Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 25 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 252/07 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2007 r. w sprawie ze skargi J. S. i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: oddalić zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 15 listopada 2007 r., na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a." odrzucił skargę kasacyjną K. S. od wyroku tego Sądu z dnia 10 sierpnia 2007 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że po wniesieniu skargi kasacyjnej przez pełnomocnika K. S. uprawnionego, jak wynika z załączonego pełnomocnictwa, do sporządzenia skargi kasacyjnej, wezwał skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej poprzez nadesłanie 99 jej odpisów w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Z uwagi na bezskuteczny upływ terminu, Sąd I instancji skargę kasacyjną odrzucił.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik K. S. podniósł zarzut naruszenia art. 175 § 1 P.p.s.a. poprzez dokonanie błędnej wykładni polegającej na przyjęciu, iż przymus adwokacki dotyczący sporządzenia skargi kasacyjnej odnosi się jedynie do czynności napisania skargi, nie zaś skutecznego wniesienia jej do Sądu, sporządzenia odpisów oraz opłacenia. W konsekwencji powyższego doszło, zdaniem pełnomocnika skarżącej, do naruszenia art. 67 § 5 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie i niedoręczenie pełnomocnikowi skarżącej wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej oraz niedoręczenie zaskarżanego postanowienia, jak również do naruszenia art. 178 P.p.s.a. poprzez dokonanie błędnej jego wykładni polegające na odrzuceniu skargi kasacyjnej z powodu nieuzupełniania w terminie jej braków formalnych, podczas gdy wobec niedoręczenia pełnomocnikowi skarżącej wezwania do uzupełnienia tych braków, termin ten dla pełnomocnika w ogóle nie rozpoczął biegu. Tym samym, jak podniesiono w zażaleniu, doszło do naruszenia art. 34 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie polegające na nieuprawnionym i nieuzasadnionym pozbawieniu strony możliwości działania w postępowaniu przed sądem administracyjnym wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej. Uzasadniając powyższe zarzuty, pełnomocnik skarżącej podniósł, że sporządzenie skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 175 § 1 P.p.s.a. oprócz jej stworzenia obejmuje także skompletowanie wszystkich powoływanych w skardze załączników, prawidłowe opłacenie skargi oraz złożenie jej w placówce pocztowej lub w Biurze Podawczym Sądu w taki sposób, który pozwoli skutecznie zainicjować procedurę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W przypadku jednak, gdyby w ocenie Sądu powstały wątpliwości co do zakresu udzielonego pełnomocnictwa, to w okolicznościach niniejszej sprawy tj. z uwagi na wysłanie i opłacenie skargi przez pełnomocnika, Sąd winien był wezwać osobę składającą skargę do przedłożenia pełnomocnictwa, czego nie uczynił.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim podkreślić należy, że zgodnie z art. 34 P.p.s.a. strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Przy czym pod pojęciem "działania przed sądem" rozumieć trzeba podejmowanie wszystkich czynności procesowych oraz wykonywanie innych działań prawnych związanych z toczącym się przed sądem postępowaniem. Z art. 36 pkt 1-3 P.p.s.a. z kolei wynika, że pełnomocnictwo może być albo ogólne – do prowadzenia spraw przed sądami administracyjnymi, albo do prowadzenia poszczególnych spraw, albo do niektórych tylko czynności w postępowaniu. Przez pełnomocnictwo ogólne należy rozumieć umocowanie pełnomocnika do prowadzenia w imieniu mocodawcy wszelkich spraw toczących się z jego udziałem, natomiast przez pełnomocnictwo do prowadzenia poszczególnych spraw – umocowanie do prowadzenia konkretnych, wymienionych w jego treści spraw. Pełnomocnictwo do niektórych tylko czynności w postępowaniu upoważnia pełnomocnika do dokonania tylko jednej lub wielu konkretnych, oznaczonych w jego treści czynności. Nie budzi zatem wątpliwości, że pełnomocnictwo udzielone przez stronę może zostać, stosownie do jej woli, ograniczone tylko do niektórych czynności w postępowaniu. Taką czynnością może być wniesienie lub sporządzenie skargi kasacyjnej od wyroku sądu administracyjnego I instancji. Powstaje zatem pytanie co oznacza czasownik "sporządzić" oraz "wnieść" w odniesieniu do skargi kasacyjnej, jak również jaki jest ich wzajemny stosunek. Odpowiadając na to pytanie należy odwołać się do definicji obu tych pojęć. "Sporządzić" to wykonywać coś, robić coś, np. przygotowywać pisma, wykazy, list. Natomiast "wnieść" to przedstawić, przedłożyć komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia (por. "Słownik języka polskiego PWN" pod red. M. Szymczaka, t. III, Warszawa 1995r., s. 278 i 686-687). Z treści tych definicji wynika więc jednoznacznie, że pojęcie "sporządzić" nie jest synonimem pojęcia "wnieść".

Również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie budzi wątpliwości, że ustawa procesowa nadaje pojęciu "wnieść" szerszy zakres znaczeniowy aniżeli pojęciu "sporządzić", czego przykładem są postanowienia tego Sądu z dnia 17 lutego 2005 r., OZ 1478/04 (niepubl.) oraz z dnia 9 września 2005 r., II OZ 714/05 (niepubl.), jak również postanowienie z dnia z dnia 10 lutego 2006 r.,

II OZ 103/06 (ONSAiWSA z 2006 r., nr 5, poz. 128). Zgodzić należy się zatem z poglądem, który poprzez pojęcie "sporządzenie skargi" rozumie jej napisanie i podpisanie.

W istocie zatem przyjąć należy, że podmioty upoważnione zgodnie z art. 175 P.p.s.a. do sporządzenia skargi kasacyjnej nie mają jednoczesnej legitymacji, by podejmować za stronę jakiekolwiek inne czynności. Wszelkie doręczenia winny być w takiej sytuacji kierowane do strony osobiście , tak jak nakazuje art. 67§1P.p.s.a.

W konsekwencji uznać należało , że argumentacja przedstawiona w rozpoznawanym zażaleniu w istocie zmierzała do przyjęcia szerszego zakresu udzielonego przez skarżącą pełnomocnictwa aniżeli wynikałoby to z jego treści. Tymczasem Sąd w każdym przypadku powinien oceniać zakres i czas trwania umocowania ściśle według treści przedstawionego pełnomocnictwa. Skoro zatem strona udzieliła pełnomocnictwa wyłącznie do sporządzenia skargi kasacyjnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie wezwał skarżącą do uzupełnienia braków formalnych wnoszonego pisma procesowego( skargi kasacyjnej). Prawidłowo również doręczył jej odpis postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej, pomijając w obu przypadkach pełnomocnika, umocowanego jedynie do sporządzenia skargi kasacyjnej. Wobec skutecznie dokonanych doręczeń za zasadne uznać należało przyjęcie przez Sąd I instancji, że doszło w istocie do uchybienia terminu w zakresie uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej , skutkującego koniecznością jej odrzucenia zgodnie z art. 178 P.p.s.a.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.