drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję II i I instancji, II SA/Gd 4/14 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2014-05-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Gd 4/14 - Wyrok WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2014-05-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-01-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Janina Guść /sprawozdawca/
Mariola Jaroszewska
Wanda Antończyk /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję II i I instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) i f), art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c, art. 16
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2010 nr 10 poz 65 art. 4, art. 6 ust. 1, art. 7, art. 23, art. 24 ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 885 art. 33ust. 1
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - tekst jednolity
Dz.U. 1997 nr 88 poz 553 art. 115 par. 13 i 19
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia 17 września 2013 r., nr [...]; 2. przyznaje ze Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na rzecz radcy prawnego J. C. kwotę 295 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć) złotych 20 (dwadzieścia) groszy zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławczego decyzją z dnia 4 listopada 2013 r., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 17 września 2013 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

Do wydania przedmiotowych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia 3 września 2013 r. M. W. zwróciła się do Wójta Gminy o udostępnienie w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej jako "u.d.i.p." następujących informacji: podania nazwisk radców prawnych obsługujących organ; posiadanych przez nich stopni, tytułów naukowych; ukończonych uczelni; czasu pracy w Gminie Wiejskiej (od kiedy podjęli pracę) oraz wysokość zarobków (brutto i netto).

W związku z powyższym pismem z dnia 16 września 2013 r. Wójt Gminy udzielił wnioskodawcy informacji publicznej w zakresie podania nazwisk radców prawnych obsługujących organ oraz wymiaru ich czasu pracy, jak również od kiedy podjęli pracę w organie.

Zaś decyzją z dnia 17 września 2013 r., znak: [...] Wójt Gminy, na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. odmówił udzielenia pozostałych informacji żądanych wnioskiem z dnia 3 września 2013 r. tj. w zakresie posiadanych przez radców prawnych obsługujących organ stopni, tytułów naukowych; ukończonych uczelni oraz wysokość zarobków (brutto i netto). W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż wniosek z dnia 3 września 2013 r. dotyczy trzech radców prawnych: M. R. – K., A. S. i R. K., a celem umożliwienia opiniowania pod względem prawnym tych decyzji, wydał w tej sprawie dwie odrębne decyzje, jedna dotycząca M. R. – K. i A. S., druga decyzja dotycząca R. K., będąca przedmiotem niniejszego postępowania.

Zdaniem organu informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie zawiera legalnej definicji osoby pełniącej funkcję publiczną. W ocenie organu przez osobę taką należy rozumieć osoby, które mogą podejmować władcze rozstrzygnięcia dotyczące praw i obowiązków obywateli lub majątku publicznego. Powołując się na treść uchwały składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 lipca 1993 roku, podjętej w sprawie o sygn. akt. I PZP 28/93, w której Sąd Najwyższy stwierdził, iż ujawnienie przez pracodawcę wysokości wynagrodzenia za pracę jego pracowników może stanowić naruszenie dobra osobistego pracownika chronionego przepisami art. 23 i 24 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) uznał, że za osobę pełniące funkcje publiczne nie można uznać radcy prawnego R. K. Mimo że zajmuje on w Urzędzie Gminy stanowisko radcy prawnego, nie posiada upoważnień do wydawania decyzji administracyjnych. Informacja dotycząca posiadanych przez R. K. tytułów naukowych, ukończonych uczelni, a także o wysokości wynagrodzenia (brutto i netto) jako pracownika nie piastującego żadnej funkcji w organie jednostki samorządu terytorialnego, mimo że stanowią informacje publiczne, nie podlega udostępnieniu ze względu na ochronę prywatności pracownika.

Od powyższej decyzji odwołanie z zachowaniem terminu złożyła M. W. Nie precyzując żadnych zarzutów wniosła o jej uchylenie w całości i udostępnienie informacji przez organ I instancji.

