Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 1 czerwca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 lutego 2009 roku sygn. akt II SA/Go 822/08 w sprawie ze skargi [...]półki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Żarach na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] września 2008 roku nr [...] w przedmiocie opłaty za wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze na rzecz [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ż. kwotę 6.546,00 (sześć tysięcy pięćset czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] września 2008 r. w przedmiocie opłaty za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżoną decyzją Kolegium, na podstawie art. 276 ust. 1, art. 292 pkt 1, art. 285 ust. 1 i 2 w związku z art. 220 ust. 1 i art. 281 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), art. 21 § 3, art. 51 § 1 i art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz.U. Nr 260, poz. 2176) utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa Lubuskiego z dnia [...] lipca 2008 r. w przedmiocie wymierzenia Spółce opłaty podwyższonej w kwocie 205.735,00 zł za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza w okresie od 22 stycznia do 14 maja 2006 r.

Sąd I instancji przyjął następujący stan faktyczny:

Skarżąca spółka do dnia 21 stycznia 2006 r. legitymowała się pozwoleniem na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza ze wszystkich emitorów znajdujących się na terenie zakładu, udzielonym decyzją Wojewody Lubuskiego z dnia [...] stycznia 2002 r. W dniu 11 stycznia 2006 r. spółka wystąpiła do Wojewody o wydanie nowego pozwolenia. Pismem z dnia 26 stycznia 2006 r. została poinformowana przez organ, że przedłożony wniosek zawiera niejasności w zakresie instalacji wymagającej pozwolenia z wezwaniem do złożenia stosownych wyjaśnień i z informacją, że do czasu wyjaśnienia w jaki sposób potraktować instalacje eksploatowane na terenie zakładu, pozostawia się wydanie pozwolenia bez rozstrzygnięcia. W wyniku ustaleń spółki i organu uzgodniono, że istnieje konieczność uzupełnienia dokumentacji i przeredagowania wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, co spółka uczyni do 31 marca 2006 r. Poprawioną dokumentację spółka przekazała w dniu 20 marca 2006 r. i uzupełniła 12 maja 2006 r. Wojewoda pismem z dnia 18 kwietnia 2006 r. przedłużył termin załatwienia sprawy do dnia 31 maja 2006 r. Decyzją z dnia [...] maja 2006 r. Wojewoda Lubuski udzielił spółce na okres do 15 maja 2016 r. pozwolenia na wprowadzanie do powietrza gazów i pyłów dla instalacji zlokalizowanych na terenie zakładu.

