Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

|Sygn. akt IV SA/Wr 20/17 | | , [pic], WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , , , Dnia 4 maja 2017 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący, , Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków, , Sędziowie, Sędzia NSA Henryk Ożóg, Sędzia NSA Julia Szczygielska (spr.), , , Protokolant, sekretarz sądowy Katarzyna Leśniowska, , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 4 maja 2017 r., sprawy ze skargi Przewodniczącego Komisji Międzyzakładowej [...]Pracowników Ziemi K. Region D. Ś., na decyzję Burmistrza Miasta K., z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, , , oddala skargę w całości.,

Wnioskiem z dnia 10 października 2016 r. Przewodniczący Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność ’80 Pracowników Ziemi Kłodzkiej, Region D. Ś. (zwany dalej wnioskodawcą, stroną lub skarżącym) wystąpił do Dyrektora Szkoły Podstawowej nr [...] im. [...] kiej w K. o udostępnienie informacji publicznej poprzez nadesłanie kserokopii:

– arkusza organizacyjnego szkoły obowiązującego na rok szkolny 2016/2017 wraz z imieniem i nazwiskiem nauczycieli uczących danego przedmiotu oraz ich stopniem awansu zawodowego i przydzielonym wychowawstwem,

– wszystkich aneksów do arkusza organizacyjnego szkoły na rok szkolny 2016/2017, opracowanych i złożonych do organu prowadzącego szkołę do dnia złożenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej wraz z załącznikami, pisemnym uzasadnieniem wprowadzanych zmian oraz datami: opiniowania aneksów przez Radę Pedagogiczną, wprowadzania zmian w organizacji pracy szkoły i złożenia do organu prowadzącego szkołę.

Pismem z dnia 24 października 2016 r., nr [...] vpodmiot zobowiązany przekazał skarżącemu część zawnioskowanych przez niego danych.

Zaś decyzją z dnia 24 października 2016 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 16 oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p.), organ odmówił stronie udostępnienia informacji publicznej w zakresie danych osobowych oraz prywatności osób wskazanych w kserokopii arkusza organizacyjnego szkoły, obowiązującego w roku szkolnym 2016/2017 wraz z imieniem i nazwiskiem nauczycieli uczących danego przedmiotu oraz ich stopniem awansu zawodowego i przydzielonym wychowawstwem, a także w aneksach do arkusza organizacyjnego szkoły na rok szkolny 2016/2017, opracowanych i złożonych do organu prowadzącego szkołę do dnia złożenia wniosku.

W uzasadnieniu Dyrektor Szkoły – powołując się na art. 5 ust. 2 u.d.i.p. – wskazał, że prawo do informacji podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osób fizycznych. Arkusze organizacyjne zawierają zaś w części informacje o sytuacji życiowej, osobistej, zawodowej i zdrowotnej nauczycieli szkoły. Są to więc dane wrażliwe i podlegają ochronie na podstawie art. 27 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 2135 ze zm.). Wskazana ustawa stanowi lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ilekroć więc w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe nie mogą one zostać udostępnione, chyba że osoby zainteresowane wyrażą na to zgodę.

Organ wymienił następnie osoby wskazane w arkuszu organizacyjnym oraz w dwóch jego aneksach, których dobra podlegają ochronie oraz nadmienił, że w pozostałej części informacje zostały przekazane wnioskodawcy z dokonaną anonimizacją danych osób, których identyfikacja mogłaby prowadzić do ujawnienia okoliczności związanych z ich stanem zdrowia lub sytuacją zawodową.

Odwołując się od powyższej decyzji skarżący podważył stanowisko zaprezentowane przez organ pierwszej instancji wskazując, że arkusze organizacyjne oraz aneksy do niego, w tym w szczególności ich zawartość oraz dane o kwalifikacjach nauczycieli są informacjami, które podlegają udostępnieniu.

Podniósł również, że nie zostały udostępnione wszystkie żądane informacje, w szczególności na temat wymiaru czasu pracy realizowanego przez poszczególnych nauczycieli, zakresu zmian w organizacji pracy szkoły oraz ich uzasadnienia, a także innych załączonych do nich dokumentów.

Skarżący wyraził także zastrzeżenia co do jakości udostępnionych mu informacji publicznych.

Decyzją z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] Burmistrz Miasta K., działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., zwanej dalej k.p.a.) w zw. z art. 1, art. 2, art. 5 ust. 1 – 3 oraz art. 6 u.d.i.p., uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W ocenie organu odwoławczego w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że nauczyciel szkoły publicznej jest osobą pełniącą funkcję publiczną. Jest on bowiem zatrudniony w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, a wykonywane przez niego zadania nie mają usługowego charakteru, lecz stanowią realizację konstytucyjnego prawa, a zarazem i obowiązku każdego obywatela do nauki.

W związku z tym zawnioskowane przez stronę arkusze organizacyjne szkoły wraz z aneksami do nich powinny zostać jej przekazane w trybie dostępu do informacji publicznych, chyba że istnieją przesłanki ochronne wynikające z art. 5 u.d.i.p. Jednak zdaniem Burmistrza, stopień awansu zawodowego, imię i nazwisko nauczyciela, służbowy adres e-mailowy, czy też informacje o zajmowanych stanowiskach i sprawowanych funkcjach w placówce oświatowej, stanowią dane publiczne i – co do zasady – mogą zostać udostępnione przez szkołę bez zgody nauczyciela i konieczności ochrony jego danych osobowych. Są to bowiem informacje nierozerwalnie związane z funkcjonowaniem nauczyciela w publicznej sferze działania i wykonywaniu zadań publicznych w Szkole Podstawowej nr 6 w Kłodzku.

Organ podkreślił przy tym, że choć informacje dotyczące życia zawodowego nauczyciela podlegają udostępnieniu, to każdorazowo podmiot zobowiązany musi dokonać stosownej analizy treści wniosku także w kontekście zasad udostępniania danych osobowych.

Dalej Burmistrz wskazał, że podmiot zobowiązany w pozostałym zakresie wywiązał się z obowiązku udzielenia odpowiedzi na wniosek strony skarżącej. W dniu 24 października 2016 r. przesłał jej bowiem żądane aneksy do arkusza organizacyjnego szkoły wraz z pisemnym uzasadnieniem zmian oraz opiniami Rady Pedagogicznej. Z kopii tych dokumentów można było zaś ustalić daty zatwierdzenia wprowadzanych zmian w organizacji pracy szkoły oraz przedłożenia organowi prowadzącemu szkołę aneksów do arkusza organizacyjnego.

W ocenie organu, nie było zasadne stanowisko skarżącego jakoby nie poinformowano go o tym jakie zmiany w organizacji pracy szkoły zostały wprowadzone aneksem nr 1 i jakie zmiany zaopiniowała Rada Pedagogiczna, oraz że nie przesłano mu uzasadnienia zmian wprowadzanych aneksami nr 1 i 2.

Zmiany w organizacji pracy szkoły wynikają bowiem z treści kolejnych aneksów arkusza organizacyjnego, a ich uzasadnienie jest zawarte w pismach dyrektora do organu prowadzącego placówkę. Ponadto skarżący zażądał jedynie podania mu daty opiniowania aneksów przez Radę Pedagogiczną. Nie wnosił on natomiast o wyjaśnienie jakich zmian ta opinia dotyczyła.

Organ odwoławczy dodał również, że podmiot zobowiązany doręczył skarżącemu czytelne kopie żądanych przez niego dokumentów.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu strona zarzuciła wydanej decyzji naruszenie:

1) art. 14 ust. 1 u.d.i.p., poprzez niewydanie wszystkich załączników do aneksów, ponieważ brak jest informacji jakie zmiany w organizacji pracy szkoły zostały wprowadzone aneksem nr 1, brak jest uzasadnienia zmian w organizacji pracy szkoły wprowadzonych aneksem nr 1 i 2, a także brak jest informacji jakie zmiany zaopiniowała Rada Pedagogiczna uchwałami z dnia 14 i 15 września 2016 r.,

2) art. 12 ust. 1 u.d.i.p., poprzez niewłaściwe skopiowanie arkusza organizacyjnego i aneksów (nadmierne zaczernienie rubryk), co uniemożliwia odczytanie ilości godzin z rubryk oraz kopiowanie informacji publicznej,

3) art. 15 w zw. z art. 12 k.p.a., poprzez brak podstaw do wydania przez Burmistrza decyzji kasacyjnej w związku z udostępnieniem informacji publicznej w postaci arkusza organizacyjnego szkoły i aneksów do arkusza.