Decyzją z dnia 4 listopad 2013 roku, znak: [...], Samorządowego Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania M. W. od decyzji Wójta Gminy z dnia 17 września 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 5 u.d.i.p. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że decyzja organu I instancji nie narusza prawa, gdyż w sposób niebudzący wątpliwości wykazano, że nie chodzi w sprawie o stanowisko powiązane z pełnieniem funkcji publicznej, lecz o pracownika wykonującego czynności czysto usługowe na rzecz pracodawcy. W przypadku zatrudnienia rady prawnego trudno jest mówić, aby choć w części osobie tej przysługiwała namiastka władzy przypisanej organom administracji. Z racji funkcji przypisanej radcy prawnemu w obsłudze prawnej nie ma mowy o podejmowaniu samodzielnych decyzji mogących świadczyć o dysponowaniu majątkiem gminy, nawet jeśli świadczone usługi mogą wpływać na podejmowanie decyzji przez jej organy. Organ powołał się również na ochronę dóbr osobistych pracowników zatrudnionych w Gminie U., którzy świadcząc usługę nie pełnią funkcji publicznej.

W dniu 19 grudnia 2013 r. M. W. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 listopada 2013 r., utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 17 września 2013 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Również nie precyzując żadnych zarzutów wniosła o jej uchylenie w całości i udostępnienie informacji przez organ I instancji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze powtórzyło stanowisko zawarte uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, pod względem zgodności z prawem. Zgodnie zaś z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) kontrolując legalność sąd nie jest związany treścią zarzutów i wniosków skargi.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na ochronę prywatności osób fizycznych, które nie pełnią funkcji publicznych Sąd stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem wskazane decyzje wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, które miały wpływ na wynik sprawy.

Kontroli legalności w przedmiotowej sprawie poddano decyzję Wójta Gminy oraz utrzymującą ją w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego o odmowie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej radcy prawnego R. K. w zakresie posiadanych przez niego stopni i tytułów naukowych, ukończonych uczelni oraz wysokości zasadniczego wynagrodzenia. Odmawiając dostępu do informacji organy powołały się na ochronę prywatności osób fizycznych, które nie pełnią funkcji publicznych i nie posiadają upoważnień do wydawania decyzji administracyjnych. W takiej bowiem sytuacji art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej ustawą, stanowi podstawę do ograniczenia dostępu do informacji publicznej.

Zaskarżoną decyzją o odmowie udostępnienia informacji organy załatwiły częściowo sprawę wniosku M. W. z dnia 3 września 2013 r. W pozostałej bowiem części wniosek załatwiono udostępniając wnioskującej informację o nazwisku wskazanego radcy prawnego obsługującego Wójta Gminy, jego wymiarze czasu pracy i okresie zatrudnienia.

W przedmiotowej sprawie istotą sporu jest zatem kwestia zasadności odmowy udostępnienia żądanych informacji ze względu na prywatność osoby fizycznej.

W ocenie Sądu wydane w tym przedmiocie rozstrzygnięcia naruszają art. 1 ust. 1 i art. 5 ust. 2 ustawy. Powołana ustawa reguluje zakres podmiotowy i przedmiotowy oraz zasady i tryb udostępniania informacji publicznej. Ustawa stanowi realizację konstytucyjnie zagwarantowanego w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP prawa do informacji. Zgodnie ze wskazanym przepisem obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Katalog podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej zawiera art. 4 ust. 1 ustawy. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej, w tym organy jednostek samorządu terytorialnego, które na podstawie przepisów Konstytucji i właściwych ustaw wykonują zadania administracji publicznej korzystając ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej. Wobec tego w przedmiotowej sprawie organ wykonawczy gminy – Wójta należało uznać za zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej.

Przechodząc natomiast do analizy charakteru żądanej we wniosku informacji należy odwołać się do treści art. 1 ust. 1 ustawy który stanowi, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Innymi słowy informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych rozumianych jako działalność organów władzy publicznej oraz samorządów, osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym, komunalnym lub Skarbu Państwa.

