Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Czynność ogłoszenia o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług w zakresie transportu publicznego (art. 23 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2011 r. nr 5, poz. 13 ze zm.) nie jest czynnością rozstrzygającą władczo o uprawnieniach lub obowiązkach konkretnego podmiotu podporządkowanego organowi, a zatem nie kwalifikuje się do zaskarżenia na podstawie art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Z przepisów art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wynika, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlega nie każda czynność organizatora transportu zbiorowego związana z każdym ogłoszeniem o zamiarze wyłonienia operatora, ale czynność związana z ogłoszeniem zamiaru wyłonienia operatora w drodze bezpośredniego zawarcia umowy. Oznacza to, że wymienione przepisy są przepisami szczególnymi w rozumieniu art. 1 p.p.s.a wyznaczającymi rodzaj spraw, do których stosuje się p.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w Wydziale II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), , , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w T. na czynność Zarządu Województwa P. z dnia [...] stycznia 2015 r. w przedmiocie ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia publicznego na wybór operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie regionalnego kolejowego transportu osób p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę 2. zwrócić Skarżącej Spółce kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. (dalej jako Skarżąca Spółka lub Spółka) wniosła skargę na – jak to określiła – "czynność Województwa P. podjętą w sprawie ogłoszenia zamiaru bezpośredniego zawarcia umowy, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (dalej jako u.p.t.z.), tj. ogłoszenia z dnia 15 stycznia 2015 r. o zamiarze udzielenia zamówienia publicznego na wybór operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie regionalnego transportu osób".

Z uzasadnienia skargi wynika, że:

- w dniu 15 stycznia 2015 r. Województwo P. przygotowało ogłoszenie o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług publicznych w zakresie regionalnego kolejowego transportu osób. Jak wskazała Spółka, nie jest ona w stanie ustalić kiedy nastąpiła publikacja ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej, bowiem w metryce dokumentu znajduje się data 10 marca 2011 r. Ogłoszenie zawierało wskazanie przewidywanego trybu udzielenia zamówienia – na podstawie art. 19 ust. 1 u.p.t.z., natomiast w następczym ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej organizator transportu wskazał jako jedyny i właściwy tryb udzielenia zamówienia – procedurę otwartą. Z kolei w piśmie z dnia 1 lutego 2016 r. (otrzymanym przez Spółkę w dniu 5 lutego 2016 r.) organizator poinformował ją, że zamierza wyłonić operatora świadczącego usługi w transporcie kolejowym zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 u.p.t.z. tj. zawrzeć umowę z operatorem bezpośrednio. Zdaniem Skarżącej, informując o tym organizator nie dochował żadnych warunków formalnych z art. 23 ust. 1 – 6 wymienionej ustawy ani nie wskazał, jakoby umowa miała zostać zawarta w trybie art. 22 ust. 1 pkt 4 tej ustawy;

- ogłoszenie z dnia 15 stycznia 2015 r. nie posiada prawidłowo sporządzonej metryki dokumentu, dlatego nie można wywodzić z tego faktu negatywnych skutków prawnych dla Skarżącej w zakresie zachowania terminu do wniesienia skargi. Nadto dopiero z pisma z dnia 1 lutego 2016 r. dowiedziała się ona, że organizator transportu zamierza zawrzeć umowę w trybie bezpośrednim, któremu to faktowi przeczyła treść następczego ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

W pozostałym zakresie uzasadnienie skargi zawiera argumentację odnoszącą się do posiadania przez Skarżącą Spółkę legitymacji skargowej w sprawie niniejszej oraz uzasadnienie zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, ewentualnie o oddalenie jako nieuzasadnionej. Zdaniem organu, skarga dotyczy czynności niezaskarżalnej do sądu administracyjnego na podstawie art. 59 ust. 1 u.p.t.z., bowiem skarżone ogłoszenie opublikowane w BIP w dniu 15 stycznia 2015 r. nie wskazywało jaki tryb wyboru operatora transportu zbiorowego z przewidywanych ustawą został przyjęty przez organizatora transportu, zaś wskazywało ogólnie na art. 19 ust. 1 tej ustawy określający wszystkie dopuszczone ustawą tryby wyboru operatora. Zdaniem organu, ogłoszenie z dnia 15 stycznia 2015 r. nie spełniało wymogów określonych w art. 23 ust. 4 u.p.t.z. i było wyłącznie zawiadomieniem (informacją) Województwa o zamiarze udzielenia zamówienia na wybór operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie regionalnego kolejowego transportu osób. Dodatkowo wskazano, że w Dzienniku Urzędowym UE wskazano procedurę otwartą jako tryb wyboru operatora, która to procedura nie jest objęta możliwością złożenia skargi do sądu administracyjnego.

