Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.), Protokolant Referendarz sądowy Leszek Foryś, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2007 roku sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty statusu bezrobotnego 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi M. G., prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy A 56, kwotę łączną 307,80 ( trzysta siedem złotych osiemdziesiąt groszy) złotych, obejmującą kwotę 292,80 zł ( dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącemu oraz kwotę 15 (piętnaście) złotych z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokatowi M. G. z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

III SA/Łd 218/06

UZASADNIENIE

Starosta Powiatu [...] w dniu [...] wydał decyzję nr [...] o utracie przez A. K. statusu osoby bezrobotnej od dnia 13.10.2005 r. z powodu niezgłoszenia się do Powiatowego Urzędu Pracy w P. w wyznaczonym terminie i niepowiadomienia w terminie 5 dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa.

W dniu 21.11.2005 r. do Powiatowego Urzędu Pracy wpłynął wniosek strony o uzupełnienie uzasadnienia powyższej decyzji.

Starosta Powiatu [...] postanowieniem z dnia [...] nr [...] odmówił uzupełnienia uzasadnienia tej decyzji.

Od powyższej decyzji A. K. złożył odwołanie, które uzupełnił pismem z dnia 17.01.2006 r. Skarżący zakwestionował zasadność i prawidłowość zaskarżonej decyzji. Podniósł, iż zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w P. w ciągu 5 dni od daty wyznaczonej wizyty, a przyczyna niezgłoszenia się w dniu 13.10.2005 r. była uzasadniona i usprawiedliwiała niezgłoszenie. Skarżący wskazał również, że zaskarżona decyzja powinna zostać wydana dla niego jako mieszkańca P. – miasta na prawach powiatu, przez Prezydenta Miasta P., pełniącego funkcję starosty. Zdaniem A. K. porozumienie z dnia 30.12.1999 r. Zarządu Powiatu [...] i Zarządu Miasta P. zostało zawarte pomiędzy niewłaściwymi organami. Z naruszeniem prawa zawarto również aneks do tego porozumienia. W ocenie skarżącego jeżeli decyzja nie została wydana przez organ bezpośrednio określony w ustawie, ale w drodze dodatkowo zawartych porozumień, winno to być jednoznacznie określone w podstawie prawnej wydanej decyzji. Według skarżącego bezprawne także było nadanie decyzji Starosty Powiatu [..] z dnia 03.11.2005 r. rygoru natychmiastowej wykonalności. W opinii skarżącego nie było podstaw prawnych do wydania zaświadczenia z dnia 29 grudnia 2005r. stwierdzającego, że od dnia 13 października 2005r. skarżący został wykreślony z listy osób bezrobotnych. Również z naruszeniem prawa wydano decyzję z dnia [...] o nadaniu ponownie skarżącemu statusu bezrobotnego, bowiem nadal obowiązywała decyzja z dnia[...], która nie została uchylona żadnym prawomocnym aktem administracyjnym.

W dniu 2 marca 2006 r. Wojewoda [...] wydał decyzję nr [...] w której utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji oraz postanowienie. W uzasadnieniu swej decyzji podniósł, że od dnia 01.11.2005 r. na podstawie ustawy z dnia 28.07.2005 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2005, Nr 164, poz. 1366), zmianie uległa treść przepisów art. 33 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jednakże stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie t.j. 01.11.2005 r. stosuje się przepisy dotychczasowe. Z tej przyczyny, że A. K. nie zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w P. w wyznaczonym terminie tj. w dniu 13.10.2005 r. i postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte przed 1 listopada 2005r., przedmiotową sprawę rozpatrzono według przepisów art. 33 w brzmieniu obowiązującym do dnia 01.11.2005 r.

Zgodnie z art. 33 ust. 3 powyższej ustawy obowiązkiem bezrobotnych jest zgłaszanie się do powiatowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swojej gotowości do podjęcia pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia.

Zgodnie zaś z art. 33 ust. 4 pkt. 4 powołanej ustawy starosta pozbawia statusu bezrobotnego, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3 , bezrobotnego który nie stawił się w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomił w okresie do 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. Pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w powiatowym urzędzie pracy.

Z akt sprawy wynika, iż skarżący nie zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w dniu 13.10.2005 r., a o przyczynie nieobecności poinformował Powiatowy Urząd Pracy w P. osobiście w dniu 17.10.2005 r. oraz pismem z 14.10.2005 r., które wpłynęło do Urzędu w dniu 20.10.2005 r. W świetle tych okoliczności organ uznał, iż termin usprawiedliwienia nieobecności został zachowany. Jednakże podana przez A. K. przyczyna niezgłoszenia się w wyznaczonym terminie nie usprawiedliwia niestawiennictwa. Zdaniem organu odwoławczego niezgłoszenie się w wyznaczony terminie w dniu 13.10.2005 r. w Urzędzie Pracy z uwagi na wyjazd w dniu 13.10.2005 r. do Ł. na ogłoszenie wyroku w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym, które odbyło się w dniu 14.10.2005 r. nie stanowi uzasadnionej przyczyny niezgłoszenia się do Powiatowego Urzędu Pracy w P. Urząd przyjmuje interesantów codziennie od poniedziałku do piątku w godz. od 8.00 do 15.30. Skarżący miał dogodne połączenia komunikacyjne i mógł pojechać do Ł. po zgłoszeniu się w Powiatowym Urzędzie Pracy w dniu 13.10.2005 r., Mógł również zgłosić się w dniu następnym tj. 14.10.2005 r. bądź przed dniem 13.10.2005 r. i poprosić o zmianę terminu wizyty.

Zgromadzony materiał dowodzi, że A. K. został pouczony o konieczności zgłaszania się do urzędu pracy w wyznaczonych terminach, konsekwencjach niedopełnienia tego obowiązku oraz zasadach usprawiedliwiania nieobecności.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że stosownie do przepisów art. 9 ust. 1 pkt. 14 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy wydawanie decyzji m.in. o uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za osobę bezrobotną oraz o utracie statusu bezrobotnego, zaś zgodnie z przepisami art. 10 ust. 4 pkt. 1 powyższej ustawy, w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest starosta.

Zdaniem organu orzekającego bezzasadny jest zarzut dotyczący braku upoważnienia Starosty [...] do wydania zaskarżonej decyzji i nieprawidłowościach dotyczących zawarcia porozumienia z dnia 30.12.1999 r. oraz aneksu do tego porozumienia z dnia 22.05.2000 r. Kwestię objęcia przez Powiatowy Urząd Pracy w P. zasięgiem działania obszaru miasta P. oraz Powiatu [...] reguluje porozumienie z dnia 30.12.1999r. zawarte pomiędzy Zarządem Powiatu [...] reprezentowanym przez Starostę [....] i Wicestarostę[..] , a Zarządem Miasta P. reprezentowanym przez Prezydenta Miasta P. i Wiceprezydenta Miasta P. Porozumienie to zostało uzupełnione aneksem z dnia 22.05.2000 r. zawartym pomiędzy wyżej wymienionymi stronami. Podstawą zawarcia takiego porozumienia stanowi art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 05.06.1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) stanowiący, iż powiat może zawierać porozumienia w sprawie powierzenia prowadzenia zadań publicznych z jednostkami lokalnego samorządu terytorialnego, a także z województwem, na którego obszarze znajduje się terytorium powiatu. Przy czym w ust. 4 tego przepisu zaznaczono, że do porozumień stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.). Stosownie do przepisów art. 48 powyżej powołanej ustawy o samorządzie powiatowym, oświadczenie woli w sprawach majątkowych(do których należy zaliczyć wyżej wymienione porozumienie i aneks do niego) w imieniu powiatu składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i osoba upoważniona przez zarząd.

Odnosząc się do zarzutu nadania decyzji z [....] rygoru natychmiastowej wykonalności, organ II instancji stwierdził, iż decyzji tej nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności. Wojewoda [..] stwierdził również, że z uwagi na złożenie odwołania od decyzji z dnia [...] a tym samym niezakończenie postępowania administracyjnego w sprawie pozbawienia A. K. statusu osoby bezrobotnej od dnia 13.10.2005 r., Starosta [...] nie mógł w wydanym w dniu 29.12.2005 r. zaświadczeniu jednoznacznie określić, czy skarżący posiada status osoby bezrobotnej. Również jeżeli skarżący uważał za nieprawidłową kolejną decyzje Starosty [..] z dnia 17 stycznia 2006r., mógł stosownie do zawartego w decyzji pouczenia złożyć odwołanie.

W dniu 07.04.2006 r. A. K. wniósł skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1) nieuwzględnienie usprawiedliwienia niestawiennictwa w Urzędzie Pracy w dniu 13.10.2005 r., które złożył w ciągu 5 dni od daty wyznaczonej wizyty,

2) naruszenie art. 6, 108,130 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy poprzez nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności,

3) naruszenie art. 19 i 21 Kodeksu postępowania administracyjnego z uwagi na naruszeni przepisów o właściwości miejscowej (brak porozumienia między Zarządem Powiatu i Miasta P.)

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, wniósł o oddalenie skargi.

Na rozprawie w dniu 12 października 2006 r. skarżący wyjaśnił, że nie stawił się 13.10.2005 r. w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. ponieważ skorzystał z pomocy brata, który właśnie w tym dniu jechał do Ł. Wyjazd nastąpił 13.10.2005 r. około godz. 8:00. Pozwoliło mu to zaoszczędzić pieniądze, które musiałby wydać na podróż, a byłby to dla niego – jako bezrobotnego, duży wydatek.

W piśmie uzupełniającym stanowisko skarżącego w zakresie zarzutów podniesionych na rozprawie z dnia 12.10.2005 r. A. K. wskazał na rażące naruszenie prawa w zakresie zasad funkcjonowania Powiatowego Urzędu Pracy w P. W piśmie tym skarżący stwierdził, że Urząd ten na dzień dzisiejszy funkcjonuje na podstawie porozumienia zawartego w dniu 30.12.1999 r. oraz aneksu do tego porozumienia z 22.05.2000 r., z których wynika, że Powiatowy Urząd Pracy w P. działa pod zwierzchnictwem Starosty Powiatu [...] , a Przewodniczącym Powiatowej Rady Zatrudnienia przy tym Urzędzie jest Prezydent Miasta P. Sytuacja ta zdaniem skarżącego nie znajduje odzwierciedlenia w ustawie z dnia 02.04.1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), a tym samym w ustawach, ponieważ:

1/ Zgodnie z art. 93 ustawy o samorządzie powiatowym ustawa ta weszła w życie w terminie i na zasadach określonych w odrębnej ustawie t.j. ustawie z dnia 13.10.1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133 poz. 872 ze zm.). Tym samym samoistne zastosowanie art. 5 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, bez uwzględnienia przepisów odrębnej ustawy (ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną) jest działaniem nielegalnym, a zawarte porozumienie po dniu 31.12.1998 r. wbrew tej ustawie (art. 26 ust. 2 pkt. 2), jest porozumieniem nieważnym.

2/ Zgodnie z art. 19a ust. 4 w odniesieniu do art. 26 ust. 2 pkt. 2 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, z uwagi na to, że do dnia 31.12.1998 r. nie zawarto porozumienia między Starosta Powiatu [...] i Prezydentem Miasta P. należy stosować przepisy art., 19 a ust. 1 i art. 19 a ust. 3 powołanej ustawy.

3/ Zgodnie z art. 19 a ust. 1 tej ustawy Prezydent Miasta P. jest zwierzchnikiem Powiatowego Urzędu Pracy w P. z uwagi na to, iż siedziba Powiatowego Urzędu Pracy w P. znajduje się w tym mieście, które jest miastem na prawach powiatu.

4/ Zgodnie z art. 19 a ust. 3 w odniesieniu do art. 19 a ust. 1 powyższej ustawy, to Prezydent Miasta P. jako zwierzchnik Powiatowego Urzędu Pracy w P. jest organem właściwym do dokonania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i tym samym zawiera porozumienie wspólnie ze Starostą Powiatu [....] na okoliczność powołania i odwołania kierownika Powiatowego Urzędu Pracy w P. oraz jego zastępców.

5/ Zgodnie z art. 19 a ust. 5 w odniesieniu do art. 19 a ust. 1 wyżej wymienionej ustawy Przewodniczącym Powiatowej Rady Zatrudnienia przy Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jest Starosta Powiatu [...] z uwagi na to, iż w Powiecie [..] nie ma siedziby Powiatowego Urzędu Pracy.

6/ Zgodnie z art. 19 a ust. 8 w odniesieniu do art. 19 a ust. 1 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną to Prezydent Miasta P. jako zwierzchnik Powiatowego Urzędu Pracy w P. i jako organ zatrudnienia może udzielić kierownikowi lub innym pracownikom tego urzędu pełnomocnictwo do prowadzenia spraw w jego imieniu, w tym do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń.

7/ Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym wszystkie porozumienia i aneksy o których mowa w art. 5 zawarte od dnia 23.02.2000 r. muszą być ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Województwa[...] , a poza tym w stosunku do porozumień i aneksów do porozumień zawartych od dnia 30 maja 2001 r. Rada Powiatu i Rada Miasta na prawach powiatu zgodnie z art. 12 pkt. 8 a ustawy o samorządzie powiatowym podejmują również stosowne uchwały.

W tej sytuacji , w ocenie skarżącego, mając na uwadze powyższe przepisy oraz art. 19 i 21 Kodeksu postępowania administracyjnego Prezydent Miasta P. i Starosta Powiatu [...] naruszają rażąco przepisy o właściwości miejscowej organów administracji, co w konsekwencji powoduje zgodnie z art. 156 § 1 pkt. 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego nieważność decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń wydawanych przez Powiatowy Urząd Pracy w P.

W odpowiedzi na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, Wojewoda [...] przedstawiając swoje stanowisko w sprawie powyższych zarzutów w pismach z 14.11.2006 r. wyjaśnił, że Powiatowy Urząd Pracy w P. został utworzony na mocy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną w związku z § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30.12.1998 r. w sprawie dostosowania organizacji i obszaru działania wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy do organizacji administracji publicznej (Dz.U. Nr 166, poz. 1247). Stosownie do treści tych przepisów Powiatowy Urząd Pracy obejmuje swym zasięgiem obszar Powiatu [....] i miasta P. Zwierzchnictwo nad Powiatowym Urzędem Pracy w P. objął Starosta Powiatu[...] . Zarząd Powiatu [...] i Zarząd Miasta P. zawarł w dniu 30.12.1999 r. porozumienie, którego celem było uściślenie współpracy pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego.

W odniesieniu do zarzutów skarżącego podkreślił, że zgodnie z art. 93 ustawy o samorządzie powiatowym weszła ona w życie w terminie i na zasadach określonych w odrębnej ustawie, z wyjątkiem przepisu art. 3, który wszedł w życie z dniem ogłoszenia ustawy. Termin wejścia w życie tej ustawy określony został w art. 1 ustawy z dnia 24.07.1998 r. o wejściu w życie ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy o administracji rządowej w województwie (Dz.U. Nr 96, poz. 631), który stanowi, że ustawa o samorządzie powiatowym wchodzi w życie z dniem 01.01.1999 r., z wyjątkiem art. 2 ust. 5, art. 5, art. 6, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej przez Państwową Komisję Wyborczą zbiorczych wyników do wyborów do rad powiatów (t.j. z dniem 27.10.1998 r. – Dz.U. z 1998 r. nr 131, poz. 861).

Powołana ustawa – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną weszła w życie 29.10.1998 r. Jednak nie zawierała w swej treści art. 19 a, który przywołuje w swoich zarzutach skarżący. Artykuł ten został dodany przez art. 54 pkt. 3 ustawy z dnia 21.01.2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz.U. Nr 12, poz. 136 ze zm.), która weszła w życie w zakresie cytowanego przepisu z dniem 23.02.2000 r. W momencie zatem zawarcia porozumienia w dniu 30.12.1999 r., dotyczącego realizacji zadań przez Powiatowy Urząd Pracy w P. od dnia 01.01.2000 r. dla P. – miasta na prawach powiatu oraz Powiatu [...] tj. 30.12.1999 r., ani też w momencie wejścia w życie tego porozumienia, ustawa Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną przepisu art. 19 a nie zawierała.

Cytowany przez skarżącego przepis art. 26 ust. 1 i ust. 2 pkt. 2 powołanej ustawy określa, że przejęcie instytucji i jednostek organizacyjnych określonych w ustawie z dnia 24.07.1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 668 ze zm.) oraz w ustawie - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną określa, że przejęcie instytucji i jednostek organizacyjnych określonych w powołanej ustawie następuje z mocy prawa z dniem 01.01.1999 r. Przejęcie instytucji i jednostek mających siedzibę na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego następuje również wtedy, gdy dotychczasowy obszar działania tych instytucji lub jednostek organizacyjnych obejmuje obszar więcej niż jednej jednostki samorządu i jeżeli: 1) organ administracji rządowej, któremu ta instytucja lub jednostka podlegała lub jest podporządkowana, nie dokonała jej podziału we właściwym trybie do dnia 31.12.1998 r. lub 2) właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego, których obszar pokrywa się z obszarem działania tych instytucji lub jednostek organizacyjnych nie zawrą do dnia 31.12.1998 r. porozumienia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym lub w art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, określającego jednostki samorządu terytorialnego właściwe do przejęcia instytucji lub jednostek organizacyjnych. Przepis ten określa zatem termin przejęcia z mocy prawa oraz tryb przejęcia przez jednostki samorządu terytorialnego instytucji i jednostek organizacyjnych określonych w tym przepisie. Zarzut zatem skarżącego dotyczący naruszenia art. 26 ust. 2 pkt. 2 wyżej wymienionej ustawy również nie jest zdaniem organu uzasadniony, tym bardziej że porozumienia, o których jest mowa, do których odnosi się wprowadzony w dniu 23.02.2000 r. art. 19 a ust. 4 tejże ustawy, to porozumienia zawarte na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym.

Według organu również zarzut naruszenia art. 5 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym nie jest uzasadniony, bowiem przepis ten został dodany przez art. 52 pkt. 2 ustawy z dnia 21.01.2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej, który wszedł w życie 23.02.2000 r. i nie miał on zastosowania do zawartego w dniu 30.12.1999 r. porozumienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) obowiązującej od 1 stycznia 2004r. sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. W myśl zaś art. 1 § 2 wymienionej ustawy, kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kognicja Sądu ograniczona jest do oceny legalności kwestionowanego skargą aktu lub czynności organów administracji publicznej i obejmuje ocenę prawidłowości zastosowania przepisów prawa i ich wykładni przez organy administracji.

Mając na uwadze tak określoną kognicję, Sąd nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja naruszała przepisy prawa materialnego bądź procesowego w stopniu uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności, ewentualnie uchylenie.

Rozpoczynając rozważania od analizy zarzutu naruszenia właściwości miejscowej przez organ wydający decyzję w pierwszej instancji tj. przez Starostę Powiatu [...] zamiast Prezydenta Miasta (na prawach powiatu) P. należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99 poz. 1001 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania, do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy wydawanie decyzji o uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną lub utracie statusu bezrobotnego. W świetle art. 10 ust. 4 tejże ustawy w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej organem właściwym jest starosta, a organem wyższego stopnia jest wojewoda. Po myśli art. 9 ust. 7 cytowanej ustawy starosta może, w formie pisemnej upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym.

Przekształcenia urzędów pracy związane z reformą administracji publicznej przebiegały nieco inaczej niż innych urzędów i instytucji. Przekształcenia te odbyły się w dwóch etapach. W pierwszym dokonane zostało z dniem 1 stycznia 1999 roku dostosowanie organizacji i obszarów działania wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy do nowej organizacji administracji publicznej. Miało to miejsce na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133 poz. 872 ze zm.), zwanej dalej ustawą z dnia 13 października 1998r. oraz wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 grudnia 1998r. (Dz.U. Nr 166 poz. 1247). Na tym etapie przekształceń rejonowe urzędy pracy przekształciły się w powiatowe urzędy pracy, z tym, że zgodnie z § 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia, w miastach będących siedzibą zarządu powiatu i zarządu miasta na prawach powiatu tworzy się jeden powiatowy urząd pracy, obejmujący swym zasięgiem obszar powiatu. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz.U. Nr 103 poz. 652) został zaś utworzony powiat [...] z siedzibą władz w P. oraz P. – miasto na prawach powiatu.

Dalej idące przekształcenia odbyły się rok później i związane były z przekazaniem, zorganizowanych już w nowym kształcie powiatowych urzędów pracy do powiatowej administracji zespolonej, co przewidywał przepis art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998r.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów objęcie zwierzchnictwa Powiatowego Urzędu Pracy w P. obejmującego zasięgiem swego działania powiat [...] z siedziba władz zarządu w P. jak i P. miasto na prawach powiatu – przez Starostę [...] było zgodne z powyższymi przepisami i nie narusza wskazanego przez skarżącego przepisu art. 26 ust, 2 pkt 2 i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. W ocenie Sądu interpretacja art. 26 ust. 2 pkt 2 prowadzi do wniosku , że przejęcie instytucji i jednostek organizacyjnych z dniem 1 stycznia 1999 roku następuje również wtedy, gdy dotychczasowy obszar działania tych jednostek lub jednostki organizacyjnej obejmuje obszar więcej niż jednej jednostki organizacyjnej samorządu terytorialnego i jeżeli właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego, których obszar pokrywa się z obszarem działania tych jednostek organizacyjnych, nie zawrą do dnia 31 grudnia 1998r. porozumienia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym(...) określającego jednostki samorządu terytorialnego właściwego do przejęcia instytucji lub jednostek organizacyjnych. W ocenie Sądu przepis ten nie nakazuje wcale, jak twierdzi skarżący, zawarcia porozumienia do dnia 31 grudnia 1998r., w każdym przypadku, a przewiduje je tylko w sytuacji, gdy na mocy tych porozumień mają być określone właściwe jednostki samorządu terytorialnego do przejęcia jednostek organizacyjnych i instytucji. Utworzenie jednego PUP w P. i objęcie zasięgiem jego działania zarówno powiatu piotrkowskiego jak i miasta na prawach powiatu odbyło się zaś zgodnie z przepisami prawa wskazującymi jednostki samorządu terytorialnego właściwe do przejęcia jednostek organizacyjnych. Również w opinii Sądu zawarte w dniu 31 grudnia 1999r. Porozumienie, którego legalność kwestionuje skarżący, nie dotyczyło wzajemnego przekazania prowadzenia zadań publicznych, a potwierdzało jedynie ich prowadzenie przez jednostki przewidziane do ich wykonywania w przepisach obowiązującego prawa, a zgodnie z zawartym oświadczeniem, nadesłanym na wezwanie Sądu, miało za cel uściślenie współpracy. Z tych samych powodów niezasadnych w ocenie Sądu jest zarzut naruszenia art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1592 ze zm.) przewidujący obowiązek ogłoszenia zawartych porozumień w wojewódzkim dzienniku urzędowym, tym bardziej, iż przepis ten obowiązuje dopiero od dnia 23 lutego 2000 roku.

Zdaniem Sądu objęcie zwierzchnictwa PUP w P. przez Starostę [...] właściwego ze względu na siedzibę powiatowego urzędu pracy (który mieści się w P.), nie narusza również przepisu art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r., obowiązującego od dnia 23 lutego 2000 roku.

