Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Magdalena Bosakirska (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. Spółki z o.o. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2010 r. sygn. akt VI Sa/Wa 442/09 w sprawie ze skargi C. F. M. GmbH & Co. KG, [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz C. Spółki Akcyjnej w O. 950 (dziewięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 4 stycznia 2010 r. o sygn. akt VI SA/Wa 442/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę C. F. M. GmbH & Co. KG z siedzibą w W. (Niemcy) i uchylił decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], oddalającą sprzeciw C. F. M. GmbH & Co. KG w sprawie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy COROVIN oraz orzekł o kosztach postępowania.

I

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji przyjął następujące ustalenia.

Decyzją z dnia [...] maja 2006 r. Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz C. Sp. z o.o. z siedzibą w O. (dalej zwana spółką C.) prawa ochronnego na znak towarowy słowny COROVIN nr R-173989 przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 17 (taśmy na bazie tworzywa sztucznego i/lub metalu, papieru do celów izolacyjnych, izolujących, uszczelniających, izolacji dźwiękowej i do zamykania, dla ochrony powierzchni przed wibracją, taśmy samoprzylepne na bazie tworzywa sztucznego do ww. celów, taśmy ostrzegawcze, taśmy drogowe, folie i membrany izolacyjne, wiatroizolacyjne) oraz w klasie 19 (folie dachowe z tworzyw sztucznych, folie budowlane), z pierwszeństwem od dnia 1 marca 2003 r.

Sprzeciw od tej decyzji wniosła niemiecka spółka C. F. M. GmbH & Co. KG. (dalej zwana spółką C.). Wnosząca sprzeciw wskazała, że przysługuje jej prawo ochronne na znak towarowy COROPLAST nr R-91907 z wcześniejszym pierwszeństwem od dnia 1 lipca 1994 r. przeznaczony do oznaczania towarów w klasach: 2; 9; 16 i 17 (kable, izolowane przewody elektryczne, gotowe do zamontowania komplety kabli elektrycznych; jedno lub dwustronne taśmy samoprzylepne na bazie tworzywa sztucznego i/lub metalu, papieru, włókna do celów izolacyjnych, izolujących, uszczelniających, izolacji dźwiękowej i do zamykania, dla ochrony powierzchni przed wibracją i korozją, nieprzylepne taśmy na bazie tworzywa sztucznego do wyżej wymienionych celów, taśmy ostrzegawcze, taśmy drogowe).

Jako podstawę prawną sprzeciwu spółka C. wskazała naruszenie art. 132 ust. 2 pkt 2, art. 131 ust. 1 pkt 2 i art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej jako: p.w.p.). Oba przeciwstawione znaki przeznaczane są do oznaczania towarów, które w części są identyczne, a w części jednorodzajowe, o takim samym zastosowaniu, kierowane do tych samych odbiorców. Sporny znak COROVIN jest myląco podobny do znaku COROPLAST, który stanowi jednocześnie element nazwy firmy (C. F. M. GmbH & Co.K.G.). Obydwa znaki składają się bowiem z identycznego, fantazyjnego przedrostka "CORO" oraz końcówek "PLAST" i "VIN" mających drugorzędne znaczenie we wszystkich płaszczyznach postrzegania oznaczeń. Wnoszący sprzeciw dodał, że produkuje głównie techniczne taśmy klejące i przewody izolowane o ustalonej i uznanej w branży renomie, od wielu lat jest obecny na polskim rynku i posiada w Polsce fabryki.

Spółka C. - uprawniona do znaku COROVIN uznała sprzeciw za bezzasadny. Stwierdziła, że porównywane znaki nie są podobne, bo mają inne końcówki. Wskazała, że produkty oznaczane spornym znakiem COROVIN są oferowane specjalistom z branży budowlanej.

W toku postępowania uprawniona nadesłała kopię pisma z dnia [...] listopada 2008 r. skierowanego do Departamentu Rejestrów, w którym wnioskowała o zawężenie wykazu towarów w klasie 17, do oznaczania których został przeznaczony sporny znak. Po zawężeniu znak COROVIN miał być przeznaczony do oznaczania w klasie 17 jedynie dla "foli i membran izolacyjnych i wiatroizolacyjnych na bazie włóknin stosowanych w dekarstwie i budownictwie".

Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Urząd Patentowy RP, działając w trybie postępowania spornego, oddalił sprzeciw.

Oceniając podobieństwo znaków, Urząd Patentowy RP uznał, że słowne znaki COROVIN i COROPLAST nie są podobne zarówno w płaszczyźnie znaczeniowej (oba są fantazyjne), fonetycznej (oceniane całościowo z uwagi na różne końcówki brzmią inaczej), jak i wizualnej (z uwagi na różne końcówki).

Organ wskazał, że wnioskodawca i uprawniony działają w Polsce w różnych branżach, a towary, na które nakładają znaki nie są towarami codziennego użytku. Towary opatrzone spornym znakiem COROVIN są kierowane do odbiorców z branży budowlanej, zaś towary opatrywane znakiem COROPLAST do odbiorców z branży motoryzacyjnej i elektrotechnicznej, przy czym odbiorcy są fachowcami w swoich branżach. Nie istnieje zatem ryzyko skojarzenia spornego znaku COROVIN z wcześniejszym znakiem COROPLAST i nie ma ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd.

Towary z kasy 17 i 19, na które ma być nakładany znak COROVIN (folie i membrany) są stosowane w budownictwie i dekarstwie. Towary w klasie 17, na które nakładany jest znak COROPLAST (taśmy samoprzylepne i nieprzylepne) są stosowane w dla przemysłu samochodowego, nie zaś dla budownictwa.

Zdaniem organu sporny znak ze względu na treść nie jest sprzeczny ani z porządkiem publicznym, ani z dobrymi obyczajami (art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p.). Uprawniony jest agentem niemieckiej spółki F. C. GmbH i zgłosił do rejestracji sporny znak za wiedzą i zgodą tej spółki. Znaki COROVIN i COROPLAST są zarejestrowane również w Niemczech i koegzystują tam bezkolizyjnie.

W ocenie Urzędu Patentowego znak nie został zgłoszony w złej wierze (art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p.). Uzyskanie ochrony na znak COROPLAST nie daje wnioskodawcy monopolu na przedrostek "coro-" i zgłoszenie do ochrony znaku z takim przedrostkiem nie jest działaniem w złej wierze.

C. F. M. GmbH & Co. KG wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję Urzędu Patentowego RP.

Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.; dalej powoływana jako: k.p.a.), które spowodowało nieprawidłowe zastosowanie przepisów prawa materialnego, to jest art. 132 ust. 2 pkt 2 i art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p.

Wskazała, że jej towary mogą być stosowane w różnych branżach, w tym w branży budowlanej i są tego samego rodzaju, co towary w klasie 17, do oznaczania których ma być przeznaczony znak towarowy COROVIN. Towary spółki C. mogą mieć formę taśm.

Przeciwstawione znaki towarowe są podobne z płaszczyźnie fonetycznej, ponieważ w przypadku obu słów bezspornie słychać wyraźnie jedynie pierwsze ich człony, tj. element "KORO" (lub "CORO", o ile ktoś zdecyduje się wymawiać te słowa zgodnie z ich literowym zapisem), natomiast końcówki słów nie mają znaczenia dla ich fonetycznego odbioru jako całości. Identyczne początki słów "CORO-" decydują o odbiorze jako całości. Końcówki –PLAST i –VIN są banalne i nie powodują, że znaki różnią się w płaszczyźnie wizualnej.

C. Spółka z o.o. zgłaszając do ochrony w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy COROVIN działała w złej wierze, gdyż chcąc wzbudzić zainteresowanie potencjalnych odbiorców swoich towarów, przyciągnąć ich uwagę, posłużyła się znanym i dobrze rozpoznawanym, a należącym do skarżącej znakiem towarowym COROPLAST, przy którym umieściła literę "R" wpisaną w okrąg, mającą potwierdzać przynależność tego znaku do C. Spółki z o.o.

Wyrokiem z dnia 4 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Urzędu Patentowego RP.

Sąd pierwszej instancji uznał, że udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy COROVIN nastąpiło z naruszeniem art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. (zgodnie z którym nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, jeżeli zostały zgłoszone w złej wierze do Urzędu Patentowego w celu uzyskania ochrony) i nie zostało wykazane, aby został naruszony art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. (zgodnie z którym nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego zarejestrowanego lub zgłoszonego do rejestracji (o ile znak taki zostanie zarejestrowany) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli jego używanie spowodować może wśród części odbiorców błąd polegający w szczególności na skojarzeniu między znakami).

