Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Marzenia Milewska – Karczewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 września 2016 r. sprawy ze skargi B. Spółka Akcyjna Plus Spółka komandytowa z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] grudnia 2015 roku nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] maja 2015 roku nr [...]; 2. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz strony skarżącej B. Spółka Akcyjna Plus Spółka komandytowa z siedzibą w W. kwotę 580 (słownie pięciuset osiemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

B. Spółka Akcyjna Plus Spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej też jako skarżąca lub spółka) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dalej też jako GIF) z dnia [...] grudnia 2015 roku nr [...]. Zaskarżonym postanowieniem Główny Inspektor Farmaceutyczny utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dalej też jako WIF) z dnia [...] maja 2015 roku nr [...] w przedmiocie zawieszenia z urzędu postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

Podstawę prawną zaskarżonego postanowienia stanowił art. 144 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 i art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U z 2016 r. poz. 23 – dalej też jako k.p.a.) oraz art. 112 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 115 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.- dalej tez jako p.f.).

Do wydania zaskarżonego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym:

W dniu 6 marca 2015 roku B. Spółka Akcyjna Plus Spółka komandytowa z siedzibą w W. zwróciła się do [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zlokalizowanej w [...].

Postanowieniem z dnia [...] maja 2015 roku nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny zawiesił z urzędu przedmiotowe postępowanie. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu [...] stycznia 2015 roku cofnął innemu przedsiębiorcy zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w lokalu wskazanym przez skarżącą w jej wniosku o udzielenie zezwolenia, przy czym od tej decyzji zostało wniesione odwołanie.

W ocenie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego do czasu rozstrzygnięcia przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego postępowania odwoławczego zezwolenie na prowadzenie apteki dla spółki nie będzie mogło być wydane. Organ podkreślił bowiem, że w obiegu prawnym nie mogą funkcjonować dwa zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w tym samym lokalu. Wobec powyższego rozstrzygnięcie w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki dla skarżącej nastąpi po wydaniu ostatecznej decyzji w przedmiocie cofnięcia innemu przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w tym samym lokalu, tj. w lokalu w [...]. Organ zwrócił nadto uwagę na okoliczność, że w dniu [...] maja 2015 roku kierownik Delegatury Wojewódzkiego Inspektoratu Farmaceutycznego w [...] stwierdził, że apteka ogólnodostępna w [...] prowadzona przez innego przedsiębiorcę nadal funkcjonuje i jest czynna dla pacjentów. Dlatego też organ pierwszej instancji uznał, że istnieje potrzeba uzyskania zagadnienia wstępnego w postaci rozstrzygnięcia Głównego Inspektora Farmaceutycznego co do cofnięcia aktualnego zezwolenia i w oparciu o przepis art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. zawiesił postępowanie administracyjne.

Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie do Głównego Inspektora Farmaceutycznego, zarzucając naruszenie:

- art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. poprzez błędne przyjęcie, iż w sprawie zachodzi podstawa obligatoryjnego zawieszenia postępowania,

- art. 99 i nast. ustawy - Prawo farmaceutyczne poprzez bezprawną zwłokę w udzieleniu zezwolenia,

- art. 12 i 36 § 1 k.p.a. poprzez niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie oraz zignorowanie nakazu działania w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, iż przedsiębiorca zamierzający prowadzić aptekę ogólnodostępną jest zobowiązany wskazać przyszłą lokalizację oraz tytuł prawny do lokalu i może tym lokalem dowolnie dysponować. Jej zdaniem prowadzenie w lokalu działalności przez inny podmiot, w tym działalności polegającej na prowadzeniu apteki, nie może być przeszkodą dla wydania zezwolenia jeśli lokal spełnia odpowiednie wymogi. Spółka nie zgodziła się ze stanowiskiem, iż wydanie przez organ odwoławczy decyzji w przedmiocie cofnięcia zezwolenia innemu przedsiębiorcy, prowadzącemu w tym samym lokalu apteki, stanowi zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Zdaniem skarżącej możliwe jest wydanie dwóch zezwoleń na prowadzenia apteki w tym samym lokalu, natomiast nie jet możliwe jedynie ich równoczesne uruchomienie.

Po rozpatrzeniu zażalenia Główny Inspektor Farmaceutyczny postanowieniem z dnia [...] grudnia 2015 roku nr [...] utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] maja 2015 roku nr [...]. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, iż nie jest możliwe wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, jeśli w lokalu apteki prowadzona jest inna apteka na podstawie zezwolenia, które nadal pozostaje w obrocie prawnym. Podzielił jednocześnie stanowisko, iż zasadne jest zawieszenie postępowania w sprawie wydania nowego zezwolenia na prowadzenie apteki do czasu zakończenia postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia innemu podmiotowi, który w lokalu wskazanym przez wnioskodawcę nadal prowadzi aptekę. GIF wskazał, że jak wynika z publicznie dostępnego rejestru aptek pod adresem, który spóła wskazała jako miejsce prowadzenia apteki tj. [...], obecnie nadal działa apteka. Jest to apteka prowadzona przez spółkę B. S. A. Spółka komandytowa z siedzibą w W. Jednocześnie organ podkreślił, że obecnie przed Głównym Inspektorem Farmaceutycznym toczy się postępowanie w sprawie cofnięcia tego zezwolenia. W ocenie Głównego Inspektora Farmaceutycznego, rozstrzygnięcie które wyda organ odwoławczy w sprawie cofnięcia zezwolenia jest zagadnieniem wstępnym, o którym mowa w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. w postępowaniu o wydanie nowego zezwolenia. Zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. organ administracji publicznej zawiesza postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] grudnia 2015 roku nr [...] B. Spółka Akcyjna Plus Spółka komandytowa z siedzibą w W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W skardze podniosła naruszenie następujących przepisów:

- art. 99, art. 100, art. 101 ustawy - Prawo farmaceutyczne poprzez ich niezastosowanie, a w konsekwencji bezprawną zwłokę w udzieleniu zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej,

- art. 97 § 1 pkt. 4 k.p.a. poprzez jego błędne zastosowanie,

- art. 7, art. 8, art. 77 § 1 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie,

- art. 12 w zw. z art. 35 k.p.a. oraz 36 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i przewlekłe prowadzenie przez GIF postępowania oraz brak poinformowania o tym skarżącej,

- art. 37 § 2 k.p.a. poprzez brak rozpoznania skierowanego przez skarżącą wezwania do usunięcia naruszenia prawa oraz niewskazanie skarżącej dodatkowego terminu załatwienia sprawy.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Ponadto skarżąca wniosła o zobowiązanie WIF do podjęcia zawieszonego postępowania oraz o przeprowadzenie lustracji lokalu przeznaczonego na aptekę.

W ocenie skarżącej nie istnieje jakikolwiek przepis, który pozwalałby w toku postępowania o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki na dokonywanie ustaleń dotyczących faktycznego wykonywania jakiejkolwiek działalności w lokalu wskazywanym przez wnioskodawcę na dzień złożenia wniosku czy też na dzień jego rozpoznania. Tym bardziej bez znaczenia pozostaje okoliczność istnienia innego zezwolenia, które obejmuje ten sam lokal, albowiem nie oznacza to, że beneficjent nowego zezwolenia utworzy i uruchomi aptekę w tym samym czasie co beneficjent wcześniej uzyskanego zezwolenia. Dopiero uruchomienie apteki uprawniałoby organy inspekcji farmaceutycznej do badania (w toku ewentualnej kontroli), czy prowadzona na podstawie zezwolenia działalność apteczna nie koliduje z inną działalnością wykonywaną w danym lokalu. W tym wypadku bez znaczenia jest, czy jest to działalność apteczna czy też jakakolwiek inna. Wbrew twierdzeniom organu odwoławczego bez znaczenia pozostaje również fakt "pozostawania w obrocie prawnym" zezwolenia udzielonego na rzecz innego podmiotu na prowadzenie apteki w lokalu objętym wnioskiem skarżącej. Skarżąca podniosła, że żaden przepis ustawy - Prawo farmaceutyczne nie nakłada na podmiot ubiegający się o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zapewnienia, iż na moment złożenia wniosku pomieszczenia, w których apteka ma być prowadzona nie są użytkowane przez podmioty trzecie. Wywodzenie takiego obowiązku przez organy inspekcji farmaceutycznej jest sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania i swobody działalności gospodarczej. Skarżąca zwróciła uwagę na okoliczność, że treść zezwolenia oraz data jego wydania (art. 102 Prawa farmaceutycznego) wyraźnie wskazują, że nie jest nim objęta data rozpoczęcia działalności. Zdaniem skarżącej, z powyższego wynika, że samo utworzenie apteki może nastąpić w przyszłości. Utworzenie apteki jest zatem uprawnieniem, a nie obowiązkiem podmiotu, który uzyskał zezwolenie.

W konkluzji skarżąca wskazała, że postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia podmiotowi, który prowadzi działalność w lokalu wskazanym przez nią we wniosku o udzielenie nowego zezwolenia nie ma żadnego związku z wnioskiem skarżącej o udzielenie zezwolenia. Jeśli bowiem postępowanie odwoławcze w sprawie innego podmiotu uznać za zagadnienie wstępne w przedmiotowej sprawie, to możliwość uzyskania zezwolenia byłaby wyłączona do czasu uprawomocnienia się decyzji organu odwoławczego, a więc nawet kilka lat (w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego). W ocenie skarżącej nie jest również jasne, dlaczego zagadnienie wstępne ma dotyczyć jedynie zezwolenia na prowadzenie apteki, a nie każdego zezwolenia na prowadzenie działalności w objętym wnioskiem lokalu. W toku postępowania o udzielenie zezwolenia okoliczności dotyczące innych zezwoleń na działalność w objętym wnioskiem lokalu nie powinny być bowiem w ogóle ustalane, gdyż kluczowe znaczenie ma faktyczna ocena lokalu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 roku, poz. 1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Istotnym jest, że ocena dokonywana jest przez sąd administracyjny według stanu faktycznego i prawnego na dzień wydania decyzji, na podstawie materiału dowodowego zebranego w toku postępowania administracyjnego.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tekst jednolity Dz. U z 2016 roku, poz. 718, ze zm.; zwaną dalej "p.p.s.a.").

Stosownie do art. 145 § 1 p.p.s.a. Sąd uwzględnia skargę tylko wówczas, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (1a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (1b), inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (1c), a także wówczas, gdy stwierdza nieważność decyzji (postanowienia) z przyczyń określanych w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach bądź z tych przyczyn stwierdza wydanie decyzji (postanowienia) z naruszeniem prawa.

Na gruncie niniejszej sprawy istotnym jest, że zaskarżone postanowienie jest orzeczeniem o charakterze procesowym, co powoduje, że zakres kognicji Sądu ogranicza się wyłącznie do oceny legalności postanowienia wydanego w przedmiocie zawieszenia postępowania i nie odnosi się do kwestii przyszłego rozstrzygnięcia merytorycznego.

Kwestią konieczną do rozważenia jest zatem odpowiedź na pytanie, czy wynik postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia innemu przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w lokalu wskazanym przez skarżącą we wniosku o udzielnie jej zezwolenia, stanowi zagadnienie wstępne, od którego zależy rozpoznanie sprawy z wniosku skarżącej.

W ocenie Sądu, w rozstrzygnięciu dotyczącym zasadności cofnięcia innemu przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w lokalu, w którym zamierza prowadzić aptekę skarżąca, nie można upatrywać zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Między obydwoma postępowaniami nie istnieje bowiem zależność polegająca na tym, że nie jest możliwe zakończenie postępowania z wniosku skarżącej o udzielenie jej zezwolenia na prowadzenie apteki, bez uprzedniego rozstrzygnięcia kwestii zasadności cofnięcia stosownego zezwolenia innemu podmiotowi.

Zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., zawieszenie postępowania administracyjnego następuje wówczas, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Pod pojęciem "zagadnienia wstępnego" rozumieć należy kwestię prawną, która nie była jeszcze prawomocnie przesądzona na właściwej drodze, wyłaniającą się w toku postępowania administracyjnego, gdy jej uprzednie rozstrzygnięcie, a więc poprzedzające rozpatrzenie sprawy, leży w kompetencji innego organu lub sądu. Konieczne jest przy tym istnienie bezpośredniej zależności pomiędzy uprzednim rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego, a rozpatrzeniem sprawy i wydaniem decyzji. Przy czym nie chodzi tu o konieczność wyjaśnienia nawet poważnych wątpliwości dotyczących aspektów prawnych sprawy, lecz o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, bez przesądzenia którego nie jest możliwe wydanie orzeczenia w sprawie głównej. Stąd, przepis art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. wymaga istnienia między rozstrzygnięciem sprawy a zagadnieniem wstępnym związku bezpośredniego, rozumianego jako bezwzględne uzależnienie rozpatrzenia sprawy i wydania decyzji od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. W przypadku braku takiego związku, zawieszenie postępowania na tej podstawie nie jest dopuszczalne. Innymi słowy, zawieszając postępowanie na podstawie ww. przepisu organ nie może kierować się przewidywaniami co do wyniku postępowania, lecz tym, czy w świetle posiadanych materiałów dowodowych i obowiązującego prawa jest możliwe rozpoznanie sprawy. Od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego powinno bowiem zależeć rozpoznanie sprawy w ogóle, a nie wydanie mniej lub bardziej pozytywnej bądź negatywnej dla wnioskodawcy decyzji. Organ musi tym samym ustalić bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej a zagadnieniem wstępnym (zob. wyrok NSA z dnia 12.04.2013 r., sygn. I OSK 2108/11, orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).

Istotne jest również, że samo stwierdzenie, że wynik innego postępowania może mieć, a nawet niewątpliwie będzie miał wpływ na losy rozpoznawanej sprawy, nie daje jeszcze podstaw do zawieszenia postępowania. Zależność, o której mowa w przepisie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., wyrażać się musi w istnieniu bezpośredniego związku przyczynowego polegającego na tym, że rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej uzależnione jest bezwzględnie od uprzedniego rozstrzygnięcia przez inny organ lub sąd istotnej dla sprawy okoliczności prawnej stanowiącej przesłankę wydania decyzji. Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy organ nie dysponuje elementem pozwalającym na wydanie w ogóle decyzji. Tak więc zagadnieniem wstępnym jest tylko taka kwestia, która uniemożliwia wydanie rozstrzygnięcia w danej sprawie.

W przedmiotowej sprawie taka zależność nie występuje. Rozstrzygnięcie postępowania w zakresie cofnięcia innemu przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w lokalu wskazanym przez skarżącą w jej wniosku o udzielenie zezwolenia, nie wyklucza bowiem możliwości rozpoznania przez organy inspekcji farmaceutycznej tego wniosku.

Ustawa – Prawo farmaceutyczne jasno reguluje kwestię udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki. W myśl przepisu art. 99 ww. ustawy apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie apteki. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki należy do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, prawo do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki posiada osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego.

Na mocy przepisu art. 100 ust. 1 ustawy - Prawo Farmaceutyczne podmiot występujący o zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej składa do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego wniosek zawierający między innymi wskazanie adresu apteki. Do wniosku należy dołączyć także tytuł prawny do pomieszczeń apteki ogólnodostępnej oraz plan i opis techniczny pomieszczeń przeznaczonych na aptekę sporządzony przez osobę uprawnioną.

W myśl art. 97 p.f. apteka ogólnodostępna może stanowić odrębny budynek lub może być usytuowana w obiekcie o innym przeznaczeniu, pod warunkiem wydzielenia od innych lokali obiektu i innej działalności. Lokal apteki ogólnodostępnej obejmuje powierzchnię podstawową i powierzchnię pomocniczą. Izba ekspedycyjna wchodząca w skład powierzchni podstawowej musi stwarzać warunki zapewniające dostęp osób niepełnosprawnych. Powierzchnia podstawowa apteki ogólnodostępnej nie może być mniejsza niż 80 m2. Dopuszcza się, aby w aptekach ogólnodostępnych zlokalizowanych w miejscowościach liczących do 1.500 mieszkańców oraz na terenach wiejskich powierzchnia podstawowa była nie mniejsza niż 60 m2.

