Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Andrzej Kołodziej (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi K. B. na bezczynność Fundacji [...] w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. zobowiązuje Fundację [...] do rozpatrzenia wniosku skarżącego K. B. z dnia [...] grudnia 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Fundacji [...] na rzecz skarżącego K. B. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2013 r. K. B., powołując się na art. 61 Konstytucji RP, zwrócił się drogą elektroniczną do Zarządu Fundacji [...] o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kopii treści (skanów) umów, faktur i rachunków dotyczących wydatków z kampanii informacyjnej lub reklamowej, związanej z pozyskiwaniem 1% podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. Ponadto określił, że informacje winny być przesłane w formie elektronicznej na podany adres poczty elektronicznej lub na płytach CD/DVD na podany adres.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r. przesłanym drogą elektroniczną Fundacja zażądała wniosku w formie papierowej, zaś wnioskodawca wezwał adresata wnioskiem drogą elektroniczną do wykonania obowiązku informacyjnego. Ponadto w tym dniu kolejnym pismem Fundacja odmówiła realizacji wniosku i podtrzymała swoje stanowisko.

K. B. żądanie podmiotu uznał za niezrozumiałe i nieznajdujące podstaw prawnych oraz ponownie wezwał do rozpoznania wniosku.

Fundacja drogą elektroniczną poinformowała wnioskodawcę w dniu [...] grudnia 2013 r., iż kwota 1% podatku dochodowego od osób fizycznych przeznaczona na wydatki związane z kampanią informacyjną i reklamową, wykazana w sprawozdaniu merytorycznym z działalności organizacji pożytku publicznego Fundacji za rok 2011, została wydatkowana m.in. na reklamę outdoor, reklamę w internecie itp.

Ponadto stwierdziła, że nie może przekazać żądanych dokumentów, ponieważ są one objęte tajemnicą przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji) podmiotów będących kontrahentami Fundacji, a ich ujawnienie może stanowić podstawę do ich roszczeń m.in. odszkodowawczych wobec Fundacji.

W piśmie z [...] grudnia 2013 r. wnioskodawca poinformował podmiot, iż odpowiedź go nie zadowala i skieruje sprawę na drogę sądową.

W skardze na bezczynność Zarządu Fundacji [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. B. zarzucił jej naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem.

Wniósł w związku z tym o jej zobowiązanie do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z [...] grudnia 2013 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, powołując się na treść art. 61 Konstytucji RP oraz art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym. Mając na względzie orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz przepisy art. 3 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 27 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie stwierdził, że każda organizacja pożytku publicznego wykonuje zadania publiczne, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a więc jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej w zakresie, w jakim wykonuje zadania władzy publicznej, w szczególności w zakresie działalności publicznej organizacji pożytku publicznego. Jednocześnie podniósł, że Fundacja posiada status organizacji pozarządowej pożytku publicznego, a cele i przedmiot działalności wskazują, że realizuje ona zadania publiczne, co wynika z odpisu KRS nr [...]. Ponadto dysponuje środkami z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza dysponowanie majątkiem publicznym. Tym samym w sprawie spełniony jest zakres podmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skarżący w odniesieniu do zakresu przedmiotowego ww. ustawy wskazał natomiast, że w świetle orzecznictwa treść umów cywilno-prawnych dotyczących majątku publicznego stanowi informację o sprawach publicznych i podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w powołanej ustawie. Dotyczy to także wszelkich faktur czy rachunków związanych z takimi umowami.

W odpowiedzi na skargę Fundacja [...] wniosła o jej oddalenie w całości, zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, zobowiązanie skarżącego do podpisania skargi oraz doprecyzowanie jej w zakresie terminu, za jaki wnosi o udzielenie informacji publicznej.

W uzasadnieniu podała, że wniosek skarżącego został sformułowany w sposób bardzo ogólny, dotyczący bardzo szerokiego zakresu dokumentacji. Ponadto skarżący nie wskazał celu w jakim domaga się wydania dokumentacji, a wykorzystanie jej w bliżej nieokreślony sposób może potencjalnie działać na szkodę Fundacji oraz jej kontrahentów.