W uzasadnieniu skargi strona wskazała, że nie otrzymała pełnej informacji o zakresie zmian w organizacji pracy szkoły oraz ich uzasadnienia. Z udostępnionych danych nie sposób bowiem odczytać, których nauczycieli dotyczą zmiany wprowadzone aneksem nr 1 i 2. Nie wiadomo również ile załączników te aneksy zawierały i czy wszystkie zostały udostępnione. Nie podano ponadto, jakie zmiany zostały zaopiniowane przez Radę Pedagogiczną.

Informacja zaś o tym jakie dokumenty i w jakim czasie powinny zostać przekazane organowi prowadzącemu szkołę wynikają z punktu V podpunktu 19 i 20 "Zasad przygotowywania arkusza organizacyjnego szkół i przedszkoli publicznych Gminy Miejskiej K. na rok szkolny 2016/2017".

Skarżący dodał przy tym, że dokumenty zostały mu udostępnione w jakości uniemożliwiającej ich odczytanie i powielenie.

Powołując się na art. 35 § 2 i 3 k.p.a., strona podkreśliła, że organ odwoławczy dokonał analizy akt sprawy, a więc miał wszystkie niezbędne dokumenty do podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Był on również do tego zobowiązany, gdyż jako organ drugiej instancji musiał ponownie rozpatrzyć sprawę w jej całokształcie, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Nie było zatem przesłanek do wydania decyzji kasacyjnej, która znajduje zastosowanie tylko w wyjątkowych sytuacjach, związanych z niewłaściwym przeprowadzeniem postępowania wyjaśniającego przez organ pierwszej instancji w całości lub w znacznej części.

Poza tym nie było możliwe uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej także dlatego, że udostępnienie informacji publicznej dokonywane jest w formie czynności materialno-technicznej, a w takich przypadkach nie ma podstaw do wydawania decyzji w ogóle, a tym bardziej decyzji przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Mając na uwadze wskazane okoliczności strona skarżąca wniosła m.in. o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz zobowiązanie Burmistrza do ponownego przeprowadzenia postępowania odwoławczego, dokonania samodzielnej oceny akt sprawy i wydania stosownej decyzji w terminie ustanowionym przez sąd, a także do wydania zawnioskowanych informacji publicznych.

W odpowiedzi organ, uznając za nieuzasadnione podniesione przez stronę zarzuty, wniósł o oddalenie skargi.

W toku rozprawy przyprowadzonej w dniu 4 maja 2017 r. strona skarżąca podtrzymała wniesioną skargę dodając, że nie byłaby ona konieczna, gdyby otrzymała arkusze organizacyjne z pełnymi danymi niezbędnymi do skutecznej obrony stanowiska ZNP w sprawach prowadzonych z powództwa nauczycieli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Uchylenie decyzji, względnie stwierdzenie jej nieważności przez Sąd, następuje tylko w przypadku istnienia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy, co wynika z art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718, zwanej dalej p.p.s.a.). Wskazać również należy, że rozstrzygając daną sprawę, sąd administracyjny nie jest związany zarzutami skargi i sformułowanymi w niej wnioskami, lecz ocenia ją w całokształcie okoliczności faktycznych i prawnych danej sprawy, o czym stanowi art. 134 § 1 p.p.s.a.

Analizując więc pod takim kątem zakwestionowaną decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu doszedł do przekonania, że nie jest ona obarczona żadną wadą, zwłaszcza taką, która skutkowałaby koniecznością wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

W szczególności należy zauważyć, że zaskarżona decyzja została wydana przez właściwy do tego organ. Jak wynika bowiem z treści art. 127 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 u.d.i.p., od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji, a właściwym podmiotem do jego rozpatrzenia jest organ wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy. Wobec tego, że decyzja pierwszoinstancyjna została wydana przez dyrektora szkoły podstawowej, to organem wyższego stopnia będzie – stosownie do treści art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2016, poz. 1943 ze zm.) – organ prowadzący szkołę, którym w przedmiotowej sprawie jest Burmistrz Miasta K. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 248/12).

Na wstępie trzeba podkreślić, że zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku i obrazu (art. 61 ust. 2 Konstytucji).

Stosownie do odesłania zawartego w ust. 4 przywołanego przepisu ustawy zasadniczej, tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy.

Podstawowym aktem prawnym regulującym realizację konstytucyjnego prawa do informacji jest ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, która nakłada na podmioty dysponujące informacjami publicznymi obowiązek ich udostępnienia bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 przywołanej ustawy).

Jak wynika z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych tym aktem prawnym, a dostęp do niej przysługuje – co do zasady – każdemu podmiotowi (art. 2 ust. 1 u.d.i.p.).

Powszechne prawo dostępu do informacji publicznej należy wyraźnie odróżnić od obowiązku udostępnienia tych informacji.

Stosownie bowiem do treści art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a także organizacje związkowe i organizacje pracodawców reprezentatywne w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1240) oraz partie polityczne. Do wymienionego katalogu zaliczają się w szczególności podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego (art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p.).

W świetle przywołanych regulacji nie budzi wątpliwości, że Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 6, prowadzonej przez gminę miejską Kłodzko, jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była ocena, czy żądane przez wnioskodawcę dane w zakresie odnoszącym się do informacji o nauczycielach szkół publicznych, w tym m.in. ich imionach i nazwiskach, stopniu awansu zawodowego, nauczanych przedmiotach i sprawowanym wychowawstwie, stanowią informację publiczną podlegającą ujawnieniu.

Zasadnie obie strony postępowania sądowego stwierdziły, że arkusz organizacyjny szkoły wraz z jego aneksami, w tym również i z informacjami dotyczącymi ujętych w tych dokumentach nauczycielach, mają publiczny charakter, co wynika z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.d.i.p.

Prawidłowe jest przy tym także stanowisko stron, że dane osobowe nauczyciela szkoły publicznej, w takim zakresie w jakim bierze on udział w procesie dydaktyczno-wychowawczym szkoły, nie podlegają – na zasadzie wyjątku – ochronie prawnej, o której mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Jak wynika z tego przepisu, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy jednak informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca zrezygnują z przysługującego im prawa.

W ustawie o dostępie do informacji publicznej nie zostało zdefiniowane pojęcie osoby pełniącej funkcję publiczną, czy też mającej związek z pełnieniem takiej funkcji. W orzecznictwie sądów administracyjnych jako cechę wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną przyjmuje się posiadanie przez nią określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. akt I OSK 1530/14, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 września 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 829/16, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 5/14 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 395/14).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że nauczyciel szkoły publicznej niewątpliwie realizuje zadania wynikające z art. 70 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 1 ustawy o systemie oświaty. Ponadto, będąc zatrudnionym w jednostce organizacyjnej gminy, jest on również pracownikiem samorządowym. W związku z tym – zdaniem Sąd – nie ma wątpliwości, że spełnia on przesłanki do uznania go za osobę pełniącą funkcję publiczną (por. wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych w: Łodzi z dnia 5 lipca 2013 r., sygn. akt II SAB/Łd 49/13 oraz Szczecinie z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. akt II SAB/Sz 90/16).

Skoro więc nauczyciel szkoły publicznej jest osobą pełniącą funkcję publiczną, to informacje o warunkach jego zatrudnienia, w zakresie w jakim ma to związek z wykonywanymi przez niego zadaniami, nie mogą zostać ograniczone na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Nie oznacza to jednak całkowitej dowolności w ujawnieniu wszelkich danych na temat nauczycieli zatrudnianych w placówkach publicznych. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej zawsze bowiem musi dokonać analizy wniosku i ocenić, czy żądanie wnioskodawcy dotyczy informacji związanych z wykonywaniem przez nauczyciela zadań publicznych, czy też nie.

Zdaniem Sądu, choć w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie budził wątpliwości ani charakter zawnioskowanych danych, ani też możliwość ich pozyskania, organ odwoławczy nie miał możliwości załatwienia sprawy we własnym zakresie i udostępnienia skarżącemu żądanych przez niego informacji. Trzeba bowiem zwrócić uwagę, że akta sprawy obejmowały jedynie te dokumenty, które zostały wytworzone w toku postępowania zainicjowanego wnioskiem strony skarżącej z 10 października 2016 r. Nie wynikały z nich jednak takie informacje, które mogłyby posłużyć do przygotowania skarżącemu stosownej odpowiedzi. W związku z tym, gdyby nawet organ odwoławczy chciał udostępnić skarżącemu dane obejmujące imiona i nazwiska nauczycieli, ich stopień awansu zawodowego, czy też wykaz prowadzonych przez nich zajęć lekcyjnych, nie mógłby tego zrobić, gdyż danych takich nie posiadał.

