Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Taras nie jest pomieszczeniem przeznaczonym na pobyt ludzi w rozumieniu par. 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Haliny D. na decyzję Wojewody P. z dnia 16 maja 2002 r. (...) w przedmiocie zmiany pozwolenia na budowę - skargę oddala.

Postępowanie wszczęte na wniosek Anny S. z dnia 18 października 2001 r., zostało zakończone decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia 30 listopada 2001 r. (...), zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą wnioskodawczyni pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni użytkowej 197,6 m2 i kubaturze 860 m3, na działkach o Nr 1225/16, 1225/18,1226/2, i 1226/11 położonych przy ul. B. 49 w B. Projekt zagospodarowania działki objęty tą decyzją zakładał, iż projektowany budynek mieszkalny jednorodzinny będzie usytuowany w odległości 4,0 m od granicy działki Nr 1223/2, będącej własnością Haliny D. Decyzja ta stała się decyzją ostateczną.

Dnia 11 lutego 2002 r. Anna S. złożyła w organie pierwszej instancji wniosek o zmianę wspomnianej wyżej decyzji ostatecznej udzielającej pozwolenia na budowę, wskazując, iż projektowany budynek jednorodzinny zamierza usytuować w odległości 3,0 m od granicy działki o Nr 1223/2, co wynikało z wyników geodezyjnego wytyczenia na gruncie.

Prezydent Miasta B. wszczął postępowanie administracyjne i po jego przeprowadzeniu na podstawie art. 36a ust. 1 ustawy Prawo budowlane zmienił własną decyzję ostateczną, zatwierdzając projekt budowlany i udzielając pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego zgodnie z żądaniem inwestorki z dnia 11 lutego 2002 r. /decyzja (...) z dnia 6 marca 2002 r./. Na inwestora nałożono sprecyzowane w decyzji obowiązki.

Oceniono, że nowa lokalizacja budynku jest zgodna z wymogami przepisów warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm.; z dnia 8 lutego 1995 r./. Budynek zaprojektowany został zgodnie z par. 12 ust. 4 wyżej cyt. rozporządzenia, tj. w stronę granicy ścianą z otworami - 4 m, natomiast w stronę granicy ścianą bez otworów - 3 m. Przedłożony projekt spełnia również wymóg par. 13 odnośnie oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi. Natomiast kwestia zacienienia działki podnoszona przez Halinę D. nie jest ujęta w przepisach prawa. Są to działki budowlane, w związku z tym zacienianie i oświetlenie dotyczy jedynie obiektów a nie działki.

W odwołaniu Halina D. zarzuciła decyzji organu pierwszej instancji, że zmieniając decyzję ostateczną i udzielając pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego naruszył obowiązujące przepisy. Zdaniem odwołującej się, projektowany budynek usytuowany 3,0 m od jej granicy, pogorszy warunki użytkowania istniejącego budynku mieszkalnego, gdyż ograniczy dopływ światła dziennego do istniejącego tarasu, który użytkowany jest od miesiąca kwietnia do października. Odwołująca się zarzuciła, że w ścianie usytuowanej 3,0 m od granicy działki znajdują się luksfery, a więc otwory okienne - na co nie zezwalają przepisy. Podnosiła jednocześnie, że projektowany okap szerokości 80 cm narusza warunki techniczne w zakresie odległości od granicy działki.

Po rozpoznaniu powyższego odwołania Wojewoda P. decyzją z dnia 16 maja 2002 r. (...) utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Wykładając przepisy dotyczące wydawania pozwoleń budowlanych podkreślono, że prowadząc postępowanie w zakresie pozwolenia na budowę właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej nie ma możliwości ingerencji w zawartość merytoryczną projektu budowlanego, a może jedynie oceniać zgodność przyjętych rozwiązań z prawem.

Inwestor zgodnie z art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane może również odstąpić od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę, ale po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. Przepis ten umożliwia organowi administracji architektoniczno-budowlanej zmianę każdej decyzji ostatecznej udzielającej pozwolenia na budowę po spełnieniu obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Podzielono ocenę organu I instancji o dopuszczalności zatwierdzenia zmienionego projektu budowlanego /w zakresie lokalizacji budynku i ściany przygranicznej/ i udzielenia pozwolenia budowlanego dla nowego projektu. Wskazano na zgodność z planem zagospodarowania przestrzennego, jak i brak sprzeczności z przepisami techniczno-budowlanymi.

W szczególności wyłożono, że projektowany budynek został usytuowany w odległości 3,0 m i 4,25 m od granicy działki o Nr 1223/2 i 5,0 m od granicy działki o Nr 1227/2, co jest zgodne z par. 12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepis tego paragrafu stanowi, iż jeżeli z warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w par. 13, par. 271, par. 272 ust. 4, nie wynikają inne wymagania, należy zachować odległość zabudowy od granicy z sąsiednimi działkami co najmniej:

1/ dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi - 4 m,

2/ dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów 3.0 m. Zostało to spełnione, bowiem w ścianie usytuowanej w odległości 4,25 m od granicy z działką odwołującej się będą realizowane otwory okienne, natomiast w ścianie usytuowanej w odległości 3,0 m /ogólnej powierzchni 29,77 m2/ od granicy, projekt przewiduje wykonanie trzech luksferów o łącznej powierzchni 1,92 m. Takie rozwiązanie odpowiada ustaleniom par. 234 ust. 2 wspomnianych warunków technicznych, stanowiącego, że dopuszcza się wypełnienie otworów w ścianie oddzielenia pożarowego luksferami, cegłą szklaną lub innymi materiałami o podobnych właściwościach, jednak na powierzchni nie większej niż 10 procent ściany, przy czym ogólna powierzchnia otworów wypełnionych tym materiałem i innych otworów zamykanych nie może przekroczyć łącznie 25 procent powierzchni ogólnej. Podkreślono, że skoro warunki techniczne dopuszczają możliwość wypełnienia luksferami ściany oddzielenia pożarowego, to tym bardziej takie rozwiązanie można zastosować dla projektowanej ściany usytuowanej w odległości 3,0 m od granicy. Powierzchnie ściany wypełnione luksferami nie są otworami okiennymi.

Wskazano nadto, że w projektowanym budynku również okapy zostały zaprojektowane zgodnie z wymogami par. 12 ust. 5 warunków technicznych stanowiącego, że okapy i gzymsy nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki budowlanej o więcej niż 0,50 m, natomiast balkony lub loggie o więcej niż 1 m. Nie nastąpi też ograniczenie dopływu światła do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi /par. 13 ust. 1 i ust. 2 warunków technicznych/, bowiem zostały zachowane odległości między budynkami uwzględniające wysokość obiektu przesłaniającego.

Wysokość budynku przesłaniającego /projektowanego obiektu/ liczona od poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego /domu odwołującej się/ do poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego wynosi 7,46 m, przy czym odległość między budynkami mierzona do ściany budynku istniejącego z otworami okiennymi wynosi 10,30 m. Dana te świadczą, iż nie nastąpi jakiekolwiek ograniczenie dopływu światła dziennego do istniejących pomieszczeń mieszkalnych. Odległość bowiem między budynkami jest większa niż wysokość projektowanego budynku mieszkalnego. Spełnienie wymogu dopływu światła dziennego do istniejących pomieszczeń mieszkalnych, według Wojewody P., jest dowodem na to, że również nie zostanie ograniczony dopływ światła dziennego do istniejącego tarasu odwołującej się. Skonstatowano, że w sytuacji, gdy przedłożony projekt budowlany spełniał wymogi określone w przepisach, zgodnie z art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może odmówić inwestorowi udzielenia pozwolenia na budowę.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Halina D. domagała się jej uchylenia jako sprzecznej z prawem. W ocenie skarżącej, decyzja rażąco narusza par. 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Jej zdaniem, w ścianie budynku usytuowanego w odległości 3,0 m od granicy nie może być żadnych otworów. Umożliwienie inwestorce budowy ściany wypełnionej luksferami pozostaje w sprzeczności z prawem.

Wojewoda Podlaski wnosił oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała oddaleniu.