Pismem z dnia 16 lipca 2007 r. Marszałek Województwa Lubuskiego wezwał spółkę do nadesłania zgodnych ze stanem faktycznym i prawidłowo sporządzonych wykazów o jakich mowa w art. 186 ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska, zawierających informacje i dane do ustalenia opłat za korzystanie ze środowiska. Poinformował przy tym, że weryfikacja wykazów nadesłanych przez spółkę wskazuje, że sporządzone zostały niezgodnie ze stanem faktycznym. Spółka bowiem w wyliczeniach należnych opłat za korzystanie ze środowiska nie uwzględniła opłaty podwyższonej za okres od 22 stycznia do 14 maja 2006 r., w którym nie posiadała pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza dla instalacji zlokalizowanych na terenie zakładu, którą to opłatę miała obowiązek samodzielnie wyliczyć i uiścić. W odpowiedzi spółka wyjaśniła, że za okres braku pozwolenia terminowo uiszczone zostały należne opłaty za korzystanie ze środowiska bez opłaty podwyższonej. Wskazała, że wniosek o nowe pozwolenie złożyła przed upływem ważności poprzedniego pozwolenia, a Wojewoda wydał je po przedłużeniu terminu do rozpatrzenia sprawy. Pismem z dnia 6 września 2007 r. Marszałek Województwa Lubuskiego wskazał, że z analizy dokumentów dotyczących ubiegania się o nowe pozwolenie wynika, że do wniosku nie została złożona kompletna dokumentacja, co w konsekwencji spowodowało wydanie pozwolenia dopiero [...] maja 2006 r. Ponadto –zdaniem organu – Spółka mając wiedzę co do ilości źródeł emisji, różnorodności procesów technologicznych, ilości badań i pomiarów – nie zarezerwowała sobie dostatecznej ilości czasu na sporządzenie pełnej dokumentacji. Dlatego też, przedmiotowe postępowanie administracyjne nie wskazuje na opieszałość Wojewody Lubuskiego. Jednak pismem z dnia 15 października 2007 r. spółka powołała się dodatkowo "na pismo Lubuskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp." stwierdzające, że jej wniosek z dnia 11 stycznia 2006 r. był kompletny i sporządzony poprawnie, a jedynie perspektywiczne uregulowanie kwestii formalnoprawnych w zakresie pozwoleń dla instalacji tej spółki związane z wydzieleniem tych, które mogą podlegać pod pozwolenie zintegrowane, spowodowało wydłużenie toku załatwienia sprawy z uwagi na konieczność przeredagowania złożonej dokumentacji. W odpowiedzi Marszałek Województwa Lubuskiego stwierdził, że przepis art. 276 ust. 1 nie przewiduje żadnych odstępstw od obowiązku naliczania opłaty podwyższonej, a powyższa interpretacja stoi w sprzeczności z zasadą praworządności. Natomiast w sytuacji niezawinionego przez stronę oczekiwania na wydanie decyzji przysługują jej środki prawne w formie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie czy też żądania odszkodowania za wyrządzoną szkodę w oparciu o przepisy prawa cywilnego.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r. Marszałek Województwa Lubuskiego wymierzył spółce opłatę podwyższoną za wprowadzanie pyłów i gazów do powietrza w l półroczu 2006 r. w kwocie 205.735 zł. W wyniku odwołania strony Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze decyzją z dnia [...] maja 2008 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi l instancji do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę Marszałek Województwa Lubuskiego decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. orzekł o wymierzeniu spółce opłaty podwyższonej za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza w okresie od 22 stycznia do 14 maja 2006 r. w kwocie 205.735,00 zł stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną w wysokości 591.856,00 zł a opłatą wynikającą z wykazu za l półrocze 2006 r. (386.121,00 zł) z odsetkami obliczonymi samodzielnie od 1 sierpnia 2006 r.

Organ wyjaśnił, że przesłanką ponoszenia opłaty podwyższonej jest brak pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza pomimo istnienia takiego obowiązku. Organ wskazał na rozbieżność orzecznictwa sądowego. Stwierdził, że NSA w swym orzecznictwie wskazuje, że w sytuacji gdy podmiot nie posiada wymaganego pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, to w sprawach o wymierzenie opłaty podwyższonej nie należy pomijać przyczyn jego braku, przypisując szczególne znaczenie uchwale 7 sędziów NSA z dnia 2 grudnia 1998 r. Powyższa uchwała NSA stanowi, że "okoliczność niezałatwienia przez organ administracji sprawy o wydanie decyzji w terminie określonym w art. 35 k.p.a., nie może sama przez się przesądzać o wyłączeniu stosowania art. 86b ust. 7 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska. Stwierdzenie, czy strona nie ponosi odpowiedzialności za to, że nie posiada decyzji musi nastąpić indywidualnie w każdej sprawie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności, takich jak np. czas wystąpienia o wydanie nowej decyzji, czy przebieg postępowania w tej sprawie". Ponadto organ stwierdził jednak, że w większości orzeczeń NSA opowiada się jednak za obligatoryjnym i nie przewidującym wyjątków wymierzaniem opłat podwyższonych w sytuacji braku pozwolenia na emisję pyłów i gazów do powietrza. To na stronie ciąży powinność wykorzystania wszystkich przysługujących jej środków prawnych, w celu uzyskania "na czas" pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, żeby nie wystąpiła przerwa między ważnością kolejnych następujących po sobie pozwoleń. Odnosząc się do powoływanej przez stronę koncepcji uznawania istnienia fikcji prawnej zrównującej sytuację prawną strony, która wystąpiła w wnioskiem o wydanie pozwolenia z sytuacją strony legitymującej się ważnym pozwoleniem na emisję pyłów i gazów organ l instancji wskazał, że nie znajduje ona umocowania w przepisach prawnych. Pogląd przedstawicieli nauki prawa dopuszcza stosowanie fikcji prawnej, polegającej na uznaniu faktu wniesienia wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza jako "czasowej legalizacji sytuacji podmiotu". Jednak według tego poglądu, fikcja ta może być stosowana jedynie wobec tych jednostek, które wystąpiły o kolejną decyzję, jeżeli spełniały warunki do uzyskania nowej decyzji i złożyły odpowiadający wymaganiom formalnym wniosek o jej wydanie na 4 miesiące przed upływem terminu ważności poprzedniej decyzji. Organ nie zanegował stanowiska strony, że w chwili składania wniosku o wydanie nowej decyzji pozwalającej emitować gazy i pyły do powietrza był on kompletny, wskazując jednak, że w trakcie postępowania o wydanie pozwolenia uzgodniono konieczność jego uzupełnienia. Zdaniem organu w trakcie postępowania administracyjnego żadna z zasad ogólnych k.p.a. nie została naruszona. Organ wyjaśnił, że wykładnia gramatyczna art. 276 ust. 1 i art. 292 ustawy – Prawo ochrony środowiska nie daje jakichkolwiek podstaw pozwalających na odstąpienie od obowiązku ponoszenia opłat podwyższonych.

Wyjaśniając kwestię wyliczenia wysokości wymierzonej opłaty podwyższonej organ wskazał, że we wcześniejszej korespondencji przesłał stronie wyniki obliczeń opłaty podwyższonej, a strona nie zgłaszała zastrzeżeń w tym zakresie.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła skarżąca spółka.

Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] września 2008 r. Kolegium utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa Lubuskiego.

Organ II instancji uznał, że wbrew stanowisku strony, przepisy nie uprawniają do rozpatrywania odpowiedzialności pod kątem winy po stronie podmiotu korzystającego ze środowiska, a w tym co do oceny ewentualnego zawinienia po stronie organu wydającego pozwolenie.

Odnosząc się do zarzutu związanego z wyliczeniem opłaty podwyższonej organ wskazał, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji dotyczy rzeczywistego okresu korzystania ze środowiska bez wymaganego pozwolenia, tj. okresu od 22 stycznia 2006 r. do 14 maja 2006 r. Podstawę wymierzenia opłaty stanowił przedłożony przez spółkę wykaz zawierający informacje i dane wykorzystane do ustalenia wysokości opłat za emisję oraz stawki obowiązujące w l półroczu 2006 r., tj. wynikające z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz.U. Nr 260, poz. 2176).

Skargę na powyższą decyzję wniosła skarżąca spółka.

Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim podzielił pogląd zaprezentowany przez Kolegium wskazując, że opłata podwyższona jest sankcją pieniężną najbardziej zbliżoną do administracyjnej kary pieniężnej stosowanej w ochronie środowiska zaś odpowiedzialność z tego tytułu ma charakter obiektywny niezależny od elementu winy.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca spółka wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie w przypadku stwierdzenia jedynie naruszenia prawa materialnego, o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznania skargi. Spółka wniosła ponadto o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. art. 276 ust. 1 w związku z art. 292 ustawy – Prawo ochrony środowiska poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że opłata podwyższona za korzystanie ze środowiska jest naliczana automatycznie i bez uwzględnienia przyczyn braku pozwolenia na wprowadzanie do powietrza gazów i pyłów oraz bez uwzględnienia zwłoki organów administracji publicznej, gdy strona złożyła kompletny wniosek o wydanie pozwolenia we właściwym czasie, a brak jego terminowego rozpatrzenia był wyłącznym następstwem niezależnym od strony skarżącej. Zarzucono także naruszenie przepisów postępowania – art. 174 pkt 2 ustawy p.p.s.a. w związku z art. 3 § 1 oraz z art. 141 § 4 i w związku z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a. poprzez nieprawidłowe dokonanie ustaleń faktycznych związanych z pierwotnym wystąpieniem przez daną spółkę z wnioskiem o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, a otrzymaniem "z inicjatywy" Wojewody Lubuskiego pozwolenia zintegrowanego, co wymusiło po stronie skarżącej uzupełnienie kompletnego wniosku i zwłokę w wydaniu pozwolenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

W świetle art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwanej p.p.s.a.) – skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,

2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Podkreślić przy tym trzeba, że Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, ponieważ w świetle art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Jeżeli zatem nie wystąpiły przesłanki nieważności postępowania wymienione w art. 183 § 2 p.p.s.a. (a w rozpoznawanej sprawie przesłanek tych brak), to Sąd związany jest granicami skargi kasacyjnej. Oznacza to, że Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Oceniając we wskazanych wyżej granicach zasadność wniesionej skargi kasacyjnej w przedmiotowej sprawie, trzeba stwierdzić, że zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego są zasadne. Wynika to z następujących przesłanek.