Z kolei zgodnie z art. 101 p.f. wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej między innymi, gdy wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w art. 88, art. 97, art. 99 ust. 4, 4a i 4b oraz art. 100 ust. 2 i ust. 4 p.f.

Zatem [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny, w sytuacji, w której wpłynął do niego wniosek skarżącej o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zlokalizowanej w [...], winien rozpoznać ten wniosek w oparciu o ustawowe kryteria i wydać, w zależności od poczynionych ustaleń stosowną decyzję – odmawiającą lub zezwalającą na prowadzenie przez nią apteki we wskazanym we wniosku lokalu. Podkreślenia wymaga, że to ramach stosownej decyzji zapadłej w wyniku rozpoznania wniosku organ winien dokonać także oceny kwestii faktycznego dysponowania przez skarżącą lokalem, w którym zamierza prowadzić aptekę w świetle przesłanek ustawowych i stosownie swoje stanowisko uzasadnić.

Podkreślenia wymaga, że postępowanie może zostać zawieszone na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. tylko wtedy, gdy w sprawie wystąpi zagadnienie, którego brak rozstrzygnięcia wyklucza każde, zarówno pozytywne jak i negatywne dla strony zakończenie postępowania administracyjnego (zob. wyrok NSA z dnia 20.12.2012 r., II OSK 1570/11, CBOSA).

Nie sposób dopatrzeć się takiej zależności w stanowisku obydwu organów, uzależniających dopuszczalność wydania decyzji rozstrzygającej kwestię udzielenia skarżącej zezwolenia na prowadzenie apteki od wyniku prowadzonego przez te same organy postępowania w sprawie cofnięcia innemu podmiotowi zezwolenia na prowadzenie apteki, z uwagi na ewentualną możliwość faktycznego dysponowania przez skarżącą lokalem, w którym nadal prowadzona jest apteka przez ten inny podmiot. Jeżeli bowiem, zdaniem organu, faktyczne dysponowanie przez wnioskodawcę lokalem, w którym zamierza prowadzić aptekę, jest niezbędne dla pozytywnego rozpoznania jego wniosku, to takie stanowisko stanowić winno ewentualną podstawę do odmowy udzielenia zezwolenia (z wypełnieniem obowiązku właściwego uzasadnienia rozstrzygnięcia) a nie do zawieszenia postępowania. Strona ma bowiem prawo oczekiwać stosownego rozstrzygnięcia w sprawie a działania organów obydwu instancji przedłużają jedynie postępowanie w sytuacji, w której okoliczność powołana przez nie jako zagadnienie wstępne, nie spełnia jego ustawowych kryteriów. Istotnym jest jednocześnie, że zagadnienia wstępnego nie może stanowić wyjaśnienie okoliczności faktycznych sprawy (wyr. WSA w Lublinie z 20.3.2008 r., III SA/LU 309/07, Legalis; wyr. NSA z 21.11.2008 r., II OSK 1426/07, Legalis; wyr. NSA z 8.12.2008 r., II OSK 1559/07, Legalis; wyr. WSA w Warszawie z 27.11.2009 r., VI SA/WA 1324/09, Legalis; wyr. WSA w Warszawie z 19.5.2010 r., II SA/WA 213/10, Legalis; wyr. WSA w Rzeszowie z 18.10.2012 r., II SA/RZ 709/12, Legalis). Tymczasem w niniejszej sprawie ustalenie, czy strona musi na etapie postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki dysponować lokalem, czy nie, mieści się zakresie ustaleń, do których zobowiązany jest organ prowadzący postępowanie.

Łącznie, wskazane okoliczności stoją na przeszkodzie uznaniu, że rozstrzygnięcie w sprawie cofnięcia zezwolenia innemu podmiotowi, stanowiło w realiach rozpoznawanej sprawy zagadnienie wstępne od wyniku którego zależało rozstrzygnięcie sprawy z wniosku skarżącej.

W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 135 p.p.s.a. i art. 119 § 3, orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1c i § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).