drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Inspektor Nadzoru Budowlanego, Oddalono skargę, VII SA/Wa 479/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-06-02, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VII SA/Wa 479/08 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-06-02 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-03-19
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Elżbieta Zielińska-Śpiewak /przewodniczący/
Mariola Kowalska.
Paweł Groński /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 156
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, , Sędzia WSA Mariola Kowalska, Asesor WSA Paweł Groński (spr.), Protokolant Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi G. K., A. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Pismem z dnia 18 września 2007r. G. K. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] Nr [...] znak : [...].

Powyższą decyzją Prezydenta Miasta P., na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art.34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego zwanej dalej kpa. (tekst jedn. Dz. U. Nr 98 z 2000r. poz. 1071), po rozpatrzeniu wniosku P. S.A. w W. - Oddział [...] Zakład w P. zatwierdzono projekt budowlany i wydano pozwolenie na budowę dla inwestycji w całości obejmującej budowę przyłącza sieci gazowej do posesji przy ul. W. w P.

G. K. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji uzasadnia tym, że jako współwłaściciel nieruchomości położonej w P. przy ul. W. zapisanej w księdze wieczystej KW [...] nie wyrażał zgody jak i inni współwłaściciele na budowę przyłącza gazowego do nieruchomości jak również nie upoważniał osób trzecich do dysponowania w jego imieniu nieruchomością na cele budowlane. Z tego względu zdaniem wnioskującego decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę została wydana z rażącym naruszeniem prawa, na poparcie czego skarżący wskazał liczne orzecznictwo sądów administracyjnych.

W związku z wszczętym na wniosek G. K. postępowaniem administracyjnym w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Prezydenta Miasta P., decyzją z dnia [...] znak : [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 158 § 1, art. 157 § 1 i § 2, art. 156 § 1 pkt 2, art. 104 kpa. odmówił stwierdzenia jej nieważności.

W uzasadnieniu organ wskazał, że inwestor występując z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę przyłącza sieci gazowej do nieruchomości położonej przy ul. W. w P. przedłożył projekt budowlany wraz ze stosownymi uzgodnieniami, dowodem stwierdzającym prawo do dysponowania nieruchomością oraz decyzją z dnia [...] nr [...] o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wojewoda [...] wyjaśnił, że jak wynika z odpisu Księgi Wieczystej Nr [...] prowadzonej dla nieruchomości położonej przy ul. G. (obecnie W. ) w P. - działka [...], ark. [...] o powierzchni [...] m 2 stanowiła własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu P. Oddział w P., budynek natomiast stanowił własność P. Oddział w P. Organ wskazał, że inwestor przedłożył oświadczenie z dnia 5 września 2002r. P. Oddział w P. wyrażające zgodę na budowę przyłącza gazowego dla P. S.A. Oddział [...] w P. Na tej podstawie organ stwierdził posiadanie przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W świetle poczynionych ustaleń organ stwierdził, że wydana przez Prezydenta Miasta P. decyzja o pozwoleniu na budowę nie naruszyła obowiązujących wówczas przepisów prawa.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli G. K., R. J., A. M. wnosząc o jej uchylenie w całości i wydanie przez organ decyzji zgodnej z jego wnioskiem G. K. z dnia 18 września 2007r. Zdaniem skarżących, decyzja Wojewody [...] jest błędna i narusza zarówno przepisy postępowania administracyjnego jak i przepisy prawa materialnego.

W uzasadnieniu odwołania skarżący wskazali, że organ naruszył zasadę wyrażoną w art. 10 kpa., gdyż strony nie zostały zawiadomione o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie oraz nie miały możliwości wypowiedzenia się w tym zakresie. Naruszenie przepisów prawa materialnego polegało natomiast na błędnym przyjęciu przez organ, że inwestor posiadał prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, gdyż w aktach sprawy nie znajdowało się żadne oświadczenie w tym zakresie jak również odpis z księgi wieczystej, o którym mowa w uzasadnieniu decyzji.

Skarżący podnieśli, że gdyby nawet P. S.A. okazało odpis z księgi wieczystej z którego wynikałoby prawo do użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w P. przy ul. W., to decyzja o oddaniu tej nieruchomości w użytkowanie została uznana za nieważną i uchylona decyzjami : Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] sygn. [...] oraz Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] sygn. [...].

Skarżący podkreślili, że P. nigdy nie był użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w P. przy ul. W., a tym samym nie posiadał prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W wyniku rozpatrzenia odwołania G. K., R. J., A. M. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] znak :[...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że dokonując formalno - prawnej oceny decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] wbrew twierdzeniom skarżących stwierdził, że nie jest ona dotknięta wadą rażącego naruszenie prawa. Organ wskazał, że inwestor - P. S.A w W. występując z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę przyłącza sieci gazowej do nieruchomości położonej w P. przy ul. W. przedłożył stosowne dokumenty, projekt budowlany i uzgodnienia.

Ze skróconego odpisu z księgi wieczystej Nr [...] prowadzonej dla nieruchomości położonej przy ul. G. (obecnie W.) w P. - działka nr [...] (mapa nr [...]) o powierzchni [...] m 2 wynika, że stanowiła ona własność Skarbu Państwa. Użytkownikiem wieczystym tej działki była natomiast P. Oddział w P., zaś budynek znajdujący się na niej stanowił własność P. Oddział w P. Oświadczeniem z dnia 5 września 2002r, P. Oddział w P. wyraził zgodę na budowę przyłącza gazowego dla P. S.A. Oddział [...] w P. Zdaniem organu nie ma zatem żadnych wątpliwości, że inwestor wykazał, że posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Z dołączonego natomiast przez skarżących odpisu KW Nr [...] z dnia [...] wynika, że G. K., R. J. i A. M. są współwłaścicielami spornej nieruchomości, niemniej jednak nie byli nimi w dniu wydania pozwolenia na budowę, a tylko ten stan prawny i faktyczny brany jest pod uwagę przy badaniu decyzji ostatecznej w trybie art. 156 § 1 kpa.

Organ odnosząc się do zarzutu skarżących naruszenia art. 10 kpa. wskazał, że Wojewoda [...] zawiadomił strony pismem z dnia 29 października 2007r. o wszczęciu postępowaniu administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] nr [...] i poinformował również strony o możliwości zapoznania się z aktami sprawy jak i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie. Organ podkreślił w uzasadnieniu decyzji, że z prawa zapoznania się z aktami skorzystał jedynie pełnomocnik P. S.A. co potwierdza protokół z dnia 2 listopada 2007r. Fakt nie skorzystania przez pozostałe strony z prawem zapoznania się z aktami sprawy nie wpływa zatem na prawidłowość wydanej przez Wojewodę [...] decyzji z dnia [...] .

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli G. K. i A. M. wnosząc o jej uchylenie. Zaskarżonej decyzji zarzucili naruszenie przepisów postępowania jak i przepisów prawa materialnego.

Skarżący podnieśli tak jak w odwołaniu, że organ naruszył art. 10 kpa, gdyż zapoznanie się przez G. K. w dniu 17 października 2007r. z aktami sprawy nie może być traktowane jako korzystanie z uprawnienia wynikającego z tego artykułu. Skarżący zaznaczyli, że w tym dniu nie było jeszcze formalnie wszczęte postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji a ponadto zapoznanie się z aktami sprawy powinno nastąpić bezpośrednio przed wydaniem decyzji, czyli po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego. W ocenie skarżących naruszone zostały także przepisy art. 7 i 77 kpa.

Zdaniem skarżących, naruszone zostały również przepisy prawa materialnego a w szczególności art. 32 ust. 4 pkt 4 Prawa budowlanego, gdyż pozwolenie na budowę zostało wydane podmiotowi, który w dacie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę nie był użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a tym samym nie posiadał prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Skarżący zarzucili, że Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie zbadał czy przedłożony przez P. S.A. odpis księgi wieczystej odpowiadał rzeczywistemu stanowi prawnemu. Skarżący podnieśli, że organ odwoławczy błędnie uznał, że w dacie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa a jej użytkownikiem wieczystym był P. S.A. podczas gdy faktycznie współwłaścicielami nieruchomości były osoby fizyczne. Zdaniem skarżących, Prezydent Miasta P. wydając decyzję z dnia [...] o pozwoleniu na budowę bez zgody faktycznych właścicieli nieruchomości naruszył rażąco prawo, bowiem był zobowiązany do ustalenia stanu faktycznego zgodnego z prawdą obiektywną (art. 7 i 77 kpa).

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269). W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; powoływanej dalej jako "u.p.p.s.a."), lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Wyjaśnić również należy, że stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Przy ocenie legalności zaskarżonej decyzji brany jest pod uwagę stan prawny, który miał zastosowanie w chwili wydawania tej decyzji.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd nie dopatrzył się naruszeń prawa procesowego, objętych art. 145 p.p.s.a, skutkujących taką wadliwością zaskarżonej decyzji, która wymagałaby jej wyeliminowania z obrotu prawnego.

W przedmiotowej sprawie podstawę rozstrzygnięcia Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego stanowiła ocena prawidłowości decyzji Wojewody [...], którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...].

Wyjaśnić należy, że postępowanie prowadzone na podstawie art. 156 § 1 k.p.a. jest nadzwyczajnym trybem postępowania i stanowi wyłom od zasady stabilności decyzji, stąd też ustalenie podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji musi być niewątpliwe. Celem postępowania nieważnościowego nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, lecz przeprowadzenie weryfikacji ostatecznej decyzji z jednego punku widzenia, a mianowicie czy decyzja jest dotknięta jedną z wad kwalifikowanych wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a. Jedną z przesłanek zastosowania tego trybu jest rażące naruszenie prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.), które określa się jako oczywiste i bezsporne naruszenie przepisu prawa, a przy tym takie, które koliduje z zasadą praworządnego działania organów administracji publicznej w demokratycznym państwie prawa.

W ocenie Sądu, organy badając czy decyzja Prezydenta Miasta P. z dnia [...] jest dotknięta jedną z wad kwalifikowanych wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a. słusznie ustaliły, że nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia jej nieważności.

Stosownie bowiem do treści art. 33 ust. 2 Prawa budowlanego do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć :

1. projekt budowlany wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi,

2. dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,

3. decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona

wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.

Jednym z warunków koniecznych do uzyskania pozwolenia na budowę jest udokumentowanie przez inwestora jego prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zadaniem organu, jest zaś ocena złożonych przez inwestora dokumentów wymaganych do uzyskania zezwolenia na budowę, wymienionych w art. 33 ust. 2 ustawy- Prawa budowlanego.

Z akt sprawy wynika, że inwestor występując z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę przyłącza sieci gazowej do nieruchomości położonej w P. przy ul. W. przedłożył projekt budowlany ze stosownymi uzgodnieniami, dowód potwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] Nr [...] o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy skróconego odpisu z księgi wieczystej Nr [...] prowadzonej dla nieruchomości położonej przy ul. G. (obecnie W.) w P. - działka nr [...] (mapa nr [...]) o powierzchni [...] m 2 stanowiła własność Skarbu Państwa. Użytkownikiem wieczystym tej działki była natomiast P. Oddział w P., zaś budynek znajdujący się na niej stanowił własność P. Oddział w P. Oświadczeniem z dnia 5 września 2002r, P. Oddział w P. wyraził zgodę na budowę przyłącza gazowego dla P. S.A. Oddział [...] w P.

Słusznie zatem organy przyjęły, że inwestor wykazał się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Z dołączonego natomiast przez skarżących odpisu KW Nr [...] z dnia [...] wynika, że skarżący są współwłaścicielami spornej nieruchomości, niemniej jednak nie byli nimi w dniu wydania pozwolenia na budowę.

Jak prawidłowo wskazał organ tylko ten stan prawny i faktyczny jest z kolei brany pod uwagę, przy badaniu decyzji ostatecznej w trybie art. 156 § 1 kpa. Z tego względu w ocenie Sądu organy prawidłowo stwierdziły, że brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta P.

Wskazać należy, że obowiązkiem organu jest stworzenie stronie prawnych możliwości podejmowania czynności procesowych w obronie swoich interesów. Brak zawiadomienia o wszczęciu postępowania administracyjnego pozbawia stronę możliwości udziału w postępowaniu, co stanowi rażące naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

W przedmiotowej sprawie strony zostały zawiadomione o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta P., miały możliwość zapoznania się z aktami sprawy jak i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie. Z prawa tego skorzystał G. K. w dniu 17 października 2007r. oraz pełnomocnik P. S.A.

W ocenie Sądu, organy prawidłowo przeprowadziły postępowanie w toku postępowania administracyjnego, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.

Zasadne ustalenia organów powodują zatem, że rozpoznana skarga nie podważyła ani legalności ani słuszności wydanych orzeczeń.

W tym stanie rzeczy, skoro podniesione we wniesionej skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).



Powered by SoftProdukt