W odpowiedzi na kolejne wezwania Sądu strony postępowania udzielały następujących wyjaśnień:

- Skarżąca Spółka wskazała, że nie zachodziła konieczność wezwania organizatora do usunięcia naruszenia prawa przed wniesieniem skargi, bowiem w art. 59 u.p.t.z. zakreślono jednoznacznie termin trzydziestodniowy na wniesienie skargi od dowiedzenia się przez skarżącego lub możliwości takiego dowiedzenia się (przy zachowaniu należytej staranności) o ogłoszeniu zamiaru bezpośredniego zawarcia umowy (pismo z dnia 27 kwietnia 2016 r., k. 29);

- organ wyjaśnił, że ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia publicznego na wybór operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie regionalnego kolejowego transportu osób z dnia 15 stycznia 2015 r. zostało zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej w dniu 26 stycznia 2015 r.; Skarżąca Spółka nie dotrzymała 30-dniowego terminu na złożenie skargi do sądu, bowiem skarga wpłynęła do Urzędu Marszałkowskiego w dniu 11 marca 2016 r.; w przypadku ogłoszenia o zamiarze wyłonienia operatora w trybie przetargu konieczne jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przed wniesieniem skargi, bowiem wezwanie zostało wyłączone tylko przy zaskarżeniu ogłoszenia o wyłonieniu operatora w drodze bezpośredniego zamiaru zawarcia umowy (pismo z dnia 24 maja 2016 r., k. 84);

- organ wyjaśnił też, że sprecyzowanie trybu wyboru operatora z "otwarty" na "bezpośrednie udzielenie zamówienia" nie doszło do skutku, bowiem istnieje niedopuszczalność dokonywania takich zmian w trybie sprostowania treści zamieszczonych w Dzienniku Urzędowym UE; nie było zatem publikowane ogłoszenie o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy; pismo z dnia 1 lutego 2016 r. kierowane do Skarżącej Spółki opisywało jedynie przebieg postępowania w sprawie, natomiast kwestia zmiany trybu wyboru operatora była dyskutowana między Urzędem Marszałkowskim a Redakcją Dziennika Urzędowego UE (pismo z dnia 15 czerwca 2016 r., k. 92).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z przepisem art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., sąd administracyjny odrzuca skargę, gdy sprawa nie należy do jego właściwości.

Zgodnie z art. 1 p.p.s.a. sprawą sądowoadministracyjną jest sprawa z zakresu kontroli działalności administracji publicznej uregulowana w ustawie – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a także sprawa, do której z mocy ustaw szczególnych stosuje się przepisy p.p.s.a. Katalog aktów i czynności podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego został wymieniony w art. 3 § 2 pkt 1 – 9 p.p.s.a. Na podstawie tego przepisu zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają: decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego, postępowań uregulowanych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających; akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego uregulowanego w Kodeksie postępowania administracyjnego, postępowań uregulowanych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Przedmiotem skargi w sprawie niniejszej jest czynność opublikowania w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Marszałkowskiego Województwa P. ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia publicznego na wybór operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie regionalnego kolejowego transportu osób. Zdaniem Sądu, nie można zgodzić się z organem, że nie jest to "ogłoszenie" a wyłącznie zawiadomienie (informacja) o zamiarze wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego. Analiza treści tej publikacji w kontekście przepisu art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. nr 5, poz. 13 ze zm.), dalej jako u.p.t.z., uprawnia do wniosku, że pod względem formalnym (bez dokonywania w tym miejscu merytorycznej oceny poprawności ogłoszenia) zawiera ona wszystkie wymagane elementy ogłoszenia tj. nazwę i adres właściwego organizatora, określenie przewidywanego trybu udzielenia zamówienia, określenie rodzaju transportu oraz linii komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej, na których będą wykonywane przewozy, przewidywaną datę rozpoczęcia postępowania prowadzącego do wyłonienia operatora (k. 41-43). Stanowi zatem ogłoszenie w rozumieniu art. 23 ust. 4 u.p.t.z.