Przepis art. 6 ustawy zawiera przykładowy katalog informacji oraz danych, które podlegają reżimowi ustawy. W świetle tego przepisu przesłanką kwalifikującą konkretną informację do kategorii informacji publicznej jest spełnianie przez nią kryterium przedmiotowego. Decydującym jest zatem wyłącznie treść i charakter konkretnej informacji.

W orzecznictwie za informację publiczną uznaje się każdą wiadomość wytworzoną lub odnoszoną do władz publicznych, a także wytworzoną lub odnoszoną do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2007 r., IV SA/Po 652/07, LEX nr 460751). Takie też stanowisko wyrażono w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. II SAB/Lu 19/06 (LEX Nr 236231), Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2004 r., sygn. IV SA/Wa 221/04 (LEX Nr 146742) oraz postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. II SAB/Bk 36/08 (LEX Nr 146742).

Przepis art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) i lit. f) ustawy stanowi, że udostępnianiu podlega informacja publiczna w szczególności o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach oraz majątku, którym dysponują. W tym kontekście informacja o stopniach i tytułach naukowych osób wykonujących funkcje publiczne może być informacją publiczną podlegającą udostępnieniu w trybie ustawy, jeśli pozostaje w funkcjonalnym związku z warunkami pełnienia tej funkcji. Jeśli zatem posiadane przez radcę prawnego zatrudnionego w Urzędzie Gminy stopnie i tytułu naukowe mają wpływ na warunki jego pracy i płacy to informacja w tym zakresie będzie miała walor informacji publicznej.

Natomiast analizując wniosek skarżącej w zakresie udostępnienia informacji o wynagrodzeniach radców prawnych przytoczyć należy treść art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c) ustawy który stanowi, że udostępnianiu podlega informacja publiczna, w szczególności o majątku publicznym, w tym o majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego, a także kas chorych. W świetle powyższego przepisu uprawnione jest twierdzenie, że informacje odnoszące się do wynagrodzenia pracowników jednostki samorządu terytorialnego mają charakter informacji publicznej. Dotyczą bowiem sposobu wydatkowania majątku publicznego przez podmioty tworzące sektor finansów publicznych w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj.: Dz.U. z 2013 r., poz. 885). Co istotne, podmioty sektora finansów publicznych dotyczy naczelna zasada finansów publicznych określona w art. 33 ust. 1 ustawy o finansach publicznych stanowiąca o jawności gospodarowania środkami publicznymi. Oznacza to wymóg bezwzględnej transparentności wydatkowania środków publicznych, w tym również na wynagrodzenia dla pracowników.

Z powyższego wynika, że wnioskowana przez skarżącą informacja o wynagrodzeniach zatrudnionych przez organ radców prawnych ma również charakter informacji publicznej.

Skoro żądane informacje mają walor informacji publicznej, rozważenia wymagało, czy w przedmiotowej sprawie zasadna była odmowa udostępnienia żądanych informacji ze względu na prywatność osoby fizycznej.

Analizując to zagadnienie należy wskazać, że prawo do informacji publicznej stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Z powyższego przepisu wynika, że dostęp do informacji publicznej może podlegać ograniczeniom ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Jeżeli natomiast informacja dotyczy osób pełniących funkcje publiczne i ma związek z pełnieniem tych funkcji lub gdy osoba fizyczna bądź przedsiębiorca zrezygnują z przysługujących im praw, dostęp do informacji nie może zostać ograniczony z powołaniem się na ochronę prywatności lub tajemnicy przedsiębiorcy.

Skoro wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie powoduje automatycznego jej udostępnienie, ale wymaga zweryfikowania przesłanek ograniczających dostępność informacji, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy, to głównym celem postępowania o udostępnienie informacji dotyczących osób fizycznych jest wyjaśnienie, czy osoby te pełnią funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy. Wówczas bowiem ograniczenia dostępności informacji nie mają zastosowania.

