drukuj    zapisz    Powrót do listy

6539 Inne o symbolu podstawowym 653, Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, Minister Pracy i Polityki Społecznej, Uchylono zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie, V SA/Wa 356/19 - Wyrok WSA w Warszawie z 2019-08-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

V SA/Wa 356/19 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2019-08-13 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-03-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Irena Jakubiec-Kudiura
Jarosław Stopczyński /sprawozdawca/
Krystyna Madalińska-Urbaniak /przewodniczący/
Symbol z opisem
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Hasła tematyczne
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Skarżony organ
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Treść wyniku
Uchylono zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2017 poz 1257 art. 61a § 1, art. 124 § 2, art. 145 § 1 pkt 4, art. 148 § 1, art. 149 § 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak, Sędzia WSA - Irena Jakubiec – Kudiura, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezesa Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] stycznia 2018 r.; 2. zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018r. znak: [...] Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zwrotu środków PFRON wypłaconych B. Sp. z o. o. tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okresy sprawozdawcze od stycznia 2004 r. do lutego 2005 r.

Na powyższe postanowienie strona złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchylenie

w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez wszczęcie postępowania

wznowionego zgodnie z wnioskiem strony.

Zaskarżonemu postanowieniu strona zarzuciła naruszenie:

1. Art. 145 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks

postępowania administracyjnego, poprzez nieuzasadnione uznanie, że strona ze swojej

winy nie brała udziału w postępowaniu, choć to Fundusz dokonywał prób doręczenia

pism procesowych na nieprawidłowy adres lub do rąk osób, które nie działały za

Spółkę, ale reprezentowały zupełnie inny podmiot;

2. Art. 124 ust. 2 ww. ustawy poprzez brak należytego uzasadnienia i nie

odniesienie się do istotnych okoliczności podniesionych przez stronę we wniosku o

wznowienie postępowania.

Uznając bezzasadność wniesionego zażalenia Minister Rodziny, Pracy i Polityki

Społecznej postanowieniem z dnia [...] stycznia 2019roku znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżone

rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu własnego postanowienia organ odwoławczy przywołał m.in.

następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Zgodnie z art. 145 ust. 1 Kpa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną

wznawia się postępowanie, jeżeli :

1. Dowody, na których podstawie ustalone istotne dla sprawy okoliczności

faktyczne, okazały się fałszywe;

2. Decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;

3. Decyzja wydana została przez pracownika lub organ administracji

publicznej, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27;

4. Strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;

5. Wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe

dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję;

6. Decyzja została wydana bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska

innego organu;

7. Zagadnienie wstępne zostało rozstrzygnięte przez właściwy organ lub sąd

odmiennie od oceny przyjętej przy wydaniu decyzji (art. 100 ust. 2);

8. Decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu,

które zostało następnie uchylone lub zmienione.

Natomiast zgodnie z art. 148 ust. 1 Kpa podanie o wznowienie postępowania

wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w

pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona

dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia

postępowania, przy czym termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z

przyczyny określonej w art. 145 ust. 1 pkt 4 biegnie od dnia, w którym strona

dowiedziała się o decyzji.

Minister podkreśla, że w związku z ograniczeniem czasowym, wynikającym z

ustanowienia w art. 148 ust. 1 Kpa wymogu co do terminu złożenia wniosku o

wznowienie postępowania, organ administracji publicznej zobowiązany jest zbadać, czy

w danej sprawie zachowany został wskazany jednomiesięczny termin skutecznego

złożenia podania o wznowienie postępowania. W przypadku zaś stwierdzenia

wniesienia podania po jego upływie, powinien on wydać na podstawie art. 149 ust. 3

KPA postanowienie o odmowie wznowienia postępowania, chyba że uchybiony termin

zostanie przywrócony.

Stwierdzenie zatem przez organ administracji publicznej w fazie wstępnej

postępowania w sprawie wznowienia postępowania uchybienia terminu do wniesienia

podania o wznowienie postępowania uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie sprawy, i

z przyczyn formalnych skutkować musi wydaniem postanowienia o odmowie jego

wznowienia. (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2018 r. sygn.. akt II SA/Bd

586/17).

