Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska, Andrzej Kołodziej (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2010 r. sprawy ze skargi W.S. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie rozpoznania skargi z dnia [...] lutego 2010 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych 1) zobowiązuje Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych do rozpoznania skargi W.S. z dnia [...] lutego 2010 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania, 2) zasądza od Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na rzecz skarżącego W.S. kwotę 105,65 zł (sto pięć 65/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] stycznia 2010 r. W.S., na podstawie ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), wystąpił do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w sprawie udzielenia informacji na temat zgodności z powyższą ustawą przetwarzania danych osobowych przez Zarząd Transportu Miejskiego w W. (zwanego dalej ZTM).

Organ w odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia [...] lutego 2010 r. wskazał, iż zasady wydawania oraz korzystania ze spersonalizowanej [...] Karty Miejskiej zostały określone w uchwale Rady W. nr [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. Zgodnie z art. 51 ust. 1 Konstytucji RP nikt nie może być zobowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby. Wskazał również, że akty prawa miejscowego, takie jak uchwała rady gminy, są aktami powszechnie obowiązującego prawa.

Pismem z dnia [...] lutego 2010 r., sprecyzowanym w dniu [...] marca 2010 r., W.S. zwrócił się do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych ze skargą o zbadanie legalności przetwarzania swoich danych osobowych, wnosząc jednocześnie o nakazanie zaprzestania przetwarzania jego danych osobowych niezgodnie z prawem. Poinformował, iż sprawa dotyczy wymagań określonych przez ZTM przy składaniu wniosku o spersonalizowaną [...] Kartę Miejską, tj. podanie swego imienia, nazwiska oraz numeru PESEL, co jego zdaniem, narusza art. 51 ust. 1 Konstytucji RP.

Powyższa skarga wszczęła postępowanie wyjaśniające prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. Organ ten dwukrotnie zwrócił się do ZTM o udzielenie pisemnych wyjaśnień co do treści zarzutów wnioskodawcy - w dniu [...] kwietnia 2010 r. oraz w związku z brakiem odpowiedzi na powyższe, ponownie w dniu [...] czerwca 2010 r.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wyjaśnił, że za każdym razem o czynnościach podejmowanych w przedmiotowej sprawie W.S. był informowany.

W dniu [...] czerwca 2010 r. (data stempla pocztowego) wpłynęła, za pośrednictwem Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga W.S. na bezczynność tego organu, polegająca na nierozpatrzeniu skargi w zakresie niezgodnego z prawem przetwarzania przez ZTM jego danych osobowych.

Skarżący zarzucił Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych nieuzasadnioną opieszałość w rozpatrzeniu skargi dotyczącej niezgodnego

z prawem przetwarzania danych osobowych przez ZTM, bowiem, pomimo iż pismem z dnia [...] kwietnia 2010 r. został poinformowany przez organ o przedstawieniu jego zarzutów do ZTM i konieczności złożenia stosownych wyjaśnień w sprawie, to do dnia [...] czerwca 2010 r., czyli dnia złożenia skargi, nie została ona rozstrzygnięta.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych w odpowiedzi na skargę stwierdził, iż jest ona bezzasadna, ponieważ przedsięwziął przewidziane prawem czynności służące wnikliwemu i rzetelnemu ustaleniu okoliczności faktycznych niniejszej sprawy i zebraniu materiału dowodowego potrzebnego dla rozstrzygnięcia jej decyzją administracyjną. Podał, że przedłużenie postępowania spowodowane było nieustosunkowaniem się przez ZTM do przedstawionych przez W.S. zarzutów we wskazanym terminie, o czym został skarżący poinformowany pismem z dnia [...] czerwca 2010 r. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 7 k.p.a. zarówno obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy, jak też ciężar dowodu spoczywa na organie. Tak więc wydanie decyzji administracyjnej w sprawie należącej do właściwości Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych musi być poprzedzone dokładnym zbadaniem jej okoliczności faktycznych.

Organ wskazał na fakt, iż skarżący na każdym etapie postępowania był informowany o podejmowanych w sprawie czynnościach oraz ich wynikach. Brak zaś udzielenia przez ZTM wyjaśnień, w zakreślonym dla tej czynności terminie, nie może być traktowany jako okoliczność świadcząca o bezczynności, czy też opieszałości Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta, stosownie do art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie:

1. wydawania decyzji administracyjnych,

2. postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty,

3. postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,

4. innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,

4a. pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach,

5. aktów prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego

i terenowych organów administracji rządowej,

6. aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych niż określone w pkt 5, podejmowanych w sprawach z zakresu administracji publicznej,

7. aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,

8. bezczynności organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Bezczynność organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy

w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2001 r., sygn. akt V SAB 315/2000 - Monitor Prawniczy 2002/12, str. 562, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 1998 r., sygn. akt III SAB 77/98 - Serwis Podatkowy 2001/4, str. 43). Organ administracji publicznej pozostaje zatem w bezczynności w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, a mających na celu usunięcie przeszkody do wydania decyzji (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z dnia 16 marca 2004 r., sygn. akt I SAB 253/2003 - LexPolonica Online).

Rozpoznając skargę W.S. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 35 § 3 k.p.a., załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania. Do terminów określonych w powołanym przepisie nie wlicza się - stosownie do art. 35 § 5 k.p.a., terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Zgodnie zaś

z art. 36 k.p.a., o każdym niezałatwieniu sprawy w terminie określonym w art. 35 organ administracji publicznej obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki

i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Obowiązek ten ciąży na organie również

w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu (art. 36

§ 2 k.p.a.).

W niniejszej sprawie nie jest sporne, że Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych podejmował czynności w postępowaniu wszczętym skargą W.S. Jednakże, działania organu - mające na celu zebranie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego - nie doprowadziły do załatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 § 3 k.p.a., przewidzianym dla sprawy szczególnie skomplikowanej.

W toku postępowania występowały opóźnienia, których nie można uznać - przy uwzględnieniu § 5 powołanego artykułu - za niepodlegające wliczeniu do terminów przewidzianych w art. 35 k.p.a., co w konsekwencji powoduje konieczność uwzględnienia skargi. Organ kilkakrotnie pozostawał w nieuzasadnionej, zależnej wyłącznie od organu, zwłoce w dokonywaniu czynności w sprawie.

Przed wydaniem decyzji administracyjnej organ obowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 77 k.p.a.). Postępowanie w sprawie musi być jednak prowadzone z poszanowaniem innych przepisów k.p.a.,

w tym m.in. art. 35 powołanej ustawy. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych zawiadamiał skarżącego kilkakrotnie, iż w jego sprawie podejmuje czynności wyjaśniające, informując o konieczności uzupełnienia materiału dowodowego w związku z czym ulegnie przedłużeniu termin do wydania decyzji administracyjnej, jednakże nigdy nie określił przewidywanego (chociażby przybliżonego) terminu zakończenia postępowania wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 36 § 1 k.p.a.

Podkreślić należy, iż po wpłynięciu skargi W.S. do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w dniu [...] lutego 2010 r., sprecyzowanej przez wnioskodawcę pismem z dnia [...] marca 2010 r. i uiszczeniu opłaty skarbowej, właściwe czynności wyjaśniające w przedmiotowej sprawie, tj. wezwanie Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w W., na podstawie art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 101, poz. 926 ze zm.), do pisemnego ustosunkowania się do treści skargi, w szczególności na jakiej podstawie prawnej i w jakim celu ZTM przetwarza dane osobowe skarżącego,

w tym zwłaszcza w zakresie jego numeru PESEL, zostały podjęte przez organ dopiero w dniu [...] kwietnia 2010 r.

Jak wynika z akt administracyjnych Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych dwukrotnie pismami z dnia [...] czerwca 2010 r. i z dnia [...] czerwca 2010 r. wzywał Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w W. do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w treści pisma organu z dnia [...] kwietnia 2010 r. oraz nadesłania kopii ewentualnych dokumentów potwierdzających złożone wyjaśnienia.

Po udzieleniu odpowiedzi przez Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego

w W. w dniu [...] czerwca 2010 r. na powyższe wezwania, organ pismem z dnia [...] czerwca 2010 r. poinformował strony o przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, w wyniku którego został zgromadzony materiał dowodowy wystarczający do wydania decyzji administracyjnej, jednocześnie pouczając o treści art. 10 § 1 k.p.a., tj. prawie wypowiedzenia co do zebranych w toku postępowania dowodów

i materiałów oraz zgłoszonych żądań, a także o art. 73 § 1 k.p.a., czyli prawie przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, W.S. w piśmie z dnia [...] lipca 2010 r. odniósł się do argumentów zawartych w dwóch pismach Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w W. i wskazał, że nigdy nie wyraził zgody na przetwarzanie jego numeru PESEL przez ZTM. Podał, iż od czasu kiedy pracownik ZTM odmówił przyjęcia od niego wniosku z niewypełnionym numerem PESEL z komunikacji miejskiej korzysta wyłącznie na podstawie biletów na okaziciela.

Następnie, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych pismem z dnia [...] lipca 2010 r. wezwał Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w W. do ustosunkowania się do tego zarzutu, poprzez wskazanie w jakim zbiorze ZTM przetwarza dane osobowe skarżącego w zakresie jego numeru PESEL oraz przesłanie dowodów potwierdzających złożone wyjaśnienia, w szczególności kopii złożonego przez W.S. wniosku o wydanie imiennej [...] Karty Miejskiej.

Pismem z dnia [...] lipca 2010 r. Dyrektor Zarządu Transportu Miejskiego

w W. poinformował organ, iż w systemie informatycznym figuruje więcej niż jedna osoba o imieniu i nazwisku W.S. i zwrócił się z prośbą o podanie numeru PESEL celem jego jednoznacznej identyfikacji.

W związku z faktem, iż organ nie dysponował tą informacją, a jej uzyskanie okazało się niemożliwe, pismem z dnia [...] września 2010 r. organ zwrócił się do ZTM

o jednoznaczne, w oparciu o inne kryteria wyszukania, np. adres zamieszkania skarżącego, wskazanie, czy, a jeżeli tak to na jakiej podstawie, w jakim celu oraz w jakim zbiorze ZTM przetwarza numer PESEL wnioskodawcy oraz przesłanie dowodów na potwierdzenie udzielonych wyjaśnień.

Reasumując, należy wskazać, że od dnia [...] kwietnia 2010 r., czyli podjęcia pierwszych, właściwych czynności w przedmiotowej sprawie, poprzez kolejne wezwania kierowane do ZTM oraz od dnia [...] września 2010 r., czyli momentu zwrócenia się przez Dyrektora Departamentu Orzecznictwa, Legislacji i Skarg Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych do Dyrektora Departamentu Inspekcji o przeprowadzenie kontroli w ZTM, do dnia rozpoznania niniejszej skargi, nie zostały podjęte przez organ żadne czynności zmierzające do wydania decyzji administracyjnej.

Skoro zatem przedmiotowe postępowanie nie zostało zakończone przez organ

w formie przewidywanej przepisami prawa z uwzględnieniem art. 35 § 3 i § 5 k.p.a. oraz art. 36 k.p.a. to organ pozostaje w bezczynności.

Podnieść należy, że instytucja skargi na bezczynność ma na celu ochronę strony przed nieuzasadnioną przewlekłością postępowania administracyjnego oraz dyscyplinującą organ do załatwiania spraw w przewidzianych prawem terminach. Stosownie zaś do treści art. 149 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd uznając skargę na bezczynność za zasadną, zobowiązuje organ do wydania

w zakreślonym terminie aktu lub dokonania czynności.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie wskazanego wyżej art. 149 cytowanej ustawy, orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 tej ustawy.