Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędziowie Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 16 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu zatrzymanego prawa jazdy oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 maja 2017 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia 13 stycznia 2017 r. (nr [...]), którą organ odmówił R. M. zwrotu zatrzymanego prawa jazdy.

W sprawie zaistniały następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Starosta decyzją z dnia 13 stycznia 2017 r. (nr [...]) – działając na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 627 ze zm. – dalej zwanej: "ustawą"), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm. – dalej w skrócie: "k.p.a.") oraz § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. z 2016 r., poz. 231 ze zm.) - orzekł wobec R. M. (zwanego dalej: "stroną", "skarżącym") o odmowie zwrotu zatrzymanego prawa jazdy w zakresie prawa jazdy kategorii B i B1 .

W uzasadnieniu organ wskazał, że Starosta decyzją z dnia 12 grudnia 2016 r. (nr [...]) orzekł o cofnięciu R. M. uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii A, C, BE, CE, T o nr [...], na okres 4 lat tj. od dnia 21.12.2015 r. do 21.12.2019 r. Przedmiotowa decyzja została wydana w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w G. II Wydziału Karnego z dnia 25 października 2016 r. (sygn. akt [...]), którym Sąd orzekł m.in. o zakazie prowadzenia przez R. M. wszelkich pojazdów z wyłączeniem tych, do jakich prowadzenia uprawnia prawo jazdy kategorii B na okres 4 lat.

W dniu 15 grudnia 2016 r. strona złożyła wniosek o zwrot prawa jazdy kat. B, B1, załączając do wniosku fotografię oraz dowód uiszczenia opłaty.

Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo jazdy nie może być wydane osobie w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. Na podstawie zapisu art. 12 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie lub zwrot zatrzymanego prawa jazdy, a także o przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii:

- B1 lub B - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A;

- AM, A1, A2, A, C1, C, D1 lub D - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B;

- B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.

Organ stwierdził zatem, że w oparciu o art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo jazdy nie może zostać wydane osobie, w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu, a także w zakresie przewidzianym przez art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, co prowadzi to do wniosku, że w takim przypadku organ jest zobowiązany wydać decyzję odmowną.

W stosunku do strony orzeczony został zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, do których wymagane jest prawo jazdy kat. A, a zatem w konsekwencji – zgodnie z powołanymi przepisami - stronie nie może zostać wydane prawo jazdy kat. B i B1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii A, tj. do dnia 21 grudnia 2019 r.

R. M. odwołał się od decyzji organu I instancji zarzucając jej naruszenie art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i odmowę wydania prawa jazdy obejmującego kategorię B, B1 w sytuacji, gdy Sąd Rejonowy w G. orzekł zakaz prowadzenia pojazdów przez stronę wyłącznie w zakresie pojazdów z kategorii A, C, BE, CE, T oraz obrazę przepisów art. 6 k.p.a. w zw. z art. 42 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny i art. 107 § 1 k.p.a., poprzez naruszenie zasady praworządności i działania organów administracji publicznej na podstawie przepisów prawa, w związku z okolicznością nieuprawnionego przepisami rozszerzenia przez organ pierwszej I instancji sankcji karnej, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. Ponadto zwrócił uwagę na brak należytego rozważenia, czy art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy nie jest sprzeczny z żadnym z przepisów obowiązujących w systemie prawa.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 16 maja 2017 r. (nr [...]) utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że prawomocnym wyrokiem sądu karnego z dnia 25 października 2016 r. strona została uznana winną popełnienia występku z art. 178a § 1 k.k. i za przestępstwo to orzeczono między innymi środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych z wyłączeniem tych, do jakich prowadzenia uprawnia prawo jazdy kategorii B, na okres czterech lat.

Organ wyjaśnił też, że z dniem 25 października 2014 r. nastąpiła nowelizacja art. 12 ust. 2 ustawy o kierujących pojazdami poprzez wskazanie, iż przepis ten odnosi się nie tylko do osoby ubiegającej się o wydanie prawa jazdy określonej kategorii, lecz także do osoby ubiegającej się o zwrot zatrzymanego prawa jazdy danej kategorii. Wobec tego, że przepisy znowelizowanej ustawy mają zastosowanie do osób, wobec których orzeczono prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, po dniu wejścia w życie ustawy (tj. po dniu 25 października 2014 r.), nie ulega wątpliwości, że w stosunku do strony znowelizowane przepisy mają zastosowanie. W niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy w wersji nadanej ustawą zmieniającą.

