Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędziowie Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.),, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza na rzecz skarżącego od Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

[...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w K. decyzją nr [...]

z dnia [...] r., działając na podstawie art. 92 ust. 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j.: Dz. U. 2013, poz. 1414 zwanej dalej: u.t.d.), a także wyliczonych w części nagłówkowej decyzji rozporządzeń organów UE, nałożył na P. B. prowadzącego działalność pod nazwą "A" w Z. karę pieniężną w kwocie łącznej 15.000,00 zł z tytułu:

skrócenia dziennego czasu odpoczynku o czas powyżej 15 minut do jednej godziny (100,00 zł) zgodnie z lp. 5.3.1. załącznika nr 3 do u.t.d.;

przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy o czas powyżej 15 minut do 30 minut (300,00 zł) oraz za każde następne rozpoczęte 30 minut (800,00 zł) zgodnie z lp. 5.2.1. i 5.2.2. załącznika nr 3 do u.t.d.;

naruszenia obowiązku wczytywania danych z karty kierowcy - za każdego kierowcę (1.500,00 zł) zgodnie z lp. 6.3.11. załącznika nr 3 do u.t.d.;

naruszenia obowiązku wczytywania danych urządzenia rejestrującego - za każdy pojazd (500,00 zł) zgodnie z lp. 6.3.12. załącznika nr 3 do u.t.d.;

nieuzasadnionego użycia kilku wykresówek w ciągu tego samego 24-godzinnego okresu - za każdy dzień (200,00 zł) zgodnie z lp. 6.3.1. załącznika nr 3 do u.t.d.;

okazania podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówki, która nie zawiera wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy - za każdą wykresówkę (12.900,00 zł) zgodnie z lp. 6.3.8. załącznika nr 3 do u.t.d.

Organ wskazał, że choć suma podanych wyżej kwot to 16.300,00 zł to jednak zgodnie z art. 92a ust. 3 u.t.d. suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli nie może przekraczać kwoty 15.000,00 złotych. Mając powyższe na uwadze nałożona kara pieniężna wynosi łącznie: 15.000,00 złotych.

Jednocześnie organ umorzył postępowanie w przedmiocie lp. 6.3.8. załącznika nr 3 do u.t.d. t.j. okazania podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówki, która nie zawiera wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy odnośnie pojazdu o nr rej. [...] oraz postępowanie w przedmiocie lp. 1.4. załącznika nr 3 do u.t.d. dot. niezgłoszenia na piśmie organowi, który udzielił licencji, zmiany danych w wymaganym terminie.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał na wstępie, że w dniach od [...] r. do [...]r., inspektorzy z WITD w K., przeprowadzili kontrolę ww. przedsiębiorcy. W konsekwencji stwierdzonych naruszeń [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wydał decyzję nr [...] z dnia [...] r. o nałożeniu na przedsiębiorcę kary pieniężnej w kwocie 15.000,00 zł. W wyniku jednak rozpoznania wniesionego odwołania organ II instancji decyzją nr [...] z dnia [...] r. uchylił w całości decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził wówczas, iż organ I instancji powinien przeprowadzić wyczerpujące postępowanie w zakresie wyjaśnienia charakteru pojazdu o nr rej. [...]. W stosunku do pozostałych kwestii i naruszeń zawartych w decyzji organu I instancji organ odwoławczy nie stwierdził braków w materiale dowodowym.

Następnie organ I instancji omówił poszczególne naruszenia, przytoczył odnoszące się do nich przepisy, przedstawił zebrane dowody oraz wskazał, iż przedsiębiorca nie wykazał okoliczności mogących uwolnić go od odpowiedzialności poprzez zastosowanie art. 92b lub 92c u.t.d.

Wskazał, że analiza danych zawartych na karcie do tachografu cyfrowego oraz na wykresówkach kierowcy M. S. i kierowcy M. W., wykazała, iż kierowcy we wskazanych w decyzji dniach przekroczyli maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy.

Kolejno organ I instancji wskazał, że w myśl § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie częstotliwości pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunków przechowywania tych danych (Dz. U. 2007 r., Nr 159, poz. 1128 z późn. zm.) dane z karty kierowcy podmiot pobiera poza wyjątkowymi określonymi w rozporządzeniu przypadkami co najmniej raz na 28 dni.