Ocena pozostałych zarzutów skarżącego dotyczących legalności zawartego w dniu 30 grudnia 1999 roku Porozumienia pozostaje poza sferą oceny Sądu, jako nie mających wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Przechodząc do zarzutów skarżącego w zakresie naruszenia przepisu art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku, będącego podstawą materialnoprawną rozstrzygnięcia, w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania, należy podnieść, że zgodnie z tym przepisem starosta, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3, pozbawia statusu bezrobotnego , który nie stawił się w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomił w okresie do 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w powiatowym urzędzie pracy. W ustalonych okolicznościach przedmiotowej sprawy Sąd stwierdza, iż nie doszło do naruszenia wskazanego przepisu. Faktem niekwestionowanym jest okoliczność niestawienia się skarżącego w wyznaczonym dniu. Okolicznością bezsporną jest również to, że skarżący przedłożył usprawiedliwienie w wymaganym terminie. Istota sporu między stronami sprowadza się do ustalenia czy przedstawione przez skarżącego przyczyny niestawiennictwa były uzasadnione. W utrwalonym orzecznictwie NSA (wprawdzie na tle ustawy z dnia 14 grudnia 1994r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ale wobec identycznego brzmienia przepisów nadal aktualnego), niezgłoszenie się bezrobotnego w urzędzie pracy w wyznaczonym terminie mogą uzasadniać jedynie przyczyny, które nie są zawinione przez bezrobotnego.(por. wyrok NSA z dnia 15 maja 1998r. sygn. akt II SA 406/98 LEX nr 41855). W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, organy zatrudnienia zasadnie uznały, że przedstawione przez skarżącego powody niestawiennictwa w wyznaczonym terminie nie są niezawinione, a więc należało uznać, że skarżący nie uzasadnił przyczyn niestawiennictwa. Należy wskazać, że o terminie wizyty aktywizacyjnej w PUP w P. w dniu 13.10.2005r., skarżący został powiadomiony już w dniu 10 sierpnia 2005 roku i potwierdził ten fakt własnoręcznym podpisem. O terminie ogłoszenia wyroku w WSA w Łodzi, wyznaczonym na dzień 14 października 2005 roku skarżący dowiedział się na rozprawie w dniu 5 października 2005r. Sąd poinformował również skarżącego, że stawiennictwo na ogłoszeniu wyroku nie jest obowiązkowe. Porównanie wskazanych wyżej terminów (które się nie pokrywały) oraz okoliczność, iż niestawiennictwo w urzędzie pracy miało daleko idące negatywne skutki dla skarżącego, o czym był on powiadomiony podpisując stosowne pouczenie, winno skłonić go do właściwego wyboru, ewentualnie do takiego ułożenia swoich spraw osobistych, aby uniknąć negatywnych konsekwencji. Zasadnie organy administracji wskazywały na niewielką odległość oraz dogodność połączeń komunikacyjnych między P. a Ł., które umożliwiały skarżącemu wypełnienie jego powinności. Trafnie również podnosiły organy zatrudnienia, że skarżący przewidując komplikacje, mógł stawić się wcześniej w PUP w P. z zamiarem dopełnienia obowiązku. Celem stawiennictwa w urzędzie pracy jest przede wszystkim potwierdzenie gotowości danej osoby do podjęcia pracy i w obecnym stanie prawnym jest to sposób kontroli przez organy zatrudnienia tego elementu statusu osoby bezrobotnej. Niestawiennictwo w urzędzie pracy z przyczyn nieusprawiedliwionych (nieuzasadnionych) stanowi obligatoryjną przesłankę pozbawienia statusu bezrobotnego. Oświadczenie skarżącego złożone na rozprawie w dniu 12 października 2006 roku, że nie stawił się w dniu 13 października 2005r., w PUP w P. ponieważ skorzystał z pomocy brata, który właśnie w tym dniu wcześnie rano (około godziny 8) jechał do Ł., co pozwoliło mu, jako bezrobotnemu, zaoszczędzić pieniądze, które musiałby wydać na podróż w związku z chęcią stawienia się na ogłoszeniu wyroku , nie mogło zostać uwzględnione przez Sąd, z uwagi na fakt, iż nie było przedmiotem oceny przez organy administracji, bowiem okoliczność ta nie była podnoszona przez skarżącego w toku postępowania administracyjnego. Nie zmienia to zresztą oceny Sądu, że fakt nieobowiązkowego stawiennictwa w dniu 14 października 2005r. na ogłoszeniu wyroku w WSA w Łodzi nie usprawiedliwia niestawiennictwa w dniu 13 października 2005 r., w PUP w P., które było obowiązkowe.

Niezasadny jest również zarzut skarżącego nadania decyzji organu I instancji rygoru natychmiastowej wykonalności. Mając na uwadze fakt, iż rygor ten stanowi dodatkowy składnik decyzji, jest elementem merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, wymagającym umotywowania w uzasadnieniu decyzji, należy stwierdzić, że postawiony przez skarżącego zarzut nie znajduje uzasadnienia ani w podstawie prawnej decyzji, ani w treści jej rozstrzygnięcia i uzasadnienia. Skarżący wywodzi swój zarzut z otrzymanego w dniu 29 grudnia 2005r. zaświadczenia, które w opinii Sądu nie dowodzi, że decyzji z dnia [..] orzekającej o utracie przez A. K. z dniem 13 października 2005r. statusu osoby bezrobotnej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Powyższe zaświadczenie potwierdza tylko, że na mocy w/w decyzji skarżący utracił status bezrobotnego i że w sprawie toczy się postępowanie odwoławcze. Zasadnie organ odwoławczy podniósł, że przedmiotowe zaświadczenie mogło zostać zakwestionowane przez skarżącego w odrębnym trybie, a zarzut wydania go z naruszeniem prawa nie ma wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie. Z tych samych powodów poza sferą oceny organów administracji i Sądu pozostaje decyzja z dnia [...] przyznająca A. K. ponownie status osoby bezrobotnej.

W tym stanie rzeczy skoro zaskarżona decyzja wydana została na podstawie właściwej oceny stwierdzonych faktów i odpowiedniej interpretacji przepisów obowiązującego prawa, Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r Nr 153 poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono stosownie do art. 250 cytowanej ustawy.