Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2012 r. sprawy ze skargi Rady Powiatu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie regulaminu organizacyjnego Rady Społecznej przy Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej – Szpitalu Powiatowym I. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze; II. orzeka, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej Rady Powiatu kwotę 654 zł (słownie: sześćset pięćdziesiąt cztery złote), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 28 czerwca 2012 r. Rada Powiatu Pisz podjęła uchwałę Nr XX/140/12

w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Organizacyjnego Rady Społecznej przy Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej – Szpitalu Powiatowym

w Piszu.

Podejmując przedmiotową uchwałę Rada Powiatu uchwaliła, że rada społeczna składa się z 8 osób będących przedstawicielami wojewody, rady powiatu i czterech rad miejskich.

Wojewoda Warmińsko – Mazurski działając na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy

z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1592 ze zm.) wydał w dniu 26 lipca 2012 r. rozstrzygnięcie nadzorcze, w którym stwierdził nieważność § 3 ust. 2 załącznika do opisanej wyżej uchwały.

W uzasadnieniu wojewoda wskazał, że art. 48 ust. 6 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej nakazuje aby skład rady społecznej nie przekraczał 15 osób, przy czym

w skład takiej rady musi wchodzić przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. W przedmiotowej uchwale określono skład rady

z rażącym naruszeniem przedstawionego przepisu, gdyż nie ma w nim przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze wniosła Rada Powiatu w Piszu wnosząc o uchylenie zaskarżonego aktu nadzoru.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że nie można się zgodzić z interpretacją art. 48 ust. 6 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, dokonaną przez wojewodę. Pewne kwestie w tym artykule ujęte zostały w ramach jednego myślnika i zapis litery b nie może być interpretowany w oderwaniu od innych zapisów art. 48 ustawy o działalności leczniczej, szczególnie ust. 8 art. 48 mówiącego, że przedstawiciele samorządów zawodów medycznych mogą uczestniczyć z głosem doradczym w posiedzeniach rady społecznej w skład, której nie wchodzi przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej

i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. Nadto kompetencje rady społecznej

w obowiązującej obecnie ustawie zostały ograniczone, a poprzednio obowiązująca ustawa o zakładach opieki zdrowotnej przewidywała obecność w radach społecznych przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych tylko w zakładach o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zaprezentowaną w rozstrzygnięciu nadzorczym, podkreślając przy tym, że przepis art. 48 ust. 6 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej jest jednoznaczny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg m. in. na akty nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 7 ustawy).

Treść art. 85 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym ( Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1592 ze zm.) wskazuje, iż rozstrzygnięcia organu nadzorczego dotyczące powiatu, podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od dnia ich doręczenia. Przyjąć należy, iż "podstawą uchylenia przez sąd aktu nadzoru powinno być każde naruszenie prawa przez organ nadzorczy, bez względu na materialnoprawny lub procesowy charakter naruszonego przepisu" (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis str. 466).

W ocenie Sądu w sprawie niniejszej zaistniały przesłanki skutkujące koniecznością uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.

Wojewoda Warmińsko-Mazurski stwierdził nieważność § 3 ust. 2 załącznika do uchwały Rady Powiatu w Piszu podjętej w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Organizacyjnego Rady Społecznej przy Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej – Szpitalu Powiatowym w Piszu.

Spór pomiędzy stronami w niniejszej sprawie sprowadza się do oceny czy przepis prawa nakazuje aby w skład rady społecznej przy tego typu szpitalach wchodzili przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

Stosownie do treści art. 48 ust. 6 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej

(Dz. U. z 2011 r., Nr 112, poz.654 ze zm.) do rady społecznej jako jej członkowie obok przedstawiciela wojewody wchodzą :

- przedstawiciele wybrani przez odpowiednio: radę gminy lub radę powiatu –

w liczbie określonej przez podmiot tworzący, albo przez sejmik województwa w liczbie nie przekraczającej 15 osób, albo przez podmiot tworzący podmiot leczniczy nie będący przedsiębiorcą o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania – w liczbie nie przekraczającej 15 osób, w tym po jednym przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

Z organem nadzoru należy zgodzić się jedynie w tym, że zacytowany wyżej przepis ustawy jest jednoznaczny, nie można jednak w żadnym przypadku podzielić pozostałej argumentacji wojewody sprowadzającej się generalnie do tego, iż w radach społecznych działających przy szpitalach utworzonych przez jednostki samorządu terytorialnego muszą być w każdym przypadku przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

Zacytowany wyżej przepis przewiduje bowiem trzy sytuacje:

- pierwszą, gdy radę społeczną wybiera rada gminy lub rada powiatu – w tego typu sytuacjach podmiot tworzący jednostkę leczniczą może powołać radę w takiej liczbie osób jaką uzna za zasadną;

- drugą, kiedy radę społeczną wybiera sejmik województwa – w takiej sytuacji podmiot tworzący jednostkę leczniczą może powołać radę społeczną, ale w liczbie nie przekraczającej 15 osób;

- trzecią, gdy rada społeczna funkcjonuje przy podmiocie (i jest przez niego powoływana) tworzącym podmiot leczniczy o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania - wówczas podmiot ten może powołać radę społeczną w liczbie nie przekraczającej 15 osób, przy czym w radach społecznych działających przy takich podmiotach leczniczych wśród 15 powołanych osób musi być po jednym przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

Konstrukcja prawna przepisu art. 48 ust. 6 pkt b ustawy oparta jest na alternatywie wykluczającej się o czym świadczy użycie spójnika rozłącznego "albo"

i określa ona trzy różne modele powoływania rady społecznej w zależności od tego jaki podmiot wybiera członków rady społecznej.

Jako bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy należy uznać argumentację strony skarżącej dotyczącą porównywania obecnie obowiązującej ustawy o działalności leczniczej z poprzednio obowiązującą ustawą o zakładach opieki zdrowotnej.

Słusznie natomiast skarżąca zwraca uwagę na to, że gdyby podzielić argumentację wojewody przedstawioną w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym, to zapis art. 48 ust. 8 ustawy o działalności leczniczej mówiący o tym, że w posiedzeniach rady społecznej, w której skład nie wchodzi przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej lub Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, mają prawo uczestniczyć, z głosem doradczym, przedstawiciele samorządów medycznych, nie miałby sensu.

Reasumując, stwierdzić należy, że organ nadzoru błędnie zinterpretował przepis art. 48 ust. 6 pkt b ustawy o działalności leczniczej, dlatego też w punkcie I wyroku na podstawie art. 148 p.p.s.a. uchylono zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

W pkt. II wyroku z mocy art. 152 p.p.s.a. orzeczono, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Na zasadzie art. 200 p.p.s.a. w pkt III wyroku orzeczono o kosztach postępowania sądowego.