Organ podkreśla, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego

wynika, że strona dowiedziała się o wydaniu i tym samym okolicznościach

stanowiących podstawę do wznowienia postępowania zakończonego ostateczną

decyzją Prezesa Zarządu PFRON z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] w dniu [...] października 2017 r., kiedy doręczono stronie ww. decyzję

(dowód – zwrotne potwierdzenie jej odbioru oraz pismo Poczty Polskiej S.A. Biura

Wsparcia Klientów z dnia [...] lipca 2018 r.).

Organ przypomina, że w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zwrócił się

za pośrednictwem Funduszu o wystąpienie do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją

dotycząca przesyłki listowej zawierającej powyższą decyzję celem ustalenia czy

przesyłka zawierająca decyzję została odebrana przez osobę upoważnioną w imieniu

strony do odbioru korespondencji w jej imieniu. Z wyjaśnień Poczty Polskiej S.A

wynika, że przesyłka została nadana na adres B. Sp. z o. o. ([...]/

, [...] W. – adres siedziby Spółki widniejący w KRS) i została opatrzona

podpisem i pieczęcią pracownika biura wirtualnego: I. Sp. z o. o., które na

podstawie umowy cywilnoprawnej obsługiwało B. Sp. z o. o. w zakresie m.in. obsługi

korespondencji.) W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniom

strony ww. decyzja została wysłana na prawidłowy adres siedziby Spółki i skutecznie

doręczona stronie w dniu 3 października 2017 r. a przesyłkę zawierająca decyzję

odebrała osoba upoważniona w imieniu Spółki do odbioru korespondencji. Natomiast

wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wydaniem powyższej

decyzji ostatecznej, strona złożyła dopiero w dniu 19 grudnia 2017 r. (dowód- data

stempla na kopercie).

W związku z powyższym zasadnym była odmowa wznowienia postępowania w

przedmiocie wznowienia postępowania ma charakter formalny, dlatego nie jest możliwe

odniesienie się do zarzutów merytorycznych o których mowa w zażaleniu.

Wyżej opisane postanowienie zaskarżyła B. Sp. z o. o. w W.

zarzucając mu naruszenie :

- art. 148 ust. 2 w zw. z art. 145 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 45 ustawy z dnia 14

czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego poprzez nieuzasadnione

uznanie, że Skarżąca zbyt późno złożyła wniosek o wznowienie postępowania, gdyż o

wydaniu decyzji dowiedziała się już z dniem jej doręczenia pracownikowi I. ,

choć osoba odbierająca przesyłkę poleconą nie działała za Spółkę, w jej imieniu ani na

podstawie upoważnienia, ale reprezentowała zupełnie inny podmiot, czemu dała wyraz

pieczętując swój podpis pieczątką I. ;

-art. 77 ust. 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania

administracyjnego poprzez dokonanie nieuzasadnionej i sprzecznej z materiałem

dowodowym oceny, że Pani M. Ś. była uprawniona do odbioru

korespondencji poleconej za Skarżącą na podstawie jakiejś umowy cywilno-prawnej

dotyczącej obsługi Skarżącej w zakresie m.in.. odbioru korespondencji, istnieniu której

to umowy jej potencjalne strony zgodnie zaprzeczają;

-art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania

administracyjnego poprzez brak należytego uzasadnienia i nie odniesienie się do

istotnych dowodów w postaci pisemnego oświadczenia Pani Ś. z dnia 10

lipca 2018 r. oraz deklaracji Skarżącej.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżąca wniosła o:

-uchylenie zaskarżonego postanowienia Ministra rodziny, Pracy i Polityki

Społecznej z dnia [...] stycznia 2019r. ([...] ) w całości i

przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia,

-zasądzenie od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zwrotu kosztów

postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm

przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Sąd zważył co nastepuje:

Skarga jest zasadna, jednakże nie z powodów wskazanych przez jej autora.

Na wstępie wskazać należy, że granicę sądowo-administracyjnej kontroli decyzji

administracyjnej (postanowienia) wyznacza wyłącznie kryterium legalności rozumiane

jako zgodność z powszechnie obowiązującym prawem, o czym stanowi art. 1 ust. 2

ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( tj. Dz. U. z

2017 r., poz. 2188 ze zm.) i tylko naruszenie tego prawa w procesie wydawania

zaskarżonej decyzji (postanowienia) uzasadnia jej uchylenie, czyli wycofanie z obrotu

prawnego. Uchylenie decyzji administracyjnej (postanowienia), względnie stwierdzenie

jej nieważności przez sąd , następuje tylko w przypadku istnienia istotnych wad w

postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik

sprawy ( art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2001 r. – Prawo o postępowaniu przed

sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: "p.p.s.a.").

