drukuj    zapisz    Powrót do listy

6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę, Nieruchomości, Minister Budownictwa, Oddalono skargę, I SA/Wa 738/06 - Wyrok WSA w Warszawie z 2006-10-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Wa 738/06 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2006-10-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2006-04-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Elżbieta Sobielarska
Emilia Lewandowska /przewodniczący sprawozdawca/
Joanna Skiba
Symbol z opisem
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Hasła tematyczne
Nieruchomości
Sygn. powiązane
I OZ 176/08 - Postanowienie NSA z 2008-03-20
I OZ 177/08 - Postanowienie NSA z 2008-03-20
I OZ 601/08 - Postanowienie NSA z 2008-08-20
I OZ 175/08 - Postanowienie NSA z 2008-03-20
I OZ 602/08 - Postanowienie NSA z 2008-08-20
Skarżony organ
Minister Budownictwa
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 80 poz 721 art. 17
Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie : sędzia WSA Elżbieta Sobielarska asesor WSA Joanna Skiba Protokolant Agnieszka Kozik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2006 r. sprawy ze skargi J. L., E. L. i J. L. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie zajęcia nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Wa 738/06

Uzasadnienie

Minister Transportu i Budownictwa, decyzją z dnia [...] lutego 2006 r.,

nr [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia

[...] października 2005 r., nr [...] orzekającą o zezwoleniu Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w Gminie M., obręb M., oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha, stanowiącej własność E. L. oraz o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Z ustaleń organu wynika, że przedmiotowa nieruchomość została przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej [...]-[...] [...] [...]. Wojewoda [...] zawiadomieniem z dnia 24 sierpnia 2005 r. wszczął postępowanie wywłaszczeniowe w stosunku do tej nieruchomości. We wniosku o zezwolenie na niezwłoczne zajęcie działki Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wskazał, że zgodnie z założeniami strategicznymi rządu polskiego pierwszeństwo w budowie dróg uzyskała m.in. droga ekspresowa [...]-[...], która leży w międzynarodowym korytarzu drogowym [...]. Z tego powodu Unia Europejska przyznała dotacje, które powinny być wykorzystane w jak największym zakresie. Uzyskanie decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości jest konieczne, gdyż zwłoka uniemożliwia realizację celu publicznego jakim jest budowa drogi ekspresowej [...]-[...]. Organ odwoławczy uznał, że wobec spełnienia przesłanek określonych w art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) decyzja Wojewody [...] z dnia [...] października 2005 r. jest zasadna.

Skargę na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa wnieśli E. L., J. L. i J. L. Skarżący wnoszą o stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 7 kpa, gdyż w ich ocenie zawiera ona wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa i została wydana z rażącym naruszeniem prawa. W obszernej skardze wskazują na naruszenie art. 21 pkt 1 i art. 64 pkt 2 Konstytucji RP, art. 6, 7, 8, 9, 10, 11, 14, 107 kpa. Ponadto skarżący podnoszą, że postępowanie wywłaszczeniowe nie zostało wszczęte a całe postępowanie jest wadliwe i sprzeczne z prawem.

W odpowiedzi na skargę Minister Transportu i Budownictwa wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uprawnionym do wniesienia skargi, we własnym imieniu, jest tylko ten, kto ma w tym interes prawny, natomiast na rzecz innych osób uprawnionymi do wniesienia skargi jest tylko prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz niektóre organizacje społeczne.

W rozpoznawanej sprawie stroną postępowania administracyjnego była wyłącznie E. L. i tylko jej doręczono decyzje administracyjne organów obu instancji. Skargę do sądu administracyjnego wnieśli, oprócz E. L., J.L. i J. L. J. L. i J. L. nie wykazali własnego interesu prawnego do zaskarżenia przedmiotowej decyzji. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do Sądu przejawia się w tym, że ma on roszczenie o przyznanie lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Roszczenie to zaś wynika z konkretnej normy prawa materialnego. J. L. i J. L. nie wykazali aby mieli własny interes prawny uprawniający ich do wniesienia skargi a nie są również uprawnieni do wniesienia skargi na rzecz E. L. Zobowiązani przez Sąd do złożenia tytułu prawnego przysługującego im do nieruchomości objętej zaskarżoną decyzją (k. 19-20) w piśmie z dnia 23 maja 2006 r. (k. 24) oświadczyli, że tego nie uczynią i zarzucili Sądowi działanie niezgodne z prawem potwierdzając swoje stanowisko licznymi insynuacjami skierowanymi pod adresem Sądu. Z oświadczeń złożonych przez skarżących na rozprawie w dniu [...] października 2006 r. wynika, że zarówno J. L. jak i J. L. nie mają tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości objętej zaskarżoną decyzją, zaś z dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych wynika, że właścicielką tej nieruchomości jest E. L., w szczególności z wypisu z księgi wieczystej nr [...]. Ponieważ wynika z powyższych ustaleń, że J. L. i J. L. nie są uprawnieni, w świetle powołanego art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., do wniesienia skargi dlatego skarga ich zostaje oddalona bez merytorycznego jej rozpoznania.

