Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Sędziowie sędzia NSA Mieczysław Markowski,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 października 2015 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia S. na decyzję Dyrektora P. Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Dyrektora P. Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...], 2. zasądza od Dyrektora P. Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. na rzecz Stowarzyszenia S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia 2 marca 2015 r., Stowarzyszenie S. w W., zwróciło się do P. O. W. N. F.Z. w B. (dalej: POW NFZ) o udostępnienie informacji publicznej w postaci "skanów dokumentacji przebiegu i efektów oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii wszystkich kontroli w roku 2013 i 2014, tak wewnętrznych jak i zewnętrznych, przeprowadzonych przez oddział NFZ wśród świadczeniodawców oraz w samym oddziale NFZ". Jednocześnie wnioskodawca wskazał formę udostępnienia, tj. elektronicznie na adres: [...].

W odpowiedzi na powyższy wniosek POW NFZ uznał, iż żądane informacje mają charakter informacji publicznej przetworzonej. Obejmują bowiem szeroki zakres przedmiotowy i wskazane ramy czasowe, a żądane dokumenty (w tym akta postępowania kontrolnego, tj. protokoły oględzin, dokumentacja medyczna, wyjaśnienia, stanowiska, protokoły kontroli i wystąpienia pokontrolne) zawierają dane osobowe, w tym dane wrażliwe o stanie zdrowia świadczeniobiorców, co wymaga ich zanonimizowania, oraz informacje poufne, których przekazanie naruszyłoby interes prywatny lub publiczny. W ocenie organu przygotowanie tych dokumentów wymagać będzie zaangażowania w ten proces znacznych środków osobowych i finansowych.

W tych okolicznościach POW NFZ poinformował wnioskodawcę pismem z dnia 11 marca 2015 r., że nie dysponuje na dzień złożenia wniosku żądanymi informacjami, a ich udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych, bardzo pracochłonnych i czasochłonnych czynności polegających na opracowaniu na podstawie dokumentacji źródłowej informacji przetworzonej. Jednocześnie POW NFZ wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku z dnia 2 marca 2015 r. poprzez wykazanie szczególnie istotnego interesu publicznego, stanowiącego uzasadnienie udostępnienia wnioskowanej informacji, w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma.

W związku z tym, iż w wyznaczonym terminie wnioskodawca nie wykazał szczególnie istotnego interesu publicznego, Dyrektor POW NFZ decyzją z dnia [...]kwietnia 2015 r., nr [...], na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., umorzył postępowanie w sprawie udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej.

Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy wniosło S. S. O. W. P. w W. zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16 ust 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm.; dalej: u.d.i.p.) w zakresie, w jakim przepis ten konstruuje instytucję informacji przetworzonej, poprzez błędne przyjęcie, że udostępnienie informacji wiązało się z przetworzeniem informacji publicznej, a w konsekwencji bezpodstawne wydanie błędnej decyzji umarzającej udostępnienia informacji publicznej. Powołując się na powyższe autor odwołania wniósł o uchylenie decyzji w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor POW NFZ w B. decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], oddalił wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. W uzasadnieniu podał, że brak odpowiedzi wnioskodawcy w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia z prośbą o wykazanie szczególnie istotnego interesu publicznego, stanowiącego uzasadnienie udostępnienia wnioskowanej informacji, uniemożliwiło dokonanie oceny, czy udostępnienie żądanej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Niemożliwe było tym samym określenie nie tylko przeznaczenia i celu żądanej informacji, ale również dokonanie oceny, czy udostępnienie jej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Zdaniem organu brak było zatem podstawowej przesłanki warunkującej rozpatrzenie sprawy, jaką jest dokonanie oceny, czy udostępnienie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Stwierdzenie istnienia obiektywnej przyczyny niemożności rozpatrzenia sprawy co do jej meritum uzasadniało zaś umorzenie postępowania, o czym prawidłowo orzekł organ w decyzji z [...] kwietnia 2015 r. Dokonana zaś w ramach ponownego rozpatrzenia sprawy kontrola - w trybie art. 17 ust. 1 i 2 w zw. z 16 ust. 2 u.d.i.p. - nie wykazała uchybień w sposobie załatwienia przedmiotowej sprawy.

W skardze na powyższą decyzję, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, S. S.O.– W. P. w W. wniosło o jej uchylenie w całości oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie:

1) art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie w jakim norma konstytucyjna gwarantuje uprawnienie uzyskiwania informacji o działalności podmiotów wykonujących zadania władzy publicznej i gospodarujących mieniem publicznym, w tym prawa domagania się istniejących dokumentów, poprzez błędne przyjęcie, że przedmiotem wniosku była informacja przetworzona, co stanowi nieuprawnione ograniczenie prawa Stowarzyszenia do informacji publicznej;

2) art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o tym, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskiwania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, poprzez błędne przyjęcie, że Stowarzyszenie zwróciło się o udostępnienie informacji przetworzonej;

3) art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. poprzez przyjęcie, iż negatywne rozstrzygnięcie wniosku dotyczącego informacji publicznej przetworzonej kończy się umorzeniem postępowania wyrażonym w normie wynikającej z art. 14 ust. 2 u.d.i.p.;

4) art. 16 ust. 1 u.d.i.p. w zakresie, w jakim przepis ten stanowi, że odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w formie decyzji administracyjnej, poprzez błędne przyjęcie, że w niniejszej sprawie zaszła potrzeba wydania decyzji administracyjnej;

5) art. 16 ust. 2 pkt 2 u.d.i.p. w zakresie, w jakim przepis ten nakazuje podanie w uzasadnieniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania, poprzez niespełnienie owego wymogu.

W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie w pierwszej kolejności stwierdziło, że wnioskowane informacje stanowią informacje, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p. (dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających). Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 zd. 1 u.d.i.p. informacje te obligatoryjnie muszą być zamieszczone na stronie podmiotowej danego podmiotu zobowiązanego (art. 8 ust. 3 zd. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p.). W przedmiotowej sytuacji wnioskodawca zwrócił się zatem o udostępnienie informacji publicznej, która - zgodnie z obowiązującymi już od ponad 11 lat przepisami - powinna znajdować na stronie podmiotowej BIP podmiotu zobowiązanego. Gdyby zatem informacje te znajdowały się we wskazanym urzędowym teleinformatycznym publikatorze (BIP) to zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. podmiot zobowiązany nie musiałby udostępniać tych informacji na wniosek. Wystarczyłoby bowiem wskazanie adresu strony internetowej, pod którym informacje te można znaleźć. Za naganną skarżący uznał sytuację, w której skutki niedopełnienia ustawowych obowiązków organ przenosi na wnioskodawcę, albowiem nie dość, że obywatele nie mogą się zapoznać z informacjami publicznymi dot. przeprowadzonych kontroli z powodu zaniechania realizacji obowiązków informacyjnych przez organ, to jeszcze Stowarzyszenie nie może zapoznać się z tymi informacjami poprzez przyjęcie, że zwróciło się o udostępnienie informacji przetworzonej.

Za bezzasadne skarżący uznał jednocześnie stanowisko organu, że przedmiotem wniosku była informacja przetworzona. W ocenie skarżącego przetworzenie polega bowiem na podjęciu czynności związanych z uogólnianiem lub uszczegółowianiem informacji posiadanych przez podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych. Przy czym owe uogólnianie, uszczegółowianie stanowi efekt intelektualnego zaangażowania osoby, tego dokonującej, nie zaś wyłącznie rezultat określonych czynności technicznych. Czynności zatem związane z anonimizacją określonych informacji nie stanowią o przetworzeniu danej informacji publicznej. Nie są to bowiem czynności intelektualne, tylko zwykłe czynności techniczne. Trudno jest zatem przyjąć, że w niniejszej sprawie przedmiotem żądania było udostępnienie informacji tworzonej. Końcowo skarżący podkreślił, że przepis z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. nie ma zastosowania do postępowania związanego z informacją przetworzoną. Brak bowiem ustawowej przesłanki udzielenia informacji publicznej przetworzonej, tj. istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnie uzasadnionego interesu publicznego, skutkować powinno decyzją o odmowie udzielenia tej informacji, opartą o przepis art. 16 ust. 1 u.d.i.p.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor POW NFZ w B. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko faktyczne oraz prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Na wstępie wskazać należy, że kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 1647) i art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.), sprowadza się do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta ogranicza się do zbadania, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 145 § 1 p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie, uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub części, jeżeli stwierdzi: a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca jej wydanie decyzja z dnia [...] kwietnia 2015 r. podlegają uchyleniu, gdyż zasadne są zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. i art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p., które to naruszenia, w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., miały wpływ na wynik sprawy.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej. Istotą sporu pomiędzy stronami postępowania jest kwestia, czy wnioskowana przez skarżące Stowarzyszenie informacja publiczna w postaci: skanów dokumentacji przebiegu i efektów oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii wszystkich kontroli w roku 2013 i 2014, tak wewnętrznych jak i zewnętrznych, przeprowadzonych przez oddział NFZ wśród świadczeniodawców oraz w samym oddziale NFZ, której udostępnienie ma nastąpić poprzez przesłanie na wskazany adres mailowy, jest informacją prostą, jak wywodzi skarżący, czy też przetworzoną, jak twierdzi organ. W konsekwencji przesądzić także należało, czy – stosownie do treści art. 3 ust. 1 u.d.i.p. – skarżący będąc podmiotem wnioskującym o udostępnienie informacji publicznej zobowiązany był wykazać, że uzyskanie informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Analizę powyższych kwestii należy poprzedzić wyjaśnieniem, co nie jest sporne, że żądana przez skarżącego informacja ma charakter informacji publicznej, w rozumieniu u.d.i.p., a adresat wniosku, tj. Dyrektor POW NFZ w B. należy do podmiotów zobowiązanych do jej udostępnienia na gruncie tejże ustawy. W związku z tym, iż powyższe kwestie nie były kwestionowane w toku postępowania, to należy je uznać za dostatecznie wyjaśnione i zaniechać ich dalszego analizowania w ramach niniejszego uzasadnienia.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej przysługuje każdemu, a od osoby korzystającej z przysługującego jej prawa nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Jedynym w tym zakresie wyjątkiem jest sytuacja opisana w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.. Zgodnie z zamieszczoną tam regulacją adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej może domagać się od wnioskodawcy wykazania, że żądanie zawarte we wniosku jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, ale jest to możliwe wyłącznie wtedy, gdy żądanie udostępnienia informacji publicznej dotyczy informacji przetworzonej.

W niniejszej sprawie organ zakwalifikował wnioskowaną informację jako informację przetworzoną argumentując, że obejmuje ona szeroki zakres przedmiotowy i czasowy, a udostępnienie żądanych informacji wymagać będzie podjęcia dodatkowych, bardzo pracochłonnych i czasochłonnych czynności polegających na zanonimizowaniu danych osobowych i opracowaniu na podstawie dokumentacji źródłowej informacji przetworzonej.

W ocenie Sądu przedstawiona przez organ argumentacja, mająca wykazać, że żądana przez skarżące Stowarzyszenie informacja publiczna ma charakter informacji przetworzonej, jest nietrafna. Odnosząc się do pierwszej powołanej przez organ okoliczności, a więc wyselekcjonowania spośród wszystkich spraw, tych które spełniają wymagania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, wyjaśnić wypada, iż sięgnięcie do zbiorów dokumentacji zawierających informacje proste i wyselekcjonowanie spośród nich – choć niewątpliwie przy wskazanej ilości dokumentacji i zakresu czasowego może być czasochłonne i pracochłonne – nie skutkuje przekształceniem informacji prostej w informację przetworzoną. Nie są to czynności prowadzące w rezultacie do powstania całkowicie nowej informacji. Przetworzenie informacji wymaga bowiem podjęcia przez podmiot zobowiązany do jej udostępnienia działań o charakterze intelektualnym w odniesieniu do zbioru informacji, który jest w jego posiadaniu i nadania skutkom tego działania cech całkowicie nowej informacji (vide: H. Izdebski, Ustawa z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2001r.). W judykaturze nie jest sporne, iż informacja przetworzona to jakościowo nowa informacja, która nie istnieje w przyjętej treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego podmiotu. Tym samym udzielenie informacji przetworzonej poprzedza wytworzenie nowej informacji (vide: wyroki WSA: w Szczecinie z dnia 9 stycznia 2014r., w sprawie sygn. akt II SA/Sz 1416/13; w Kielcach z dnia 7 listopada 2013r., w sprawie sygn. akt II SA/Ke 852/13; w Warszawie z dnia 6 czerwca 2013r., w sprawie sygn. akt II SA/Wa 777/13; w Krakowie z dnia 22 lutego 2011r., w sprawie sygn. akt II SA/Kr 1455/10 oraz z dnia 21 lutego 2011r., w sprawie sygn. akt II SA/Kr 1456/10; w Opolu z dnia 1 lutego 2011r., w sprawie sygn. akt II SA/Op 653/10; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Tak więc takie czynności organu, jak selekcja dokumentów źródłowych i ich analiza pod względem treści są zwykłymi czynnościami, które nie mają wpływu i nie dają podstaw do zakwalifikowania żądanych dokumentów, jako informacji przetworzonej (tak też: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie sygn. akt VIII SA/Wa 1072/11, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Analogiczne stanowisko należy zaprezentować w odniesieniu do kolejnej przyczyny, która w ocenie organu skutkowała przekształceniem informacji prostej w przetworzoną, czyli procesu anonimizacji. Proces polegający na wykreśleniu z dokumentu elementów dotyczących danych osobowych bez naruszania samego rozstrzygnięcia, czyli anonimizacja, nie jest przetworzeniem informacji. Czynność ta polega jedynie na przekształceniu informacji, a nie jej przetworzeniu. Innymi słowy, informacja prosta nie zmienia się w informację przetworzoną poprzez proces anonimizacji (vide wyroki NSA: z dnia 9 sierpnia 2011r., w sprawie sygn. akt I OSK 792/11 i I OSK 977/11 oraz wyroki WSA: w Warszawie z dnia 5 listopada 2013 r., w sprawie sygn. akt II SA/Wa 1455/13; w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 marca 2012r., w sprawie sygn. akt II SA/Go 48/12; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Także przekształceniem informacji, a nie jej przetworzeniem, jest zmiana nośnika danych informacji, czyli poddanie dokumentu procesowi kopiowania czy skanowania (vide: wyroki WSA w Poznaniu: z dnia 22 maja 2013r., w sprawie sygn. akt IV SAB/Po 31/13; z dnia 25 kwietnia 2013r., w sprawie sygn. akt II SAB/Po 11/13; z dnia 6 marca 2013r., II SAB/Po 87/12; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Z przedstawionych powyżej powodów argumentacja POW NFZ w B., zaprezentowana w kwestionowanych rozstrzygnięciach, nie zasługuje na uwzględnienie.

W tym miejscu należy dodatkowo zwrócić uwagę, że pochopne uznanie informacji publicznej za przetworzoną prowadzić może do niedopuszczalnego i bezzasadnego ograniczania obywatelskiego prawa do uzyskania informacji publicznej, o którym mowa zarówno w art. 61 Konstytucji RP, jak i w przepisach u.d.i.p.. Przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w istocie ma na celu ograniczenie ilości wniosków o udostępnienie informacji o skomplikowanym charakterze, której wytworzenie wymaga od organu analizy wielu źródeł, w następstwie której powstaje nowa informacja niż ta zawarta w materialne źródłowym. Traktowanie informacji publicznej jako informacji przetworzonej tylko dlatego, że miałaby być ona przygotowana specjalnie dla wnioskującego o nią podmiotu, a owo przygotowanie ogranicza się do odnalezienia odpowiednich dokumentów, ich zeskanowania i anonimizacji, pozostaje w sprzeczności z zasadą dostępu do informacji publicznej. Tym samym wyjątki od owej zasady nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający. Stąd uznanie określonej informacji za przetworzoną nakłada na organ obowiązek wykazania w przekonywujący sposób przyczyn, dla których zajął takie stanowisko. Natomiast w realiach niniejszej sprawy, wskazywany przez organ zakres czynności niezbędnych do wykonania w celu załatwienia wniosku strony nie dowodzi tego, że w następstwie ich wykonania powstanie nowa pod względem jakościowym informacja. Wręcz przeciwnie, organ wskazuje na proste zestawienie określonej liczby danych figurujących w posiadanych dokumentach. Owszem owe czynności mogą okazać się pracochłonne i czasochłonne, ale w następstwie ich wykonania nie będzie generowana jakościowo nowa informacja. Tym samym wskutek ich podjęcia informacja prosta nie zmieni się w informację przetworzoną.

Nie bez znaczenia dla oceny złożonego wniosku ma również okoliczność, na jaką zwrócił uwagę autor skargi, że wnioskowane informacje, tj. dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających, stanowią informacje o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 zd. 1 u.d.i.p. informacje te obligatoryjnie muszą być zamieszczone na stronie podmiotowej danego podmiotu zobowiązanego (art. 8 ust. 3 zd. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p.). Jak słusznie zatem zauważył skarżący, złożony przez niego wniosek dotyczy udostępnienia informacji publicznej, która powinna znajdować na stronie podmiotowej BIP organu. Gdyby zatem informacje te znajdowały się we wskazanym urzędowym teleinformatycznym publikatorze (BIP) to zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p., podmiot zobowiązany nie musiałby udostępniać tych informacji na wniosek. Wystarczyłoby bowiem wskazanie adresu strony internetowej, pod którym informacje te można znaleźć.

Za trafny Sąd uznał również zarzut naruszenia przez organ art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. poprzez przyjęcie, iż negatywne rozstrzygnięcie wniosku dotyczącego informacji publicznej przetworzonej kończy się umorzeniem postępowania wyrażonym w normie wynikającej z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Przypomnieć bowiem należy, że stosownie do regulacji u.d.i.p. podmiot zobowiązany, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej, ma następujące możliwości załatwienia takiego wniosku:

– udziela informacji publicznej, co stanowi czynność materialno – techniczną;

– udziela w formie pisma odpowiedzi, że wniosek nie znajduje podstawy w przepisach prawa, gdyż żądanie nie dotyczy informacji publicznej, bądź organ nie jest w jej posiadaniu (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.) lub obowiązuje inny tryb udzielenia informacji (art. 1 ust. 2 u.d.i.p.);

– odmawia w formie decyzji administracyjnej udostępnienia informacji publicznej lub umorzenia postępowania administracyjnego w przypadkach określonych w art. 14 ust. 2 u.d.i.p., (art. 16 i art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 u.d.i.p.);

– odmawia udostępnienia informacji publicznej przetworzonej ze względu na niewykazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. (vide: wyroki WSA w Białymstoku z dnia 3 września 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 452/15 i z dnia 13 października 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 534/5, dostępne w CBOSA).

Jak wynika z powyższego, w przypadku, gdy nie zachodzi przesłanka udzielenia informacji publicznej przetworzonej, organ powinien wydać decyzję merytoryczną - odmawiającą udzielenia żądanej informacji, a nie, jak uczynił to organ orzekający w niniejszej sprawie - decyzję o umorzeniu postępowania. Stanowisko to jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych i skład orzekający w rozpoznawanej sprawie w pełni się z nim zgadza (por. wyrok NSA z 8 lutego 2011 r., sygn. akt I OSK 1938/10; wyrok NSA z dnia 30 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 3/11, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 371/15).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ weźmie pod uwagę argumentację przedstawioną przez Sąd w niniejszym wyroku, a przy wydawaniu rozstrzygnięcia zobowiązany będzie uwzględnić dokonaną wykładnię omawianych przepisów.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a., należało orzec jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt 2 wyroku, na mocy art. 200 p.p.s.a.