatę za zajęcie pasa drogowego w omawianym przypadku ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego albo powierzchni reklamy, liczby dni zajmowania pasa drogowego i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego (art. 40 ust. 6 ustawy).

Z kolei w myśl art. 40 ust. 12 cytowanej ustawy, za zajęcie pasa drogowego:

1) bez zezwolenia zarządcy drogi lub bez zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,

2) z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu zarządcy drogi lub

w umowie, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,

3) o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi lub w umowie,

o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c

- zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną

w wysokości 10-krotności opłaty ustalanej zgodnie z ust. 4-6.

Stosownie do art. 4 pkt 23 u.d.p. określenie reklama oznacza umieszczone

w polu widzenia użytkownika drogi tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe

w rozumieniu art. 2 pkt 16b i 16c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 i 1566), a także każdy inny nośnik informacji wizualnej, wraz z jej elementami konstrukcyjnymi

i zamocowaniami, niebędący znakiem drogowym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 i 1926), ustawionym przez gminę znakiem informującym o obiektach zlokalizowanych przy drodze, w tym obiektach użyteczności publicznej, znakiem informującym o formie ochrony zabytków lub tablicą informacyjną o nazwie formy ochrony przyrody w rozumieniu art. 115 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2016 r. poz. 2134, ze. zm.).

Natomiast jak stanowi art. 109 § 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112 ze zm.) materiałem wyborczym jest każdy pochodzący od komitetu wyborczego upubliczniony i utrwalony przekaz informacji mający związek z zarządzonymi wyborami. Przy czym materiały wyborcze powinny zawierać wyraźne oznaczenie komitetu wyborczego, od którego pochodzą (§ 2).

10. W sprawie Organy obu instancji uznały, że zamontowana na przyczepie dwustronna plansza stanowiła reklamę w rozumieniu przepisów u.d.p., na umieszczenie której wymagane było zezwolenie na zajęcie pasa drogowego.

Tymczasem Skarżący zakwestionował powyższe stanowisko wywodząc, że materiały te były plakatami wyborczymi, a tym samym nie podlegały reżimowi u.d.p.

Zdaniem Sądu, rację w tym sporze należy przyznać Skarżącemu.

11. Zgodzić należy się z poglądem wyrażonym przez WSA

w Krakowie w wyroku z dnia 6 marca 2013 r. (sygn. akt III SA/Kr 669/12, orzeczenie dostępne na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl), że "z przepisów art. 109 § 1 i § 2 Kodeksu wyborczego wynika definicja materiału wyborczego jako upublicznionego i utrwalonego przekazu informacji mającego związek z zarządzonymi wyborami; pochodzącego od komitetu wyborczego wyraźnie oznaczonego w tym materiale. Kodeks wyborczy do materiałów wyborczych m.in. zalicza wprost, wyrażeniem "w szczególności", plakaty, ulotki i hasła (art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego). W świetle powyższej regulacji plakat wyborczy, spełniający cechy materiału wyborczego w rozumieniu art. 109 § 1 i § 2 Kodeksu wyborczego, nie jest reklamą w rozumieniu art. 40 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 4 pkt 23 ustawy o drogach publicznych i jego umieszczenie w pasie drogi nie podlega dyspozycji przepisu art. 40 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 tej ustawy".

Zasady umieszczania plakatów i haseł wyborczych reguluje wprost art. 110 Kodeksu wyborczego przewidując nakaz takiego rozmieszczenia materiałów wyborczych i własnych urządzeń ogłoszeniowych, aby odbywały się one z poszanowaniem prawa własności lub uprawnień zarządcy obiektów (tj. za zgodą właściciela lub zarządcy), były zgodne z przepisami porządkowymi oraz zapewniały bezpieczeństwo dla osób i mienia obywateli. A zatem ten przepis, a nie art. 40 ust. 1 u.d.p., znajduje zastosowanie do prezentowania materiałów wyborczych.

12. W kontekście powyższych rozważań stwierdzić należy, że istotne znaczenie dla sprawy ma kwestia dokonania właściwej kwalifikacji umieszczonego na przyczepie materiału.

Według Sądu analiza akt sprawy jednoznacznie dowodzi, że wbrew twierdzeniom Organów materiał ten nie stanowił reklamy w rozumieniu w art. 4 pkt 23 u.d.p., lecz materiał wyborczy, o którym mowa w art. 109 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego.

Jak wynika z załączonej do akt administracyjnych dokumentacji fotograficznej

– na przyczepie zamontowano dwustronną planszę zawierającą treści "[...] w S.", "[...] w S.", "[...]", "[...]".

Rację należy zatem przyznać Skarżącemu, że treść umieszczonych informacji, w żadnej mierze nie wskazuje, iż w dniu [...] r. odbędzie się koncert zespołu muzycznego "[...]", skoro brak jest wzmianek chociażby o koncercie, nazwie zespołu, dacie czy miejscu organizacji występu, biletach, etc. Nie sposób bowiem przyjąć, aby zwrot "[...]", przerwane wyrażeniem "[...] w S." łączyć z nazwą zespołu [...], zaś wskazaną datę jako datę koncertu.

Dodatkowo z oświadczenia Skarżącego złożonego na rozprawie wynika, że koncert taki nie odbył się, a upubliczniony materiał stanowił wyraz koncepcji samej kampanii wyborczej.

Nie bez znaczenia dla omawianego zagadnienia pozostaje także pominięta przez Organ okoliczność, że przedmiotowy materiał stanowił formę agitacji wyborczej, gdyż był publikowany w okresie kampanii, pochodził od komitetu wyborczego oraz zawierał jego oznaczenie. A skoro tak to nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że spełniał przesłanki pozwalające na zakwalifikowanie go jako materiału wyborczego.

13. W tej sytuacji stwierdzić należy, że Organy obu instancji uznając za zasadne wymierzenie Skarżącemu kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego pod lokalizację przedmiotowej planszy, dopuściły się naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, tj. art. 4 pkt 23 i art. 40 ust. 1 i 12 u.d.p. oraz art. 109 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego, a tym samym zachodziła konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego wydanych przez nie decyzji.

Przy czym charakter jak i waga stwierdzonego naruszenia czyni bezprzedmiotowym odnoszenie się do pozostałych zarzutów skargi.

14. W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku

z art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Organu I instancji.

15. W przedmiocie kosztów orzeczono stosownie do art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a.. Na zasądzoną na rzecz Skarżącego od Organu odwoławczego kwotę [...]zł, składa się: wpis od skargi uiszczony w wysokości [...] zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości [...] zł ustalonego zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa [...] zł.

16. Ponownie rozpoznając sprawę rzeczą Organu będzie uwzględnienie przedstawionej przez Sąd oceny prawnej celem wydania rozstrzygnięcia odpowiadającego prawu.