Wskazała także, iż nie jest zobowiązana do udzielenia informacji publicznej w przedmiotowym zakresie, ponieważ jako organizacja pożytku publicznego, stosownie do art. 23 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, t.j.), jest zobowiązana do podawania do publicznej wiadomości sprawozdania merytorycznego oraz sprawozdania finansowego, w tym zamieszczania tych sprawozdań na swojej stronie internetowej, co zostało przez Fundację zrealizowane (link: [...]).

Zdaniem Fundacji powyższe stanowi formę udostępnienia informacji publicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem zgodnie z jej art. 1 ust. 2, przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, zaś sposób udostępnienia informacji publicznej o działalności organizacji pożytku publicznego został uregulowany w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Stanowi to także wypełnienie zobowiązań wynikających z art. 11 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Fundacja podniosła również, że powołane przez skarżącego orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie rozumienia pojęcia "informacja publiczna" odnosi się przede wszystkim do organów administracji publicznej i brak jest bezpośredniego i analogicznego stosowania zakresu pojęciowego do Fundacji jako organizacji pożytku publicznego.

Z ostrożności procesowej wskazała, że dokumenty, o które wystąpił skarżący, są elementem tajemnicy przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przy czym nie chodzi tu tylko o Fundację, ale także o podmioty, które na jej zlecenie świadczyły usługi w zakresie przedmiotowej kampanii informacyjnej lub reklamowej. Nadto Fundacja nie otrzymała zgody na ujawnienie żądanej informacji i dlatego odmówiono skarżącemu dostępu do niej, o czym poinformowano go w mailu z [...] grudnia 2013 r. oraz w piśmie z [...] stycznia 2014 r.

W piśmie procesowym z dnia [...] marca 2014 r. skarżący nie zgodził się z argumentacją zawartą w odpowiedzi na skargę, szeroko i szczegółowo odniósł się do niej oraz podtrzymał swoją skargę na bezczynność Fundacji.

Z kolei uczestnik postępowania – organizacja społeczna – [...] z siedzibą w W., w piśmie z dnia [...] kwietnia 2014 r. stanowiącym zgłoszenie udziału w postępowaniu ze skargi K. B. na bezczynność Zarządu Fundacji [...] w przedmiocie nieudzielenia informacji publicznej, podzieliła stanowisko skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów zasługuje na uwzględnienie. Podkreślić wypada, iż stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4) oraz bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 (pkt 8).

W świetle ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), dalej "u.d.i.p.", obwiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym (...) (art. 4 ust. 1 pkt 5).

Oznacza to, że podmiotami obowiązanymi do udostępniania informacji publicznej są nie tylko organy administracji publicznej, zawierające się w pojęciu "władze publiczne", lecz także inne podmioty, o ile spełniają warunki określone w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. Stąd też nie jest trafna argumentacja Fundacji [...], że brak jest bezpośredniego i analogicznego jak w odniesieniu do organów administracji publicznej, stosowania zakresu pojęciowego "informacja publiczna" wobec Fundacji jako organizacji pożytku publicznego.

Kluczową kwestią w niniejszej sprawie jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy Fundacja [...] jest podmiotem zobowiązanym w rozumieniu u.d.i.p. Powołany przepis art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. przewiduje dwa alternatywne kryteria, tj. wykonywanie "zadań publicznych" lub "dysponowanie majątkiem publicznym", dające podstawę do zakwalifikowania określonych podmiotów do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej.

Bezsporna jest okoliczność, że Fundacja [...] z siedzibą w W. dalej "Fundacja", wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego – nr KRS [...], jest organizacją pożytku publicznego od [...] października 2008 r., co wynika m.in. z rocznego sprawozdania merytorycznego z działalności organizacji pożytku publicznego za rok 2011.

W świetle przepisu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.), organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 4, z zastrzeżeniem art. 21, który spełnia łącznie m.in. następujące wymagania:

1) prowadzi działalność pożytku publicznego na rzecz ogółu społeczności lub określonej grupy podmiotów, pod warunkiem, że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa,

2) może prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego,

3) nadwyżkę przychodów nad kosztami przeznacza na działalność, o której mowa w pkt 1 (...).