W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z art. 119 pkt 3 p.p.s.a. oraz

art. 120 p.p.s.a., jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu

administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także

postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w

postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, sprawa

może być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w składzie

trzech sędziów. Oznacza to, ,że w przypadku skarg na tego rodzaju postanowienia,

skierowane do ich rozpoznania w przywołanym trybie nie zostało uzależnione od

stosownego wniosku strony tym zakresie. Mając na uwadze powyższe, na tej właśnie

podstawie, sąd rozpoznał skargę w trybie uproszczonym.

Przechodząc do merytorycznego rozpatrzenia sprawy należy zwrócić uwagę, że

jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest wyrażona w art. 16 ust.

1 k.p.a. zasada trwałości decyzji. Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych,

stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w

przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych.

Wznowienie postępowania zakończonego wydaniem ostatecznej decyzji jest

jednym z trybów wzruszenia decyzji ostatecznych. Przedmiotem tego postępowania

nadzwyczajnego jest przeprowadzenie kontroli prawidłowości decyzji wydanej w

postępowaniu zwykłym. Podkreślenia przy tym wymaga, że postępowanie to nie

stanowi "trzeciej instancji", w której bada się sprawę ponownie w jej całokształcie.

Kontrolę tę wyznaczają bowiem określone przepisami prawa przesłanki,

wystąpienie których otwiera dopiero możliwość prawną ponownego rozpoznania i

rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Oznacza to, że korzystanie z

tego nadzwyczajnego środka procesowego może mieć miejsce wyłącznie w

przypadkach i na zasadach określonych w k.p.a.

Zgodnie z art. 149 ust. 1 i ust. 3 k.p.a. wznowienie postępowania oraz odmowa

wznowienia postępowania następuje w drodze postanowienia. Na odmowę wznowienia

postępowania służy zażalenie. Stosowanie do art. 149 ust. 2 k.p.a. postanowienie

stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do

przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Brzmienie art. 149 k.p.a.

wskazuje, że postępowanie w przedmiocie wznowienia składa się z dwóch etapów.

Pierwszy etap, w którym następuje badanie spełnienia przesłanek formalnych przez

wnioskodawcę, zakończony może być wydaniem postępowania (art. 149 ust. 1 i 3

k.p.a.). Drugi etap- po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania – w którym

następuje badanie przyczyn wznowienia i rozstrzygnięcia istoty sprawy (art. 149 ust. 2

k.p.a.) kończy wydanie decyzji w trybie art. 151 k.p.a.

W niniejszej sprawie co nie jest sporne organ postanowieniem z dnia [...] stycznia

2018 r. znak: [...] (wydanym w I instancji) domówił

wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania. Postanowienie to

zostało wydane w następstwie wniosku skarżącej spółki o wznowienie postępowania

zakończonego ostateczną decyzją z dnia [...] września 2017 r. znak: [...]

wydana przez Prezesa Zarządu PFRON.

Zdaniem sądu postanowienie to było wadliwe dlatego, że skarżąca niewątpliwie

mogła wystąpić z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją, której

była adresatem. Nie dotyczyła jej więc sytuacja przewidziana w art. 1a ust. 1 kpa.

Poza tym z treści art. 149 ust. 3 kpa, który organ I instancji przywołuje w

podstawie swojego rozstrzygnięcia mowa jest o odmowie wznowienia postępowania,

nie zaś o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania.

Sad podkreśla, że analiza przepisów rozdziału 12 kpa dotyczących wznowienia

postępowania wskazuje, iż kpa nie przewiduje ( przynajmniej w tym rozdziale) instytucji

odmowy wszczęcia postępowania.

Mimo oczywistej wadliwości powyższego postanowienia Minister Rodziny, Pracy i

Polityki Społecznej utrzymał je w mocy. Stąd też sąd uznał, iż niezależnie od

argumentów wskazanych w skardze (których ocena byłaby obecnie przedwczesna)

zaskarżone postanowienie, jak i postanowienie, które je poprzedzało należało uchylić

na podstawie art. 145 ust. 1 pkt 1 lit. e P.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art.

200 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt