Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Sz. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi J. Sz. na postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] lutego 2013r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia

J. Sz. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. W. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] o nałożeniu na skarżącą grzywny w wysokości 100 zł, w celu przymuszenia do wykonania obowiązku wymienionego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. J. Sz. wraz ze skargą złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia wskazując, że jest ono rozstrzygnięciem, którego wykonanie może spowodować trudne do odwrócenia skutki w postaci wykonania szczepienia będącego zabiegiem nieodwracalnym, które nie może być w żaden sposób zrekompensowane. Ponadto samo szczepienie zdaniem skarżącej powoduje zagrożenie wyrządzenia znacznej szkody. Skarżąca podniosła również, że w razie zwlekania z obowiązkiem uiszczenia grzywny skarżąca narazi się na jej przymusowe ściągniecie w trybie egzekucji należności pieniężnych oraz na ryzyko nakładania dalszych grzywien w celu przymuszenia w wyższej wysokości niż dotychczas nałożona, a następnie ich ściągnięcia. W konsekwencji tylko poddanie dziecka szczepieniom wymienionym w tytule wykonawczym uchroni skarżącą od nakładania dalszych grzywien i kosztów postępowania egzekucyjnego (k. 4-5 akt sądowych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270 – dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub zawieszenia czynności. Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Zasadą wyrażoną w w/w przepisie jest więc wykonalność ostatecznych decyzji organów administracyjnych, a wstrzymanie wykonalności decyzji jest wyjątkiem od tej zasady, który wystąpić może w razie zaistnienia ustawowych przesłanek (faktów) uzasadniających to wstrzymanie i po spełnieniu przez stronę warunków jakie ustawa nakłada na nią, w sytuacji ubiegania się o wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji. Przede wszystkim podkreślić należy, iż wstrzymanie wykonalności decyzji przez sąd administracyjny występuje zawsze na wniosek strony, a co za tym idzie - wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki od których ustawa uzależnia wstrzymanie decyzji przez sąd, spoczywa na stronie która taki wniosek składa.

Strona winna jest wykazać (uprawdopodobnić), że istnieją przesłanki o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. tj., iż w razie wykonania tej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd wniosek taki może uwzględnić jeżeli po analizie wniosku, wskazanych w nim faktów i okoliczności uprawdopodabniających te fakty ocenia, iż skutki takie mogą faktycznie zaistnieć tj., że w razie wykonania decyzji strona może ponieść znaczne szkody lub decyzja spowoduje nieodwracalne skutki. Powyższe przesłanki mogą wystąpić łącznie lub oddzielnie. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, zachodzi w przypadku zagrożenia wystąpienia szkody, która nie będzie mogła być naprawiona, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. Wskazać w tym miejscu należy, że uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012 r., str. 227-228).

Odnosząc powyższe uwagi do rozpoznawanej sprawy, skarżąca nie wykazała w przekonujący i wyczerpujący sposób zaistnienia którejkolwiek z przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej o których stanowi art. 61 §3 ppsa. Zaskarżone postanowienie dotyczy bowiem nałożenia grzywny, a więc zastosowania środka egzekucyjnego mającego charakter świadczenia pieniężnego, które ma charakter odwracalny. Ponadto zgodnie z przepisem art. 125 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954) w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu.

Składając wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia skarżąca nie wykazała, w jaki sposób obowiązek uiszczenia grzywny w kwocie 100 zł spowoduje dla niej trudne do odwrócenia skutki, bądź znaczną szkodę. Przesłanek tych nie można wyjaśniać przez odwołanie się do możliwości nałożenia dalszych grzywien, czy też zastosowania innych środków egzekucyjnych, które na obecnym etapie mają jedynie charakter hipotetyczny. Innymi słowy, samo ryzyko nałożenia na skarżącą kolejnej grzywny w celu przymuszenia nie przekłada się na zaistnienie którejkolwiek z przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia. Z kolei w ramach wykonalności postanowienia z dnia [...] marca 2013 r., stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania, nie mieści się sama zasadność poddania dziecka przymusowym szczepieniom ochronnym i związane z tym skutki o charakterze faktycznym i prawnym. Przedmiotowy wniosek o wstrzymanie wykonania Sąd może więc rozpoznawać wyłącznie w odniesieniu do zaskarżonego postanowienia dotyczącego nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Brak jest natomiast podstaw do badania przesłanek wstrzymania wykonania decyzji nakładającej obowiązek wykonania rozbiórki obiektu budowlanego. Decyzja ta bowiem nie pozostaje w granicach sprawy objętej rozpoznawaną skargą.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.