Po pierwsze, należy stwierdzić, że zgodnie z dyspozycją art. 292 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty "podwyższone" w przypadku braku wymaganego pozwolenia na wprowadzanie lub pyłów. Należy podkreślić, że przedmiotowa Spółka do dnia 21 stycznia 2006 r. korzystała ze środowiska na mocy powyższego pozwolenia sektorowego z dnia [...] stycznia 2002 r., a w dniu 11 stycznia 2006 r. wystąpiła z wnioskiem o wydanie nowego pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza dla przedmiotowej instalacji. Niezależnie od wystąpienia z wnioskiem, o udzielenie powyższego pozwolenia spółka wniosła opłatę za całe pierwsze półrocze 2006 r. lecz bez naliczenia przedmiotowych opłat podwyższonych za okres od 22 stycznia do 14 maja 2006 r. Natomiast przedmiotowe pozwolenie zostało wydane dopiero dnia 1[...]5 maja 2006 r., zaś w okresie złożenia wniosku, właściwy organ, tj. Wojewoda Lubuski stwierdził, że pierwszy wniosek był kompletny i opracowany prawidłowo zaś przedłużenie załatwienia przedmiotowego wniosku było związane z błędną oceną, że może być wymagane pozwolenie zintegrowane co przedłużyło z tej przyczyny postępowanie dowodowe w tej sprawie, pod kątem ewentualnego uzupełnienia złożonej dokumentacji, a więc z tego powodu, spowodowało przewlekłość tego postępowania (karta 160 akt administracyjnych sprawy). Oznacza to, że przedmiotowa Spółka kwestionuje naliczenie z tej przyczyny opłaty podwyższonej za pierwsze półrocze 2006 r., czyli za okres od 22 stycznia 2006 do 14 maja 2006 r. z powodu braku wymaganego pozwolenia zgodnie z art. 276 ust. 1 cyt. ustawy. Dlatego też kluczową kwestią wymagającą ustalenia w przedmiotowej sprawie jest ocena istnienia czy też braku materialnoprawnej podstawy do naliczenia i wymierzenia przedmiotowej opłaty podwyższonej za I półrocze 2006 r. Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej sprawie podziela poglądy doktryny i tej linii orzecznictwa sądów administracyjnych, w świetle której w celu określenia znaczenia pojęcia "braku wymaganego pozwolenia" należy oprzeć się na wykładni systemowej. Trzeba bowiem wziąć pod uwagę przyczyny braku wymaganego pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza oraz ustalić przesłanki, które to spowodowały. Dlatego też biorąc pod uwagę stan faktyczny przedmiotowej sprawy należy jednoznacznie stwierdzić, że skarżąca spółka nie ponosi odpowiedzialności za brak przedmiotowego pozwolenia sektorowego, ponieważ jest to wynik przewlekłości postępowania właściwego organu administracji publicznej. Należy dodać, że pozwolenie zostało wydane na podstawie dokumentacji złożonej przez przedmiotową spółkę zaś ewentualne wnioski o jego uzupełnienie właściwy organ skierował do spółki dopiero po upływie 6-miesięcznego okresu przewidzianego na jego wydanie, zaś powyższe pozwolenia Wojewoda wydał dopiero po przedłużeniu terminu do załatwienia danej sprawy (art. 35 § 3 k.p.a. w związku z art. 220 ust. 1 i art. 221 cyt. ustawy – Prawo ochrony środowiska). Natomiast wydając pozwolenie organ administracji uznał, że instalacja objęta wymogiem posiadania nowego przedmiotowego pozwolenia spełnia wymagania ochrony środowiska wynikające z dostępnych technik oraz wymagania niezbędne do uzyskania pozwolenia zintegrowanego (art. 188 ust. 1 cyt. ustawy). W związku z tym, należy uznać, iż w dniu składania wniosku o wydanie przedmiotowego pozwolenia Spółka spełniała wymagania dla jego uzyskania.

