Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2016 r. sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie ustalenia regulaminu określającego wysokość stawek i szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom zatrudnionym w zespole szkół prowadzonym przez gminę dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, za warunki pracy, a także szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz niektórych innych składników wynagrodzenia 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze; 2. zasądza od Wojewody na rzecz Gminy kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wojewoda (dalej jako Wojewoda) rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia "[...]", działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz.U.2016, poz. 446 j.t. – dalej jako u.s.g.), stwierdził nieważność uchwały Nr "[...]" Rady Gminy "[...]" z dnia "[...]" w sprawie ustalenia regulaminu określającego wysokość stawek i szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom zatrudnionym w zespole szkół prowadzonych przez Gminę dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, za warunki pracy, a także szczegółowe warunki obliczania i wypłacania za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz niektórych innych składników wynagrodzenia (dalej jako Regulamin). Wojewoda uznał, że regulamin narusza art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U.2014, poz. 191 j.t.- dalej jako Karta Nauczyciela), gdyż nie doprecyzuje wprowadzonych regulacji, co w konsekwencji prowadzi do dowolności w realizacji jego postanowień. Wadą powyższą obarczony jest Załącznik Nr 1 do Regulaminu – tabela dodatków funkcyjnych, gdzie Rada Gminy ustaliła stawki dodatków w określonych tam przedziałach, przy jednoczesnym braku szczegółowych warunków ich przyznawania, od spełnienia których zależy wysokość rzeczonego dodatku. Podał, że kryteria te powinny mieć charakter obiektywny, posiadający bezpośredni związek z pełnioną funkcją, w przypadku dodatku dla wychowawcy klasy - ilość uczniów w klasie, czy rodzaj szkoły, a w przypadku dyrektora czy wicedyrektora – ilość oddziałów w danej szkole. Powyższe kryteria – w ocenie Wojewody – stanowią niezbędny element Regulaminu, stanowiący "wytyczne"" przy przyznawaniu dodatku przez podmioty wskazane w § 5 ust. 8 Regulaminu. Z kolei w 6 ust. 2 pkt 2 Regulaminu Rada Gminy uchwaliła dodatek za warunki pracy nauczycielom prowadzącym nauczanie indywidualne dzieci skierowanych do kształcenia specjalnego od 1 do 20 % stawki godzinowej za każdą przepracowaną godzinę. W tym też przypadku Rada uchwalając wysokość stawki dodatku w postaci przedziału również nie określiła szczegółowych warunków przyznawania. Jednocześnie Wojewoda uznał, że zastosowanie środka nadzoru tylko wobec postanowień, o których mowa w treści rozstrzygnięcia, prowadziłoby do braku możliwości ustalenia w pełnej wysokości wynagrodzenia w skład którego, stosownie do art. 30 ust. 1 Karty, wchodzą dodatki, o których w nim mowa.

W skardze p. pr. A. G. – pełnomocnik Gminy "[..]" wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego podał, że wprowadzenie kryteriów mających decydować o konkretnej wysokości dodatków określonym przedziale (kwotowym lub procentowym) jest zbyt dużą ingerencją w kompetencje organu przyznającego dodatek. Ponadto nie jest możliwe wskazanie w regulaminie wszystkich okoliczności decydujących o konkretnej wysokości dodatku, a nawet w sytuacji ich wskazania, nie jest możliwe precyzyjne określenie wag poszczególnych kryteriów – decyzja organu przyznającego dodatek uregulowany w zasadzie od – do zawsze będzie zawierała pewien element uznaniowości. Dodał, że nawet w przypadku stwierdzenia niezgodności poszczególnych zapisów Regulaminu z przepisami prawa, stwierdzenie obejmuje właśnie te zapisy, nie zaś cały regulamin.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Wojewody podał, że Rada Gminy "[...]" była uprawniona do uchwalenia stawek dodatków w formie przedziałów od – do, niemniej nie uchwaliła szczegółowych warunków ich przyznawania, do czego była, wbrew twierdzeniem skarżącego, zobowiązana. W przypadku dodatku funkcyjnego dopuszczalne jest jego uzależnienie jego wysokości od wielkości szkoły, jej warunków organizacyjnych, oddziałów i uczniów, czyli od elementów, od których zależą odpowiedzialność i nakład pracy. W konsekwencji uznał, że brak określenia jednolitych dla wszystkich nauczycieli szczegółowych warunków przyznawania dodatków prowadzi do możliwości zróżnicowania wysokości tychże dodatków w sposób subiektywny przez podmiot je przyznający, mimo pełnienia tej samej funkcji, czy też prowadzenia nauczania indywidualnego dzieci skierowanych do kształcenia specjalnego przez poszczególnych nauczycieli. Dodał, że stwierdzenie nieważności uchwały tylko w zakresie dodatków, które są niezgodne z prawem, prowadziłoby do braku możliwości ustalenia wynagrodzenia nauczycielom w pełnej wysokości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) - dalej " u.s.p. " i art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) dalej jako: "p.p.s.a.", sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności zaskarżonego aktu, czyli ocenia jego zgodność z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, według stanu prawnego i faktycznego sprawy z daty jego podjęcia, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Zgodnie z art. 3 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. p.p.s.a. w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. u.s.p. sądy administracyjne właściwe są do kontroli aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego. Wobec uregulowania zawartego w art. 148 w zw. z art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a., akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego poddane są kognicji sądu administracyjnego.

Oceniając skarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Sąd w składzie orzekającym doszedł do przekonania, ze skarga zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkiej jej zarzuty zostały uznane za zasadne.

Przedmiotem skargi jest rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody, który stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy z dnia ‘[...]" w sprawie ustalenia regulaminu określającego wysokość stawek i szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom zatrudnionym w zespole szkół prowadzonych przez Gminę "[...]" dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, za warunki pracy, a także szczegółowe warunki obliczania i wypłacania za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz niektórych innych składników wynagrodzenia. Kwestię podejmowania rozstrzygnięć nadzorczych normuje rozdział 10 u.s.g. zatytułowany "Nadzór nad działalnością gminną". Zgodnie z art. 85 tej ustawy nadzór nad taką działalnością sprawowany jest na podstawie kryterium zgodności z prawem. Według art. 91 ust. 1 tej ustawy, uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. Stąd należy przyjąć, że jeśli przepisy gminnego aktu prawnego pozostają w sprzeczności z przepisami ustawowymi, wówczas niewątpliwie mamy do czynienia z okolicznością istotnego naruszenia prawa. Z kolei, sprzeczność z prawem uchwały organu samorządu terytorialnego zachodzi w sytuacji, gdy doszło do jej wydania z naruszeniem przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwal, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego - przez wadliwą ich wykładnię - oraz naruszenia przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał (por. m.in. wyrok NSA z 11 lutego 1998 r., II SA/Wr 1459/97, LEX nr 33805). W świetle powyższego, nie może budzić wątpliwości, że treść aktu prawnego podejmowanego przez radę gminy, nie może wykraczać poza zakres kompetencji określony w przepisie stanowiącym upoważnienie do wydania danego aktu. W przypadku, gdy uchwała organu gminy jest sprzeczna z prawem, organ nadzoru może sięgnąć do swoich uprawnień przewidzianych w art. 91 ust. 2 cyt. ustawy, tj. stwierdzić nieważność tej uchwały (zarządzenia) w całości lub w części, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia jej doręczenia w trybie określonym w art. 90 u.s.g. W judykaturze podkreśla się, że stosując środek nadzorczy uprawniony do tego organ jest zobowiązany w sposób niebudzący wątpliwości do wykazania sprzeczności postanowień badanej uchwały z prawem, wyjaśniając sens przepisów, które w jego ocenie zostały naruszone oraz wypływające z nich dyrektywy (nakazy i zakazy) - por. wyrok NSA z 18 kwietnia 2000 r., III SA 397/2000, opubl. ONSA z.3/2001, poz. 117. Jest to zrozumiałe, skoro gmina jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta z konstytucyjnego prawa do uczestniczenia w sprawowaniu władzy publicznej (art. 16 ust. 2 Konstytucji RP), a jej samodzielność podlega ochronie sądowej (art. 165 ust. 2 Konstytucji RP i art. 2 ust. 3 u.s.g). W tym miejscu wspomnieć trzeba, że rozpoznając skargę na rozstrzygniecie nadzorcze, obowiązkiem Sądu jest najpierw zbadanie zgodności z prawem samej uchwały organu samorządu terytorialnego, a dopiero w następnej kolejności badanie legalności rozstrzygnięcia nadzorczego, mocą którego stwierdzono nieważność tej uchwały (por. J. Zimmermann: Elementy procesowe nadzoru i kontroli NSA nad samorządem terytorialnym, PiP 1991, nr 10, s. 48).

Zaskarżona w ramach działań nadzorczych uchwała Nr Rady Gminy "[...]" z dnia ‘[...]" w sprawie ustalenia regulaminu określającego wysokość stawek i szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom zatrudnionym w zespole szkół prowadzonych przez Gminę "[...]" dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, za warunki pracy, a także szczegółowe warunki obliczania i wypłacania za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz niektórych innych składników wynagrodzenia zaliczana jest do kategorii aktów prawa miejscowego, a zatem aktów normatywnych obowiązujących na określonej części terytorium państwa (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP), a w ujęciu funkcjonalnym jej moc została zrównana z rozporządzeniem wykonawczym (por. wyrok NSA z 10 lipca 2001 r., SA/Wr 2729/00, publ. OwSS 2002/1/19). Podobnie, jak w przypadku upoważnienia ustawowego do wydania rozporządzenia, przepis ustawy, ustanawiający upoważnienie do wydania aktu prawa miejscowego podlega ścisłej wykładni językowej i nie może prowadzić do objęcia zakresem upoważnienia materii w nim nie wymienionych w drodze wykładni celowościowej (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 25 maja 1998 r., K 19/97, OTK ZU nr 4/1998, poz. 48, s. 262). Organ władzy wykonawczej wykonujący kompetencję prawodawczą zawartą w upoważnieniu ustawowym jest zatem obowiązany działać ściśle w granicach tego upoważnienia. Nie jest upoważniony ani do regulowania tego, co zostało już ustawowo uregulowane, ani też do wychodzenia poza zakres upoważnienia ustawowego (por. wyrok NSA z 28 stycznia 2010 r., I OSK 1518/09, dostępny w internetowej bazie orzeczeń pod adresem https://cbois.nsa.gov.pl, dalej jako CBOSA).

Wzorcem normatywnym wyznaczającym granice materialne, procesowe i kompetencyjne dla stanowienia prawa miejscowego w zakresie wynagradzania nauczycieli przez organy prowadzące szkołę, będące jednostkami samorządu terytorialnego, jest wskazany w podstawie prawnej uchwały Nr "[...]" Rady Gminy "[...]" z dnia "[...]" art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela, zgodnie z którym organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu wysokość stawek dodatków, o których mowa w art. 1 pkt 2 (za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego oraz za warunki pracy) oraz szczegółowe warunki przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34 oraz w pkt 2 w/w artykułu (szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 3).

W rozpoznawanej sprawie kwestionowane są zapisy regulaminu dotyczące dodatku funkcyjnego oraz za warunki pracy.

Interpretując przepis art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela należy dojść do wniosku, że z regulaminu określającego wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom dodatków do wynagrodzenia zasadniczego musi wynikać wyraźnie wysokość tych dodatków, tak aby zarówno nauczyciel, jak i organ przyznający ten dodatek wiedzieli, jaka jest jego wysokość. Dodatek funkcyjny stanowi bowiem stały składnik wynagrodzenia nauczyciela, któremu powierzono stanowisko lub funkcje określone w § 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 416 z późn. zm.), w konkretnej dającej się wyliczyć postaci. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że forma określenia wysokości stawki dodatku zależy od organu uchwałodawczego i może to być wysokość kwotowa, procent od wynagrodzenia zasadniczego, przedział określający dodatek w wysokości od - do, czy też uzależnienie przyznania dodatku od konkretnych okoliczności związanych z uzyskaniem tego prawa. Uchwałodawca musi jednak określić kryteria przyznawania dodatku na tyle precyzyjnie, by stawka dodatku dla poszczególnych stanowisk była możliwa do ustalenia zgodnie z jego wolą i czytelna dla uprawnionego do dodatku. Dodatek funkcyjny stanowi ekwiwalent za zwiększony nakład pracy, stopień utrudnienia pracy i zwiększony zakres odpowiedzialności, a zatem osoba uprawniona do jego otrzymywania winna znać kryteria różnicowania stawki jego wysokości (por. wyrok NSA z 5 marca 2014 r., I OSK 2908/13, CBOSA).

Przechodząc od rozważań ogólnych na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że uchwała Nr "[...]" Rady Gminy z dnia ‘[...]" tak zdefiniowanego wymogu ustalenia dodatku funkcyjnego oraz za warunki pracy nie spełnia, gdyż nie normuje szczegółowych warunków przyznawania tych dodatków. Wprawdzie rada gminy może określić wysokość stawek dodatków, o których mowa powyżej, posługując się przedziałem kwotowym (jak w przypadku dodatku funkcyjnego), względnie procentowym (jak w sytuacji dodatku za warunki pracy), lecz brak jednoczesnego określenia szczegółowych warunków ich przyznawania ceduje na organ przyznający rzeczone dodatki w zasadzie nieograniczoną (w zakresie wyznaczonym skrajnymi przedziałami) kompetencję do ich przyznawania w indywidualnej sprawie dla beneficjentów tychże dodatków, a właśnie takowej sytuacji, tj. wyeliminowania (optymalnie), względnie maksymalnego ograniczenia luzu decyzyjnego w powyższym zakresie ma przeciwdziałać ustawowy wymóg określania przez organ uchwałodawczy gminy szczegółowych warunków przyznawania dodatków, o których mowa w art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela. Pominięcie szczegółowych zasad przyznawania przedmiotowych dodatków nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji określenia tak skrajnych przedziałów wysokości stawek dodatków, czego badana uchwała jest dowodem, w szczególności w zakresie dodatku za warunki pracy. Reasumując Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko Wojewody zasadzające się na słusznym założeniu o konieczności takiego określenia kryteriów przyznawania dodatku funkcyjnego, by stawki tego dodatku można było określić stosownie do intencji organu, jak i by uprawniony do dodatku mógł ją zidentyfikować. Podanie jedynie ich przedziałów kwotowych różnicujących wysokość stawki tego dodatku dla poszczególnych stanowisk, przy uwzględnieniu istoty pełnionej funkcji i nakładu pracy związanego z jej wykonywaniem, nie może zostać uznane za określające prawidłowo wysokości stawek omawianego dodatku. Wysokość dodatku funkcyjnego – jak już powyżej podano - nie może być uzależniona od arbitralnej i nieuzasadnionej prawnie oceny organu prowadzącego szkołę, a powinna jednoznacznie wynikać z obowiązujących przepisów, w tym także uchwały jednostki samorządu terytorialnego w tym zakresie. Powyższe uwagi mutatis mutandis należy odnieść do dodatku za warunki pracy, dostrzegając na marginesie (choć to okoliczność drugorzędna) wielkość (względną) tegoż przedziału (1-20%).

Odnosząc te wywody do zaskarżonego uregulowania stwierdzić należy, że załącznik nr 1 – tabela dodatków funkcyjnych oraz § 6 ust. 2 pkt 2 Regulaminu w żaden sposób nie odpowiadają (w zakresie braku określenia szczegółowych warunków przyznawania dodatków) delegacji ustawowej, w jaką ustawodawca wyposażył organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, co w pełni upoważniało Wojewodę do stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy w tej właśnie części, tj. dodatku funkcyjnego i za warunki pracy, a nie w całości, skoro zgodności z prawem pozostałych dodatków uregulowanych ocenianą uchwała Wojewoda nie kwestionował. Sąd w składzie orzekającym nie podziela argumentu Wojewody mającego przemawiać za koniecznością stwierdzenia nieważności całej uchwały, tj. niemożności ustalenia wynagrodzenia w pełnej wysokości, precyzyjniej dla beneficjentów rzeczonych dodatków. Logiczną konsekwencją niezakwestionowania legalności całej uchwały jest możliwość ustalenia wynagrodzenia w części zgodnej z prawem, a taki stan jest bliższy optimum wyznaczonym przez dyspozycję art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela, niż całkowita niemożność ustalenia wynagrodzenia. Ale fakt ów nie jest najistotniejszy w sprawie, gdyż oczywistym jest, że podnoszona przez Wojewodę niemożność ustalenia w pełni wynagrodzenia odnosi się tylko do nauczycieli uprawionych do dodatku funkcyjnego i za warunki pracy. Pozostaje także oczywistym - a przekazany materiał sprawy nie zawiera dowodu, aby Wojewoda miał powyższe na uwadze wydając skarżone rozstrzygnięcie nadzorcze – że w zakresie niezakwestionowanych dodatków (5 z 7) wynagrodzenie może być określone w pełnym zakresie względem nauczycieli nie legitymujących się szczególną cechą (powierzone stanowisko lub funkcja), względnie wykonywujących pracę w szczególnych warunkach. Względem tych nauczycieli (z założenia gro) uchwała Nr ‘[...]" Rady Gminy "[...]" z dnia ‘[...]", nawet w sytuacji stwierdzenia nieważności uchwały w części obejmującej dodatek funkcyjny i za warunki pracy, nie uniemożliwiła określenie ich wynagrodzenia w pełnej wysokości. Zatem brak jakiegokolwiek związku - którego istnienie sugeruje Wojewoda, jak można domniemać z akt sprawy – pomiędzy niemożnością ustalenia w pełnej wysokości wynagrodzenia dla nauczycieli uprawnionych do dodatku funkcyjnego i za warunki pracy, a możliwością ustalenia tegoż wynagrodzenia w pełnym wymiarze dla pozostałych nauczycieli nie będących beneficjentami rzeczonych dodatków, skoro legalność składników ich wynagrodzenia w zakresie wszystkich przynależnych im dodatków nie była kwestionowana przez organ nadzoru. W ocenie składu orzekającego stwierdzenie przez organ nadzoru nieważności uchwały w części kwestionowanej legalności, tj. dodatku funkcyjnego i za warunki pracy skutkowałoby – wbrew twierdzeniu Wojewody – możnością funkcjonowania w porządku prawnym uchwały w zakresie dodatków, których uregulowanie w pełni wyczerpuje delegację ustawową z art. 30 ust. 6 pkt 1 i 2 Kary Nauczyciela, a to z tej przyczyny, że ustawowe warunki (doprecyzowane w zakresie delegacji ustawowej w uchwale) przyznawania rzeczonych dodatków są niezależne od siebie, czemu nie przeczy możność ich kumulowania się w sytuacji poszczególnych nauczycieli. W rezultacie powyższe stwierdzenie nieważności całej uchwały w sposób oczywisty narusza art. 91 ust. 1 u.s.g. w zakresie dodatków, których legalność nie jest kwestionowana, a taki stan rzeczy jest nie do zaakceptowania w praworządnym państwie prawa, z czym mielibyśmy do czynienia w sytuacji oddalenia skargi, skoro braku przymiotu legalności dodatku funkcyjnego i za warunki pracy Sąd nie podważa. Oczywiście skutkiem wyroku (w sytuacji jego uprawomocnienia się) byłoby pozostawanie w porządku prawnym uchwały w części niezgodnej z prawem, ale w tymże porządku prawnym funkcjonują instytucje prawne umożliwiające usunięcie owej niezgodności, których Sąd z uwagi na obowiązującą w procedurze sądowo-administracyjnej zasadę skargowości aktualnie nie powinien przywoływać.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 148 p.p.s.a uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru uchylił ten akt.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015, poz. 1804).