drukuj    zapisz    Powrót do listy

6090 Budownictwo wodne, pozwolenie wodnoprawne, Wodne prawo, Inne, Oddalono skargę, IV SA/Wa 1198/19 - Wyrok WSA w Warszawie z 2019-08-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Wa 1198/19 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2019-08-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-05-28
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Anna Sidorowska-Ciesielska /sprawozdawca/
Kaja Angerman
Katarzyna Golat /przewodniczący/
Symbol z opisem
6090 Budownictwo wodne, pozwolenie wodnoprawne
Hasła tematyczne
Wodne prawo
Sygn. powiązane
II OSK 13/20 - Wyrok NSA z 2020-06-26
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1566 art. 545 ust. 4, art. 125 pkt 1, art. 126
Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman, asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska (spr.), Protokolant ref. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi S. S.A. z siedzibą w O. na decyzję Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia wodnoprawnego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2019 r. Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, po rozpatrzeniu odwołania skarżącego [...] S.A., utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] grudnia 2017 r. w przedmiocie odmowy udzielenia Zakładowi Produkcji Tektury i Opakowań [...] S.A. pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie wprowadzania ścieków, tj. wód opadowych i roztopowych pochodzących z dachów budynków zakładu oraz z powierzchni utwardzonych, zlokalizowanych na działkach nr ew.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], obręb [...], gmina [...], do ziemi, tj. do istniejącego zbiornika retencyjnego.

W uzasadnieniu organ przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Pismem z 16 października 2017 r. skarżąca Spółka wystąpiła do Starosty [...] z wnioskiem o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie powstających na terenie Zakładu Produkcji Tektury i Opakowań [...] S.A. w [...] ścieków (wód opadowych i roztopowych) do zbiornika retencyjnego, tj. do ziemi. Starosta [...] decyzją z 28 grudnia 2017 r. odmówił wydania wnioskowanej decyzji, wskazując, że naruszałaby ona przepisy art. 125 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 1121 ze zm.).

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, podzielił stanowisko organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 1566 ze zm.), zgodnie z którą starostowie oraz marszałkowie województw utracili kompetencje do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, a także zniesiony został Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Stosownie do art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy z zakresu pozwoleń wodnoprawnych stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym że organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego jest Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Przedmiotem wnioskowanego pozwolenia jest szczególne korzystanie z wód polegające na wprowadzaniu wód opadowych lub roztopowych z dachów budynków zakładu oraz z powierzchni utwardzonych, zlokalizowanych na działkach nr ew.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], obręb [...], gmina [...], do ziemi, tj. do istniejącego zbiornika retencyjnego. Wniosek był rozpatrywany na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne, zgodnie z którą wody opadowe i roztopowe kwalifikowane są jako ścieki (art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. c Prawa wodnego z 2001 r.). Stosownie do art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. w tej sprawie do odprowadzanych wód opadowych znajdują zastosowanie przepisy Prawa wodnego z 2001 r., w tym dotyczące definicji ścieków. Z dowodów zebranych w toku postępowania wynika, że miejsce wprowadzania wód opadowych znajduje się w granicach strefy ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych, ustanowionej rozporządzeniem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z dnia 9 sierpnia 2012 r. w sprawie ustalenia strefy ochronnej ujęcia wody w rejonie M. dla zaopatrzenia P. Systemu Wodociągowego (Dz. Urz. Woj. Wlkp. z 2012 r. poz. 3556). Zgodnie z § 2 tego aktu na terenie ochrony pośredniej ujęcia wody zabronione jest m.in. wprowadzanie ścieków do ziemi lub wód z wyjątkiem wprowadzanych do rzeki [...] lub Kanału [...] oczyszczonych wód opadowych i roztopowych oraz oczyszczonych ścieków ze stacji uzdatniania wody lub oczyszczalni ścieków. Tym samym zakazane jest wprowadzanie ścieków do odbiorników innych niż wymienione wyżej, w tym również do ziemi, wobec czego zezwolenie na odprowadzanie wód opadowych i roztopowych (kwalifikowanych jako ścieki zgodnie z Prawem wodnym z 2001 r.) poprzez zbiornik infiltracyjny do środowiska oznaczałoby naruszenie art. 126 pkt 1 Prawa wodnego z 2001 r. poprzez naruszenie wymagań ochrony zarówno zdrowia ludzi, jak i ochrony środowiska, wynikających z przepisów odrębnych. Jednocześnie udzielenie wnioskowanego pozwolenia naruszałoby zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w M. z dnia [...] kwietnia 2016 r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów przy ulicy [...] i ulicy [...] w M.. W myśl § 13 ust. 15 pkt 1 tej uchwały odprowadzanie wód opadowych i roztopowych powinno następować docelowo do sieci kanalizacji deszczowej. Jednocześnie z treści operatu wodnoprawnego, jak również z informacji zawartych w odwołaniu, wynika, że przy ul. [...], przy której zlokalizowany jest zakład, funkcjonuje sieć kanalizacji deszczowej. W związku z tym zakład winien podjąć kroki mające na celu przyłączenie do przedmiotowej sieci, a w przypadku, gdyby było to niemożliwe opracować inny sposób zbierania i odprowadzania wód opadowych, np. z zastosowaniem szczelnego zbiornika retencyjnego.

W skardze na decyzję z [...] marca 2019 t. [...] S.A. zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego i przepisów proceduralnych. Skarżąca podniosła, że przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte i było prowadzone w związku z okolicznością, że Prawo wodne z 2001 r. wymagało uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi. W związku z odprowadzaniem wód opadowych do ziemi, Spółka posiadała decyzję z 18 grudnia 2007 r. wydaną przez Starostę [...] - pozwolenie wodnoprawne na odprowadzanie oczyszczonych ścieków deszczowych z terenu zakładu w M. do zbiornika retencyjnego znajdującego się na terenie zakładu, na warunkach i w ilości jak określone w pozwoleniu. Pozwolenie wodnoprawne utraciło ważność w dniu 31 grudnia 2017 r. Przed upływem ważności pozwolenia, wnioskiem z 16 października 2017 r. Spółka wystąpiła o wydanie nowego pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód. Spółka, na terenie zakładu w M., odprowadza do ziemi wody opadowe. Takie wody opadowe były kwalifikowane zgodnie z Prawem wodnym, jako ścieki, a tym samym Spółka była zobowiązana takie pozwolenie wodnoprawne uzyskać. W toku postępowania nastąpiła zmiana przepisów, tj. została uchylona ustawa Prawo wodne z 2001 r., na podstawie której zostało wszczęte postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego i weszła w życie nowa ustawa Prawo wodne z 2017 r. Od dnia 1 stycznia 2018 r., czyli także w dacie wydania decyzji przez Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego, wody opadowe nie są już dłużej kwalifikowane jako ścieki, lecz odrębna kategoria wód będących skutkiem opadów atmosferycznych. Co więcej, jak wynika z analizy przepisów nowej ustawy, odprowadzanie wód opadowych do ziemi nie wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, a jedynie musi spełniać określone przepisami warunki. Prowadząc postępowanie organ nie uwzględnił tej okoliczności, lecz bezzasadnie poprowadził dalej postępowanie o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie ścieków do ziemi, czyli w zakresie, który już nie dotyczył przypadku skarżącej. Skarżąca odprowadza bowiem do ziemi wody opadowe, a nie ścieki. Tym samym trudno uznać, że skarżąca narusza zakazy Rozporządzenia Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z dnia [...] sierpnia 2012 r. i ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżąca podniosła, że w świetle obecnie obowiązującej ustawy Prawo wodne z 2017 r. wprowadzanie wód opadowych i roztopowych nie wymaga pozwolenia wodnoprawnego, ponieważ nie jest to usługa wodna ani szczególne korzystanie z wody.

Podnosząc takie zarzuty, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji w całości, a także o umorzenie postępowania administracyjnego w sprawie wydania pozwolenia na szczególne korzystanie z wód w zakresie wprowadzania wód opadowych i roztopowych pochodzących z dachów budynków zakładu oraz z powierzchni utwardzonych do ziemi jako bezprzedmiotowego w oparciu o art. 145 § 3 P.p.s.a. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując, że w tej sprawie zastosowanie mają przepisy Prawa wodnego z 2001 r. stosownie do treści art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. Ponadto, organ wskazał, że zgodnie z przepisami Prawa wodnego z 2017 r. nie ma podstaw do przyjęcia, że planowane działanie nie wymaga w ogóle uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, ponieważ decyzji w tym zakresie nie wydaje się jedynie w przypadku powszechnego lub zwykłego korzystania z wód. Opisany przez skarżącą sposób korzystania z wód powinien być kwalifikowany jako usługa wodna, o której mowa w art. 35 ust. 3 pkt 7 Prawa wodnego z 2017 r. albo jako szczególne korzystanie z wód wskazane w art. 34 pkt 13 tej ustawy.

