Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6539 Inne o symbolu podstawowym 653, Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, Minister Pracy i Polityki Społecznej, Uchylono zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie, V SA/Wa 356/19 - Wyrok WSA w Warszawie z 2019-08-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
V SA/Wa 356/19 - Wyrok WSA w Warszawie
|
|
|||
|
2019-03-05 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie | |||
|
Irena Jakubiec-Kudiura Jarosław Stopczyński /sprawozdawca/ Krystyna Madalińska-Urbaniak /przewodniczący/ |
|||
|
6539 Inne o symbolu podstawowym 653 | |||
|
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego | |||
|
Minister Pracy i Polityki Społecznej | |||
|
Uchylono zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie | |||
|
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U. 2017 poz 1257 art. 61a § 1, art. 124 § 2, art. 145 § 1 pkt 4, art. 148 § 1, art. 149 § 3 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak, Sędzia WSA - Irena Jakubiec – Kudiura, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezesa Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] stycznia 2018 r.; 2. zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. |
||||
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018r. znak: [...] Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zwrotu środków PFRON wypłaconych B. Sp. z o. o. tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okresy sprawozdawcze od stycznia 2004 r. do lutego 2005 r. Na powyższe postanowienie strona złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchylenie w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez wszczęcie postępowania wznowionego zgodnie z wnioskiem strony. Zaskarżonemu postanowieniu strona zarzuciła naruszenie: 1. Art. 145 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, poprzez nieuzasadnione uznanie, że strona ze swojej winy nie brała udziału w postępowaniu, choć to Fundusz dokonywał prób doręczenia pism procesowych na nieprawidłowy adres lub do rąk osób, które nie działały za Spółkę, ale reprezentowały zupełnie inny podmiot; 2. Art. 124 ust. 2 ww. ustawy poprzez brak należytego uzasadnienia i nie odniesienie się do istotnych okoliczności podniesionych przez stronę we wniosku o wznowienie postępowania. Uznając bezzasadność wniesionego zażalenia Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej postanowieniem z dnia [...] stycznia 2019roku znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu własnego postanowienia organ odwoławczy przywołał m.in. następujące okoliczności faktyczne i prawne: Zgodnie z art. 145 ust. 1 Kpa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli : 1. Dowody, na których podstawie ustalone istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe; 2. Decyzja wydana została w wyniku przestępstwa; 3. Decyzja wydana została przez pracownika lub organ administracji publicznej, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27; 4. Strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu; 5. Wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję; 6. Decyzja została wydana bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu; 7. Zagadnienie wstępne zostało rozstrzygnięte przez właściwy organ lub sąd odmiennie od oceny przyjętej przy wydaniu decyzji (art. 100 ust. 2); 8. Decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. Natomiast zgodnie z art. 148 ust. 1 Kpa podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania, przy czym termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 ust. 1 pkt 4 biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji. Minister podkreśla, że w związku z ograniczeniem czasowym, wynikającym z ustanowienia w art. 148 ust. 1 Kpa wymogu co do terminu złożenia wniosku o wznowienie postępowania, organ administracji publicznej zobowiązany jest zbadać, czy w danej sprawie zachowany został wskazany jednomiesięczny termin skutecznego złożenia podania o wznowienie postępowania. W przypadku zaś stwierdzenia wniesienia podania po jego upływie, powinien on wydać na podstawie art. 149 ust. 3 KPA postanowienie o odmowie wznowienia postępowania, chyba że uchybiony termin zostanie przywrócony. Stwierdzenie zatem przez organ administracji publicznej w fazie wstępnej postępowania w sprawie wznowienia postępowania uchybienia terminu do wniesienia podania o wznowienie postępowania uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie sprawy, i z przyczyn formalnych skutkować musi wydaniem postanowienia o odmowie jego wznowienia. (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2018 r. sygn.. akt II SA/Bd 586/17). Organ podkreśla, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona dowiedziała się o wydaniu i tym samym okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezesa Zarządu PFRON z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] w dniu [...] października 2017 r., kiedy doręczono stronie ww. decyzję (dowód – zwrotne potwierdzenie jej odbioru oraz pismo Poczty Polskiej S.A. Biura Wsparcia Klientów z dnia [...] lipca 2018 r.). Organ przypomina, że w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zwrócił się za pośrednictwem Funduszu o wystąpienie do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją dotycząca przesyłki listowej zawierającej powyższą decyzję celem ustalenia czy przesyłka zawierająca decyzję została odebrana przez osobę upoważnioną w imieniu strony do odbioru korespondencji w jej imieniu. Z wyjaśnień Poczty Polskiej S.A wynika, że przesyłka została nadana na adres B. Sp. z o. o. ([...]