Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie: NSA Izabela Dobosz (spr.) AWSA Janusz Kasprzycki Protokolant: Anna Fugiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2007 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia Klub " " w miejscowości A na bezczynność Prokuratora Rejonowego w skargę oddala

W dniu [...] kwietnia 2007 r. Stowarzyszenie "[...]" w [...] złożyło skargę na bezczynność Prokuratora Rejonowego w sprawie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] listopada 2006 r. na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej o udzielenie informacji poprzez przesłanie kopii znajdujących się w aktach podręcznych umorzonej sprawy [...] i zażądało:

1. stwierdzenia bezczynności Prokuratora i nakazania mu zgodnego z prawem rozpoznania wniosku poprzez przesłanie w ciągu 3 dni pełnej informacji o jakiej we wniosku;

2. stwierdzenia, że materiały te i ich zakres podane we wniosku stanowią informacje publiczną;

3. zasądzenia od prokuratora kosztów postępowania.

Zdaniem skarżącego w sprawie powinna być wydana decyzja administracyjna, względnie podmiot niebędący organem władzy publicznej powinien sporządzić odpowiednie pismo.

Pismem z dnia [...] marca 2007 r. prokurator uznał, że wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej. W takiej sytuacji wnioskodawcy przysługuje skarga do Sądu administracyjnego, który sprawdza, czy dokonana przez organ kwalifikacja informacji jest prawidłowa. Stowarzyszenie mimo braku takiego obowiązku złożyło zarówno wniosek o usunięcie naruszenia prawa, jak i zażalenie na bezczynność do Prokuratora Okręgowego. Zdaniem skarżącego akta podręczne postępowania prokuratorskiego stanowią informację publiczną, jak i akta główne. Organ nie powołał się na ustawowo wymienioną tajemnicę chroniącą wspomniane akta oraz pomimo upływu prawie pięciu miesięcy od złożenia wniosku nie przekazał wnioskowanej informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy wniósł o oddalenie skargi podając, że w dniu [...] listopada 2006 r. Stowarzyszenie "[...]" reprezentowane przez przewodniczącego P. B. wystąpiło do Prokuratora Rejonowego w [...] z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej polegającej na przesłaniu na wskazany adres kserokopii akt głównych i podręcznych sprawy karnej prowadzonej pod sygnaturą [...]. Wniosek został sprecyzowany przez skarżącego pismem z dnia [...] listopada 2006 r. poprzez wskazanie formy udostępnienia żądanej informacji publicznej- poprzez przesłanie pocztą elektroniczną. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe postępowanie nie było wówczas prawomocnie zakończone, Prokurator Rejonowy w dniu [...] listopada 2006 r. zajął stosowne stanowisko w sprawie o sygn. [...] pismem informując Przewodniczącego Stowarzyszenia "[...]", iż dostęp do akt głównych sprawy sygn.[...] nie podlega rozpoznaniu w trybie ustawy o dostępie do informacji oraz w sprawie sygn. [...] wydając na zasadzie art. 156 § 1 i 5 kpk zarządzenie o odmowie udzielenia do wzglądu żądanych akt.

Z uwagi nadto na złożony przez Przewodniczącego Stowarzyszenia " [...]" w dniu [...] grudnia 2006 r. wniosek o usunięcie naruszenia prawa- Prokurator Rejonowy pismem z dnia [...] grudnia 2006 r. podtrzymał swoje stanowisko odnośnie braku podstaw dla udostępnienia w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej akt nieprawomocnie zakończonego postępowania, o sygnaturze [...] (chodziło oczywiście o sprawę [...]).