W wyniku analizy plików źródłowych zawierających dane wczytane z karty kierowcy R. D., M. S., M. S. stwierdzono, iż dane z ich kart do tachografu cyfrowego, przedsiębiorca wczytał z naruszeniem ww. maksymalnego okresu na ich wczytanie.

Następnie organ I instancji wskazał, że w myśl § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23 sierpnia 2007 r. dane z tachografu cyfrowego podmiot pobiera co do zasady co najmniej raz na 90 dni. W wyniku analizy plików źródłowych okazanych do kontroli stwierdzono, iż dane z tachografu zainstalowanego w pojeździe o numerze rejestracyjnym [...], przedsiębiorca wczytał w dniu [...]r., nie okazano natomiast pliku pobranego w okresie 90 dni przed ww. datą, co oznacza, że nie udokumentowano faktu terminowego ich wczytywania.

Organ I instancji wskazał kolejno, iż w dniu 2 marca 2015 roku wszedł w życie art. 34 pkt 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym, zgodnie z którym kierowcy stosują wykresówki lub karty kierowcy w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd, począwszy od przejęcia pojazdu. Nie wyjmuje się wykresówki ani karty kierowcy z urządzenia rejestrującego przed zakończeniem dziennego okresu pracy, chyba że jej wyjęcie jest dopuszczalne z innych powodów.

Na podstawie analizy dwóch wykresówek kierowcy M. S., opisanych datami [...]r., stwierdzono, że o godz. 19:35 kierowca umieścił w pojeździe nową wykresówkę pomimo, że poprzednia wykresówka zawierała miejsce pozwalające na dalszą rejestrację aktywności.

Organ I instancji wskazał następnie, iż na podstawie analizy zapisów na wykresówkach ustalono, że w 43 przypadkach wykresówki nie zawierały wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy.

Odwołanie od decyzji pierwszoinstancyjnej złożył przedsiębiorca P. B. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego w postaci art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 3, poprzez niewyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego, a także naruszenie prawa materialnego w postaci punktu 3 preambuły Rozporządzenia Komisji (UE) nr 581/2010 r. z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie maksymalnych okresów na wczytywanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych oraz kart kierowców. Strona nie zgadza się również z wysokością nałożonej kary pieniężnej, argumentując, że skoro organ I instancji w decyzji wydanej po ponownym rozpatrzeniu sprawy umorzył naruszenia na kwotę 1.700,00 zł, to kwota ta powinna zostać odjęta od kwoty kary pieniężnej nałożonej na stronę. Powyższe działanie po raz kolejny podważa zaufanie strony do organu władzy publicznej i zdaniem strony stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 6 k.p.a. Strona zarzuca bezpodstawne nałożenie kary pieniężnej za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu i za nieuzasadnione użycie dwóch wykresówek w ciągu tego samego okresu rozliczeniowego w sytuacji gdy organ nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego co do typu wykresówek zatwierdzonych do używania w pojazdach o numerach rejestracyjnym [...] i [...].

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Główny Inspektor Transportu Drogowego w W. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W obszernym uzasadnieniu zrelacjonował przebieg postępowania administracyjnego, a także poprzedzające jego wszczęcie czynności kontrolne i ustalenia w zakresie naruszeń, które stwierdzono w trakcie kontroli, wskazał nadto przepisy odnoszące się do poszczególnych naruszeń. Szeroko przytoczył i omówił okoliczności faktyczne sprawy, w konsekwencji uznając wymierzone za naruszenia kary za zasadne i prawidłowo wymierzone. Prawidłowo też, zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji ograniczył sumę wymierzonych kar do 15.000,00 zł. Poprawnie nadto, w odniesieniu do dwóch uprzednio wykazywanych naruszeń, umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe.

Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu organ II instancji wskazał, iż ani organ I instancji ani organ odwoławczy nie są uprawnione do miarkowania wysokości kary. Natomiast organy te, są zobowiązane do nałożenia kary pieniężnej za każde stwierdzone naruszenie w wysokości przepisanej w załączniku nr 3 do u.t.d. W konsekwencji zarzut strony dotyczący wysokości nałożonej kary pieniężnej jest bezpodstawny.

Odnośnie zarzutu bezpodstawnego nałożenia kary pieniężnej za nieuzasadnione użycie dwóch wykresówek w ciągu tego samego okresu rozliczeniowego organ odwoławczy stwierdził, że twierdzenie strony o potrzebie użycia kolejnej wykresówki podczas tego samego okresu rozliczeniowego z uwagi na wymóg zastosowania wykresówki innego typu nie znajduje oparcia w materiale dowodowym. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że w pojazdach o numerach rejestracyjnych [...] i [...] stale używano wykresówek posiadających identyczne oznaczenia typów tachografów.

Odnośnie zarzutu bezpodstawnego nałożenia kary pieniężnej za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu przez kierowcę M. W. organ II instancji wskazał, że kierowca prowadził pojazd przez 4 godziny i 55 minut, w tym czasie nie odebrał przerwy zgodnej z przywołanym powyżej art. 7 rozporządzenia nr 561/2006 co oznacza, że przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy.

Odnośnie zarzutu naruszenia prawa materialnego w postaci punktu 3 preambuły ww. Rozporządzenia Komisji z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie maksymalnych okresów na wczytywanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych organ odwoławczy omówił kolejne regulacje UE. Wskazał, że na podstawie delegacji zawartej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. 2005, Nr 180, poz. 1494 ze zm.) Minister Transportu w dniu 23 sierpnia 2007 r. wydał przywołane wyżej rozporządzenie w sprawie częstotliwości pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunków przechowywania tych danych, gdzie w § 3 ustęp 1, postanowiono, że: dane z tachografu cyfrowego podmiot pobiera 1) co najmniej raz na 90 dni albo 2) natychmiast: przed trwałym bądź okresowym przekazaniem pojazdu innemu podmiotowi, bądź w sytuacji wadliwego funkcjonowania bądź uszkodzenia tachografu cyfrowego, umożliwiających jednakże pobranie zarejestrowanych w nim danych, oraz w przypadku wycofania pojazdu z tachografem cyfrowym z użytkowania. Z kolei terminy pobierania danych z kart kierowców wskazano w § 4 ustęp 1, który stanowi, że dane z karty kierowcy podmiot pobiera: 1) co najmniej raz na 28 dni; 2) przed ustaniem stosunku pracy danego kierowcy; 3) przed upływem terminu rozwiązania umowy, na podstawie której świadczone były przewozy na rzecz podmiotu wykonującego przewozy drogowe; 4) w przypadku utraty ważności karty kierowcy; 5) w oznaczonym terminie - w przypadku żądania przez uprawnione organy administracji publicznej lub uprawnione podmioty. Ustawodawca nie użył żadnych dodatkowych określeń jednostki obliczania terminu, co oznacza, zdaniem organu, że wyraz "dni", oznacza dni kalendarzowe. Takie określenie terminu nie jest sprzeczne z regulacjami wspólnotowymi obowiązującymi w tej sprawie. W dniu 1 lipca 2010 r. uchwalono i ogłoszono w Dz. U. UE. L. z 2010 r. nr 168 poz. 16 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 581/2010 w sprawie maksymalnych okresów na wczytanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych oraz kart kierowców. Zgodnie z brzmieniem punktu 3 jego preambuły określając maksymalne okresy na wczytanie danych, należy uwzględnić wyłącznie dni zarejestrowanej działalności. Oznacza to, że Państwo Członkowskie nie może określić okresów wczytywania danych dłuższych niż 28 dni zarejestrowanej działalności dla danych z kart kierowców i 90 dni zarejestrowanej działalności w przypadku danych z jednostek pojazdowych. Określony w rozporządzeniu Ministra Transportu z 23 sierpnia 2007 r. termin pobierania danych z kart kierowców liczący 28 dni kalendarzowych i danych z jednostek pojazdowych liczący 90 dni kalendarzowych, nie przekracza okresów maksymalnych ustanowionych w powołanych uprzednio regulacjach europejskich ponieważ 28 dni zarejestrowanej działalności w przypadku danych z kart kierowców zawsze będą obejmowały 28 lub więcej dni kalendarzowych, a 90 dni zarejestrowanej działalności w przypadku danych z tachografów cyfrowych zawsze będą obejmowały 90 lub więcej dni kalendarzowych.

Odnośnie zarzutu naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w postaci art. 7, art. 8. art. 77 § 1, art. 80. art. 107 § 3 k.p.a. organ odwoławczy wskazał, że postępowanie było prowadzone wnikliwie, zgodnie z wymogami proceduralnymi. Podzielił także przekonanie organu I instancji, iż przedsiębiorca nie wykazał przesłanek pozwalających na zastosowanie art. 92b i 92c u.t.d.

Pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. P. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na wydaną w sprawie decyzję zarzucając jej:

naruszenie art. 6, 7, 8 k.p.a.,

naruszenie pkt 3 Preambuły ww. Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 581/2010 r. z dnia 1 lipca 2010 r.,

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej nałożenia 3 kar pieniężnych po 500,00 zł na łączną kwotę 1.500,00 zł za niewczytanie danych z karty kierowcy oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że pamięć karty kierowcy wystarcza do przechowywania danych dotyczących czynności kierowcy przez przynajmniej 28 dni. Pamięć karty kierowcy nie jest wykorzystywana jeśli karta kierowcy nie jest użytkowana - z powodu braku rejestrowania działalności na karcie kierowcy. Zatem nie bez powodu zapisano w pkt. 3 Preambuły Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 581/2010, że określając maksymalne okresy na wczytanie danych, należy uwzględnić wyłącznie dni zarejestrowanej działalności. Organ wydając zaskarżoną decyzję powołuje się na § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu z 23 sierpnia 2007 r., które stanowi, że dane z karty kierowcy podmiot pobiera co najmniej raz na 28 dni. Przepis ten jest jednak, zdaniem skarżącego, niejasny, gdyż nie określa, które dni są wliczane do tego terminu, a które nie - w taki sposób jak zostało to przedstawione w Preambule Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 581/2010. Kary pieniężne zostały nałożone na stronę za niewczytanie danych z karty kierowcy po upływie 28 dni od poprzedniego pobrania, mimo iż w okresie tym było zaledwie kilka dni zarejestrowanej działalności.

Skarga została wniesiona w terminie.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumenty, które zawarł był w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo przywołał wyrok WSA w Opolu z dnia 23 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Op 191/15 stwierdzający m.in., iż: "Z kolei, odnośnie zarzucanego naruszenia art. 1 ust. 3 lit. a cyt. wcześniej rozporządzenia Komisji (UE) nr 581/2010 z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie maksymalnych okresów na wczytanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych oraz kart kierowców, Sąd nie zgodził się z dokonaną przez Spółkę wykładnią pojęcia - "dni zarejestrowanej działalności", o jakim mowa w punkcie 3 preambuły tego rozporządzenia. Sąd uznał, że organy prawidłowo obliczyły maksymalny czas na wczytanie danych przyjmując do tych obliczeń wszystkie dni tygodnia. Nie można bowiem zasadnie twierdzić, że dni wolne od pracy nie są dniami prowadzenia zarejestrowanej działalności przez przedsiębiorstwo transportowe. Przy takim rozumieniu tego pojęcia błędne jest również stanowisko Spółki co do wykazywanej w tym zakresie sprzeczności przepisów prawa krajowego z prawem unijnym. Terminy dotyczące wczytywania danych są w tych przepisach tożsame i uwzględniają dni zarejestrowanej działalności przedsiębiorcy, a nie - jak tego chce skarżąca - pracy kierowcy".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2014, poz. 1467) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez m.in. kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tegoż artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozpoznaje sprawę rozstrzygniętą w zaskarżonej decyzji ostatecznej bądź w postanowieniu z punktu widzenia legalności, tj. zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania przepisów prawa materialnego. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej: p.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

W pierwszej kolejności wyjaśnić w tym miejscu należy, że w skardze przedsiębiorca zakwestionował jedynie karę za jedno stwierdzone przez organy naruszenie przepisów o transporcie drogowym, stanowiącą część składową wymierzonej decyzją kary sumarycznej, a mianowicie karę w wysokości 1.500,00 zł za naruszenie w trzech przypadkach obowiązku wczytania danych z karty kierowcy –lp. 6.3.11. załącznika nr 3 do u.t.d.

Ponieważ jednak kontrola w przedsiębiorstwie skarżącego, jej wyniki i wymierzone za stwierdzone naruszenia kary składowe, jak również wymierzona, ograniczona ustawowym limitem, kara sumaryczna stanowią jedną, niepodzielną sprawę administracyjną, obowiązkiem Sądu jest skontrolowanie prawidłowości całej decyzji, w tym całego prowadzącego do jej wydania postępowania administracyjnego.

Przeprowadzone w określonych wyżej ramach badanie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wykazało, że w zakresie naruszeń przepisów o transporcie i wymierzonych za nie kar nie zakwestionowanych przez skarżącego, nie jest ona dotknięta uchybieniami. W sposób przekonujący, poparty dowodami, orzekające w sprawie organy wykazały stwierdzone w trakcie kontroli ww. naruszenia, a wydane decyzje, obszernie, nader szczegółowo uzasadnione, nie budzą w tym zakresie żadnych wątpliwości co do ustaleń okoliczności faktycznych i prawnych. Trafnie też obydwa orzekające w sprawie organy oceniły, że skarżący nie wykazał okoliczności mogących, w myśl art. 92b lub 92c u.t.d., uwolnić go od odpowiedzialności. Ustaleń tych i dokonanych ocen skarżący w skardze nie zakwestionował.

Przedmiotem obecnej kontrowersji pomiędzy skarżącym a organami jest zatem jedynie kara za naruszenie, w trzech przypadkach, obowiązku wczytania danych z karty kierowcy –lp. 6.3.11. załącznika nr 3 do u.t.d.

Aby naświetlić istotę powstałej kontrowersji przypomnieć należy, jak to obszernie wskazał w zaskarżonej decyzji organ II instancji, że ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych w treści art. 23a zawiera ustawowe upoważnienie dla Ministra właściwego do spraw transportu, który kierując się koniecznością zagwarantowania okresowego i regularnego pobierania danych z tachografu cyfrowego i karty kierowcy oraz przechowywania tych danych przez podmiot wykonujący przewozy drogowe z zachowaniem wymagań, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006, określi, w drodze rozporządzenia, częstotliwość pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunki ich przechowywania przez podmioty wykonujące przewozy drogowe. Na podstawie powyższego upoważnienia ustawowego Minister Transportu w dniu 23 sierpnia 2007 r. wydał rozporządzenie w sprawie częstotliwości pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunków przechowywania tych danych, gdzie w § 3 ustęp 1, postanowiono, że dane z karty kierowcy przedsiębiorca pobiera: 1) co najmniej raz na 28 dni; 2) przed ustaniem stosunku pracy danego kierowcy; 3) przed upływem terminu rozwiązania umowy, na podstawie której świadczone były przewozy na rzecz podmiotu wykonującego przewozy drogowe; 4) w przypadku utraty ważności karty kierowcy; 5) w oznaczonym terminie - w przypadku żądania przez uprawnione organy administracji publicznej lub uprawnione podmioty.

Istota powstałej w sprawie wątpliwości dotyczy sposobu rozumienia wskazania, iż dane winny być pobierane co najmniej raz na 28 dni, bez bliższego określenia o jakie dni chodzi.

Zdaniem Głównego Inspektora Transportu Drogowego, wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, skoro ustawodawca nie użył żadnych dodatkowych określeń jednostki obliczania terminu, to znaczy, że wskazana w rozporządzeniu ilość dni oznacza dni kalendarzowe. Takie określenie terminu, zdaniem organu, nie jest sprzeczne z regulacjami wspólnotowymi obowiązującymi w tej sprawie ponieważ z treści art. 10 ustęp 5 litera c wynika, że komisja może określić maksymalny okres, w którym zgodnie z lit. a) ppkt i) należy wczytać odpowiednie dane. Zgodnie z tym upoważnieniem w dniu 1 lipca 2010 r. uchwalono Rozporządzenie Komisji (UE) nr 581/2010 w sprawie maksymalnych okresów na wczytanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych oraz kart kierowców. Zgodnie z brzmieniem punktu 3 jego preambuły określając maksymalne okresy na wczytanie danych, należy uwzględnić wyłącznie dni zarejestrowanej działalności. Stąd wynika, zdaniem organu, że określony w rozporządzeniu Ministra Transportu z 23 sierpnia 2007 r. termin pobierania danych z kart kierowców liczący 28 dni kalendarzowych, nie przekracza okresów maksymalnych ustanowionych w powołanych uprzednio regulacjach europejskich ponieważ 28 dni zarejestrowanej działalności w przypadku danych z kart kierowców zawsze będą obejmowały 28 lub więcej dni kalendarzowych. Oznacza to że terminy wyrażone w dniach kalendarzowych nigdy nie przekroczą określonych w dniach zarejestrowanej działalności maksymalnych terminów na wczytanie danych, co oznacza, że regulacje prawa krajowego i wspólnotowego są w tym względzie spójne.

Z kolei w odpowiedzi na skargę organ II instancji dodatkowo przywołał wyrok WSA w Opolu sygn. akt II SA/Op 191/15 podzielając tezę, iż nie można zasadnie twierdzić, że dni wolne od pracy nie są dniami prowadzenia zarejestrowanej działalności przez przedsiębiorstwo transportowe. Terminy dotyczące wczytywania danych są w tych przepisach tożsame i uwzględniają dni zarejestrowanej działalności przedsiębiorcy, a nie pracy kierowcy.

Reasumując "dni zarejestrowanej działalności", o których mowa w pkt 3 preambuly do rozporządzenia 581/2010, to wedle Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie dni zarejestrowanej działalności przedsiębiorcy, a tym samym wymóg sczytywania danych co 28 dni odnosi się do tych właśnie dni stanowiących de facto dni kalendarzowe.

Z kolei skarżący podnosi, iż pamięć karty kierowcy wystarcza do przechowywania danych dotyczących czynności kierowcy przez przynajmniej 28 dni (przeciętną aktywność kierowcy definiuje się jako 93 zmiany czynności dziennie). Użytkowanie karty kierowcy w okresie przekraczającym 28 dni i brak wczytania danych może doprowadzić do zapełnienia pamięci karty kierowcy i utraty danych. Pamięć karty kierowcy nie jest jednak wykorzystywana jeśli karta kierowcy nie jest użytkowana - z powodu braku rejestrowania działalności na karcie kierowcy.

Zatem, zdaniem skarżącego, nie bez powodu zapisano w pkt. 3 Preambuły Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 581/2010, że określając maksymalne okresy na wczytanie danych, należy uwzględnić wyłącznie dni zarejestrowanej działalności. W konkluzji skarżący stwierdził, iż kary pieniężne zostały nałożone na niego za niewczytanie danych z karty kierowcy po upływie 28 dni od poprzedniego pobrania danych, mimo iż w okresie tym było zaledwie kilka dni zarejestrowanej działalności.

Reasumując, jak to wynika z analizy skargi, zdaniem skarżącego sformułowane w preambule pojęcie dni zarejestrowanej działalności oznacza nie dni zarejestrowanej działalności przedsiębiorcy lecz dni, w których rejestrowana była na karcie działalność kierowcy.

Oceniając powstałą w sprawie kontrowersję i ważkie lecz prowadzące do odmiennych wniosków argumenty skarżącego i organu, Sąd podziela twierdzenie skarżącego, iż zawarty w rozporządzeniu Ministra Transportu z 23 sierpnia 2007 r. wymóg pobierania danych z karty kierowcy co najmniej raz na 28 dni jest daleki od precyzji. Wbrew bowiem twierdzeniom organu nie można wywodzić, że jeśli prawodawca posługuje się pojęciem "dni" to automatycznie oznacza to "dni kalendarzowe", takie bowiem domniemanie stanowi swoistą nadintepretację. Także zwrot użyty w pkt 3 preambuły do Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 581/2010 "dni zarejestrowanej działalności" nie jest oczywisty, wbrew twierdzeniom organu może być bowiem wykładany dwojako. "Dni zarejestrowanej działalności" w języku polskim mogą bowiem, tak jak wskazuje organ w odpowiedzi na skargę, istotnie oznaczać dni zarejestrowanej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę. "Dni zarejestrowanej działalności" mogą jednak także, tak jak podnosi skarżący, oznaczać dni, w których na karcie kierowcy zarejestrowano jego działania.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że wątpliwość, o której mowa powyżej, odnosi się do polskiej wersji językowej preambuły ww. Rozporządzenia. Skorzystanie bowiem z innych wersji, czego notabene organ nie uczynił pomimo, że znaczenie różnych wersji językowych, posiadających jednakową moc obowiązującą w procesie wykładni prawa unijnego i prowspólnotowej wykładni prawa krajowego wielokrotnie podkreślono w orzecznictwie TSUE, wątpliwości interpretacyjne zdaje się rozwiewać.

Sięgając bowiem choćby tylko przykładowo, do angielskiej wersji językowej Rozporządzenia Nr 581/2010 można stwierdzić, że odmiennie od wersji polskiej jednoznacznie wskazuje ona czysto techniczne, a nie formalne, rozumienie rejestracji. Rozporządzenie w tej wersji posługuje się bowiem określeniem "only days with a recorded activity should be counted" co wskazuje na wymóg uwzględniania jedynie dni, w których aktywność była rejestrowana (nagrywana).

W konsekwencji Sąd przychyla się do poglądu skarżącego, że pod pojęciem dni zarejestrowanej działalności rozumieć należy nie dni kalendarzowe, jak to uczyniły w niniejszej sprawie organy, lecz dni rejestrowanej za pomocą urządzenia rejestrującego aktywności kierowcy - por. także np. wyrok NSA z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. akt II GSK 2396/14.

Sąd podkreśla jednocześnie, że nawet gdyby twierdzenia powyższego nie podzielić, to i tak poddane w niniejszym postępowaniu ocenie decyzje uznać należałoby, z przyczyn wskazanych poniżej, w przedmiotowym zakresie za wadliwe.

Fakt istnienia bowiem odmiennych możliwych sposobów wykładni niejednoznacznych w aktach prawnych pojęć, jak również rozbieżności pomiędzy znaczeniem stosowanych określeń w różnych wersjach językowych Rozporządzenia unijnego prowadzi, zdaniem Sądu do wniosku, iż rozważając czy przedsiębiorca dopuścił się naruszenia przepisów o transporcie i czy w konsekwencji winna zostać wymierzona mu kara organ winien brać pod uwagę interpretację niejasnych pojęć korzystniejszą dla przedsiębiorcy. Obarczenie bowiem podmiotu odpowiedzialnością i wymierzenie mu kary wymaga uprzedniego jednoznacznego stwierdzenia, że okoliczności faktyczne sprawy odpowiadają stanowi faktycznemu, za który winna zostać, zgodnie z przepisami u.t.d., wymierzona kara administracyjna. Niedopuszczalnym jest w konsekwencji wymierzenie kary w sytuacji gdy niejednoznaczność norm powoduje, że stosownie do jednego sposobu interpretacji pojęć przedsiębiorca dopuścił się naruszenia prawa, stosownie zaś do innej, także możliwej interpretacji, naruszenie takie nie miało miejsca.

W konsekwencji, zdaniem Sądu, w ramach ponownego postępowania odwoławczego organ winien samodzielnie lub zlecając te czynności organowi I instancji w trybie art. 136 k.p.a., zbadać, czego nie uczynił, a w każdym razie nie wynika to z uzasadnień wydanych w sprawie decyzji, czy nie wczytując danych z kart kierowców skarżący przekroczył tym samym 28 dni rejestrowanej na karcie aktywności, czy też limitów tych nie przekroczył albowiem jak twierdzi w skardze, nie podając w tej mierze szczegółów, w przedmiotowym okresie było tylko kilka dni rejestrowanej na karcie aktywności. W zależności od wyniku ustaleń możliwe będzie, o ile przekroczenie 28 dni rejestrowanej aktywności na karcie jednak nastąpiło, utrzymanie w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej. W przeciwnym wypadku koniecznym będzie uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej i ponowna ocena naruszeń i wymierzonych za nie kar, umarzając jednak postępowanie w części dotyczącej przewinienia a lp.6.3.11. załącznika do u.t.d.

W świetle przedstawionych wyżej wywodów należało uwzględnić skargę i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. orzec jak w sentencji. Pomimo, iż Sąd zakwestionował jedynie ustalenia co do naruszenia wskazanego w lp. 6.3.11. załącznika nr 3 do u.t.d., akceptując jednocześnie co do meritum pozostałą część rozstrzygnięcia, koniecznym było wyeliminowanie z obrotu prawnego całej zaskarżonej decyzji. Z uwagi bowiem na podniesiony już powyżej fakt, iż wymierzenie kary za naruszenia stwierdzone w trakcie jednej kontroli stanowi tę samą, niepodzielną sprawę administracyjną oraz fakt, iż w zależności od dalszych ustaleń organu zmianie ulec może łączna kwota wymierzonej przedsiębiorcy kary, rozstrzygnięcie odnoszące się jedynie do części zaskarżonej decyzji nie byłoby, zdaniem Sądu, prawnie dopuszczalne.

O kosztach postępowania obejmujących wpis od skargi w kwocie 100,00 zł orzeczono na wniosek strony skarżącej na podstawie art. 200, 205 i 209 p.p.s.a.