Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka-Muszyńska Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec Protokolant Małgorzata Sokólska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2004 r. sprawy ze skargi Z. P. i S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżoną decyzję, - zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżących Z. P. i S. T. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy, na zasadzie art. 138 § l pkt l w związku z art. 127 § 3 i 4 K.p.a., decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2002 r. (nr [...]). Utrzymaną w mocy decyzją Kolegium, po wznowieniu postępowania, odmówiło uchylenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2002 r. (nr [...]), którą na podstawie art. 138 ust. l pkt l K.p.a. utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy J. nr [...] z dnia [...] maja 2001 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej [...] na terenie działki ew. nr [...] we wsi S.

Podstawę prawną odmowy uchylenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze dotychczasowej decyzji w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu stanowił art. 146 § 2 K.p.a. w świetle którego nie uchyla się decyzji, jeżeli w wyniku postępowania mogłaby zapaść jedynie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, iż wprawdzie zachodziły podstawy do wznowienia postępowania, gdyż strony bez swojej winy nie brały udziału w postępowaniu (przesłanka z art. 145 § l pkt 4 K.p.a.), jednak miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego gminy J. zatwierdzony uchwałą nr [...] Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 1994 (Dz. U. Woj. [...]. Nr [...] póz. [...]) dopuszczał na tym terenie lokalizację tego typu przedsięwzięcia i wydana byłaby analogiczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W skardze na powyższą decyzje Z. P. i J. T. wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako niezgodnej z prawem. Skarżący podnoszą, iż jako strony postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu byli pozbawieniu możliwości udziału w postępowaniu. Wskazali na opieszałość organów i błędy .proceduralne, jakie popełniano w trakcie postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania. W szczególności wytknięto błędne pouczenie zawarte w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2002 r. - wadliwą informację o braku możliwości wniesienia środków odwoławczych. Skarżący wskazują, iż decyzja narusza postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i kwestie dotyczące ograniczeń wynikających z tego planu nie zostały należycie wyjaśnione. W skardze zwraca się uwagę, iż przedsięwzięcie będzie oddziaływać na sąsiednie działki.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonych decyzjach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, chociaż nie z przyczyn w niej podniesionych. Sąd w związku z art. 134 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270) nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi.

Organ administracji, w razie ustalenia, iż istnieją przesłanki do wznowienia postępowania obowiązany jest rozstrzygnąć ponownie sprawę, uwzględniając stan formalny i istniejący w dacie rozstrzygania przez ten organ. Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności organ II instancji jest zobowiązany do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy. Zadania organu II instancji wykonywało w przedmiotowej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpatrując złożony na zasadzie art. 127 § 3 K.p.a. wniosek o powtórne rozpatrzenie sprawy. Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu ma ustalenie, czy dla terenu, na którym zlokalizowana ma być inwestycja, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, co wynika z art. 43 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), która znajdzie tu zastosowanie w związku z art. 95 ust. l ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). W związku z treścią art. 67 ust. l i la ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, stanowiący podstawę rozstrzygania w zaskarżonej decyzji, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z 1994 r. utracił prawdopodobnie moc z dniem l stycznia 2003 r. Plan ten mógł obowiązywać do końca 2004 roku jedynie pod warunkiem uchwalenia przez gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy i przystąpienia dla danego terenu do sporządzania nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, przed podjęciem zaskarżonego orzeczenia, nie ustaliło, czy warunki te zostały spełnione. Nie ustaliło więc, czy dla terenu realizacji przedsięwzięcia obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. Stąd orzeczenie oparte na założeniu, iż w wyniku wznowienia postępowania zapadłaby decyzja odpowiadająca w swej istocie dotychczasowej (art. 146 part. 2 K.p.a.) jest przedwczesne.

Zostało ono wydane z naruszeniem art. 7 i 77 K.p.a., w świetle którego organ zobowiązany jest do orzekania na zasadach praworządności oraz dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Naruszenie to skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.

Odnośnie do zarzutów skargi dotyczących ewentualnej niezgodności inwestycji objętej decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania terenu trzeba uwzględnić, iż, jak wyżej wskazano, plan ten utracił moc nie później niż z dniem l stycznia 2004 r. W tej sytuacji, wobec konieczności uchylenia zaskarżonej decyzji, orzekanie przez Sąd w kwestii zgodności inwestycji z tym planem stało się bezprzedmiotowe.

Trzeba stwierdzić, iż uzasadnione są zarzuty skargi odnośnie do popełnienia przez organy administracji błędów proceduralnych, w toku postępowania wznowieniowego (mylna informacja o braku środka odwoławczego). Nie miały one jednak w rozpatrywany przypadku wpływu na wynik sprawy.

Odnośnie zarzutu oddziaływania inwestycji na sąsiednie działki trzeba stwierdzić, iż obawy skarżących w tym zakresie nie zostało poparte żadnymi dowodami. Jednocześnie w aktach sprawy znajduje się "Raport w sprawie oddziaływania na środowisko projektowanej stacji bazowej [...]" w S. Zawarte w raporcie dane wskazują, iż pola elektromagnetyczne o wartościach przekraczających wartości graniczne nie będą występowały w przestrzeni dostępnej dla ludzi (cz. 6 i 7 raportu). Skarżący w toku postępowania administracyjnego nie przedstawili dowodów ani nawet nie uprawdopodobnili aby ustalenia raportu były wadliwe. W tym zakresie więc Sąd uznał zarzuty skargi za bezzasadne.

Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § l pkt l lit c ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 97 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz 1271) - orzekł jak w sentencji.

Rozpatrując ponownie sprawę Samorządowe Kolegium Odwoławcze uwzględni stan aktualny, w zakresie objęcia terenu inwestycji obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.