W treści art. 12 ust. 1 ustawy wymienione zostały okoliczności, których wystąpienie uniemożliwia wydanie prawa jazdy. Jedną z nich stanowi okoliczność wymieniona w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowiąc o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonym prawomocnym wyrokiem sądu, w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu, natomiast z mocy art. 12 ust. 2 ustawy, okoliczność wyłączająca możliwość wydania prawa jazdy określona w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy odnosi się także do innych kategorii uprawnień w zakresie prawa jazdy, niż objętych orzeczonym zakazem. Dlatego też skutki prawomocnego wyroku sądu zakazującego prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie określonej kategorii, zostały rozciągnięte na inne uprawnienia do prowadzania pojazdów, zarówno względem osób ubiegających się o prawo jazdy tej innej kategorii, jak i dysponujących już takim prawem jazdy. Do powyższego wniosku prowadzą nie tylko dyrektywy wykładni językowej, ale także i celowościowej. Celem ustawodawcy było niedopuszczanie do ruchu drogowego osób, które zagroziły bezpieczeństwu w komunikacji. Do kategorii takich osób niewątpliwie należy zaliczyć osoby prowadzące pojazd w stanie nietrzeźwości. Dlatego też należy wskazać, iż w tym względzie prawo administracyjne realizuje funkcję prewencyjną, gdyż eliminuje ewentualne negatywne zachowania kierowców na drogach publicznych, z których korzystają również inni użytkownicy dróg.

Okoliczność, że przed wyrokiem sądu karnego skarżący legitymował się prawem jazdy obejmującym kategorie A, B, B1, C, BE, CE, T, a Sąd Rejonowy w G. prawomocnym wyrokiem zakazał prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie kategorii A, C, BE, CE ,T nie uprawnia do tego, by w trakcie obowiązywania tego zakazu, skarżący mógł ubiegać się o zwrot dokumentu potwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdami w zakresie pozostałych kategorii prawa jazdy i prowadzić pojazdy mechaniczne. Tego zakazuje art. 12 ust. 2 ustawy.

Organ zaznaczył, że istotne znaczenie ma sama okoliczność zatrzymania prawa jazdy w związku z danym zdarzeniem, co oznacza, że nie istnieje wymóg orzeczenia przez sąd karny zakazu prowadzania pojazdów w zakresie wszystkich kategorii objętych zatrzymanym prawem jazdy, aby uniemożliwione zostało wykonywanie na czas trwania orzeczonego zakazu sądowego uprawnień w zakresie kategorii prawa jazdy nie objętych zakazem, a posiadanych przez kierowcę. Celem art. 12 ust. 2 ustawy jest bowiem wykluczenie z ruchu drogowego kierowców, którzy wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji.

Kolegium uznało za niezasadne zarzuty odwołania uznając, że organ I instancji działał zgodnie z prawem. Powołane przepisy nie pozostawiają wątpliwości interpretacyjnych, że orzeczenie sądu karnego orzekające zakaz prowadzenia pojazdów kategorii A, skutkuje odmową wydania lub zwrotu prawa jazdy kategorii B i B1. Powyższa analiza jest jak najbardziej aktualna w odniesieniu do przepisu art. 42 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, gdzie odmowa zwrotu zatrzymanego dokumentu prawa jazdy na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy - także w zakresie kategorii nieujętych wprost w orzeczonym przez sąd środku karnym w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych - jest dopuszczonym przez ustawodawcę dookreśleniem administracyjnym skutków tego środka karnego. Decyzja odmawiająca zwrotu dokumentu prawa jazdy na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy konkretyzuje jedynie obowiązywanie zakazu prowadzenia pojazdów, uwzględniając regulacje ustawy o kierujących pojazdami, natomiast nie modyfikuje środka karnego orzeczonego sądownie, a tym samym nie wkracza w kompetencje sądu karnego. Z tego powodu nie można przyjąć, że został rozszerzony środek karny orzeczony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w G.

