Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia NSA Barbara Kamieńska Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2009r. sprawy ze skargi B. P., P. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lipca 2008r. Nr [...] w przedmiocie wykładni decyzji o warunkach zabudowy I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] maja 2008r. Nr [...], [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżących kwotę [...]-,zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane. /-/ B. Drzazga /-/ A. Łaskarzewska /-/ B. Kamieńska

Postanowieniem z dnia [...] maja 2008r. Burmistrz Miasta i Gminy S., na podstawie art. 113 § 2 kpa, wyjaśnił wątpliwości co do treści decyzji nr [...] z dnia [...] 01.2008r., dotyczącej ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na działce nr [...], położonej w S. przy ul. [...]. W postanowieniu organ wskazał, że po konsultacji z architektem, który opracowuje projekty decyzji o warunkach zabudowy, ustalił że dopuszczalne jest usytuowanie w obowiązującej linii zabudowy jedynie części bryły budynku, a nawet jest to wskazane z uwagi na przebiegającą z uskokiem granicę działki od strony drogi publicznej.

Powyższe postanowienie było przedmiotem zażalenia B. P. i P.Sz. , którzy wnieśli o stwierdzenie jego nieważności, ewentualnie o jego uchylenie, zarzucając organowi rażące naruszenie art. 124 § 1 i 2 kpa, gdyż zaskarżone postanowienie nie zawiera rozstrzygnięcia jego uzasadnienia i art. 113 § 2 kpa poprzez merytoryczną zmianę interpretowanej decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. postanowieniem z dnia [...] lipca 2008r. utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy, podnosząc iż żaden z zarzutów skarżących nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zdaniem organu odwoławczego nie istnieje sprzeczność między wyznaczeniem łamanej linii zabudowy a opisaniem jej w decyzji o warunkach zabudowy, bowiem skoro granica między działką nr [...], na której ma być realizowany budynek a działką nr [...], stanowiąca drogę stanowi linię łamaną, to oczywistym jest że zapis o linii zabudowy w odległości 6 metrów od linii rozgraniczającej ulicy wymusza wprowadzenie linii łamanej elewacji frontowej. Zdaniem organu treść decyzji obejmującej załącznik graficzny nie może być inna od treści zapisów samej decyzji. Skoro zatem treść decyzji wskazuje na to, że obowiązująca linia zabudowy przebiega w odległości 6 metrów od linii rozgraniczającej ulicę to należy przyjąć, iż załącznik graficzny, w części dotyczącej wkreślenia linii zabudowy, opisanej jako 6 metrów, w części cofniętej został wkreślony nieprawidłowo. Planowana zabudowa w niczym nie uszczupla możliwości korzystania z istniejącej zabudowy sąsiadów.

Powyższe postanowienie organu odwoławczego jest przedmiotem skargi B.P. i P.Sz. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zdaniem skarżących postanowienie narusza § 1 pkt 1 i 4 rozporządzenia z dnia 26.08.2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika że część frontowa budynku nie może być usytuowana poza linią zabudowy. W konkluzji skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i wyrażając opinię, że w przypadku gdy istnieją wątpliwości pomiędzy treścią załącznika graficznego decyzji a treścią samej decyzji, należy przyjąć że wiążące są zapisy treści decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) oraz art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta polega na badaniu zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Sąd bierze przy tym pod uwagę czy organy administracji publicznej w toku rozpoznawania sprawy nie naruszyły przepisów prawa procesowego i prawa materialnego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Kontroli legalności decyzji sąd dokonuje mając na uwadze stan prawny i akta sprawy, istniejące w dniu wydania zaskarżonej decyzji. Uchylenie zaskarżonej decyzji przez sąd administracyjny następuje w sytuacjach określonych w art.145 § 1 p.p.s.a.

Ponadto należy zauważyć, że Sąd, zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi.

Badając legalność zaskarżonej decyzji w tak zakreślonej kognicji, Sąd doszedł do przekonania, iż skarga okazała się zasadna.

Zgodnie bowiem z art. 113 § 2 kpa organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji, przy czym owe wyjaśnienie wątpliwości nie może prowadzić ani do nowej oceny stanu faktycznego lub prawnego, ani powodować zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia, ani też nie może pozostawać w sprzeczności z treścią decyzji. Należy też podkreślić, że wyjaśnienie wątpliwości treści decyzji jest konieczne tylko wtedy, gdy decyzja jest niejednoznaczna lub zawiła i utrudnia ustalenie sensu rozstrzygnięcia sprawy. Celem postanowienia wydanego na podstawie art. 113 § 2 kpa jest wyjaśnienie przez organ rozstrzygnięcia sprawy a nie jego korygowanie.

Wydając zaskarżone postanowienie i postanowienie je poprzedzające organy błędnie przyjęły, że sprzeczności istniejące w treści decyzji z dnia [...] 01.2008r. można usunąć poprzez wyjaśnienia wątpliwości na podstawie art. 113 § 2 kpa.

Zgodnie z art. 54 pkt 2 w związku z art. 64 § 1 ustawy z dnia 27.03.2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717) i § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy winna określać warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, w szczególności w zakresie warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego. Chodzi tu przede wszystkim o regulujący te kwestie art. 61 ust.1 pkt 1 w/w ustawy, wprowadzający kontynuację zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy zawiera część tekstową i część graficzną.

Jak wynika z treści części tekstowej decyzji z dnia [...] 01.2008r., obowiązująca linia zabudowy została ustalona w odległości 6 metrów od linii rozgraniczającej ulicy bez nazwy. Tymczasem w części graficznej tej decyzji, obowiązująca linia zabudowy została poprowadzona w odległości 6 metrów od linii rozgraniczającej ulicy jedynie w części, w pozostałej części odległość obowiązującej linii zabudowy od linii rozgraniczającej ulicy jest mniejsza niż 6 metrów, bowiem nie uwzględniono iż linia rozgraniczająca ulicy przebiega z uskokiem.

Powstałej w ten sposób sprzeczność treści tekstowej decyzji i jej części graficznej nie można, zdaniem Sądu, skorygować w trybie art. 113 § 2 kpa, który ma służyć, jak już wyżej wspomniano, wyjaśnieniu wątpliwości rozstrzygnięcia sprawy, a nie prowadzić do merytorycznej jego zmiany, do czego zmierzały wydane w niniejszej sprawie postanowienia.

Reasumując, skoro zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie zostały wydane z naruszeniem art. 113 § 2 kpa, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, należało na postawie art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a. orzec jak w sentencji.

Orzeczenie w pkt II i III znajduje uzasadnienie w art. 200 i 152 p.p.s.a.

/-/ B.Drzazga /-/ A.Łaskarzewska B.Kamieńska

Za nieobecnego sędziego korzystającego

z urlopu uzasadnienie wyroku podpisała

sędzia B.Drzazga

MK