/ , [...] W. – adres siedziby Spółki widniejący w KRS) i została opatrzona podpisem i pieczęcią pracownika biura wirtualnego: I. Sp. z o. o., które na podstawie umowy cywilnoprawnej obsługiwało B. Sp. z o. o. w zakresie m.in. obsługi korespondencji.) W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniom strony ww. decyzja została wysłana na prawidłowy adres siedziby Spółki i skutecznie doręczona stronie w dniu 3 października 2017 r. a przesyłkę zawierająca decyzję odebrała osoba upoważniona w imieniu Spółki do odbioru korespondencji. Natomiast wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wydaniem powyższej decyzji ostatecznej, strona złożyła dopiero w dniu 19 grudnia 2017 r. (dowód- data stempla na kopercie). W związku z powyższym zasadnym była odmowa wznowienia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania ma charakter formalny, dlatego nie jest możliwe odniesienie się do zarzutów merytorycznych o których mowa w zażaleniu. Wyżej opisane postanowienie zaskarżyła B. Sp. z o. o. w W. zarzucając mu naruszenie : - art. 148 ust. 2 w zw. z art. 145 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 45 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego poprzez nieuzasadnione uznanie, że Skarżąca zbyt późno złożyła wniosek o wznowienie postępowania, gdyż o wydaniu decyzji dowiedziała się już z dniem jej doręczenia pracownikowi I. , choć osoba odbierająca przesyłkę poleconą nie działała za Spółkę, w jej imieniu ani na podstawie upoważnienia, ale reprezentowała zupełnie inny podmiot, czemu dała wyraz pieczętując swój podpis pieczątką I. ; -art. 77 ust. 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego poprzez dokonanie nieuzasadnionej i sprzecznej z materiałem dowodowym oceny, że Pani M. Ś. była uprawniona do odbioru korespondencji poleconej za Skarżącą na podstawie jakiejś umowy cywilno-prawnej dotyczącej obsługi Skarżącej w zakresie m.in.. odbioru korespondencji, istnieniu której to umowy jej potencjalne strony zgodnie zaprzeczają; -art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego poprzez brak należytego uzasadnienia i nie odniesienie się do istotnych dowodów w postaci pisemnego oświadczenia Pani Ś. z dnia 10 lipca 2018 r. oraz deklaracji Skarżącej. Podnosząc powyższe zarzuty skarżąca wniosła o: -uchylenie zaskarżonego postanowienia Ministra rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2019r. ([...] ) w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, -zasądzenie od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Sąd zważył co nastepuje: Skarga jest zasadna, jednakże nie z powodów wskazanych przez jej autora. Na wstępie wskazać należy, że granicę sądowo-administracyjnej kontroli decyzji administracyjnej (postanowienia) wyznacza wyłącznie kryterium legalności rozumiane jako zgodność z powszechnie obowiązującym prawem, o czym stanowi art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) i tylko naruszenie tego prawa w procesie wydawania zaskarżonej decyzji (postanowienia) uzasadnia jej uchylenie, czyli wycofanie z obrotu prawnego. Uchylenie decyzji administracyjnej (postanowienia), względnie stwierdzenie jej nieważności przez sąd , następuje tylko w przypadku istnienia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy ( art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2001 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: "p.p.s.a."). W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z art. 119 pkt 3 p.p.s.a. oraz art. 120 p.p.s.a., jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów. Oznacza to, ,że w przypadku skarg na tego rodzaju postanowienia, skierowane do ich rozpoznania w przywołanym trybie nie zostało uzależnione od stosownego wniosku strony tym zakresie. Mając na uwadze powyższe, na tej właśnie podstawie, sąd rozpoznał skargę w trybie uproszczonym. Przechodząc do merytorycznego rozpatrzenia sprawy należy zwrócić uwagę, że jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest wyrażona w art. 16 ust. 1 k.p.a. zasada trwałości decyzji. Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych. Wznowienie postępowania zakończonego wydaniem ostatecznej decyzji jest jednym z trybów wzruszenia decyzji ostatecznych. Przedmiotem tego postępowania nadzwyczajnego jest przeprowadzenie kontroli prawidłowości decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym. Podkreślenia przy tym wymaga, że postępowanie to nie stanowi "trzeciej instancji", w której bada się sprawę ponownie w jej całokształcie. Kontrolę tę wyznaczają bowiem określone przepisami prawa przesłanki, wystąpienie których otwiera dopiero możliwość prawną ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Oznacza to, że korzystanie z tego nadzwyczajnego środka procesowego może mieć miejsce wyłącznie w przypadkach i na zasadach określonych w k.p.a. Zgodnie z art. 149 ust. 1 i ust. 3 k.p.a. wznowienie postępowania oraz odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze postanowienia. Na odmowę wznowienia postępowania służy zażalenie. Stosowanie do art. 149 ust. 2 k.p.a. postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Brzmienie art. 149 k.p.a. wskazuje, że postępowanie w przedmiocie wznowienia składa się z dwóch etapów. Pierwszy etap, w którym następuje badanie spełnienia przesłanek formalnych przez wnioskodawcę, zakończony może być wydaniem postępowania (art. 149 ust. 1 i 3 k.p.a.). Drugi etap- po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania – w którym następuje badanie przyczyn wznowienia i rozstrzygnięcia istoty sprawy (art. 149 ust. 2 k.p.a.) kończy wydanie decyzji w trybie art. 151 k.p.a. W niniejszej sprawie co nie jest sporne organ postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018 r. znak: [...] (wydanym w I instancji) domówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania. Postanowienie to zostało wydane w następstwie wniosku skarżącej spółki o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] wydana przez Prezesa Zarządu PFRON. Zdaniem sądu postanowienie to było wadliwe dlatego, że skarżąca niewątpliwie mogła wystąpić z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją, której była adresatem. Nie dotyczyła jej więc sytuacja przewidziana w art. 1a ust. 1 kpa. Poza tym z treści art. 149 ust. 3 kpa, który organ I instancji przywołuje w podstawie swojego rozstrzygnięcia mowa jest o odmowie wznowienia postępowania, nie zaś o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania. Sad podkreśla, że analiza przepisów rozdziału 12 kpa dotyczących wznowienia postępowania wskazuje, iż kpa nie przewiduje ( przynajmniej w tym rozdziale) instytucji odmowy wszczęcia postępowania. Mimo oczywistej wadliwości powyższego postanowienia Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał je w mocy. Stąd też sąd uznał, iż niezależnie od argumentów wskazanych w skardze (których ocena byłaby obecnie przedwczesna) zaskarżone postanowienie, jak i postanowienie, które je poprzedzało należało uchylić na podstawie art. 145 ust. 1 pkt 1 lit. e P.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a. |