R. M. zaskarżył decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wnosząc o jej uchylenie.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 12 ust. 1 pkt 2, w zw. z art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i odmowę wydania prawa jazdy obejmującego kategorię B, w sytuacji gdy orzekający w sprawie [...] Sąd Rejonowy w G. orzekł zakaz prowadzenia pojazdów przez stronę wyłącznie w zakresie pojazdów z kategorii A, C, BE, CE, T;

naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, tj.: art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 6 k.p.a., art. 42 § 2 k.k. i art. 107 § 1 k.p.a., poprzez zaniechanie przez organ odwoławczy uchylenia zaskarżonej decyzji Starosty, w sytuacji gdy w postępowaniu doszło do naruszenia zasady praworządności i działania organów administracji publicznej na podstawie przepisów prawa, w związku z okolicznością nieuprawnionego przepisami rozszerzenia sankcji karnej, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G., w postaci odmowy wydania dokumentu prawa jazdy stwierdzającego uprawnienia skarżącego do kierowania pojazdami z kategorii B, pomimo że ww. wyrok ustanawia zakaz prowadzenia pojazdów przez stronę wyłącznie w zakresie pojazdów z kategorii A, C, BE, CE, T, a także brak należytego rozważenia, czy przepis art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami nie jest sprzeczny z żadnym z przepisów obowiązujących w systemie prawa.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że sąd karny w żaden sposób nie zakazał oskarżonemu poruszania się pojazdami kategorii B. Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o kierującymi pojazdami, prawo jazdy nie może być wydane osobie w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. Jak zaś stanowi art. 42 § 2 k.k., sąd orzeka na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177. Wobec takiego skonstruowania cytowanych przepisów, brak jest uzasadnienia do zastosowania przez organ administracyjny przepisu art. 12 ust. 2 pkt 1 powoływanej ustawy. Działanie organu w tym przypadku stanowi nieuprawnione wejście w ustawowe kompetencje zarezerwowane wyłącznie dla sądów powszechnych. Jeżeli istniałyby przesłanki do odmowy wydania stronie prawa jazdy kat. B, to winny być one przesądzone na gruncie postępowania karnego, nie zaś wskutek decyzji organu administracji publicznej. Wskazano, że w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2014 r. (sygn. akt I KZP 29/13) przyjęto, iż sąd orzeka o zakazie prowadzenia pojazdów, określając jednocześnie, jakiego rodzaju pojazdów zakaz dotyczy, i dopiero to orzeczenie sądu stanowi podstawę do cofnięcia przez właściwy organ administracji uprawnień do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie. Organ ten nie może przy tym rozszerzyć ani zawęzić orzeczonego przez sąd zakazu. Orzeczenie przez sąd środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych określonego rodzaju nie narusza przepisów ustawy o kierujących pojazdami.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:

W świetle art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z kolei zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie jako: "p.p.s.a."), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W tak zakreślonych granicach sprawowania kontroli Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza ani prawa materialnego, ani też organy administracji obu instancji nie naruszyły reguł procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bądź skutkującym wznowieniem tego postępowania. Tymczasem, zgodnie z art. 145 § 1 p.p.s.a., dopiero stwierdzenie tego rodzaju naruszeń prawa uzasadnia uwzględnienie wniesionej skargi.

Materialnoprawną podstawę decyzji organów obu instancji stanowiły przepisy art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2016 r. poz. 627 ze zm.), zwanej dalej "ustawą". I tak, zgodnie z zastosowanym przez organy administracji publicznej art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo jazdy nie może być wydane osobie, w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. W świetle natomiast art. 12 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie lub zwrot zatrzymanego prawa jazdy, a także o przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii B1 lub B - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A.

Z powyższego wynika, że zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A pozbawia prawa do uzyskania kategorii praw jazdy B lub B1, przy czym nie ma znaczenia, czy podmiot, wobec którego orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych ubiega się o wydanie prawa jazdy określonej kategorii po raz pierwszy, czy też już wcześniej posiadał uprawnienia do prowadzenia pojazdów. Z analizowanego przepisu wynika bowiem wprost, że osobie, w stosunku do której orzeczono prawomocnie zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii AM, A1, A2 lub A nie może być także wydane - jak również zwrócone - prawo jazdy, a także przywrócone uprawnienie, w zakresie kategorii B lub B1.

Za taką interpretacją przemawia przede wszystkim wykładnia językowa wspomnianego przepisu, jednakże stanowisko takie potwierdza również wykładnia celowościowa wskazanego przepisu. Uznać bowiem należy, że celem racjonalnego ustawodawcy było wyeliminowanie z ruchu drogowego kierowców, którzy stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, zwłaszcza prowadząc pojazdy mechaniczne w stanie nietrzeźwości. Trudno w takiej sytuacji byłoby przyjąć, że założeniem racjonalnego ustawodawcy było takie ukształtowanie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, aby kierowca w okresie zakazu prowadzenia pojazdów obejmującego prawo jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A mógł prowadzić pojazd lub zespół pojazdów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że ewentualne prowadzenie pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t lub zespołu pojazdów o masie całkowitej nie przekraczającej 4250 kg w stanie nietrzeźwości mogłoby stanowić znacznie większe niebezpieczeństwo dla ruchu drogowego, niż prowadzenie motocykla. Takim ewentualnym zachowaniom kierowcy w czasie trwania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych służy ww. przepis, gdyż prawo administracyjne w tym zakresie działa także prewencyjne, eliminując ewentualne negatywne zachowania kierowców na drogach publicznych (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Po 120/16, LEX nr 2110410).

W niniejszej sprawie wobec skarżącego Sąd Rejonowy w G. wyrokiem z dnia 25 października 2016 r. (sygn. akt [...]) orzekł m.in. o zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów z wyłączeniem tych, do jakich prowadzenia uprawnia prawo jazdy kategorii B na okres 4 lat (pkt II sentencji wyroku). Z akt sprawy wynika natomiast, że skarżący posiadał uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii: A, B1, B, C, BE, CE i T.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu, nie znajdują potwierdzenia zarzuty naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa. Przede wszystkim organy dokonały prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy uznając, że ma on zastosowanie również do skarżącego, który posiadał wcześniej prawo jazdy kategorii B. Prawomocne orzeczenie sądu karnego spowodowało, że skarżącemu nie można wydać (zwrócić) nie tylko prawa jazdy kategorii A, C, BE, CE i T, ale także prawa jazdy kategorii B i B1, o co ubiegał się w złożonym do organu wniosku.

Zdaniem Sądu niedopuszczalnym także jest przyjęcie stanowiska skarżącego, że poprzez wykonanie swoich obowiązków organ administracji rozszerzył treść ww. wyroku Sądu Rejonowego w G., z którego de facto wynikał jedynie zakaz prowadzenia pojazdów przez stronę wyłącznie w zakresie pojazdów z kategorii A, C, BE, CE i T. Przyjąć bowiem należy, że orzeczony na podstawie norm prawa penalnego zakaz wywołuje na gruncie systemu prawa także skutek administracyjnoprawny, gdyż ustawodawca rozciągnął skutki orzeczenia karnego w zakresie kategorii AM, A1, A2 lub A prawa jazdy także na uprawnienia do prowadzenia pojazdów z kategorii B i B1; innymi słowy należy stwierdzić, że bezpośredni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii A wynikający z ww. orzeczenia sądu karnego ma również pośredni wpływ na zakaz prowadzenia pojazdów kategorii B i B1 (por. wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I OSK 678/14, LEX nr 1988146). Przyjąć zatem należy, że ww. wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 25 października 2016 r. (sygn. akt [...]) wywarł określone normatywne skutki w sferze prawa administracyjnego, natomiast uprawnienie przyznane organowi administracji w postaci odmowy wydania prawa jazdy w innych kategoriach prawa jazdy nie stanowi ingerencji w treść tego wyroku, a jest jedynie konsekwencją jego wydania. Decyzja organów administracji konkretyzuje obowiązujące wobec skarżącego zakazy wynikające z przepisów ustawy o kierujących pojazdami, które to dolegliwości są skutkiem orzeczonego przez sąd karny środka karnego. Tym samym stanowisko skarżącego zaprezentowane w skardze nie zasługiwało na uwzględnienie.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił wniesioną skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a., o czym orzeczono jak w sentencji wyroku.