Po drugie, trzeba również podkreślić – no co słusznie zwrócił uwagę Burmistrz – że udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno-technicznej i nie jest możliwe wydanie w tym zakresie decyzji administracyjnej. Organ odwoławczy nie mógł zatem zastosować w niniejszej sprawie przepisu art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. Uchylając bowiem kwestionowaną decyzję organu pierwszej instancji, musiałby jednocześnie orzec co do istoty sprawy. Skoro zaś udostępnienie informacji publicznej – jako czynność – takim orzeczeniem nie jest, organ doprowadziłby tym samym do wydania rozstrzygnięcia z naruszeniem prawa.

Nie można także zapominać, że toczące się postępowanie dotyczyło sprawy o udostępnienie informacji publicznej, w którym regulacje k.p.a. są stosowane w ograniczonym zakresie. I choć nie dotyczy to decyzji, zawsze należy uwzględniać pewne różnice wynikające ze specyfiki danego postępowania. Dlatego też należało uznać, że w okolicznościach niniejszej sprawy wydanie decyzji uchylającej rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia było uzasadnione.

Nie zasługuje przy tym na aprobatę stanowiska strony skarżącej, że skutkiem przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia byłoby automatycznie udostępnienie mu żądanych informacji i to dodatkowo w formie decyzji administracyjnej. Kierując ponownie sprawę do rozpatrzenia organowi pierwszej instancji Burmistrz nie mógł związać go sposobem jej rozstrzygnięcia. Wskazał tylko na właściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego i procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Ostateczna ocena materiału dowodowego mogła zatem prowadzić zarówno do udostępnienia skarżącemu zawnioskowanych danych, jak i do innego jeszcze załatwienia sprawy, co zresztą w istocie nastąpiło.

Odnosząc się do pozostałych podniesionych przez skarżącego zarzutów należało podkreślić, że w niniejszej sprawie skarga została wniesiona jedynie na decyzję orzekającą w kwestii odmowy udostępnienia części zawnioskowanych przez stronę informacji publicznych. Granice tej sprawy nie obejmują natomiast innych zagadnień związanych z realizacją żądania strony skarżącej z dnia 10 października 2016 r. W szczególności przedmiotem toczącego się postępowania sądowego nie mogła być więc zatem ocena prawidłowości formy w jakiej pozostałe informacje zostały skarżącemu udostępnione, ani czy podmiot zobowiązany przekazał stronie wszystkie żądane przez nią dane. Skoro granice niniejszej sprawy zostały wyraźnie zakreślone przedmiotem zaskarżonej decyzji, okoliczności tej sąd administracyjny nie może pominąć i winien ją wziąć pod uwagę z urzędu.

Nie oznacza to jednak, że strona wnioskująca o udostępnienie informacji publicznej pozbawiona jest w ogóle możliwości poddania kontroli sądu administracyjnego działalności organu. W każdym bowiem przypadku, gdy podmiot ubiegający się o udostępnienie informacji publicznej stwierdzi, że jego żądanie nie zostało zrealizowane, może on wystąpić ze skargą na bezczynność, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności należało stwierdzić, że te z zarzutów strony skarżącej, które odnosiły się do nieudzielenia wszystkich żądanych informacji (naruszenie art. 14 ust. 1 u.d.i.p.), czy też udzielenie ich, lecz w formie odbiegającej od oczekiwań (art. 12 ust. 1 u.d.i.p.) nie były uzasadnione. Przedmiotem decyzji organu odwoławczego była jedynie kwestia odmowy udostępnienia stronie części żądanych przez nią informacji publicznych. W pozostałym zaś zakresie twierdzenia organu odnosiły się do powołanych przez stronę zarzutów odwoławczych, które jednakże pozostawały na uboczu istoty sprawy.

Reasumując powyższe rozważania należało stwierdzić, że organ odwoławczy doszedł do zasadnego wniosku, że nauczyciel szkoły publicznej jest osobą pełniącą funkcję publiczną, a informacje o jego zatrudnieniu i warunkach wykonywania zadań oświatowych, na zasadzie wyjątku o którym mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p., podlegają udostępnieniu. Nie mogąc jednak wydać w tym przypadku orzeczenia reformatoryjnego organ zobowiązany był do uchylenia decyzji pierwszoinstancyjnej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Mając zatem na uwadze, że podniesione zarzuty okazały się nieuzasadnione, zaś zakwestionowana decyzja odpowiada prawu, Sąd – działając na podstawie art. 151 p.p.s.a. – oddalił skargę.