Natomiast rozpoznając merytorycznie skargę E. L. Sąd stwierdza, że jest ona bezzasadna.

Przepis art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) przewiduje, że po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego wojewoda, na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, udziela w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe. Decyzji tej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli jest to niezbędne do wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Z brzmienia powołanego przepisu wprost wynika, że wykazanie istnienia wymienionych w nim przesłanek obliguje wojewodę do wydania decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonej na pas drogowy drogi krajowej oraz do nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Świadczy to także o intencji ustawodawcy, której celem jest doprowadzenie do szybkiej rozbudowie i modernizacji sieci dróg w kraju.

W rozpoznawanej sprawie Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad zwrócił się do Wojewody [...] wnioskiem z dnia 8 listopada 2004 r. o wszczęcie, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. postępowania wywłaszczeniowego w stosunku do przedmiotowej nieruchomości i o wydanie, na podstawie art. 17 tej ustawy zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości z nadaniem decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Potrzebę zastosowania rozwiązania przewidzianego w art. 17 ust. 1 i 2 wnioskodawca uzasadnia tym, że zwłoka w zajęciu nieruchomości uniemożliwia realizację celu publicznego jakim jest budowa drogi ekspresowej [...]-[...][...] [...]. Zgodnie z założeniami strategicznymi rządu polskiego pierwszeństwo w budowie dróg uzyskała między innymi droga ekspresowa [...]-[...], która leży w międzynarodowym korytarzu drogowym [...]. Z tego powodu Unia Europejska przyznała dotacje, które powinny zostać wykorzystane w jak najszerszym zakresie. Brak dostępu do terenu uniemożliwia rozpoczęcie i prowadzenie robót zgodnie z harmonogramem. W związku z tym Skarb Państwa może zostać narażony na niepowetowane straty obciążające budżet Państwa, co w dalszej konsekwencji mogłoby skutkować utratą środków z funduszy pomocowych Unii Europejskiej. Za nadaniem decyzji o zajęciu rygoru natychmiastowej wykonalności przemawia pilna potrzeba rozpoczęcia robót budowlanych.

W oparciu o powyższą argumentację Wojewoda [...] dokonał oceny przesłanek ustawowych uzasadniających zastosowanie art. 17 ust. 1 i 2 powołanej ustawy.

Ocena ta, zdaniem Sądu, nie budzi zastrzeżeń. Jak wynika z akt sprawy postępowanie w sprawie wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości zostało wszczęte. W zakresie pozostałych przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy organ także dokonał prawidłowej oceny. W świetle uzasadnienia wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 8 listopada 2004 r. nie budzi zastrzeżeń przyjęcie, że w sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 17 ust. 1 i 2 i że przyjęta przez organ ocena w tym zakresie nie była dowolna.

Ponieważ organ pierwszej instancji przy rozpoznawaniu sprawy nie naruszył prawa to organ odwoławczy, utrzymując w mocy zaskarżoną decyzją decyzję organu pierwszej instancji, wydał decyzję zgodnie z prawem.

W świetle powyższych ustaleń niezasadny jest zarzut skargi, że nie zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe w stosunku do nieruchomości objętej zaskarżoną decyzją. Również bez wpływu na ocenę zgodności z prawem zaskarżonej decyzji pozostaje zarzut skargi, że postępowanie wywłaszczeniowe jest wadliwe i sprzeczne z prawem Postępowanie wywłaszczeniowe jest odrębnym postępowaniem od postępowania zakończonego zaskarżoną decyzją i podlega ono zaskarżeniu w odrębnym trybie. Nie jest natomiast rzeczą sądu administracyjnego badanie w niniejszym postępowaniu prawidłowości postępowania wywłaszczeniowego.

Bezzasadnie także skarżąca podnosi okoliczność powołania się przez organy obu instancji w swoich decyzjach na decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi ekspresowej [...]-[...] wydaną przez Wojewodę [...] dnia [...] stycznia 2004 r., utrzymaną w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2005 r., co do której to decyzji zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2006 r., według oświadczenia skarżących złożonego na rozprawie w dniu 16 października 2006 r., stwierdzający nieważność tej decyzji. Sąd bada legalność zaskarżonej decyzji biorąc pod uwagę stan prawny i faktyczny istniejący w sprawie w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Wynika z materiału dowodowego, że w dacie wydania zaskarżonej decyzji, tj. 28 lutego 2006 r. znajdowała się w obiegu prawnym powołana w tej decyzji decyzja Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2004 r. o ustaleniu lokalizacji drogi ekspresowej [...]-[...]. Organy maiły więc pełne prawo powołać się w zaskarżonych w niniejszej sprawie decyzjach na tę decyzję o lokalizacji inwestycji.

Z powyższych względów Sąd na zasadzie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt