drukuj    zapisz    Powrót do listy

6145 Sprawy dyrektorów szkół 6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze, , Wojewoda, Oddalono skargę, IV SA/Po 1041/12 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2013-01-31, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Po 1041/12 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2013-01-31 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-10-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Anna Jarosz /przewodniczący/
Maciej Busz /sprawozdawca/
Tomasz Grossmann
Symbol z opisem
6145 Sprawy dyrektorów szkół
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Sygn. powiązane
I OSK 832/13 - Wyrok NSA z 2013-07-18
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędziowie WSA Tomasz Grossmann WSA Maciej Busz (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody W. z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Powszechnych w D. oddala skargę

Uzasadnienie

Wójt Gminy D. (zwany dalej Wójtem) zarządzeniem z dnia [...] czerwca 2012r., Nr [...], w sprawie unieważnienia konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Powszechnych im. [...] na podstawie art. 36a ustawy z dnia 07 września 1991r. o systemie oświaty (j.t.Dz.U. z 2004r., Nr 256, poz.2572 ze zm., zwanej dalej u.s.o.) i § 8 ust.2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 08 kwietnia 2010r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej (Dz.U. z 2010r., Nr 60, poz. 373 ze zm.) w zw. z art. 30 ust.1 ustawy z dnia 08 marca 1990r o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz.1591 ze zm., zwanej dalej u.s.g.) unieważnił konkurs na dyrektora Zespołu Szkół Powszechnych im. [...] z powodu nieprawidłowości, która mogła mieć wpływ na wynik konkursu. Wskazaną nieprawidłowością było dopuszczenie kandydata do postępowania konkursowego mimo, że złożona przez niego oferta nie zawierała wszystkich aktualnych dokumentów wskazanych w ogłoszeniu konkursu. Jednocześnie wspomnianym zarządzeniem Wójt zarządził ponowne przeprowadzenie postępowania konkursowego.

Wojewoda W. w dniu [...] sierpnia 2012r., działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 1990r o samorządzie gminnym, wydał Rozstrzygnięcie Nadzorcze nr [...], którym orzekł nieważność powyższego Zarządzenia Wójta Gminy D. ze względu na istotne naruszenie prawa. W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, że zakładanie i prowadzenie publicznych szkół powszechnych należy do zadań własnych gmin. Publiczną szkołą powszechną kieruje nauczyciel lub inna osoba, której stanowisko dyrektora powierza organ prowadzący szkołę. W myśl art. 36 ust.1 i 2, art.36a, art.5 ust.5 oraz art.5c pkt 2 ustawy o systemie oświaty kandydata na stanowisko dyrektora szkoły wyłania się w drodze konkursu. Organ prowadzący szkołę ogłasza konkurs na dyrektora szkoły, powołuje komisję konkursową w celu przeprowadzenia konkursu oraz sprawuje nadzór nad prawidłowością postępowania konkursowego. Wojewoda zauważył, że na mocy art.36a ust.6 ustawy o systemie oświaty oraz § 11 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 01 czerwca 2010r. w sprawie regulaminu konkursu na dyrektora szkoły lub placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej (.Dz.U. z 2010r., Nr 100, poz.642) organ prowadzący szkołę unieważnia konkurs i zarządza jego ponowne przeprowadzenie w razie stwierdzenia:

1/ nieuzasadnionego niedopuszczenia kandydata do postępowania konkursowego,

2/ przeprowadzenia przez komisję postępowania konkursowego bez wymaganego udziału2/3 jej członków,

3/ naruszenia tajności głosowania z zastrzeżeniem § 5 ust.1,

4/ innych nieprawidłowości, które mogły mieć wpływ na wynik konkursu.

Wojewoda podkreślił, że wyłonionemu w drodze konkursu kandydatowi na stanowisko dyrektora szkoły nie można odmówić powierzenia tej funkcji. Wynika to w ocenie Wojewody jednoznacznie z treści art. 36a ust.2 zd. drugie ustawy o systemie oświaty. Zdaniem Wojewody zarządzenie wójta (burmistrza) w sprawie unieważnienia konkursu i ogłoszenia przeprowadzenia ponownego konkursu na stanowisko dyrektora szkoły jest działaniem z zakresu publicznej administracji samorządowej. Jest to bowiem działanie o charakterze władczej kompetencji związanej z wykonywaniem publicznoprawnych zadań w zakresie oświaty.

W ocenie organu nadzoru (Wojewody) przedmiotowe zarządzenie zostało wydane z istotnym naruszeniem prawa, gdyż w sprawie nie można się dopatrzeć takich uchybień, które uzasadniałyby unieważnienie konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Powszechnych im. [...] przeprowadzonego w dniu [...].05.2012r. Wojewoda wskazał, że według Wójta Gminy D. powodem do unieważnienia konkursu było nieposiadanie przez jednego z kandydatów – P. T. - wymaganych dokumentów wskazanych w ogłoszeniu konkursu, a mianowicie oceny pracy.

Zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 października 2009r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze w poszczególnych typach publicznych szkół i rodzajach publicznych placówek (Dz.U. Nr 184, poz.1434 ze zm.) od kandydata na stanowisko dyrektora wymagana jest ocena pracy z ostatnich 5 lat. Wojewoda podał, że z informacji W. Kuratora Oświaty wynika, że P. T. załączył do wniosku ocenę pracy, która w świetle obowiązujących przepisów prawa jest aktualna i spełnia wymagania konkursowe. Wobec powyższego komisja konkursowa podjęła uchwałę o dopuszczeniu kandydata P. T. do drugiej części postępowania konkursowego.

Organ nadzoru wskazał też, że przedmiotowe (uchylone w trybie nadzoru) zarządzenie nie posiada uzasadnienia wyjaśniającego szczegółowo przyczynę unieważnienia przedmiotowego konkursu. Zdaniem Wojewody mimo, że przepisy nie nakładają wprost obowiązku uzasadniania zarządzeń organu gminy, to jednak orzecznictwo wyraźnie wskazuje na konieczność wskazania podstawy faktycznej i prawnej aktu. W przedmiotowym zarządzeniu brak jest wyjaśnienia nieprawidłowości będących przyczyną unieważnienia konkursu oraz wpływu jaki miałyby ona na wynik postępowania. Wobec braku uzasadnienia zaskarżone zarządzenie uchyla się spod jakiejkolwiek kontroli zarówno sądowoadministracyjnej, jak i nadzoru sprawowanego przez Wojewodę. W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie podkreślano, że akt unieważniający konkurs na stanowisko dyrektora szkoły powinien być odpowiednio uzasadniony.(Wojewoda powołał się na wyrok NSA z 05.08.2010r. I OSK 41/10)

Reasumując w ocenie Wojewody przesłanki wskazane w zaskarżonym Zarządzeniu nie uzasadniają unieważnienia konkursu.

Wójt Gminy D. na podstawie art. 98 ust. 1 i art.3 ustawy z dnia 08 marca 1990r o samorządzie gminnym wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na w/w rozstrzygnięcie nadzorcze domagając się jego uchylenia i zasądzenia od Wojewody zwrotu kosztów postępowania. Skarżący zarzucił następujące naruszenia prawa materialnego:

- § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 października 2009r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze w poszczególnych typach publicznych szkół i rodzajach publicznych placówek (Dz.U. Nr 184, poz.1434 ze zm.) poprzez przyjęcie, że P.T. dołączył do wniosku ocenę pracy, która w świetle obowiązujących przepisów jest aktualna i spełnia wymagania konkursowe,

- art. 91 ust. 1 u.s.g. poprzez przyjęcie, że unieważnione zarządzenie Wójta jest sprzeczne z prawem,

Ewentualnie w razie uznania przez WSA przedmiotowego zarządzenia za wadliwe z powodu braku uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz naruszenia art.91 ust. 4 u.s.g. wniósł o stwierdzenie nieważności spornego zarządzenia pomimo zaistnienia wyłącznie nieistotnego naruszenia prawa. Wójt zarzucił nadto Wojewodzie naruszenie art.7,77 i 107 § 3 kpa poprzez wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego bez wnikliwego i wyczerpującego rozpatrzenia całości materiału dowodowego i lakoniczne uzasadnienie rozstrzygnięcia.

Wójt zarzucił również Wojewodzie, że oparł się jedynie na informacjach uzyskanych od W. Kuratora Oświaty dotyczących złożenia przez P. T. oceny pracy. Takie postępowanie narusza w ocenie Wójta art. 7 i 10 oraz 77 kpa, gdyż organ nadzoru nie wyjaśnił kwestii zasadniczej dla wydanego zarządzenia. Zarzucił także, że Wojewoda całkowicie pominął treść pism Wójta z [...] lipca 2012r. i [...] lipca 2012r. wyczerpująco wyjaśniających motywy i przyczyny podjętej decyzji.

Wójt podniósł, iż błędne jest twierdzenie Wojewody, że P.T. dołączył do wniosku ocenę pracy, która w świetle obowiązujących przepisów prawa jest aktualna. Wskazał, że co prawda P. T. składając ofertę do konkursu przedłożył wymaganą stosownymi przepisami ocenę pracy dokonaną w 2009r., jednak w dniach [...] października 2011r. – [...] stycznia 2012r. została przeprowadzona pełna ocena jego pracy zgodnie z art. 6a ustawy Karta Nauczyciela, gdzie w ocenie organu nadzoru pedagogicznego uzyskał on ocenę pozytywną, lecz w ocenie organu prowadzącego uzyskał ocenę negatywną. Do uzgodnienia wspólnej opinii obu w/w organów nie doszło. Zgodnie z § 1 pkt 4 ppkt a rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 października 2009r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze w poszczególnych typach publicznych szkół i rodzajach publicznych placówek (Dz.U. Nr 184, poz.1434 ze zm.) stanowisko dyrektora szkoły może być powierzone nauczycielowi mianowanemu lub dyplomowanemu, który m.in. uzyskał co najmniej dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich pięciu lat pracy. Wójt wskazał, że w myśl art. 6a ust.6 Karty Nauczyciela oceny pracy dyrektora szkoły dokonuje organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny. Zdaniem Wójta użycie sformułowania "w porozumieniu" oznacza, że organy te ustalają oddzielnie swe oceny cząstkowe. Brak zgody pomiędzy tymi organami co do wysokości oceny uniemożliwia zakończenie procedury oceny pracy dyrektora. W ocenie Wójta co prawda P. T. przedłożył ocenę swej pracy z 2009r., jednak jest ona nieaktualna, gdyż w październiku 2011r. przeprowadzono kolejną ocenę pracy dyrektora. Wprawdzie nie została ona zakończona wydaniem wspólnej oceny, jednak sama procedura oceny pracy została na nowo przeprowadzona. W tej sytuacji w przekonaniu Wójta ocena pracy z 2009r. straciła swą ważność. Wójt stanowczo podkreślił, że skoro organ prowadzący szkołę negatywnie ocenił na przełomie lat 2011/2012 pracę P. T., to straciła swą ważność wcześniejsza pozytywna ocena jego pracy dokonana przez organ prowadzący w 2009r.

W ocenie Wójta wątpliwości budzi również legalność oceny pracy P. T. dokonanej w 2009r., gdyż oceny tej dokonał organ nadzoru pedagogicznego, tj. Kuratorium Oświaty w P. i przekazał kartę oceny pracy organowi prowadzącemu. Było to sprzeczne z ówczesnymi przepisami, które w kompetencje do dokonania oceny pracy nauczyciela wyposażyły organ prowadzący (w porozumieniu z organem nadzoru pedagogicznego). W tym zakresie Wójt powołał się na art..3 ustawy z 19. marca 2009r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 56, poz.458)

Odnosząc się do zarzutu Wojewody dotyczącego braku uzasadnienia faktycznego i prawnego Wójt stanął na stanowisku, że ustawodawca w żadnym z przepisów nie nałożył na organ gminy obowiązku uzasadniania wydawanych przez siebie zarządzeń, a praktyka sądowa w tym zakresie nie jest jednoznaczna. Artykuł 91 ust. 1 u.s.g. uznaje za nieważne uchwały lub zarządzenia sprzeczne z prawem. Natomiast art. 91 ust. 4 u.s.g. stanowi, że w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności takiego aktu ograniczając się do wskazania, że wydano go z naruszeniem prawa. Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że występuje "sprzeczność z prawem" obejmująca istotne naruszenia prawa oraz występują nieistotne naruszenia prawa.

Wojewoda W. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie względnie oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W pierwszej kolejności podniósł, iż zgodnie z art. 8 ustawy o samorządzie gminnym w przypadku stwierdzenia sprzeczności z prawem uchwały lub zarządzenia organu gminy organ nadzoru wydaje rozstrzygnięcie nadzorcze. Na podstawie art. 91 ust.1 u.s.g. uchwała lub zarządzenie gminy sprzeczne z prawem są nieważne. W myśl art.98 ust.3 u.s.g. do złożenia skargi uprawniona jest gmina, której interes prawny, uprawnienie lub kompetencje zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który je podjął albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze. Wojewoda zarzucił, iż według powyższego przepisu Wójt wnosząc skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze winien był dołączyć zarządzenie o wniesieniu skargi. Wójt nie dopełnił swego obowiązku. Wniesienie skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze bez załączenia zarządzenia Wójta o wniesieniu skargi uznać należy za brak formalny skargi.

Co do meritum Wojewoda w pełni podtrzymał swoje stanowisko i argumentację. Podkreślił, że W. Kurator Oświaty wyraźnie w piśmie z dnia [...] lipca 2012r. stwierdził, że postępowanie konkursowe przebiegało zgodnie z ogłoszoną ofertą konkursową, a w myśl art.36a ust. 2 ustawy o systemie oświaty kandydatowi na stanowisko dyrektora szkoły wyłonionemu w drodze konkursu nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora.

Wojewoda podniósł, iż nieuzasadniony jest zarzut skarżącego dotyczący legalności oceny pracy P. T. dokonanej w 2009r. Ustawa z dnia 19 marca 2009r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych istniejących ustaw (.Dz.U. Nr 56, poz.458) nie zawierała bowiem przepisów przejściowych regulujących kwestię nierozpatrzenia do dnia [...] kwietnia 2009r. (do dnia wejścia w życie tej ustawy) wniosków o ustalenie oceny pracy, tak jak uczyniła to w art.24 u.s.o. w odniesieniu do wniosków o ponowne ustalenie oceny. Brak więc było zdaniem Wojewody podstawy prawnej do przekazania według właściwości organowi prowadzącemu wcześniej wszczętej sprawy.

Wojewoda podkreślił, że wprawdzie nie ma przepisów nakładających obowiązek uzasadniania zarządzeń organów gminy, jednakże przy zarządzeniu unieważniającym konkurs na stanowisko dyrektora szkoły takie uzasadnienie jest szczególnie istotne i powinno Stanowić niezbędny element.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej Ppsa) polega na badaniu zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta sprowadza się do zbadania, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu istotnie wpływającym na wynik sprawy. Przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Na podstawie art. 134 § 1 Ppsa, w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada oficjalności. Zgodnie z jej treścią, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

W sprawie niniejszej Sąd zmuszony był rozstrzygnąć kilka problemów.

Po pierwsze: Sąd orzekający przyjął, że powierzenie stanowiska dyrektora szkoły w trybie art. 36 ust. 1 w związku z art. 36a ust. 1 i ust. 13 ustawy o systemie oświaty (u.s.o.) jest sprawą z zakresu administracji publicznej, co daje podstawę do uznania właściwości sądu administracyjnego do kontroli tego typu uchwał. Także postępowanie konkursowe ma charakter publicznoprawny, a więc wszelkie rozstrzygnięcia w związku z jego przebiegiem powinny podlegać kontroli sądów administracyjnych. W związku z powyższym tut. Sąd był uprawniony do rozpoznania przedmiotowej skargi.

Po drugie: w ocenie Sądu orzekającego - wbrew stanowisku Wojewody - nie było podstaw do odrzucenia skargi na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Ugruntowany jest już w judykaturze pogląd, który Sąd orzekający w pełni podziela, że przepis art. 98 ust. 3 u.s.g. nie ustanawia terminu do podjęcia uchwały lub zarządzenia o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego, co oznacza, iż skarga gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze nie może być odrzucona z tego powodu, że zarządzenie organu monokratycznego gminy zostało wydane po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego. (vide postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2005 r., o sygn. II OSK 290/05, OSP 2007, z. 1, poz. 6, a także postanowienie NSA z dnia 4 stycznia 2011 r., o sygn. II OSK 2450/10, LEX nr 743431).

Słuszny wydaje się pogląd, że w/w uchwała powinna zostać podjęta przed wniesieniem skargi do sądu. Jednak warunek określony w art. 98 ust. 3 u.s.g. należy uznać za spełniony nie tylko wówczas, gdy uchwała taka została podjęta przed wniesieniem skargi, ale także wtedy, gdy została podjęta wprawdzie po wniesieniu skargi, ale przed upływem 30-dniowego terminu do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego i została przesłana do sądu administracyjnego w terminie wyznaczonym przez ten sąd do uzupełnienia braków formalnych skargi (wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 1991 r., SA/Wr 673/91, OSP 1992, z. 11-12, poz. 234 - teza 1; a także: postanowienie NSA z dnia 16 lutego 1996 r., SA/Wr 3040/93, OSS 1997, nr 2, s. 51; wyrok składu 7 sędziów SN z dnia 27 lutego 1992 r., III AZP 8/91, OSNC 1992, nr 7-8, poz. 119; wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 1991 r., SA/Po 62/91, Wspólnota 1991, nr 34, s. 15; post. SN z dnia 5 października 1994 r., III ARN 53/94, OSNAP 1994, nr 12, poz. 186; wyrok NSA z dnia 20 marca 1991 r., I SA 139/91, ONSA 1991, nr 3-4, poz. 54; postanowienie SN z dnia 21 września 1994 r., III ARN 43/94, OSNAP 1994, nr 12, poz. 185; postanowienie SN z dnia 7 lipca 1994 r., III ARN 41/94, OSNAP 1994, nr 6, poz. 92). Wnioski te mają zastosowanie w obecnym stanie prawnym również do zarządzeń wójta w kwestii wniesienia skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze, którego przedmiotem jest zarządzenie wójta.

W rozpatrywanym przypadku Wójt istotnie pierwotnie złożył skargę bez niezbędnego, a określonego w art. 98 ust.3 u.s.g., zarządzenia. Jednak brak ten już po wniesieniu przedmiotowej skargi został przez Wójta konwalidowany poprzez złożenie Zarządzenia z dnia [...] listopada 2012r. Nr [...] w sprawie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze. W rezultacie tegoż przestała istnieć przesłanka do odrzucenia przedmiotowej skargi.

Po trzecie: ustosunkowując się do zarzutu Wojewody, iż uchylone rozstrzygnięciem nadzorczym zarządzenie Wójta nie zawiera uzasadnienia Sąd orzekający wskazuje, że zawiera ono - aczkolwiek bardzo lakoniczne – uzasadnienie. Sąd podziela co do zasady pogląd wyrażony przez organ nadzorczy, że tego rodzaju zarządzenie jakie było przedmiotem niniejszej sprawy (które zostało uchylone) powinno być uzasadnione w sposób umożliwiający poznanie i dokonanie oceny motywów leżących u jego podstaw. Wprawdzie rację ma Wójt, co zresztą przyznał Wojewoda, że ustawodawca w żadnym z przepisów nie nałożył wprost na organ gminy obowiązku uzasadniania wydawanych przez siebie zarządzeń. Artykuł 91 ust. 1 u.s.g. uznaje za nieważne uchwały lub zarządzenia sprzeczne z prawem. Ustawodawca nie nałożył tym przepisem obowiązku sporządzenia uzasadnienia w/w aktów. Art. 91 ust. 4 u.s.g. stanowi, że w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności takiego aktu ograniczając się do wskazania, że wydano go z naruszeniem prawa. Dopiero ust.3. tegoż przepisu stanowi, że rozstrzygnięcie nadzorcze powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Analiza przepisu art. 91 u.s.g. prowadzi do wniosku, że występuje "sprzeczność z prawem" obejmująca istotne naruszenia prawa (kwalifikowane) oraz występują nieistotne naruszenia prawa.

W tezie 1 wyroku z dnia 7 listopada 2007 r., sygn. IV SA/Gl 928/07 (publ. LEX nr 400305) WSA w Gliwicach słusznie podkreślił, iż: "Dla stwierdzenia nieważności uchwały lub zarządzenia wystarczy istotne naruszenie prawa (oczywiste i bezpośrednie), nie jest zaś konieczne - rażące naruszenie, warunkujące stwierdzenie nieważności decyzji czy postanowienia, o jakim mowa w przepisie art. 156 § 1 k.p.a., ale również nie wystarcza naruszenie nieistotne".

Podzielić należy również pogląd zawarty w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 marca 2007 r., o sygn.IV SA/Wa 2296/06 (publ.LEX nr 320813) w którym ów Sąd odniósł się do użytego w art. 91 ust. 1 u.s.g. terminu "sprzeczność", konstatując, że jest to pojęcie nieostre. "Sprzeczność uchwały lub zarządzenia organu gminy z prawem musi być oczywista i bezpośrednia; nie ma tej sprzeczności, jeżeli określone rozstrzygnięcie podjęte przez ten organ nie jest wyraźnie zakazane przez ustawodawcę mieści się w granicach swobodnego uznania". Rację ma też NSA w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., I OSK 1287/06 (publ.LEX nr 320891), gdzie stanowczo stwierdził, iż przez "sprzeczność z prawem" należy rozumieć niezgodność uchwały z aktami prawa powszechnie obowiązującymi, a więc z Konstytucją, ustawami, aktami wykonawczymi oraz powszechnie obowiązującymi aktami prawa miejscowego.

Wracając na grunt niniejszej sprawy i odnosząc się do poglądu zawartego w skardze w zakresie braku uzasadnienia zaskarżonego zarządzenia Sąd podziela pogląd, że istotnie w obowiązującym systemie prawnym nie ma przepisów ustawowych nakładających obowiązek uzasadniania zarządzeń organów gminy. Taki obowiązek nie wynika też ze szczególnych przepisów miejscowych czyli statutu lub regulaminu organizacyjnego. Nie oznacza to jednak nieistnienia w systemie prawnym takiego obowiązku. Wynika on bowiem z konstytucyjnej zasady jawności działania organów administracji publicznej, będącej jednym z ważnych elementów demokratycznego państwa prawnego, którym w świetle art. 2 Konstytucji jest Rzeczpospolita Polska. Brak uzasadnienia przez organy administracyjne wydanych rozstrzygnięć podważa zasadę zaufania obywateli do państwa prawa i powoduje, że rozstrzygnięcie takie w istocie uchyla się od sądowej kontroli jego legalności. Jest więc niedopuszczalne i musi być kwalifikowane jako istotne naruszenie prawa, powodując w konsekwencji stwierdzenie nieważności. Jednak naruszenie prawa wynikające w rozpatrywanym przypadku z braku uzasadnienia samego zarządzenia, Sąd orzekający uznał za naruszenie prawa nie kwalifikujące samodzielnie do stwierdzenia nieważności przedmiotowego zarządzenia, gdyż Wójt w swych pismach z dnia [...] lipca 2012r. i [...] lipca 2012r. (k.8-12 akt sądowych) skierowanych do Wojewody jeszcze przed wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego szczegółowo uzasadnił przyczyny dla których wydał wspomniane zarządzenie. Także w odpowiedzi na skargę organ (Wójt) szczegółowo uzasadnił swoje stanowisko. Nastąpiła więc konwalidacja tego braku. W efekcie zarówno Sąd, jak i organ nadzorczy, w istocie rzeczy dysponował argumentacją organu (Wójta) i mógł dokonać kontroli jej legalności. Tym samym nie było podstaw do przyjęcia określonej w art. 91 ust.1 u.s.g. sprzeczności z prawem skutkującej zaistnieniem nieważności.

W świetle powyższego w rozpatrywanym przypadku brak szczegółowego uzasadnienia Zarządzenia Wójta w ocenie Sądu był co najwyżej nieistotnym naruszeniem prawa nie skutkującym nieważnością przedmiotowego Zarządzenia.

Po czwarte: w myśl art. 36a. ust. 1 ustawy o systemie oświaty stanowisko dyrektora szkoły lub placówki powierza organ prowadzący szkołę lub placówkę, a wg ust.2 tego przepisu kandydata na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki wyłania się w drodze konkursu. Kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora.

Zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 października 2009r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze w poszczególnych typach publicznych szkół i rodzajach publicznych placówek (Dz.U. Nr 184, poz.1434 ze zm.) od kandydata na stanowisko dyrektora wymagana jest ocena pracy z ostatnich 5 lat.

Po piąte: w omawianym przypadku nie mogło – jak błędnie wskazał Wojewoda w rozstrzygnięciu nadzorczym - znaleźć zastosowania rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 01 czerwca 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej, gdyż określa ono regulamin konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły artystycznej, Zastosowanie miało natomiast rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 08 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej. Rozporządzenie to w § 1 ust.1 stanowi, że konkurs na stanowisko dyrektora publicznego przedszkola, publicznej szkoły lub publicznej placówki ogłasza organ prowadzący przedszkole, szkołę lub placówkę. Dalej w § 8 ust. 2 w/w rozporządzenia wskazano, że organ prowadzący publiczne przedszkole, publiczną szkołę lub publiczną placówkę zatwierdza konkurs albo unieważnia konkurs i zarządza ponowne jego przeprowadzenie w razie stwierdzenia:

1) nieuzasadnionego niedopuszczenia kandydata do postępowania konkursowego;

2) przeprowadzenia przez komisję postępowania konkursowego bez wymaganego udziału 2/3 jej członków;

3) naruszenia tajności głosowania, z zastrzeżeniem § 4 ust. 1;

4) innych nieprawidłowości, które mogły mieć wpływ na wynik konkursu.

Dokładnie takie same przesłanki unieważnienia konkursu na stanowisko dyrektora szkoły wymienia wspomniane wyżej rozporządzenie MKiDN w § 11. Dlatego też podkreślić należy, że błędne wskazanie w tej części przez Wojewodę podstawy prawnej rozstrzygnięcia nadzorczego nie miało żadnego wpływu na ocenę jego prawidłowości, gdyż w istocie rzeczy Wojewoda wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze – wobec tożsamego brzmienia § 8 ust.2 i § 11 przywołanych wyżej rozporządzeń - opierał się na prawidłowych przesłankach unieważnienia konkursu.

W omawianym przypadku z pewnością nie znalazł zastosowanie § 8 ust.2 pkt 1 - 3 w/w rozporządzenia MEN, gdyż nie było zarzutów dotyczących nieuzasadnionego niedopuszczenia kandydata do postępowania konkursowego, quorum komisji konkursowej, czy też tajności głosowania. Konkurs unieważniono na podstawie § 8 ust.2 pkt 4 tegoż rozporządzenia, a więc wskutek przyjęcia przez Wójta, że miały miejsce inne nieprawidłowości, które mogły mieć wpływ na wynik konkursu.

Po szóste: zasadniczym problemem było to, czy biorący udział w przedmiotowym konkursie kandydat P. T. przedłożył ocenę swojej pracy zgodnie z § 1 pkt 4 przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 października 2009r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora (...) W myśl tego przepisu od kandydata na stanowisko dyrektora wymagana jest ocena pracy z ostatnich 5 lat. Niespornym było, że ów kandydat fizycznie przedłożył komisji konkursowej ocenę jego pracy dokonaną w 2009r. Wójt unieważniając przedmiotowy dla sprawy konkurs przyjął, że P. T. nie przedłożył ważnej oceny swojej pracy. Natomiast Wojewoda wydając zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze przyjął, iż kandydat P. T. złożył komisji ważną ocenę swoje pracy.

Nie budziło wątpliwości Sądu orzekającego, iż w rozpatrywanym przypadku dokonano dwóch ocen pracy kandydata P. T.. Pierwszą ocenę przeprowadzono w 2009r., a drugą na przełomie lat 2011/2012. Kwestią zasadniczą była odpowiedź na pytanie, czy wspomniane oceny były ważne i wywoływały skutki prawne.

W dniach [...] października 2011r. – [...] stycznia 2012r. została przeprowadzona pełna cena pracy P. T. zgodnie z art. 6a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (j.t. Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.). W myśl art. 6a ust. 6 Karty Nauczyciela - w obowiązującym wówczas brzmieniu - oceny pracy dyrektora szkoły dokonywał organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny. W toku wspomnianej kontroli P. T. w ocenie organu nadzoru pedagogicznego uzyskał ocenę pozytywną, lecz w ocenie organu prowadzącego uzyskał ocenę negatywną. Do uzgodnienia wspólnej opinii obu w/w organów nie doszło. Sąd podzielił pogląd Wójta iż użycie sformułowania "w porozumieniu" oznacza, że organy te ustalają oddzielnie swe oceny cząstkowe, a następnie wspólnie uzgadniają ocenę końcową. Zgodzić się też należy z tezą, że brak zgody pomiędzy tymi organami co do wysokości oceny końcowej uniemożliwia zakończenie procedury oceny pracy dyrektora. Nie można się jednak zgodzić z tezą Wójta sformułowaną na potrzeby niniejszego postępowania, że niezakończona ocena pracy P. T. prowadzi do utraty ważności wcześniejszej oceny pracy tego kandydata dokonanej w 2009r. W ocenie Sądu orzekającego skoro procedura oceny pracy rozpoczęta w 2011r. nie została skutecznie zakończona, to nie może ona wywoływać skutków prawnych. Jedynie prawidłowo zakończona późniejsza ocena pracy dyrektora może powodować utratę ważności opinii wcześniejszej. Do takiego wniosku prowadzi logiczne i racjonalne rozumowanie, a także - na zasadzie analogii - zasady legislacji zgodnie z którymi wcześniejszy akt prawny może zostać zmieniony lub uchylony jedynie wskutek późniejszego aktu prawnego, który w skuteczny, prawidłowy i zgodny z prawem sposób został wprowadzony do obrotu prawnego i zaczął obowiązywać. Odmienne wnioski w tej kwestii prowadziłyby nie tylko do chaosu, lecz również mogłyby skutkować nadużyciami. Na przykład możliwe byłoby wszczynanie już z założenia nieskutecznej procedury oceny pracy dyrektora szkoły wyłącznie po to, by doprowadzić do "unieważnienia" poprzedniej pozytywnej oceny pracy. Taka praktyka nie tylko byłaby szkodliwa społecznie, lecz podważałaby stabilność systemu prawnego, a w konsekwencji również zaufanie obywateli do instytucji prawa.

Odnosząc się do kwestii skuteczności oceny pracy kandydata P. T. dokonanej w 2009r. przypomnieć należy, że Wójt podnosił wątpliwości dotyczące legalności tej oceny. Wójt zarzucił, że oceny tej dokonał organ nadzoru pedagogicznego, tj. Kuratorium Oświaty w P. i przekazał kartę oceny pracy organowi prowadzącemu. Było to zdaniem Wójta sprzeczne z ówczesnymi przepisami, które w kompetencje do dokonania oceny pracy nauczyciela wyposażyły organ prowadzący (w porozumieniu z organem nadzoru pedagogicznego) na podstawie art.3 ustawy z 19 marca 2009r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 56, poz.458). W ocenie Wójta wniosek P. T. z dnia [...] marca 2009r. w sprawie dokonania oceny pracy, skierowany do Kuratorium Oświaty z uwagi na jego nierozpatrzenie do dnia wejścia w życie ustawy z 19 marca 2009r., winien być przekazany do rozpoznania według właściwości organowi prowadzącemu, tj. Wójtowi Gminy D., co jednak nie nastąpiło. Było to zdaniem Wójta sprzeczne z zasadą bezpośredniego działania ustawy. Organ pedagogiczny dokonał oceny pracy mimo, że nie miał ku temu delegacji ustawowej. Tym samym ocena pracy została dokonana przez nieuprawniony organ, co w przekonaniu Wójta skutkowało brakiem legalności takiej oceny i w konsekwencji brakiem oceny w ogóle. A w rezultacie z uwagi na brak aktualnej oceny pracy P. T. zasadnym było unieważnienie konkursu.

Wojewoda w omawianej kwestii zaprezentował odmienne stanowisko wskazując, iż jego zdaniem nieuzasadniony jest zarzut skarżącego dotyczący braku legalności oceny pracy P. T. dokonanej w 2009r. Wojewoda podkreślił, że ustawa z dnia 19 marca 2009r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych istniejących ustaw (.Dz.U. Nr 56, poz.458) nie zawierała przepisów przejściowych regulujących kwestię nierozpatrzenia do dnia 22 kwietnia 2009r. (tj. do dnia wejścia w życie tej ustawy) wniosków o ustalenie oceny pracy, tak jak uczyniła to w art.24 w odniesieniu do wniosków o ponowne ustalenie oceny. Brak więc było zdaniem Wojewody podstawy prawnej do przekazania według właściwości organowi prowadzącemu wcześniej wszczętej sprawy.

Jak wynika z pisma Kuratorium Oświaty w P. z dnia [...] lipca 2012r ocenę pracy P.T. rozpoczęto w dniu [...] marca 2009r., a zakończono w dniu [...]maja 2009r. P. T. w toku tej oceny uzyskał pozytywne opinie od ZNP, NSZZ Solidarność, Rady Pedagogicznej i Wójta Gminy D.. Opinia Wójta w tej kwestii wpłynęła do Kuratorium w dniu [...] kwietnia 2009r. Jeszcze wcześniej swe opinie złożyły wskazane związki zawodowe. Wójt Gminy D. i przedstawiciel Kuratora Oświaty w P. w dniu [...] maja 2009r. w Urzędzie Gminy w D. wspólnie ustalili dobrą ocenę pracy dyrektora P. T.. Ponieważ ocena pracy była w końcowej fazie rozpatrywania, organ sprawujący nadzór pedagogiczny dokończył rozpoczęte postępowanie nie przekazując go po zmianie ustawy, o której niżej, organowi prowadzącemu.(k.24 - 25 akt sądowych) Sąd nie widział podstaw, by kwestionować prawdziwości przebiegu zdarzeń przedstawionych wyżej.

Rozstrzygając omawianą kwestię należy wskazać, że problematykę oceny pracy dyrektora szkoły reguluje art. 6a ust.6 ustawy Karta Nauczyciela, którego brzmienie ulegało częstym zmianom. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 kwietnia 2009r. - tj. do wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2009r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych istniejących ustaw (.Dz.U. Nr 56, poz.458) - oceny pracy dyrektora dokonywał organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, jeżeli (co tutaj miało miejsce) organ prowadzący szkołę nie sprawował nadzoru pedagogicznego (art. 6a ust. 6 pkt 1 Karty nauczyciela). Po dniu 22 kwietnia 2009r., a więc po wejściu w życie wspomnianej noweli, oceny dyrektora szkoły dokonywał organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny (art.6a ust.6 pkt 1 Karty Nauczyciela.).

Z ustawy z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 7 kwietnia 2009 r.) na mocy swego art.3 wprowadzającej nowe brzmienie art.6a ust.6 Karty Nauczyciela wynika, że art.6a ust.6 nie był objęty przepisami przejściowymi zawartymi w art.23 i 24 tej ustawy. Podzielić więc w tym zakresie należało stanowisko Wójta, że wskutek powyższego zastosowanie znajdowała tzw. zasada bezpośredniego działania ustawy. Oznacza to, że organ nadzoru pedagogicznego z chwilą wejścia w życie w/w noweli powinien był przekazać wniosek P. T. wraz z dotyczącą go dokumentacją organowi prowadzącemu. Stanowisko to znalazło odzwierciedlenie także w znajdującym się w aktach sprawy "Stanowisku MEN w sprawie oceny pracy dyrektorów" z dnia [...]maja 2009r. Dla porządku należy wskazać, że MEN przedstawił w/w stanowisko już po zakończeniu postępowania z wniosku P. T.. Doktryna również podzieliła powyższy pogląd stojąc na stanowisku, że organy nadzoru pedagogicznego po wejściu w życie wspomnianej noweli powinny były niezwłocznie przekazać organom prowadzącym nierozpatrzone wnioski o ocenę pracy dyrektorów szkół. (vide: Ustawa Karta Nauczyciela – komentarz; A.Barański; M. Szymańska, J. Rozwadowska – Krzeczyńska; Wolters Kluwer 2009, s.48)

Sąd orzekający podziela pogląd, że w omawianym przypadku znajdowała zastosowanie zasada bezpośredniego zastosowania ustawy. Jednocześnie jednak zwraca uwagę na niekonsekwencję ustawodawcy, który nie zastosował przepisów przejściowych w zakresie oceny pracy dyrektora niezakończonej przed wejściem w życie noweli, a w art.23 i 24 w/w noweli przyjął zasadę, że przepisy dotychczasowe stosuje się w przypadku niezakończonych w chwili wejścia w życie noweli konkursów na stanowisko dyrektora szkoły oraz do rozpatrzenia wniosków o ponowne ustalenie oceny pracy dyrektora szkoły, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W ocenie Sądu nie jest zrozumiałe dlaczego w tym zakresie inne zasady zastosowano w przypadku konkursów na stanowisko dyrektora szkoły oraz wniosków o ponowne ustalenie oceny pracy dyrektora szkoły stanowiących swoisty środek odwoławczy od przeprowadzonej oceny pracy dyrektora, a odmienne zasady w zakresie samej oceny pracy dyrektora. W przekonaniu Sądu nie ma racjonalnych i legislacyjnych przesłanek przemawiających za taką niekonsekwencją legislacyjną. Tym niemniej Sąd zobligowany jest do opierania swych rozstrzygnięć na obowiązujących przepisach prawa i dlatego Sąd podzielił pogląd, że w tym przypadku zgodnie z zasadą bezpośredniego działania ustawy (nowelizującej) organ nadzoru pedagogicznego powinien był przekazać organowi prowadzącemu wniosek P. T. o przeprowadzenie oceny jego pracy.

Nawet jednak uwzględniając to, iż w tym przypadku zastosowanie znalazła zasada bezpośredniego działania ustawy, to nie jest w ocenie Sądu orzekającego dopuszczalne przyjęcie, że ocena pracy P. T. dokonana w 2009r. jest nieważna.

Przede wszystkim należy podkreślić, że ustawodawca nie przewidział sankcji nieważności w razie dokonania oceny pracy dyrektora szkoły przez organ nadzoru pedagogicznego, który wprawdzie wprost nie był już upoważniony do dokonania oceny w myśl art. 6a ust.6 Karty Nauczyciela w brzmieniu z dnia 22 kwietnia 2009r., to jednak na mocy tego przepisu miał obowiązek "porozumienia się" z organem prowadzącym szkołę. Ten zapis o "porozumieniu się" powtarzający się w kolejnych wersjach przepisu art. 6 ust. 6 Karty Nauczyciela ma bardzo istotne znaczenie. Oznacza bowiem, że ustawodawca każdorazowo (niezależnie od tego któremu organowi w danym momencie przyznawano kompetencję do wydania opinii końcowej) przewidywał ścisłe współdziałanie obu organów: prowadzącego i nadzoru pedagogicznego. Współdziałanie to – jak już wcześniej wskazano – polega na wydaniu przez każdy z organów oceny cząstkowej, a następnie na ich podstawie na wydaniu wspólnej oceny końcowej. Przyjęcie takiej zasady oznacza, że w razie zaistnienia rozbieżnych stanowisk obu organów nie jest możliwe skuteczne zakończenie oceny pracy dyrektora. Kwestia ta została już omówiona przy okazji kontroli pracy P. T., którą usiłowano przeprowadzić na przełomie lat 2011/2012.

Powyższe rozważania znajdują oparcie również w wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art.6a ust. 12 ustawy Karta Nauczyciela rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2000 r.w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego (Dz. U. z dnia 17 listopada 2000 r.) Rozporządzenie to wskazuje w § 8 ust.3, że oceny cząstkowej w zakresie:

1) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 5 Karty Nauczyciela dokonuje organ prowadzący szkołę,

2) realizacji zadań wymienionych w art. 4 i art. 39 ust. 1 pkt 2 i 7 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 1 i art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą,

3) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 6 ustawy i w art. 6 oraz w art. 7 ust 2 pkt 2-4 Karty Nauczyciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, jeżeli organ prowadzący szkołę nie sprawuje nadzoru pedagogicznego.

W rozpatrywanym przypadku zaakcentować należy, iż skoro zarówno Wójt, jak i Kurator, w toku dokonywanej wówczas oceny przyznali P.T. ocenę dobra, to racjonalnym jest przyjęcie, że gdyby wspomnianą ocenę kończył organ prowadzący wraz z organem nadzoru pedagogicznego, to ocena ta również byłaby dobra. Innymi słowy w zdaniem Sądu orzekającego naruszenie przez organ nadzoru pedagogicznego zasady bezpośredniości działania ustawy w żaden sposób nie wpłynęło na wynik dokonanej w 2009r. oceny pracy ówczesnego dyrektora P. T..

Sąd orzekający pragnie także podkreślić, że organ prowadzący szkołę (Wójt) nie kwestionował wówczas dokonanej oceny. Nie kwestionował jej również w okresie późniejszym. Nigdy nie podnosił zarzutów dotyczących jej nieważności, ani tym bardziej nie poczynił kroków zmierzających do jej unieważnienia. Dopiero w toku niniejszego postępowania organ prowadzący podniósł zarzuty w tym zakresie, co może wskazywać na ich intencjonalność.

Przede wszystkim należy jednak zaakcentować, że dokonana wówczas (tj. w 2009r.) ocena pracy P. T. w żaden sposób nie została wyeliminowana z obrotu prawnego, a więc nadal obowiązuje. Nawet gdyby przyjąć, że ocena ta jest nieważna (czego Sąd orzekający nie przyjął), to jako ocena, która nie została wyeliminowana z obrotu prawnego jest ona wiążąca dla Sądu orzekającego. Organ nadzoru, jeżeli nie zgadzał się z tą oceną – bądź stał na stanowisku, że jest ona nieważna - miał wszelkie możliwości, by ją wyeliminować z obrotu prawnego, w tym również poprzez skuteczne przeprowadzenie kolejnej oceny.

Oprócz powyższych argumentów Sąd orzekający stanął na stanowisku, że przyjęcie w czasie obecnym i na obecnym etapie postępowania, iż ocena pracy P. T. dokonana w 2009r. jest nieważna byłoby sprzeczne z zasadami słuszności, a konkretnie z zasadą zaufania obywatela do organów władzy publicznej. P. T. pozytywną ocenę jego pracy jako dyrektora otrzymał w 2009r. Skoro ocena ta nie była wówczas kwestionowana, a także nie była kwestionowana przed ogłoszeniem istotnego dla sprawy konkursu, to miał pełne prawo trwać w przekonaniu, że jest ona ważna i obowiązująca. Gdyby w swoim czasie były podnoszone jakiekolwiek wątpliwości dotyczące ważności tej oceny miałby on prawo i możliwość wystąpienia przed przedmiotowym konkursem z nowym wnioskiem o dokonanie oceny jego pracy. Przyjęcie obecnie, że ocena jego pracy dokonana w 2009r. była nieważna naruszałoby jego prawa wynikające m.in. z art. 7 Konstytucji stanowiącego, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. P.T. opierając się na tej zasadzie miał prawo uważać przystępując do konkursu, że posiada pozytywną ocenę jego pracy, skoro żaden z organów państwowych nie kwestionował jej ważności.

Reasumując, skoro P. T. przystępując do konkursu posiadał ocenę swojej pracy i przedstawił ją podczas konkursu, to nie zaistniały przesłanki określone w § 8 ust.2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 08 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej. A skoro tak, to nie było przesłanek do unieważnienia konkursu. Tym samym rozstrzygnięcie nadzorcze było prawidłowe.

Wobec powyższego skargę na podstawie art.151 ppsa oddalono.

MZ



Powered by SoftProdukt