Zmianę pozwolenia na budowę dopuszcza art. 36a ust. 1 ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Prawidłowo wyłożono w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż w tym postępowaniu na organie administracji architektoniczno-budowlanej ciążą takie same obowiązki, jak i w "zwykłym" postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę i zatwierdzenie projektu budowlanego.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 cyt. ustawy przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ sprawdza:

1/ zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z:

a/ miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska,

b/ wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,

c/ przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

2/ kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń;

3/ wykonanie projektu przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia

budowlane.

Te obowiązki zostały spełnione i nie znajduje uzasadnienia zarzut co do naruszenia par. 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./. Powyżej przytoczony przepis wymaga, by budynki zwrócone w stronę granicy ścianą bez otworów były oddalone o 3,0 m od tej granicy. W przedmiotowym budynku tak usytuowanym przewidziano ścianę z trzema luksferami o łącznej powierzchni 1,92 m2 przy powierzchni ściany 29,77 m2. Nie ma racji skarżąca, iżby taka ściana była ścianą z otworami okiennymi, a zatem wymagała zachowania odległości 4,0 m do granicy działki. Wymagane odległości do granicy i do budynków sąsiednich i związane z nimi wymogi co do budowy ścian wynikają z obowiązku zapewnienia ochrony przeciwpożarowej zarówno dla obiektu budowlanego inwestora, jak i budynków sąsiednich. Zgodnie z treścią par. 207 ust. 1 warunków technicznych (...) budynek powinien być usytuowany, zaprojektowany i wybudowany w sposób zapobiegający powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru. Wymagania dotyczące zabezpieczenia przeciwpożarowego wynikają z przeznaczenia i sposobu użytkowania budynku, zagrożenia wybuchem oraz występującego obciążenia ogniowego i są szczegółowo uregulowane w dziale VI cyt. rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1995 r. Ściany oddzielenia pożarowego powinny być wykonane z materiałów niepalnych i odpowiadać wymaganiom odporności ogniowej /par. 233/. Przepis par. 234 ust. 2 dopuszcza wypełnienie otworu w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego m.in. luksferami przy spełnieniu stosunku procentowego powierzchni luksferów do powierzchni ściany. Jak wyliczono w uzasadnieniu decyzji - warunki te zostały w sprawie niniejszej spełnione. Taka ściana pozostaje nadal ścianą bez otworów okiennych w rozumieniu par. 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia. Niezasadny pozostaje więc zarzut naruszenia tego przepisu. Z uwagi na charakter budynku i odległości projektowane według regulacji par. 12 ust. 4 nie mają zastosowania w sprawie przepisy rozdziału 7 działu VI rozporządzenia, jak błędnie uważa skarżąca.

Także nie budzą wątpliwości ustalenia organów obu instancji co do zapewnienia ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane.

W postępowaniu odwoławczym została przeprowadzona analiza ewentualnego ograniczenia dopływu światła dziennego do budynku skarżącej, który od spornej ściany nie posiada okien, jedynie taras. Pomijając, że taras nie jest pomieszczeniem przeznaczonym na pobyt ludzi w rozumieniu par. 13 ust. 1 rozporządzenia,, to odległość pomiędzy budynkami gwarantuje umożliwienie naturalnego oświetlenia zgodnie z wymogami tego przepisu. Odległość ta jest dużo większa, niż wysokość projektowanego obiektu liczona według wymogów ust. 2 par. 13.

Nie zasługuje też na uwzględnienie zarzut dotyczący usytuowania okapów w spornym budynku. Z projektu budowlanego wynika, że okapy nie pomniejszają odległości od granicy działki o więcej niż 0,50 m. Zaprojektowany okap o szer. 0,75 m będzie usytuowany w odległości 3,50 m od granicy działki, ponieważ ściana projektowanego budynku nad tym okapem, zaprojektowana jest w odległości 4,25 m od granicy działki skarżącej.

Reasumując - skoro zaskarżona decyzja nie narusza prawa, to skarga nie mogła zostać uwzględniona.

Na podstawie art. 27 ust. 1 Ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono jak na wstępie.