Odnośnie zaś rozbieżności między stronami co do daty opublikowania tego ogłoszenia (Skarżąca wskazuje datę 15 stycznia 2015 r., organ – najpierw w odpowiedzi na skargę datę 15 stycznia 2015 r., a w piśmie precyzującym z dnia 24 maja 2016 r. - datę 26 stycznia 2015 r.), to Sąd przyjął jako wiążące oświadczenie organu zawarte w piśmie z dnia 24 maja 2016 r. zawierającym odpowiedź na wezwanie Sądu o wskazanie daty zamieszczenia ogłoszenia. Organ wskazał wówczas jednoznacznie na datę 26 stycznia 2015 r. jako datę ogłoszenia w BIP przez organizatora transportu, jakim w sprawie niniejszej jest Województwo P., zamiaru przystąpienia do wyłonienia operatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie kolejowego przewozu osób.

Ustalenie, że organizator transportu dokonał w dniu 26 stycznia 2015 r. powyższego ogłoszenia, zaskarżonego w sprawie niniejszej, zobowiązywało Sąd do ustalenia czy czynność ta mieści się w katalogu działań organów administracji publicznej podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 1 – 7 p.p.s.a. Na to zapytanie należy udzielić odpowiedzi negatywnej. W ocenie składu orzekającego w sprawie niniejszej, kwestionowana czynność ogłoszenia nie jest czynnością rozstrzygającą władczo o uprawnieniach lub obowiązkach konkretnego podmiotu podporządkowanego organowi, a zatem nie jest w szczególności czynnością o której mowa w art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a. (akty organów jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, inne niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej). Nie odpowiada również pojęciu decyzji czy postanowienia, jak też pojęciu czynności materialno – technicznej z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Stanowi ogłoszenie w BIP o zamiarze wyłonienia operatora na świadczenie usług transportu kolejowego, a nie czynność dotyczącą uprawnień lub obowiązków skonkretyzowanych podmiotów prawa.

Powyższa kwalifikacja negatywna nie zwalnia jednak sądu z oceny dopuszczalności zaskarżenia tego ogłoszenia na podstawie przepisów szczególnych, w szczególności przepisów, na mocy których stosuje się ustawę p.p.s.a.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 u.p.t.z. w przypadku ogłoszenia zamiaru bezpośredniego zawarcia umowy, o którym mowa w art. 23 ust. 1, podmiotowi, który jest lub był zainteresowany zawarciem danej umowy i któremu grozi powstanie szkody w wyniku zarzucanego naruszenia przepisów prawa Unii Europejskiej lub ustawy, przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Stosownie zaś do art. 60 ust. 1 u.p.t.z. skargę wnosi się do wojewódzkiego sądu administracyjnego właściwego dla organizatora, który ogłosił zamiar bezpośredniego zawarcia umowy w terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący powziął lub przy zachowaniu należytej staranności mógł powziąć informację o czynności podjętej przez organizatora w sprawie.

Na podstawie powyższych regulacji w orzecznictwie sformułowano stanowisko, podzielane przez skład rozpoznający sprawę niniejszą, zgodnie z którym zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlega czynność organizatora publicznego transportu zbiorowego, która ma związek z zamiarem bezpośredniego zawarcia umowy uzewnętrznionym przez ogłoszenie w trybie art. 23 ust. 1 u.p.t.z. (vide wyrok z dnia 24 czerwca 2014 r., II GSK 596/13; z dnia 24 czerwca 2014 r., II GSK 598/13; z dnia 4 listopada 2015 r., II SA/Bd 992/15 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływanej dalej w skrócie jako CBOSA). Oznacza to, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlega nie każda czynność organizatora transportu zbiorowego związana z każdym ogłoszeniem o zamiarze wyłonienia operatora, ale czynność związana z ogłoszeniem zamiaru wyłonienia operatora w drodze bezpośredniego zawarcia umowy. Rodzaj zaskarżalnego ogłoszenia precyzuje zatem wyraźnie art. 59 ust. 1 u.p.t.z.

Kluczowa w sprawie niniejszej jest zatem ocena, czy ogłoszenie z dnia 26 stycznia 2015 r. było ogłoszeniem o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Zdaniem Sądu, sporne ogłoszenie nie spełnia powyższych wymagań.

