Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 945/08 odrzucające skargę J. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną gazową postanawia 1) oddalić skargę kasacyjną 2) umorzyć postępowanie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...], Nr [...]

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 945/08, odrzucił skargę J. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...], Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...], Nr [...], w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną gazową.

W uzasadnieniu tego postanowienia wskazał, że zaskarżona decyzja nie została doręczona bezpośrednio skarżącemu mimo dwukrotnego awizowania. W związku z powyższym, stosownie do art. 44 Kpa, Sąd uznał, iż decyzja została doręczona z upływem 14 dnia okresu złożenia jej w urzędzie pocztowym, tj. w dniu 27 grudnia 2007 r.

W tej sytuacji termin do wniesienia skargi na w/w decyzję upływał w dniu 28 stycznia 2008 r. W związku z powyższym, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd I instancji odrzucił skargę J. G. nadaną w urzędzie pocztowym w dniu 26 marca 2008 r., jako spóźniona.

J. G. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od powyższego postanowienia zarzucając naruszenie art. 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 58 kpa poprzez nie poinformowanie skarżącego, że może wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi lub uznanie, że pismo z dnia 25 marca 2008 r. zatytułowane jako skarga jest jednocześnie takim wnioskiem, a w konsekwencji wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący podniósł, że w jego domu przebywają domownicy, zatem doręczenie powinno nastąpić w trybie art. 43 kpa, nie zaś art. 44 kpa. Ponadto, zdaniem skarżącego Sąd I instancji powinien poinformować go o możliwości wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi lub przyjąć jako taki wniosek pismo z dnia 25 marca 2008 r.

Ponadto, w dniu 14 października 2008 r. skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania.

Wobec niestwierdzenia nieważności postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany był ograniczyć swoje rozważania wyłącznie do oceny zgłoszonych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa.

Podstawowy zarzut skargi kasacyjnej dotyczy naruszenia przez Sąd I instancji art. 6 powołanej ustawy, poprzez niepoinformowanie skarżącego o możliwości wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem w myśl tego przepisu Sąd powinien wprawdzie pouczać strony co do czynności procesowych na danym etapie postępowania , nie oznacza to jednak, że Sąd ma obowiązek udzielania pouczeń co do wszelkich możliwych zachowań, obowiązek ten odnosi się bowiem do wskazówek i pouczeń celowych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu procesu i gwarancji procesowych strony (por. M. Jędrzejewska (w:) T. Ereciński (red.), M. Jędrzejewska, J. Gudowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, Warszawa 2003, s. 79). Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż Sąd pierwszej instancji odrzucając skargę nie był zobowiązany do pouczenia strony o możliwości i terminie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Na marginesie czynionych rozważań, wskazać należy, iż nie można, jak podnosi to skarżący, uznać jego skargi z dnia 25 marca 2008 r. za wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Wprawdzie w piśmie tym skarżący kwestionuje prawidłowość doręczenia decyzji, jednakże powyższego w żaden sposób nie można potraktować jako wniosek o przywrócenie w/w terminu, gdyż żądanie takie musi być sformułowane wprost, a tego w skardze nie uczyniono.

Na uwzględnienie nie zasługuje także podnoszony w uzasadnieniu skargi kasacyjnej zarzut błędnego, zdaniem skarżącego, ustalenia przez Sąd I instancji prawidłowości doręczenia zaskarżonej decyzji. Kwestionowanie ustaleń Sądu co do skuteczności doręczenia winno bowiem nastąpić poprzez prawidłowe sformułowanie zarzutu naruszenia prawa procesowego tj. powołanie odpowiedniego przepisu ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzasadnienia zarzutu jego naruszenia oraz wykazania, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny związany na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a. granicami skargi kasacyjnej nie może bowiem domniemywać intencji, czy też woli składającego skargę kasacyjną. Tak sformułowanego zarzutu w skardze kasacyjnej brak, gdyż skarżący negując ustalenia Sądu nie powołał żadnego przepisu procedury sądowoadministracyjnej, któremu Sąd ten miałby uchybić. Tym samym nie jest możliwa ocena zasadności w/w zarzutu.

Nawet gdyby teoretycznie uznać, że zarzut taki stanowi wskazanie w motywach skargi kasacyjnej naruszenia art. 43 i 44 kpa, to byłby on również nieusprawiedliwiony gdyż Sąd I instancji tych przepisów nie stosował.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.

Ponadto, w sytuacji oddalenia skargi kasacyjnej Sąd uznał wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...], Nr [...], za bezprzedmiotowy i umorzył postępowanie na podstawie przepisu art. 193 w związku z art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.