W dniu [...] lutego 2007 r. Przewodniczący Stowarzyszenia "[...]" działając na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej wniósł o ponowne rozpatrzenie wniosku z dnia [...] listopada 2006 r. w sprawie udzielenia informacji publicznej w postaci przesłania dokumentacji zakończonej sprawy- drogą elektroniczną. Pismem z dnia 9 marca 2007 r. Prokurator Rejonowy w [...] poinformował wnoszącego, iż posiadane przez Prokuraturę Rejonową środki techniczne ( brak dostępu do internetu) uniemożliwiają udostępnienie informacji w sposób i w formie określonej w przedmiotowym wniosku. Prokurator Rejonowy nadmienił przy tym, iż żądana informacja może być udostępniona w formie tradycyjnej, tj. poprzez przesłanie kserokopii materiałów drogą pocztową. Pismem z tego samego dnia Prokurator Rejonowy odmówił wnoszącemu udostępnienia akt podręcznych wskazanej sprawy karnej uzasadniając, iż nie stanowią one informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Nadto- za pismem z dnia [...] marca 2007 r. Prokurator Rejonowy zajął stosowne stanowisko odnośnie przekazania kserokopii okładek akt głównych przedmiotowej sprawy ( uzupełnione następnie za pismem z dnia 10 kwietnia 2007 r.).

Przewodniczący Stowarzyszenia "[...]" pismem z dnia 29 marca 2007 r. ( data wpływu - 2 kwietnia 2007 r.) wyraził zgodę na zaproponowaną przez Prokuratora Rejonowego formę przekazania informacji publicznej. W związku z powyższym Prokurator Rejonowy w dniu [...] kwietnia 2007 r. wydał stosowną decyzję o ograniczeniu prawa do informacji publicznej- ze względu na ochronę danych osobowych pokrzywdzonego w sprawie sygn. [...], jak również postanowienie o ustaleniu wysokości dodatkowych kosztów związanych z udostępnieniem informacji publicznej i stwierdził, że przekazanie kserokopii akt głównych wskazanej sprawy karnej wnoszącemu odbędzie się zgodnie z wymogami zawartymi w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W świetle zatem przedstawionych wyżej okoliczności stwierdzić należy, iż zarzuty zawarte w skardze z dnia [...] kwietnia 2007 r. są bezzasadne ( k. 37), gdyż Prokurator Rejonowy nie pozostawał w bezczynności, zaś podejmowane przez niego stanowiska nie naruszały obowiązujących przepisów prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

1. Na wstępie należy zauważyć, że skarżący w niniejszej sprawie złożył skargę na przewlekłość postępowania, w związku z czym akta sprawy zostały przesłane do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a po ich zwróceniu przedłożone sędziemu sprawozdawcy w dniu [...] grudnia 2007 r. Z akt wynika, że w trakcie toczącego się już postępowania przez NSA na piśmie skierowanym do NSA, noszącym datę wpływu 7 listopada 2007 r. ( k. 29 akt sądowych) dopisano odręcznie "o stwierdzenie bezczynności w terminowym sporządzeniu i przesłaniu Stowarzyszeniu uzasadnienia do zapadłego w sprawie wyroku z dnia 18 października 2007 r. oraz o zobowiązanie WSA w Krakowie do sporządzenia i przesłania tego uzasadnienia wraz z wyrokiem w terminie 2 dni ( WSA nie przesłał od razu akt nawet po wyroku)". Zarzut ten został oddalony przez NSA postanowieniem z dnia 15 listopada 2007 r. ( sygn. akt l OPP 39/07, s.5). Należy też dodać, że formułując ten zarzut skarżący usiłował wprowadzić w błąd NSA bowiem wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku wpłynął do WSA w dniu 23 października 2007 r., ale wniosek ten nie został przez stronę podpisany.

W związku z powyższym pismem z dnia [...] listopada 2007 r. wezwano skarżącego do podpisania tego wniosku, co uczynił dopiero w dniu 26 listopada 2007 r. ( adnotacja na wniosku z dnia 23 października 2007 r.).

2. Zgodnie z art. 3 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270) sądy administracyjne orzekają w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198) nakazuje do akt sprawy rozpoznawanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosować ( z zastrzeżeniem przypadku, o którym mowa w art. 22 ) przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sądowa kontrola nie wykazała naruszenia prawa.

Wniosek skarżącego z dnia [...] listopada 2006 r. dotyczył wszystkich materiałów znajdujących się w aktach głównych i podręcznych śledztwa o sygn. akt [...].

Jak wynika z akt sprawy oraz z odpowiedzi na skargę przekazanie materiałów zawartych w aktach głównych odbyło się zgodnie z żądaniem skarżącego, gdyż zarzuty skargi dotyczą wyłącznie materiałów zawartych w aktach podręcznych umorzonej sprawy [...].

W tej kwestii Prokurator Rejonowy Prokuratury Rejonowej pismem z dnia [...] marca 2007 r. ( k. 28 akt administracyjnych) poinformował stronę, iż brak jest podstaw do udzielenia Stowarzyszeniu "[...]" reprezentowanemu przez Przewodniczącego - P. B. do wglądu akt podręcznych przedmiotowej sprawy. Dokumenty te nie stanowią bowiem informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198).

Pismo to stanowi rozstrzygnięcie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko zawarte w wyroku IISAB/Kr 87/06.

Prokuratura wbrew twierdzeniu skarżącego nie należy do organów władzy publicznej, o których mowa w art. 61 Konstytucji RP. Nie może zatem być za taką uważana w świetle art. 16 ust. 1 ustawy z 6 IX 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198). Nie jest ani władzą ustawodawczą, ani wykonawczą, ani też sądowniczą. Nie należy też do organów wymienionych w Konstytucji (por. l. Dobosz: Dziennikarskie prawo do informacji, Prawo mediów pod red. J. Barty, R. Markiewicza i A. Matlaka W-wa 2005, s. 223; S. Waltoś: Prokuratura- jej miejsce wśród organów władzy, struktura i funkcje, P i P 2002 roku w 4,s.7/. Poprzez powierzenie Ministrowi Sprawiedliwości funkcji Prokuratora Generalnego prokuratura została podporządkowana rządowi (S. Waltoś, op-cit, s. 7). Zgodnie z art. 2 ustawy z 20 VI 1985 roku o prokuraturze / Dz. U. 2002r, Nr 21, poz. 206/ zadaniem prokuratury jest strzeżenie praworządności oraz czuwanie nad ściganiem przestępstw. Zgodnie z art. 48 tej ustawy prokuratorzy są zobowiązani do przestrzegania tajemnicy prokuratorskiej. W świetle art. 4 ustawy z 6 IX 2001 roku o dostępie do informacji publicznej / Dz. U. Nr 112, poz. 1198/, a zwłaszcza wobec przykładowego wyliczenia "innych podmiotów wykonujących zadania publiczne" / art. 4 ust. 1 / należy jednak stwierdzić , że prokuratura jest zobowiązana do udzielania " informacji publicznej" czyli zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 6 IX 2001 r. " informacji o sprawach publicznych". Próba wyliczania tych informacji zawarta w katalogu przykładowym w art. 6 ustawy wywołuje bardzo wiele sporów i niejasności z uwagi na posługiwanie się przez ustawodawcę w wielu przypadkach nieokreślonymi pojęciami (T.R.AIeksandrowicz: Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej, W-wa 2004, s. 154 in.) Dotyczy to również kategorii dokumentów urzędowych ( art. 6, pkt 4 "a"), przy czym nie można zaakceptować stwierdzenia, iż wszystkie dokumenty urzędowe są jednocześnie informacją publiczną, gdyż nie wszystkie dokumenty urzędowe są dokumentami dotyczącymi "spraw publicznych". Kategoria "sprawy publicznej" ma co prawda również charakter ocenny, tym niemniej odwołanie się do niej jest zawsze konieczne, gdyż pozwala to oddzielić dokumenty dotyczące spraw publicznych od dokumentów dotyczących spraw prywatnych.

Powołanie się na słowo " publiczny" oznacza zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN z 1995r., t. 2, s. 1022 "1. dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich, związany z jakimiś urzędami, z jakąś instytucją itp. ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny; 2. odbywający się wobec świadków, w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalny, jawny". Coś co ma charakter publiczny, musi mieć jednocześnie charakter jawny, nie może tu zatem chodzić o jakiekolwiek dokumenty objęte tajemnicą. Jeśli idzie natomiast o dostęp do akt sprawy ( administracyjnej czy sądowej) to nie można zaakceptować generalnego stwierdzenia, że akta sprawy stanowią jeden dokument urzędowy w dodatku dotyczący zawsze "sprawy publicznej". Zarówno doktryna jak i orzecznictwo nie są w tej kwestii jednolite por. np. l. Dobosz: Prawo prasowe. Podręcznik W-wa 2006, s. 193 M. Jaśkowska: Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń, 2002, s. 51 i in. S. Sibiga: Dostęp do informacji publicznej, a prawo do prywatności jednostki i ochrony jej danych osobowych " Samorząd Terytorialny" 2003, nr 11, s. 6. Akta sprawy składają się z poszczególnych dokumentów o rozmaitej wadze i znaczeniu, a także należących do rozmaitych kategorii (urzędowych, prywatnych, tajnych, poufnych, jawnych itp.). Z tych względów dostęp do akt spraw bądź to administracyjnych bądź też sądowych czy prokuratorskich podlega odrębnym regulacjom zawartym w określonych procedurach. Regulują one w sposób wyczerpujący problematykę dostępu do akt, (por. wyrok NSA z 11 II 2004, II SA/Kr 2670/03, niepubl.). Również nie można mówić o swobodnym dostępie do akt sądowych, na co zwracała uwagę m.in. Krajowa Rada Sądownictwa w stanowisku z [...] V 2001 r. Akta spraw zakończonych prawomocnie, także podlegają szczegółowym uregulowaniom związanym z zasadami ich archiwizacji, a dostęp do nich nie jest również swobodny. Por. np. ustawę z 14 VII 1983 roku o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. 2006r, Nr 97 poz. 673) i wydane na jej podstawie przepisy zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z 11.X.2005 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów oraz innych działów administracji powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. Urz. MS nr 6 poz. 25) czy rozporządzenie MS z 5 III 2004r, w sprawie archiwizowania akt sądowych (Dz. U. Nr 46, poz. 443) wydane na podstawie art. 53 § 4 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych. Gdyby ustawa o dostępie do informacji chciała zmienić te zasady, to nic nie stało na przeszkodzie, aby uchyliła odpowiednie fragmenty procedur ( cywilnej, karnej, czy administracyjnej), oraz wspomnianych wyżej aktów dotyczących archiwów. Nic takiego jednak się nie stało, wręcz przeciwnie ustawa ta w sposób zdecydowany podkreśliła prymat dotychczasowych uregulowań, stwierdzając w art. 1 ust. 2, iż nie narusza ona "przepisów innych ustaw określających odmiennie zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi". W art. 5 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej przewidziano jedynie obowiązek udzielenia informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu administracyjnym, karnym czy cywilnym, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcję publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji. Przepis ten odsyła jednakże do art. 5, ust. 1 i 2, Art. 5 ust. 2 przewidujące, iż prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej, lub tajemnicę przedsiębiorcy (co nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne mających związek z pełnieniem tych funkcji w tym o warunkach powierzania i wykonywania funkcji oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca zrezygnują z przysługującego im prawa). W każdym jednakże razie istnieje przyznanie prawa do informacji o organizacji i pracy organów prowadzących postępowanie, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw (art. 5 ust. 4 ustawy z 6 IX 2001 r.) " Informacje o sprawach", o których mowa w art. 5 ust. 3 nie można utożsamiać z uzyskiwaniem dostępu do akt tych spraw, a nadto ustawa zgodnie ze swoim założeniem pozwala udzielać informacji o sprawach rozstrzygających we wspomnianych postępowaniach tylko w stosunku do tzw. "osób publicznych", kładąc tamę zainteresowaniu osób postronnych sprawami ludzi prywatnych. Ustęp 1 art.5 przewiduje, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

Załącznik nr 1 do ustawy z 22 l 1999r. o odmowie informacji niejawnych w pkt. 36 do tajemnic państwowych (tajne) zalicza "szczegółowe informacje dotyczące planowanych, wykonywanych i zrealizowanych czynności dochodzeniowo-śledczych, jeżeli ujawnienie tych informacji mogłoby stanowić przeszkodę dla prawidłowego toku postępowania karnego".

Akta prokuratorskie w jeszcze większym stopniu niż akta sądowe podlegają ochronie przed ujawnieniem, gdyż w przeciwieństwie do rozprawy sądowej, która z zasady ma charakter publiczny, w postępowaniu przygotowawczym obowiązuje zasada tajności procesu ( S. Waltoś: Proces karny, Zarys systemu, W-wa 1985, s. 389).

Autor ten pisze: "W tym stadium nie ma miejsca dla publiczności. Nie tylko z powodu konieczności utrzymania w tajemnicy czynności śledczych lub dochodzeniowych, ale i ze względu na brak koncentracji czasowej i miejscowej czynności umożliwiającej obecność postronnych osób". Do negatywnych następstw publiczności zalicza się m. in. to, że "ogłoszenie publicznie wszystkich faktów grozi niekiedy naruszeniem tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej. Grozi więc wyrządzeniem istotnej szkody interesom państwa lub osób fizycznych albo prawnych (tamże s. 385). Oznacza to, że większość materiałów i dokumentów gromadzonych w prokuraturze, w tym przede wszystkim akta postępowań ma charakter tajny objęty treścią ustawy z 22 l 1999r. o ochronie informacji niejawnych t.j. (Dz. U. Nr 196 z 2005r. poz. 1631 ze zm.) stanowiąc tajemnicę służbową, której "nieuprawnione ujawnienie mogłoby narazić na szkodę interes państwa, interes publiczny lub prawnie chroniony interes obywateli albo jednostki organizacyjnej ( art. 2 pkt 2 ustawy). W działalności prokuratury dość często obecne są też "tajemnice państwowe" których nieuprawnione ujawnienie może spowodować istotne zagrożenie dla podstawowych interesów Rzeczpospolitej Polskiej dotyczących porządku publicznego, obronności, bezpieczeństwa, stosunków międzynarodowych lub gospodarczych państwa ( art. 2 pkt 1 ustawy). Kodeks karny przewiduje za ujawnienie lub wbrew przepisom ustawy wykorzystanie informacji stanowiących tajemnicę państwową karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat (art. 265 kk), a za naruszenie przepisów o ochronie tajemnicy służbowej karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 266 §1kk). W przypadku, gdy funkcjonariusz publiczny ( co dotyczy też prokuratora) ujawniłby osobie nieuprawnionej informację stanowiącą tajemnicę służbową lub informację, którą uzyskał w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę prawnie chroniony interes- mógłby ponieść karę pozbawienia wolności do lat 3( art. 266 § 2 kk). Procedura karna pozwala zatem tylko w wyjątkowych, ściśle określonych przypadkach, na uzyskanie dostępu do akt postępowania przygotowawczego, co reguluje rozdz. 17 kpk, a zwłaszcza art. 156 §1 kpk. Dostęp do akt sprawy podyktowany jest określonymi przepisami procesowymi i koniecznością zapoznania się z materiałem dochodzeniowe- śledczym w związku z toczącym się postępowaniem. Toteż podlega on ścisłej reglamentacji i wbrew stanowisku zawartemu w wyroku NSA z 7 III 2003 r., II SA 3572/02, dostęp do akt stanowi wyjątek od zasady tajności postępowania przygotowawczego, a nie od zasady jawności, o której mowa w ustawie o dostępie do informacji publicznej z 6 IX 2001 r. Ustawa ta bowiem respektuje w art. 1 ust. 2 i art. 5 ust. 1 również zasadę tajności postępowania przygotowawczego Dostęp do akt dla osób nie będących expressis verbis wymienionymi w art. 156 § 1 kpk ( np. dziennikarzy ) jest dopuszczalny wyłącznie za zgodą prokuratora i to tylko w wyjątkowych, a zatem uzasadnionych, wypadkach (art. 156 § 5 kpk). Brak zatem jakichkolwiek podstaw do kwestionowania przez skarżącego odmowy dostępu do akt podręcznych , które podobnie jak akta główne stanowią informację objętą tajemnicą służbową. A zatem odmowa ich udostępnienia skarżącemu mimo zezwolenia na korzystanie z akt głównych prawa nie narusza. W aktach tych zgodnie z § 50 ust. 3 żarz. MS z 11 X 2005 r., w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów oraz innych działów administracji powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury/ Dz. Urz. MS Nr 6 poz. 25/ zamieszcza się wykaz stron procesowych i innych uczestników postępowania z podaniem ich imion i nazwisk oraz adresów i adresata dla doręczeń w kraju, a także ze wskazaniem tomu i numerów kart w aktach głównych sprawy, na których znajdują się te dane. Zamieszcza się w nich również wykaz podejrzanych, wobec których zastosowano środki zapobiegawcze z podaniem rodzaju zastosowanego środka i okresu na jaki został zastosowany ( §50 ust. 4). Akta te są wykorzystywane przez prokuratora w toku nadzoru nad śledztwem lub dochodzeniem oraz w postępowaniu sądowym, a także dla celów kontrolnych (§50 ust.5). Oznacza to, że informacje zawarte w tych aktach z uwagi na ochronę danych osobowych (nazwiska, adresy) gwarancje procesowe( lista podejrzanych) nie mogą być ujawniane, a nadto wyraźnie wskazano jakiemu celowi te akta służą oraz kto może je wykorzystywać. W aktach tych oprócz wymienionych dokumentów zamieszczane są pisma procesowe, które znajdują się w aktach głównych jak np. odpisy postanowień, protokołów i rozmaitych pism (§52ust.1-3). Sąd orzekający w niniejszej sprawie z przyczyn wyżej podanych nie akceptuje stanowiska zawartego w wyroku NSA z 7 III 2003 r., II SA 3572/02 ( Wokanda [...]) iż "akta zakończonego przygotowawczego postępowania karnego podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie z 6 IX 20021 r, o dostępie do informacji publicznej". Jak stwierdził skarżący postępowanie zostało umorzone, a zatem nie zostało ono zakończone ( art. 327,322,325 f kpk), gdy czynnością kończącą śledztwo czy też odpowiednio dochodzenie nie jest umorzenie, ale jego zamknięcie ( zgodnie z art. 321 § 1 kpk oraz art. 325"a") a następnie wniesienie do sądu aktu oskarżenia lub wniosku o umorzenie czy warunkowe umorzenie. Dopiero wówczas gdy sprawa dociera do sądu, z tą chwilą kończy się postępowanie przygotowawcze. Dopiero wystąpienie z aktem oskarżenia dowodzi, że materiał dowodowy jest na tyle kompletny i dla samej prokuratury bezsporny, że można go ujawnić na rozprawie, a zatem również w większości sytuacji upublicznić.

Samo umorzenie postępowania karnego nie jest czynnością zamykającą na zawsze sprawę. Jest to istotna różnica pomiędzy procedurą karną a administracyjną, dlatego nie sposób zgodzić się z poglądami cytowanego orzeczenia, iż zakończenie postępowania karnego umorzeniem powoduje, iż materiały śledztwa stają się jawne.

W tej sytuacji odmowa udostępnienia akt podręcznych przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej dokonała się zgodnie z prawem. Prokuratura nie musiała w tej sprawie wydawać decyzji administracyjnej, gdyż zgodnie z uwagami zamieszczonymi na wstępie nie jest ona organem władzy publicznej, do którego działalności należałoby stosować art. 16 ust 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale instytucją, o której mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy. Prokuratura odmawiając wglądu do akt podręcznych najpierw ustnie, a następnie pismem z dnia 21 VI 2006 r. dokonała rozstrzygnięcia sprawy, o którym mowa w tym przepisie .

Z powyższych względów zarzut bezczynności w niniejszej sprawie jest bezzasadny, a skargę jako nieuzasadnioną należało oddalić na podstawie art. 151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.