Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędzia WSA Paweł Groński, Protokolant spec. Agnieszka Wrzodak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w W. z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty ze usunięcie i przechowanie pojazdu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławcze w W. na rzecz S. M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpoznaniu odwołania S. M. od decyzji Prezydenta [...]z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...], którą ustalono wysokość kosztów powstałych w związku z wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu marki Renault Traffic o nr. rejestracyjnym [...] na kwotę 440 zł i zobowiązano do jej uiszczenia S. M. - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji .

Organ pierwszej instancji, Prezydenta [...], uzasadniając opisane powyżej rozstrzygnięcie wskazał, że S. M. zaparkował samochód w miejscu obowiązywania znaku B-36 z tabliczką T-24, tj. znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela, następnie zgłosił się do strażnika miejskiego, okazał dokumenty, co spowodowało odstąpienie od usunięcia pojazdu. Organ podkreślił, że doszło do wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu, a to spowodowało powstanie kosztów, do których pokrycia, zgodnie z art. 130a ust. 2a w związku z art. 130a ust. 10i ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.), zobowiązany jest: właściciel oraz, jeżeli pojazd w chwili usunięcia znajdował się we władaniu osoby dysponującej nim na podstawie innego niż własność tytułu prawnego, solidarnie ta osoba. Wysokość kosztów ustalono na kwotę 440 złotych, zgodnie z dyspozycją art. 130a ust 6 oraz 6a ww. ustawy na podstawie załącznika nr 2 do uchwały nr [...] Rady [...] z dnia [...] listopada 2011 roku w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu (Dz. Urzędowy Woj. [...] z 2011 r. Nr 215, poz. 6507),

Po rozpoznaniu odwołania S. M., zapadła opisana na wstępie decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...].

W uzasadnieniu decyzji Kolegium podtrzymało argumentację organu pierwszej instancji. Wskazało, że okoliczności sprawy są niesporne, w szczególności wydana została przez strażnika miejskiego dyspozycja usunięcia pojazdu, a następnie, w związku ze zgłoszeniem się skarżącego, odstąpiono od usunięcia pojazdu. W aktach sprawy znajduje się dyspozycja usunięcia przedmiotowego pojazdu, co stanowi wyczerpujący dowód prawidłowości rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji

Skargę, do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie, na powyższą decyzję w dniu 2 stycznia 2014 r. (data stempla urzędu pocztowego) złożył S M. Nie precyzując żądania wskazał, że zaskarżona decyzja zapadła z rażącym naruszeniem prawa. Podniósł, że w świetle art. 130a ust. 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym, w razie odstąpienia od usunięcia pojazdu koszty należy uiścić, o ile one powstaną. Powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 1255/12,w którym wskazano, że nie można art. 130a ust. 2a ww. ustawy stosować automatycznie, albowiem odstąpienie od holowania może spowodować sytuację, w której żadne koszty nie powstaną. Stwierdził, że zwracał się pisemnie do Straży Miejskiej w [...] o przedstawienie wysokości kosztów wynikłych z odstąpienia lecz nie otrzymał odpowiedzi. Dyspozycję usunięcia pojazdu wypisano w czasie, gdy już ustała przyczyna jego usunięcia, albowiem on był gotowy odjechać tym pojazdem, lecz mu nie pozwolono.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując wcześniej prezentowaną argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Rzeczą Sądu, w niniejszym postępowaniu, było stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269, dalej: p.p.s.a.), dokonanie kontroli zaskarżonego i poprzedzającego go aktu pod względem zgodności z prawem – prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżona oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji wydane zostały z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 130a ust. 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje uchyleniem rozstrzygnięć organów obu instancji - art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. 2012 r., poz. 270).

W świetle opisanych wyżej rozstrzygnięć, S. M., na podstawie art. 130 a ust 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym, został zobowiązany do zapłaty na rzecz cyt "Zarządu Dróg Miejskich" kwoty 440 złotych z tytułu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu.

Zgodnie z art. 130a ust. 1 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd w przypadkach tam przewidzianych jest usuwany z drogi na koszt właściciela. W myśl art. 130a ust. 2a ww. ustawy, od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu.

Z powołanych przepisów wynika, że w celu wydania decyzji w przedmiocie nałożenia na właściciela pojazdu obowiązku zapłaty kosztów powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, od której następnie odstąpiono, należy ustalić, że koszty takie rzeczywiście powstały. Tym samym organ ma obowiązek wyjaśnić, w jakich okolicznościach doszło do wydania dyspozycji odholowania pojazdu, odstąpienia od tej dyspozycji oraz, czy wydanie ww. dyspozycji spowodowało powstanie kosztów, którymi należy obciążyć podmiot zobowiązany.

Sąd stwierdza, że w toku postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie nie poczyniono opisanych powyżej, istotnych dla podejmowanego rozstrzygnięcia, ustaleń. Nie wykazano, że ww. koszty istotnie powstały i konkretnie w związku z jakimi okolicznościami sprawy, przy czym nie jest wystarczające powołanie się li tylko na wydaną dyspozycję usunięcia pojazdu. Należy zauważyć, że czynności w tym zakresie podjął tylko skarżący ale mimo wyraźnego żądania (pismo nadane 26 września 2012 r. do Zarządu Dróg Miejskich) nie otrzymał on pisemnej informacji o faktycznie zaistniałych kosztach.

Sąd w pełni podziela, powołany przez skarżącego, pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Sz 1255/12 – przepisu art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym nie należy stosować automatycznie.

Rozpatrując sprawę ponownie, organ będzie miał na uwadze przedstawione powyżej wskazania Sądu. Przeprowadzi prawidłowo, z zachowaniem zasad wynikających z art. 7, 77, 107 k.p.a. postępowanie dowodowe. Ustali, czy w związku z zaistniałą sytuacją powstały koszty, do których uiszczenia obowiązany jest skarżący.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, kierując się powyższą argumentacją, orzekł jak w sentencji w trybie art. . 145 § 1 pkt 1 lit. c., art. 152 p.p.s.a, oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. 2012 r., poz. 270).