Ogłoszenie z dnia 26 stycznia 2015 r. wskazuje jako tryb udzielenia zamówienia – tryb uregulowany w art. 19 ust. 1 u.p.t.z. Przepis ten zaś stanowi w trzech jego punktach, że organizator dokonuje wyboru operatora w trybie: 1) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych; 2) ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi; 3) art. 22 ust. 1 u.p.t.z. (w którym uregulowano tryb bezpośredniego zawarcia umowy).

Powyższe oznacza, że w spornym ogłoszeniu nie sprecyzowano, jak tego wymaga wyraźnie przepis art. 23 ust. 4 pkt 2 u.p.t.z., przewidywanego trybu udzielenia zamówienia. Inaczej rzecz ujmując, choć opublikowanie w dniu 26 stycznia 2015 r. informacji o zamiarze wyłonienia operatora na świadczenie usług w zakresie transportu zbiorowego było niewątpliwie ogłoszeniem, to nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić czy ustalić, o jaki tryb wyłonienia operatora chodziło organizatorowi transportu i jednocześnie autorowi ogłoszenia. A jeśli tak, to wykluczone jest również uznanie, że było to ogłoszenie o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy, o którym mowa w art. 22 u.p.t.z.

Powyższy wniosek potwierdzają następujące okoliczności:

- w odpowiedzi na skargę organizator transportu wskazał, że w ogóle nie było to ogłoszenie, z czego należy wnioskować, że nie traktował opublikowanej informacji także jako ogłoszenia o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy;

- korespondencja prowadzona między organizatorem transportu zbiorowego a Redakcją Dziennika Urzędowego UE (k. 52-54) wskazuje, że organizator podjął próbę zmiany treści ogłoszenia poprzez wykreślenie wskazanego w nim, jego zdaniem, trybu "otwartego" (przetargowego) na "bezpośredni" (bezprzetargowy);

- z pisma organu z dnia 15 czerwca 2016 r. złożonego do akt sprawy niniejszej nie wynika, by w ogóle doszło do opublikowania ogłoszenia o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na regionalny przewóz osób (k. 92).

Mając powyższe na uwadze podzielić zatem należy pogląd WSA w Kielcach zawarty w uzasadnieniu postanowienia z dnia 21 maja 2015 r. w sprawie II SA/Ke 329/15, że w sytuacji, gdy najpierw ma miejsce ogłoszenie o zamiarze wyboru operatora ze wskazaniem alternatywnego trybu tego wyboru (w tamtej sprawie wskazano tryb zamówień publicznych oraz jednocześnie tryb bezpośredniego zawarcia umowy), zaś następnie organizator transportu dokonuje zmiany tego ogłoszenia przez opublikowanie ogłoszenia precyzującego tryb wyboru operatora (na tryb bezpośredniego zawarcia umowy), to zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 60 ust. 1 u.p.t.z. podlega "pierwsze opublikowane ogłoszenie, w którym organizator informuje stanowczo i jednoznacznie o wyborze trybu bezprzetargowego zawarcia umowy" (orzeczenie dostępne w CBOSA). Stanowisko sądu pierwszej instancji w sprawie II SA/Ke 329/15 zaakceptował NSA oddalając skargę kasacyjną postanowieniem z dnia 8 października 2015 r. w sprawie II GSK 2267/15 (CBOSA). NSA wskazał, że dopiero w drugim, precyzującym ogłoszeniu organizator transportu po raz pierwszy poinformował w jakim trybie będzie wyłoniony operator, zatem czynnością zaskarżalną na podstawie art. 60 ust. 1 u.p.t.z. było dopiero drugie ogłoszenie (precyzujące tryb wyłonienia operatora).

Mając na uwadze stanowisko WSA w Kielcach i aprobujące stanowisko NSA, które Sąd w sprawie niniejszej podziela, dokonano zapytania organizatora transportu o to, czy po ogłoszeniu z dnia 26 stycznia 2015 r. doszło do ewentualnego ponownego ogłoszenia lub sprostowania trybu wyłonienia operatora (zarządzenie z dnia 7 czerwca 2016 r., k. 88). Odpowiedź organu była negatywna (wskazywane wyżej pismo z dnia 15 czerwca 2016 r., k. 92), co potwierdza, że nie miało miejsce zaskarżalne ogłoszenie o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy na wybór operatora świadczącego usługi w zakresie kolejowego przewozu osób w województwie p. Jeśli zatem przepisy art. 59 ust. 1 w związku z art. 60 ust. 1 u.p.t.z. dopuszczają zaskarżalność wyłącznie tych czynności organizatora, które mają związek z bezpośrednim zawarciem umowy, to niedopuszczalne jest zaskarżenie ogłoszenia o zamiarze wyłonienia operatora, które to ogłoszenie w sposób wyraźny nie wskazuje, że chodzi o zamiar bezpośredniego zawarcia umowy. Takie zaś ostatnio wskazane, nieprecyzyjne ogłoszenie zaskarżono w sprawie niniejszej, co zobowiązywało Sąd do odrzucenia tej skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 u.p.t.z.