W tym wypadku kluczową dla oceny charakteru pełnionej przez osobę fizyczną funkcji jest wykładnia pojęcia "osoba pełniąca funkcje publiczne". Ustawa o dostępnie do informacji publicznej nie definiuje tego pojęcia. Wskazówek interpretacyjnych zatem należy poszukiwać w innych aktach prawnych systemu, który co do zasady powinien być spójny. Dostarcza ich dyspozycja art. 115 § 19 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), dalej zwana: k.k., zgodnie z którą osobą pełniącą funkcję publiczną jest funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. Z powyższego wynika, że pojęcie "osoba pełniąca funkcje publiczne" na gruncie k.k. jest zakresowo szersze i pochłania pojęcie funkcjonariusza publicznego. Skoro ustawodawca w ustawie o dostępie do informacji publicznej przy określaniu kręgu podmiotów, co do których zastosowania nie mają ograniczenia w dostępności do informacji, zrezygnował z definiowania pojęcia "osoba pełniąca funkcje publiczne" i "funkcjonariusz publiczny", to nie ma przeszkód, ażeby skorzystać z definicji sformułowanych na gruncie przepisów prawa karnego w celu precyzyjnego określenia podmiotu przestępstwa i przedmiotu ochrony. Określenie "osoba pełniąca funkcję publiczną" użyte w ustawie o dostępie do informacji publicznej służy również dokładnemu ustaleniu kręgu podmiotów, które podejmując szeroko pojętą działalność publiczną winny liczyć się z dozwolonym dostępem do wszelkich informacji ze sfery jego życia, które mają wpływ na wykonywanie przyjętej roli społecznej.

Zarówno doktryna i orzecznictwo stoją na stanowisku, że osobą pełniącą funkcję publiczną w rozumieniu ustawy jest niewątpliwie funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art. 115 § 13 k.k., ale pojęcie to na gruncie art. 5 ust. 2 ustawy należy rozumieć znacznie szerzej. Na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jeżeli funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym, lub majątkiem Skarbu Państwa. Funkcję publiczną pełnią osoby, które wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samorządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym. Cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej (Kamińska, I., Rozbicka-Ostrowska M., Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2012, s. 87; por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 marca 2004 r., sygn. akt II SAB/Ka 144/03, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 września 2013 r., II SA/Gd 503/13, dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podstawową przesłanką, która umożliwia zastosowanie art. 5 ust. 2 ustawy, jest zatem jednoznaczne ustalenie, czy osoba, której dotyczy żądana informacja publiczna jest osobą pełniącą funkcję publiczną, czy też nie. Dopiero bowiem zbadanie tej okoliczności pozwala na prawidłowe ustalenie możliwości zastosowania ograniczeń wynikających z art. 5 ust 2 ustawy. Jeżeli żądana informacja dotyczy osoby pełniącej funkcję publiczną i ma związek z pełnieniem tej funkcji, to organ zobowiązany do jej udzielenia nie może odmówić udostępnienia takiej informacji z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 5 ust 2 ustawy.

Intepretując pojęcie "osoby sprawującej funkcje publiczne" należy powołać stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 marca 2006 r. (sygn. akt K 17/05 - OTK-A 2006, nr 3, poz. 30, Lex nr 182494). Trybunał uznał, że sprawowanie funkcji publicznej wiąże się z realizacją określonych zadań w urzędzie, w ramach struktur władzy publicznej lub na innym stanowisku decyzyjnym w strukturze administracji publicznej, a także w innych instytucjach publicznych. Ustalenie, czy dana funkcja jest funkcją publiczną, powinno odnosić się do badania, czy określona osoba w ramach instytucji publicznej realizuje w pewnym zakresie nałożone na tę instytucję zadanie publiczne. Trybunał stwierdził dalej, że do funkcji publicznych należą takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Spod zakresu funkcji publicznej wykluczone są zatem takie stanowiska, choćby pełnione w ramach organów władzy publicznej, które mają charakter usługowy lub techniczny.