W piśmie z 12 sierpnia 2019 r. skarżąca podtrzymała swoje stanowisko wyrażone w skardze, że postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego stało się bezprzedmiotowe, albowiem takie pozwolenie w obecnym stanie prawnym nie jest wymagane. Skarżąca wskazała, że nieprawidłowe jest stanowisko zaprezentowane w odpowiedzi na skargę, że stosownie do art. 35 ust. 3 pkt 7 Prawa wodnego z 2017 r. wprowadzanie przez skarżącą wód opadowych i roztopowych do ziemi powinno być kwalifikowane jako usługa wodna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu, a podnoszone w niej zarzuty nie są zasadne.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne, która uchyliła dotychczas obowiązującą ustawę Prawo wodne z 2001 r. (art. 573 Prawa wodnego z 2017 r.). Jak wynika z akt sprawy, i nie jest kwestionowane, postępowanie w przedmiocie udzielenie pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie wprowadzania ścieków – wód opadowych i roztopowych z dachów zakładu oraz powierzchni utwardzonych zostało wszczęte jeszcze podczas obowiązywania ustawy Prawo wodne z 2001 r. Spółka posiadała decyzję z [...] grudnia 2007 r. w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie oczyszczonych ścieków deszczowych z terenu zakładu w M. do zbiornika retencyjnego znajdującego się na terenie zakładu. Pozwolenie wodnoprawne utraciło ważność z dniem 31 grudnia 2017 r. Przed upływem ważności pozwolenia, wnioskiem z 16 października 2017 r. skarżąca wystąpiła o wydanie nowego pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód (wprowadzanie wód opadowych z terenu Zakładu M. do ziemi) stosownie do art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo wodne z 2001 r. Starosta [...] decyzją z [...] grudnia 2017 r. odmówił udzielenia skarżącej pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie wprowadzania do ziemi ścieków, tj. wód opadowych i roztopowych pochodzących z dachów budynków zakładu oraz z powierzchni utwardzonych. Od tej decyzji skarżąca wniosła odwołanie, które zostało rozpatrzone przez Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.

Skoro postępowanie zostało wszczęte jeszcze podczas obowiązywania Prawa wodnego z 2001 r., to przepisy prawa materialnego tej ustawy znajdą zatem zastosowanie w tej sprawie, zgodnie z regułą intertemporalną wyrażoną art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. Stosownie bowiem do art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r., "do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, niewymienionych w ust. 1-3d, stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym że organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego jest Prezes Wód Polskich, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego był w tych sprawach Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej albo dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej". Przepisy te należy interpretować w ten sposób, że pod pojęciem "przepisów dotychczasowych" należy rozumieć przepisy prawa materialnego, a jedynie właściwość rzeczową powinno określać się według przepisu prawa obowiązującego w dacie wydania decyzji (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lipca 2015 r., II OW 54/15 i II OW 55/15, z 20 lipca 2018 r. II OW 14/18, z 25 lipca 2019 r., II OW 63/19). Oznacza to, że wbrew twierdzeniom skargi, Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, rozpatrując odwołanie skarżącej od decyzji Starosty [...] z [...] grudnia 2017 r. prawidłowo zastosował przepisy Prawa wodnego z 2001 r.

Stosownie do art. 126 Prawa wodnego z 2001 r., wydania pozwolenia wodnoprawnego odmawia się, jeżeli: projektowany sposób korzystania z wody narusza ustalenia dokumentów, o których mowa w art. 125 pkt 1-2, lub nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 125 pkt 3 Prawa wodnego. Zgodnie z art. 125 Prawa wodnego z 2001 r. pozwolenie wodnoprawne nie może naruszać w szczególności ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (art. 125 pkt 2 Prawa wodnego z 2001 r.), a także wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska i dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków oraz wynikających z odrębnych przepisów(art. 125 pkt 2 Prawa wodnego z 2001 r.). W rozpoznawanej sprawie organ wykazał, że projektowany sposób korzystania z wody wprowadzanie wód opadowych i roztopowych z dachów zakładu oraz powierzchni utwardzonych do ziemi narusza wymagania ochrony zdrowia ludzi i środowiska, a także narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów przy ulicy [...] i ulicy [...] w M.. W świetle przepisów Prawa wodnego z 2001 r. wody opadowe i roztopowe kwalifikowane są jako ścieki (art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. c Prawa wodnego z 2001 r.). Z dowodów zebranych w toku postępowania, co nie jest kwestionowane przez skarżącą, wynika, że miejsce wprowadzania wód opadowych znajduje się w granicach strefy ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych, ustanowionej rozporządzeniem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z dnia 9 sierpnia 2012 r. w sprawie ustalenia strefy ochronnej ujęcia wody w rejonie M. dla zaopatrzenia [...] Systemu Wodociągowego (Dz. Urz. Woj. [...]. z 2012 r. poz. 3556). Zgodnie z § 2 tego aktu na terenie ochrony pośredniej ujęcia wody zabronione jest m.in. wprowadzanie ścieków do ziemi lub wód z wyjątkiem wprowadzanych do rzeki [...] lub Kanału [...] oczyszczonych wód opadowych i roztopowych oraz oczyszczonych ścieków ze stacji uzdatniania wody lub oczyszczalni ścieków. Tym samym, zakazane jest wprowadzanie ścieków do odbiorników innych niż wymienione w § 2 rozporządzenia z dnia 9 sierpnia 2012 r., w tym również do ziemi. Prawidłowo zatem organy obu instancji uznały, że odprowadzanie wód opadowych i roztopowych (kwalifikowanych jako ścieki zgodnie z Prawem wodnym z 2001 r.) poprzez zbiornik infiltracyjny do środowiska oznaczałoby naruszenie art. 126 pkt 1 Prawa wodnego z 2001 r. z uwagi na naruszenie wymagań ochrony zarówno zdrowia ludzi, jak i ochrony środowiska, wynikających z przepisów odrębnych. Należy także podzielić stanowisko organów obu instancji, że udzielenie wnioskowanego pozwolenia naruszałoby ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w M. z dnia [...] kwietnia 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów przy ulicy [...] i ulicy [...] w M.. Stosownie do § 13 ust. 15 pkt 1 tej uchwały odprowadzanie wód opadowych i roztopowych powinno następować docelowo do sieci kanalizacji deszczowej. Przy ul. [...], przy której zlokalizowany jest zakład funkcjonuje sieć kanalizacji deszczowej. Tym samym do tej sieci powinno następować odprowadzanie wód opadowych i roztopowych. W przypadku braku możliwość podłączenie do sieci kanalizacji deszczowej rozważania wymagało zastosowanie szczelnego zbiornika retencyjnego.

W ocenie Sądu, zaprezentowane w zaskarżonej decyzji stanowisko jest prawidłowe i nie narusza przepisów wskazanych w skardze, w szczególności nie ma wystarczających podstaw do przyjęcia, że nie mają w tej sprawie zastosowania przepisy ustawy Prawa wodnego z 2001 r. z uwagi na brzmienie art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. Odmienna wykładania prezentowane przez skarżącą jest nieprawidłowa i sprzeczna z brzmienie art. 545 ust. 4 Prawa wodnego z 2017 r. Natomiast odrębną kwestią, która nie podlega ocenie w tym postępowaniu jest to, czy w świetle obowiązujących obecnie przepisów Prawa wodnego z 2017 r. przedstawiony przez skarżącą sposób korzystania z wody (wprowadzanie wód opadowych i roztopowych pochodzących z dachów budynków zakładu oraz z powierzchni utwardzonych do ziemi poprzez nieuszczelniony zbiornik retencyjny) wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego w świetle w art. 34 pkt 13 Prawa wodnego z 2017 r.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 P.p.s.a, oddalił skargę.



Powered by SoftProdukt