Po drugie, należy także stwierdzić, że zgodnie z art. 193 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 193 ust. 3 tejże ustawy właściwy organ do wydania pozwolenia stwierdza w drodze decyzji, że dane pozwolenie wygasa, w związku z upływem okresu na jaki zostało wydane. Dlatego też analizy wymaga znaczenie upływu terminu, na który wydane zostało poprzednie pozwolenie, biorąc pod uwagę, że korzystanie ze środowiska ma charakter ciągły i spełnione są wszelkie wymagania w zakresie ochrony środowiska. Odnosząc się do poglądów doktryny oraz orzecznictwa upływ terminu na jaki wydane zostało pozwolenie sektorowe, powoduje z mocy prawa, wyłącznie skutek materialnoprawny, polegający na wygaśnięciu stosunku administracyjnoprawnego uprawniającego podmiot korzystający ze środowiska do zgodnej z prawem eksploatacji instalacji. Natomiast biorąc pod uwagę, że "brak wymaganego pozwolenia" obejmuje zarówno skutek materialnoprawny (wygaśnięcie uprawnienia) oraz procesowy (brak decyzji) to wystąpienie choćby jednego z nich nie wystarczy do nałożenia przez organ opłat podwyższonych. Wystąpienie skutku materialnoprawnego nie usuwa z obrotu prawnego decyzji, bo ona nadal funkcjonuje w sensie procesowym. Potwierdzenie wygaśnięcia uprawnień wynikających z tego pozwolenia sektorowego następuje w drodze decyzji o charakterze deklaratoryjnym wydanej na podstawie art. 193 ust. 3 cyt. ustawy – Prawo ochrony środowiska, jeżeli nie wystąpiła przesłanka z art. 193 ust. 4 powyższej ustawy, czyli podmiot prowadzący instalację nie uzyskał nowego pozwolenia zaraz po upływie ważności poprzedniego pozwolenia. Natomiast wydanie przez właściwy organ decyzji w przedmiocie opłaty podwyższonej, tak jak w przedmiotowej sprawie, jednoznacznie świadczy o tym, że podmiot dotychczas prowadzący instalację nie uzyskał wymaganego pozwolenia, o którym stanowi art. 276 ust. 1 cyt. ustawy – Prawo ochrony środowiska. Oznacza to, że na podstawie art. 276 ust. 1 w związku art. 292 pkt 1 tejże ustawy na podmiot korzystający ze środowiska nie może być nałożona w tym stanie prawnym i faktycznym – opłata podwyższona, nawet jeżeli termin na jaki zostało wydane pozwolenie upłynął, lecz ostateczna decyzja stwierdzająca wygaśnięcie tego pozwolenia nie została wydana. W związku z tym, zasadny jest zarzut naruszenia przez sąd I instancji art. 276 ust. 1 w związku z art. 292 pkt 1 cyt. ustawy – Prawo ochrony środowiska, ponieważ nie było podstawy prawnej do naliczenia opłaty podwyższonej. Należy mieć na uwadze, że w niniejszej sprawie skarżąca Spółka uprawdopodobniła, że nie ponosi odpowiedzialności za brak pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza w okresie od 22 stycznia do 14 maja 2006 r., ponieważ spowodowane zostało to przewlekłym rozpatrywaniem sprawy przez właściwy organ. Ubocznie należy stwierdzić, że w tej sprawie naliczenie opłaty podwyższonej za korzystanie ze środowiska nie jest zgodne w tym zakresie z konstytucyjnymi zasadami państwa prawnego wyrażonego w art. 2 i 7 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Dlatego też w tym stanie prawnym i faktycznym zasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji dyspozycji art. 141 § 4 p.p.s.a. w zakresie przedstawienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienia, a także art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s.a. w związku z art. 276 ust. 1 i art. 292 pkt 1 cyt. ustawy – Prawo ochrony środowiska w zakresie naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów i na podstawie art. 185 § 1 cyt. ustawy p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania kasacyjnego sąd orzekł na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.