Zdaniem Sądu, za czynność podlegającą zaskarżeniu jako "ogłoszenie o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy" nie można także potraktować pisma organizatora transportu z dnia 1 lutego 2016 r. kierowanego do Skarżącej Spółki i zawierającego stanowisko organizatora w kwestii bezskutecznie podjętych przez niego prób zmiany trybu udzielenia zamówienia z "otwartego" na "bezpośredni tryb zawarcia umowy" podejmowanych w Redakcji Dziennika Urzędowego UE. W ocenie Sądu, o treści ogłoszenia decyduje jego zawartość a nie to, że organizator miał zamiar jego sprostowania, który to zamiar mu się nie powiódł, o czym poinformował Skarżącą Spółkę.

Tytułem wyjaśnienia wskazać należy, że nawet jeśli przyjąć hipotetycznie, iż ogłoszenie z dnia 26 stycznia 2015 r. jest ogłoszeniem o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy podlegającym zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 60 ust. 1 u.p.t.z., to skarga i tak podlegałaby odrzuceniu. Termin trzydziestodniowy na jej wniesienie liczony jest bowiem od dnia, w którym skarżący powziął lub przy zachowaniu należytej staranności mógł powziąć informację o czynności podjętej przez organizatora w sprawie. Skoro w sprawie niniejszej ogłoszenie w BIP miało miejsce w dniu 26 stycznia 2015 r., to jest to data w której Skarżąca Spółka, przy zachowaniu należytej staranności, najwcześniej mogła powziąć informację o czynności organizatora. Zatem termin trzydziestodniowy upływałby we środę 25 lutego 2015 r. Skarga zaś została wniesiona w dniu 11 marca 2016 r.

Zgodzić się natomiast należy ze Skarżącą Spółką, że przepis art. 60 ust. 1 u.p.t.z. wyklucza stawianie skargom wnoszonym na jego podstawie warunek uprzedniego wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Skoro termin trzydziestodniowy został wskazano jako biegnący od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności mógł powziąć informację o czynności podjętej przez organizatora w sprawie, to nielogiczne byłoby wymaganie, aby w tym trzydziestodniowym terminie zmieściło się jeszcze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, do którego organ powinien mieć możliwość odniesienia się. Zdaniem Sądu, ukształtowanie możliwości zaskarżenia czynności organizatora w art. 60 ust. 1 u.p.t.z. wyklucza wymaganie z art. 52 p.p.s.a., aby skarga została wniesiona po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia. Jest to zatem przypadek, gdy ustawa szczególna "stanowi inaczej" (art. 52 § 4 p.p.s.a.).

Z powyższych względów skarga złożona w sprawie niniejszej podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o czym orzeczono jak w sentencji.

O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5a w związku z ust. 4 pkt 6 u.p.t.z. organizatorem transportu w zakresie linii komunikacyjnej w wojewódzkich przewozach pasażerskich jest województwo, którego zadania w tym zakresie wykonuje marszałek województwa (nie zarząd województwa). Jest to zatem regulacja szczególna w stosunku do art. 31 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w którym wskazano jako organ wykonawczy województwa – zarząd. W sprawie niniejszej Sąd zwraca uwagę, że organ we wszystkich pismach procesowych jak i w kwestionowanym ogłoszeniu konsekwentnie wskazuje Zarząd Województwa jako wykonujący w imieniu Województwa P. czynności związane z ogłoszeniem na podstawie u.p.t.z. W tych okolicznościach Sąd był zobowiązany zarejestrować skargę jako skargę na czynność Zarządu, jednakże organizator transportu powinien rozważyć prawidłowość wskazania organu właściwego w takich sprawach (por. orzeczenia w sprawach II GSK 2267/15, III Sa/Lu 813/15, CBOSA).