Natomiast zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 powołanej ustawy, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie . W myśl zaś art. 3 ust. 2, organizacjami pozarządowymi są:

1) niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,

2) niedziałające w celu osiągnięcia zysku

‒ osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przypisuje osobowość prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Przepis art. 4 ust. 1 tej ustawy określa z kolei, że sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania m.in. w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej; działalności charytatywnej; działalności na rzecz osób niepełnosprawnych; ochrony i promocji zdrowia; nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania; pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą.

Fundacja we wspomnianym już sprawozdaniu jako najważniejsze sfery działalności pożytku publicznego określiła: pomoc społeczną, w tym pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób; działalność charytatywną; ochronę i promocje zdrowia.

W ocenie Sądu powyższe jednoznacznie wskazuje, że Fundacja jako organizacja pożytku publicznego, a więc prowadząca działalność pożytku publicznego, wykonuje zadania publiczne. Jest zatem podmiotem zobowiązanym w rozumieniu u.d.i.p. Warto w tym miejscu powołać się również na orzecznictwo sądowoadministracyjne, w myśl którego: termin "zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadania władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te wiążą się przede wszystkim z zakresem podmiotowym, bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne unormowania ustawowe. Pojęcie "zadania publiczne" użyte w art. 4 ustawy z 2001 r. o dostępie do informacji publicznej zamiast pojęcia "zadania władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP, ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności ustawowego przekazywania tych zadań (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2013 r., I OSK 1858/13, Lex nr 140498).

Nie bez znaczenia dla uznania Fundacji za podmiot zobowiązany w świetle u.d.i.p., pozostaje okoliczność, iż zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 i ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym w przepisach odrębnych, przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami na rzecz wybranej przez siebie organizacji pożytku publicznego. Otrzymane przez organizacje pożytku publicznego środki finansowe pochodzące z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych mogą być wykorzystane wyłącznie na prowadzenie działalności pożytku publicznego. Tym samym uzasadniona wydaje się teza, że możliwość dysponowania tymi środkami o charakterze podatkowym, a więc środkami publicznymi, mieści się w pojęciu "dysponowania majątkiem publicznym".

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Natomiast w przepisie art. 6 ust. 1 u.d.i.p., ustawodawca dokonał przykładowego wyliczenia informacji będących informacjami publicznymi. W orzecznictwie powszechnie akceptowany jest pogląd, że informacją publiczną w rozumieniu ustawy będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2003 r., II SA 4059/02, LexPolonica nr 361165).

W tym kontekście żądana przez skarżącego informacja w postaci kopii umów, faktur i rachunków dotyczących wydatków z kampanii informacyjnej lub reklamowej, związanej z pozyskiwaniem 1% podatku dochodowego od osób fizycznych, jest niewątpliwie informacją o sprawach publicznych, gdyż ściśle wiąże się z realizowaną przez Fundację działalnością pożytku publicznego, a więc działalnością w sferze zadań publicznych oraz dysponowania majątkiem publicznym.

W nauce prawa administracyjnego przyjmuje się, że majątkiem publicznym jest majątek, który – niezależnie od charakteru podmiotu będącego właścicielem – zostaje przeznaczony do użytku publicznego, w zakresie pełnego lub ograniczonego korzystania (również odpłatnego), uregulowanego także i wyłącznie prawem administracyjnym (A. Błaś, J. Boć, Prawo administracyjne, Wrocław 1998, s. 256). Informacje na temat majątku publicznego powinny obejmować zatem wszelkie procesy związane z gromadzeniem środków publicznych oraz ich rozdysponowaniem. Wobec tego również treść umów cywilnoprawnych dotyczących tej sfery stanowi informację publiczną (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 września 2010 r., II SAB/Op 12/10, Lex nr 756133). W świetle orzecznictwa, także wszelkie faktury i rachunki związane z takimi umowami posiadają przymiot informacji publicznej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, I OSK 2157/11, cbois.nsa.gov.pl.).

Z bezczynnością podmiotu zobowiązanego w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy we wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. terminie podmiot ten, będący dysponentem żądanej informacji, nie udzieli jej lub nie podejmie nakazanych prawem czynności zmierzających do powiadomienia o przyczynach zwłoki i o dodatkowym terminie albo podejmując te czynności, nie udostępni informacji w maksymalnym dwumiesięcznym terminie, bądź wreszcie nie wyda na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), decyzji o odmowie udzielenia żądanej informacji. Oznacza to, że bezczynność ma miejsce nie tylko wtedy, gdy adresat wniosku milczy, ale także wówczas, gdy odmawia żądanej informacji publicznej, w nieprzewidzianej dla tej czynności formie prawnej.

W niniejszej sprawie Zarząd Fundacji ani nie udostępnił żądanej informacji publicznej w formie czynności materialno-technicznej, ani też nie odmówił jej udostępnienia wydając decyzję administracyjną. Pozostaje zatem w bezczynności, co obliguje Sąd do zobowiązania jej do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia [...] grudnia 2013 r.

Zdaniem Sądu bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, albowiem Fundacja, po otrzymaniu wniosku skarżącego, prowadziła z nim ożywioną korespondencję drogą mailową. Zachowanie podmiotu wynikało zasadniczo z błędnej wykładni przepisów u.d.i.p., a nie z lekceważenia istniejącego po stronie Fundacji niebudzącego wątpliwości obowiązku informacyjnego. Trudno zatem uznać, by bezczynność posiadała przymiot rażącej, czyli "wyraźnej, oczywistej, bezspornej".

Odnosząc się natomiast do argumentacji Fundacji, iż w przepisie art. 23 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie zostały określone zasady i tryb dostępu do informacji o działalności organizacji pożytku publicznego, wyłączające na podstawie art. 1 ust. 2 u.d.i.p. stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej, należy uznać ją za nieuprawnioną.

Powołany przepis stanowi, że organizacja pożytku publicznego sporządza roczne sprawozdanie merytoryczne ze swojej działalności z zastrzeżeniem przepisów odrębnych (ust. 1).

Organizacja pożytku publicznego podaje sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2, do publicznej wiadomości w sposób umożliwiający zapoznanie się z tym sprawozdaniem przez zainteresowane podmioty, w tym poprzez zamieszczenie na swojej stronie internetowej. (ust. 2a).

Z kolei ust. 6e określa zamknięty katalog danych i informacji, które zawiera sprawozdanie merytoryczne.

Nie ma jednak wśród nich informacji, których żądał w swoim wniosku skarżący.

Należy zwrócić uwagę, iż podobna sytuacja występuje na gruncie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W przepisie art. 135 ust. 2 tej ustawy również został określony zamknięty katalog informacji dotyczących umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, które Narodowy Fundusz Zdrowia obowiązany jest umieszczać na swojej stronie internetowej.

W związku z rozbieżnościami na tle stosowania ww. przepisów, Naczelny Sąd Administracyjny podjął w składzie 7 sędziów następującą uchwałę: "Nałożenie na Narodowy Fundusz Zdrowia obowiązku zamieszczenia na stronie internetowej wyłącznie informacji, o których mowa w art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) nie oznacza, że do informacji niewymienionych w tym przepisie nie stosuje się ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).".

W ocenie składu orzekającego analogiczną wykładnię należy zastosować w odniesieniu do art. 23 ust. 2a i 6e.

Na zaistnienie stanu bezczynności Fundacji nie ma natomiast wpływu powołanie się na to, że nie otrzymała ona zgody na ujawnienie dokumentacji, o którą wnosił skarżący, z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy i dlatego odmówiono udostępnienia żądanej informacji, a nadto, że skarżący został poinformowany o fakcie objęcia dokumentacji tajemnicą przedsiębiorcy w korespondencji mailowej z [...] grudnia 2013 r. oraz pismem z [...] stycznia 2014 r.

Przepis art. 16 ust. 1 u.d.i.p. stanowi bowiem, że odmowa udostępnienia informacji publicznej (...) przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji, natomiast w myśl art. 17 ust. 1 u.d.i.p., do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji (...), przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Nie ulega zaś najmniejszej wątpliwości, że w niniejszej sprawie decyzja o odmowie udostępnienia skarżącemu żądanej informacji, nie została przez Zarząd Fundacji wydana.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 powołanej ustawy.