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, wprawdzie na dzień orzekania skarżąca i uprawniony działali w Polsce w różnych branżach (skarżący w branży motoryzacyjnej i elektrotechnicznej, a uprawniony w branży budowlanej), ale nie znaczy to, że towary, do oznaczania których przeznaczone mają być porównywane znaki towarowe nie są ani identyczne, ani podobne w rozumieniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.

Towary, do których oznaczania został przeznaczony znak COROPLAST R-91907 są tego rodzaju, że mogą być stosowane w różnych branżach, w tym w branży budowlanej i są tego samego rodzaju co towary, do oznaczania których ma być przeznaczony znak COROVIN w klasie 17, to jest "folii i membran izolacyjnych i wiatroizolacyjnych na bazie włóknin stosowane w dekarstwie i budownictwie". Z tak sformułowanego wykazu towarów nie wynika jakiego kształtu są folie i membrany, natomiast z wykazów towarów w innych znakach spółki C. wynika, że mogą to być również towary w formie taśm. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że odbiorcy towarów opatrywanych porównywanymi znakami nie muszą być fachowcami w swoich branżach. Różnorodne materiały izolacyjne, w tym budowlane, mogą być nabywane przez posiadaczy domów jednorodzinnych, dokonujących wyboru produktu np. na drodze uprzedniej znajomości oznaczenia CORO w innej branży technicznej.

Odnosząc się do kwestii podobieństwa znaków towarowych, Sąd pierwszej instancji uznał, że w przypadku słów COROPLAST i COROVIN bezspornie słychać wyraźnie jedynie pierwsze człony słów, tj. element "KORO" lub "CORO", natomiast końcówki słów nie mają znaczenia dla ich fonetycznego odbioru jako całości. W doktrynie i orzecznictwie zostało dowiedzione, że w przypadku znaków towarowych jednowyrazowych to początki słów decydują o odbiorze słów, jako całości. Oznacza to, że znaki COROPLAST i COROVIN mogą być postrzegane przez potencjalnych odbiorców jako jeden znak CORO "coś", będący rozwojem znaku z podstawowym przedrostkiem.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, trudno jest w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy wskazać, że C. Spółka z o.o. zgłaszając do ochrony w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy COROVIN działała w złej wierze. Niezaprzeczoną okolicznością jest, że posłużyła się znanym i dobrze rozpoznawanym a należącym do wnioskodawców znakiem towarowym COROPLAST, przy którym umieściła literę "R" wpisaną w okrąg. W ocenie Sądu pierwszej instancji, Urząd Patentowy RP powinien wziąć pod uwagę również okoliczność, że na [...] funkcjonują trzy fabryki firmy C.

Sąd przeprowadził także wywód na temat percepcji człowieka w świetle "prawa bliskości", "prawa podobieństwa" i "prawa domykania".

Konkludując Sąd pierwszej instancji uznał, że organ nie wyjaśnił sprawy w sposób wymagany przez art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 k.p.a., które to naruszenie przepisów postępowania administracyjnego miało istotny wpływ na wynik sprawy. Skutkowało to uchyleniem zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej powoływana jako: p.p.s.a.).

II

Skargę kasacyjną od wyroku Sądu pierwszej instancji złożyła uprawniona ze spornego znaku COROVIN – spółka C.

Spółka zaskarżyła wyrok w całości. Wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi, a w każdym przypadku - o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi strona wnosząca skargę kasacyjną zarzuciła:

I. naruszenie przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), a mianowicie:

1. art. 134 § 1 p.p.s.a. polegające na przekroczeniu granic sprawy poprzez odwołanie się przy ocenie podobieństwa towarów objętych znakami COROVIN i COROPLAST do wykazów towarów bliżej nieokreślonych przez Sąd znaków towarowych, które nie stanowiły podstawy sprzeciwu oraz nie były przedmiotem analizy w postępowaniu przed Urzędem Patentowym RP;

2. art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. przez brak oparcia rozstrzygnięcia o materiał dowodowy w sprawie i w konsekwencji dowolne przyjęcie, że:

a) towary oznaczane znakiem COROPLAST mogą być używane w różnych branżach pomimo wcześniejszego ustalenia, iż uprawniony z tego znaku towarowego działa w branży motoryzacyjnej i elektrotechnicznej, a nie w branży budowlanej;

b) taśmy wymienione w wykazie towarów i usług dla znaku COROPLAST mogą mieć kształt folii i membran wymienionych w wykazie towarów dla znaku COROVIN, pomimo że są to całkowicie odmienne towary o różnym przeznaczeniu;

c) końcówki znaków COROVIN I COROPLAST są banalne, to jest często występują jako końcówki w znakach towarowych;

d) znak COROPLAST jest znakiem powszechnie znanym, na co brak dowodów w aktach sprawy;

e) skarżąca w działalności gospodarczej posłużyła się znakiem COROPLAST.

3. art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. przez wadliwe określenie odbiorcy towarów oznaczanych znakami COROPLAST i COROVIN i pominięcie specjalistycznego charakteru tych towarów, co powoduje, że odbiorca z należytą starannością i uwagą dokonuje wyboru towarów, nawet jeśli nie jest fachowcem w dziedzinie, szczególnie, że najczęściej dokonuje on zakupu towarów specjalistycznych za pośrednictwem wyspecjalizowanego personelu;

4. art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. przez przyjęcie sprzecznie z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, że elementem wyróżniającym w znakach COROVIN i COROPLAST jest przedrostek CORO, pomimo złożenia do akt sprawy postępowaniu administracyjnym przez C. Spółkę z o.o. dowodów świadczących o słabej zdolności odróżniającej tego przedrostka dla towarów izolacyjnych, budowlanych i antykorozyjnych;

5. art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. przez niepełną ocenę materiału dowodowego zebranego w sprawie, to jest pominięcie bez wskazania przyczyny podnoszonych przez wnoszącego skargę kasacyjną okoliczności współegzystowania znaków COROPLAST i COROVIN na rynku niemieckim, okoliczności, że znak COROVIN jest wcześniejszy w stosunku do znaku COROPLAST (zarejestrowanego w niemieckim Urzędzie Patentowym z pierwszeństwem od 1 października 1948 r.) oraz okoliczności, że znak COROVIN stanowi część firmy spółki F. C. GmbH, na rzecz której zarejestrowany jest w Niemczech (oraz innych krajach) znak COROVIN, a z którą wnoszącego skargę kasacyjną łączą ścisłe związki gospodarcze;

6. art. 141 § 4 p.p.s.a. przez brak prawidłowego uzasadnienia wyroku, w szczególności w zakresie:

a) braku spójności i jednolitości uzasadnienia wyroku w odniesieniu do wskazanej przez Sąd podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej uzasadnienia;

b) rozbieżności pomiędzy treścią przywołanej w uzasadnieniu podstawy prawnej rozstrzygnięcia a jej rzeczywistym brzmieniem;

c) brak wyjaśnienia na czym polega na gruncie ustawy Prawo własności przemysłowej i wypracowanych przez doktrynę i orzecznictwo poglądów w zakresie oceny podobieństwa oznaczeń prawo bliskości, podobieństwa i domykania w kontekście powstawania i tworzenia nowych figur przez system percepcyjny człowieka na podstawie wiedzy wywiedzionej z innych gałęzi nauki, co powoduje brak zrozumienia toku rozumowania Sądu i brak jasności motywów jakimi kierował się Sąd wydając zaskarżone orzeczenie;

7. art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a. przez jego zastosowanie w sytuacji braku podstaw do stwierdzenia naruszenia przez Urząd Patentowy RP art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 k.p.a. ze względu na brak prawidłowego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy;

8. art. 151 p.p.s.a. polegające na jego niezastosowaniu w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy istniały przesłanki do oddalenia skargi w świetle prawidłowego zastosowania przez organ art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. oraz art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. przy wydawaniu decyzji oddalającej sprzeciw wobec udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy COROVIN.

II. naruszenie przepisów prawa materialnego ( art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), a mianowicie:

1. art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że niedopuszczalność rejestracji znaku towarowego dla towarów tego samego rodzaju zachodzi wówczas, gdy towar jest podobny w takim stopniu do znaku zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorcy, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzić w błąd co do pochodzenia towarów;

2. art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. poprzez jego błędne zastosowanie w stanie faktycznym niniejszej sprawy i w konsekwencji uchylenie prawidłowej decyzji Urzędu Patentowego RP pomimo braku konfuzyjnego podobieństwa pomiędzy znakami COROPLAST i COROVIN w rozumieniu wskazanego przepisu.

W uzasadnieniu strona przedstawiła szczegółowo argumenty, które przemawiają – jej zdaniem – za zasadnością zarzutów podniesionych w petitum skargi kasacyjnej.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną C. F. M. GmbH & Co. KG wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej oraz zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Urząd Patentowy RP nie skorzystał z prawa złożenia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik strony wnoszącej skargę kasacyjną przedłożyła decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] września 2010 r. dotyczącą ograniczenia wykazu towarów w klasie 17, na które ma być nakładany sporny znak COROVIN, a także odpis aktualny z Rejestru Przedsiębiorców z Krajowego Rejestru Sądowego, z którego wynika, że wnosząca skargę kasacyjną spółka C. przekształciła się w Spółkę Akcyjną pod nazwą C. S.A.

III

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie rozważań wskazać należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., a zatem w zakresie wyznaczonym podstawami kasacyjnymi, z urzędu biorąc pod rozwagę tylko nieważność postępowania, której przesłanki w sposób enumeratywny wymienione zostały w art. 183 § 2 tej ustawy, a które w niniejszej sprawie nie występują.

Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie zarzuca zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i prawa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności odniósł się do zarzutów dotyczących naruszenia przez Sąd pierwszej instancji prawa procesowego. Zarzuty te są w znacznej części uzasadnione.

Zgodnie z art. 141 § 4 p.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych skardze, stanowisko pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia i jej wyjaśnienie. Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że konieczność przedstawienia i wyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia należy rozumieć jako obowiązek sądu odniesienia się do podniesionych w skardze zarzutów i dokonania prawnej oceny ich zasadności.

W sprawie niniejszej sprzeciw został oparty na naruszeniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. (identyczność lub podobieństwo towarów i znaków), art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p. (sprzeczność znaku z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami) oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. (zła wiara), organ zaś uznał, że wskazane przepisy nie zostały naruszone. W skardze wnioskodawczyni zarzucała naruszenie już tylko art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p.

Sąd pierwszej instancji uznał skargę za uzasadnioną i we wstępnej części uzasadnienia wskazał, że doszło do naruszenia art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. (zła wiara), natomiast nie doszło do naruszenia art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. (identyczność lub podobieństwo towarów i znaków).

Dalsze wywody Sądu pierwszej instancji prowadzone są w kierunku wykazania, że towary jednak są identyczne lub podobne, zaś znaki są podobne, co powoduje ryzyko skojarzenia znaku COROVIN ze znakiem COROPLAST.

Sąd uznał także, iż trudno jest przypisać spółce C. złą wiarę.

W takiej sytuacji trafny jest zarzut skargi kasacyjnej, że brak jest spójności i jednolitości uzasadnienia wyroku w odniesieniu do powołanej przez Sąd pierwszej instancji podstawy prawnej.

Trafne są także zarzuty kasatorki dotyczące dowolnego przyjęcia w uzasadnieniu wyroku, że taśmy spółki C. mogą być stosowane w budownictwie, zaś folie i membrany spółki C. mogą mieć formę taśm.

Należy mieć na względzie, że znaki towarowe służą odróżnianiu towarów z jednego przedsiębiorstwa od towarów pochodzących z innego przedsiębiorstwa. W sprawie dotyczącej unieważnienia konkretnego znaku towarowego przedmiotem porównań i analiz są znaki konkretnych podmiotów nakładane na towary mieszczące się w wykazie towarów będącym załącznikiem do decyzji o udzieleniu prawa ochronnego.

Badając zasadność wniosku o unieważnienie znaku COROVIN trzeba było zatem rozważać, czy opatrywanie wcześniejszym znakiem COROPLAST towarów w klasie 17 - taśm produkowanych przez spółkę C. (działającą w branży motoryzacyjnej i elektrotechnicznej) stoi na przeszkodzie opatrywaniu późniejszym znakiem COROVIN towarów w klasie 17 - folii i membran wprowadzanych do obrotu przez spółę C. (działającą w branży materiałów budowlanych i dekarskich) z uwagi na ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów (w tym ryzyko skojarzenia ze znakiem wcześniejszym). Słusznie zauważa spółka C., że zarówno ona jak i uprawniona spółka C. niezależnie od profilu działalności swoich przedsiębiorstw mogą nakładać swoje znaki na wszystkie zgłoszone towary w klasie 17, bowiem branża, w której działają nie stanowi ograniczenia uprawnienia. Powoduje to, iż towary w klasie 17 wprowadzane do obrotu przez każdą ze spółek mogą być używane w jakiejkolwiek branży. Nie zmienia to jednak faktu, że przedmiotem badania w sprawie o unieważnienie znaku jest ryzyko konfuzji, a na jego istnienie ma wpływ odmienność branż, w których działają obaj przedsiębiorcy. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że badając podobieństwo (identyczność) towarów trzeba brać pod uwagę charakter towaru, jego przeznaczenie i sposób dystrybucji. Należy zatem uznać, że rozpatrywanie marginalnych sytuacji, gdy niefachowiec kupuje taśmę, przeznaczoną do stosowania w elektrotechnice, do celów budowlanych, nie może mieć znaczącego wpływu na ocenę ryzyka pomyłki co do pochodzenia towarów.

Trafne są także zarzuty dotyczące niepogłębionej oceny podobieństwa znaków COROVIN i COROPLAST. Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że przy ocenie podobieństwa znaków słownych istotne znaczenie ma pierwsza, początkowa część słowa będącego znakiem, bowiem to na niej skupia się uwaga odbiorcy. Sąd pominął jednak okoliczność, że w sytuacji kiedy pierwszy człon ma bardzo słabą zdolność odróżniającą na skutek używania go przez wiele podmiotów w wielu różnych znakach towarowych, znaczenie drugiej części znaku wzrasta i może być tak, że to właśnie ta druga część znaku - końcówka słowa - ma znaczenie odróżniające i dominujące. Ta kwestia wymagała rozważenia w świetle zgromadzonego w aktach materiału dowodowego, jednak oceny tej zabrakło, co sprawia, że w tej części rozumowanie Sądu pierwszej instancji nie poddaje się kontroli instancyjnej.

Trafne są także zarzuty skargi kasacyjnej, że nie są jasne i nie poddają się kontroli wywody Sądu pierwszej instancji dotyczące praw psychologicznych rządzących percepcją człowieka. Jest bardzo cenne posługiwanie się przez Sąd wiedzą z różnych dziedzin nauki, jednak źródła tej wiedzy powinny zostać precyzyjnie zacytowane, a odwołanie się do niej wyraźnie uzasadnione kontekstem rozpatrywanej sprawy. W przeciwnym wypadku uzasadnienie wyroku pozostaje niejasne.

Na zakończenie wskazać należy, że trafnie zauważyła kasatorka, iż na str. 9 uzasadnienia wyroku błędnie przedstawiona jest wykładnia art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., z której wynika, że: "niedopuszczana jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli towar jest podobny w takim stopniu do znaku zarejestrowanego.....". Oczywiście przedmiotem oceny podobieństwa są przeciwstawione znaki towarowe, a następnie towary, na które są one nakładane, nie zaś towary i znaki. Naczelny Sąd Administracyjny przyjmuje, że nie chodzi o naruszenie prawa materialnego, lecz o oczywistą omyłkę pisarską, która nie powinna mieć miejsca, jednak nie miała wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze wskazane wcześniej uchybienia procesowe, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Rozpoznając sprawę ponownie, Sąd pierwszej instancji weźmie pod uwagę wywody powyższe dotyczące analizy podobieństwa znaków i towarów, a także okoliczność, że choć ochrona znaku towarowego ma zasięg terytorialny, to oba znaki od wielu lat funkcjonują bezkolizyjnie na rynku niemieckim i na tamtym rynku nie powodują ryzyka konfuzji. Sąd weźmie też pod uwagę, że incydentalne posłużenie się przez spółkę C. znakiem COROPLAST na własnej stronie internetowej, choć bezwzględnie naganne, nie ma żadnego znaczenia w sprawie niniejszej, która dotyczy rejestracji znaku COROVIN. Sąd pierwszej instancji weźmie też pod uwagę, że ograniczenie zakresu towarów w klasie 17, na które może być nakładany znak COROVIN jest już stwierdzone prawomocną decyzją.

Zważywszy powyższe, działając na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w punkcie 1. sentencji.

O kosztach postępowania Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 209 p.p.s.a. w związku z art. 203 pkt 1 p.p.s.a. i art. 205 § 1 p.p.s.a. oraz na podstawie § 12 ust. 2 pkt 1 w związku z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 212, poz. 2076, ze zm.) i zasądził od organu administracji na rzecz strony wnoszącej skargę kasacyjną kwotę 950 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, przy czym na kwotę tę składają się: równowartość uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej (500 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego udzielonego przez rzecznika patentowego, który sporządził i wniósł skargę kasacyjną, brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz prowadził sprawę w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji (450 zł).