Oceniając pod tym kątem zakres czynności związanych ze stanowiskiem radcy prawnego, należy mieć na uwadze, że zawód radcy prawnego jest zawodem wyodrębnionym, posiadającym własną regulację ustawową, zawartą w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tj.: Dz.U. z 2010 r., Nr 10, poz. 65 ze zm.), w związku z czym nie jest możliwe jego wykonywanie z pominięciem przepisów tej ustawy. Zawód radcy prawnego jest zdefiniowany w art. 4, art. 6 ust. 1 i art. 7 ustawy o radcach prawnych i polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. W ocenie Sądu tak określone obowiązki i kompetencje radców prawnych przesądzają o tym, że w świetle ustawy o dostępie do informacji publicznej radców prawnych wykonujących zawód w jednostkach samorządu terytorialnego należy uznać za osoby pełniące funkcje publiczne. Nie ulega wątpliwości, że w zakresie obowiązków radcy prawnego jednostki samorządu terytorialnego, poza przygotowywaniem projektów uchwał bądź zarządzeń, mieści się również obowiązek przygotowywania projektów decyzji administracyjnych oraz ich opiniowanie. Powyższą argumentację wzmacnia ponadto okoliczność, że zawód radcy prawnego, z uwagi na istotną rolę w funkcjonowaniu i kształtowaniu systemu ochrony prawnej, jest zawodem zaufania publicznego, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 Konstytucji RP, co dodatkowo rzutuje na ocenę w zakresie wymogu transparentności jego wykonywania w kontekście ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Kierując się powyższymi wskazówkami interpretacyjnymi stwierdzić należy, że radcy prawni świadczący pomoc prawną w jednostkach samorządu terytorialnego w ramach stosunku pracy polegającą m.in. na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych i aktów administracyjnych indywidulanych, podejmują działania bezpośrednio wpływające na sytuację prawną innych osób lub działania łączące się z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Z pewnością radców prawnych nie można zaliczyć do stanowisk o charakterze wyłącznie usługowym lub technicznym, co wyłączałoby ich spod zakresu funkcji publicznej. Skoro tak to należą do kręgu osób pełniących funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy, których nie dotyczą ograniczenia dostępności informacji w postaci ochrony prywatności osoby fizycznej i tajemnicy przedsiębiorcy. W konsekwencji, organy nie mogły odmówić udostępnienia informacji dotyczącej stopni i tytułów naukowych oraz wynagrodzeń radców prawnych zatrudnionych w Gminie U.

Co zaś się tyczy dalszej części żądania w zakresie informacji o ukończonych przez wskazanych radców prawnych uczelniach, w ocenie Sądu organy rozstrzygnęły błędnie kwalifikując tą informację jako publiczną. Tymczasem w odniesieniu do radców prawych, których zawód i warunki jego wykonywania jest szczegółowo uregulowany w ustawie o radcach prawnych, informacja o ukończonych przez nich szkołach wyższych, jest irrelewantna prawnie. Art. 23 ustawy o radcach prawych stanowi, że prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych prawo do wykonywania zawodu radcy prawnego może uzyskać ten, kto ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej. Z powyższego wynika, że dla oceny kwalifikacji radcy prawnego do wykonywania tego zawodu nie jest istotnym, na jakiej uczelni ukończył studia wyższe i obronił tytuł magistra. Tego rodzaju informacja nie może stanowić informacji publicznej o osobach pełniących funkcje publiczne, albowiem nie ma żądnego związku z ich wykonywaniem.

Reasumując, powyżej wykazane naruszenia prawa skutkują uchyleniem zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji. To z kolei powoduje konieczność ponownego rozpoznania wniosku skarżącej i udzielenia żądanej informacji w zakresie wynagrodzenia oraz stopni i tytułów naukowych wskazanego radcy prawnego. Natomiast w odniesieniu do informacji o ukończonych uczelniach wyższych organy winien uwzględniając fakt, że w ocenie Sądu informacja taka w odniesieniu do radców prawnych nie ma charakteru publicznej, poinformować o tym wnioskodawcę zwykłym pismem, albowiem zastosowanie w takim przypadku formy decyzji stanowi naruszenie art. 16 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt