Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 659, Inne, Starosta, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 2965/12 - Wyrok NSA z 2013-03-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I OSK 2965/12 - Wyrok NSA
|
|
|||
|
2012-12-10 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Ewa Dzbeńska /przewodniczący/ Ewa Kwiecińska Izabella Kulig - Maciszewska /sprawozdawca/ |
|||
|
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 659 |
|||
|
Inne | |||
|
IV SAB/Po 35/12 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2012-09-13 | |||
|
Starosta | |||
|
Oddalono skargę kasacyjną | |||
|
Dz.U. 2012 poz 270 art. 184 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity. |
|||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Dzbeńska, Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.), Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska, Protokolant starszy asystent sędziego Dominika Człapińska, po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wytwórni [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 września 2012 r. sygn. akt IV SAB/Po 35/12 w sprawie ze skargi Wytwórni [...] Spółki z ograniczoną odpowidzialnością w W. na przewlekłe prowadzenie postępowania Starosty W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną. |
||||
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 września 2012 r., sygn. akt IV SAB/Po 35/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Wytwórni [...] sp. z o.o. w W. na przewlekłe prowadzenie postępowania Starosty W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że podaniem wniesionym do Starostwa Powiatowego w W. dnia 16 stycznia 2012 r., skarżąca powołując art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej u.d.i.p.) zwróciła się o udostępnienie w formie pliku komputerowego przesłanego na wskazany adres poczty elektronicznej informacji dotyczących numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych nr [...]/1, [...]/3 i [...]/4 w W. (obręb [...]) za pomocą współrzędnych punktów określających przebieg linii granicznych oraz numerycznego opisu konturów budynków posadowionych na ww. działkach, wyznaczonych przez prostokątne rzuty na płaszczyznę poziomą zewnętrznych płaszczyzn ścian zewnętrznych kondygnacji przyziemnych budynków (k. 6 akt administracyjnych). W odpowiedzi na podanie, Starosta pismem z dnia 18 stycznia 2012 r., poinformował wnioskodawcę, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p. Dane geodezyjne dotyczące granic oraz współrzędnych punktów granicznych, a także współrzędne narożników budynków, są danymi zgromadzonymi w zasobie użytkowym powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Udostępnianie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego uregulowane jest szczególnymi przepisami prawa materialnego jakim są ustawa z dnia 17 maja 1989 r. –Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm., dalej p.g.i k.) i rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie określenia rodzajów materiałów stanowiących państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, sposobu i trybu ich gromadzenia i wyłączania z zasobu oraz udostępniania zasobu (Dz.U. Nr 49, poz. 493, dalej rozporządzenie z 1999 r.). Starosta wyjaśnił, że zasób geodezyjny i kartograficzny gromadzony jest w grupach asortymentowych. W poszczególnych grupach asortymentowych dokumentację techniczną zasobu geodezyjnego i kartograficznego rozdziela się, uwzględniając cel oraz sposób wykorzystania materiałów. Żądane przez wnioskodawcę dokumenty zgromadzone są w zasobie bazowym, udostępnianym tylko na podstawie zgłoszenia pracy geodezyjnej, podmiotom uprawnionym czyli geodetom i firmom geodezyjnym. Pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. wnioskodawca, powołując art. 16 ust. 1 u.d.i.p. podkreślił, że odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. następuje w formie decyzji. Pismo z dnia 18 stycznia 2012 r. nie spełnia wymogu załatwienia sprawy w sposób przewidziany prawem. W odpowiedzi Starosta pismem z dnia 20 stycznia 2012 r. wyjaśnił, że dane geodezyjne dotyczące granic oraz współrzędnych punktów granicznych, a także współrzędne narożników budynków są danymi zgromadzonymi w zasobie użytkowym powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Nie są one udostępniane w trybie u.d.i.p. Z uwagi na to, że udostępnienie żądanych przez wnioskodawcę informacji regulują inne przepisy prawa materialnego, brak było podstaw do odmowy udostępnienia informacji publicznej w formie decyzji administracyjnej. Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Starosta W. na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.) umorzył postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej w postaci współrzędnych punktów granicznych działek nr [...]/1, [...]/3 i [...]/4 położonych w obrębie [...] miasta W. i współrzędnych narożników budynków znajdujących się na przedmiotowych działkach, z uwagi na brak przedmiotu postępowania. W uzasadnieniu Starosta, opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśnił, że żądane przez wnioskodawcę informacje jako dane stanowiące powiatowy zasób geodezyjny i kartograficzny nie są informacją publiczną. Starosta nie miał obowiązku wydania decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej, lecz zawiadomił jedynie wnioskodawcę, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym u.d.i.p. Pismem z dnia 13 lutego 2012 r. wnioskodawca złożył odwołanie od decyzji z dnia [...] lutego 2012 r. wskazując, że bazy danych Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego są rejestrami publicznymi. Informacje o udostępnienie których wnioskodawca wystąpił dnia 16 stycznia 2012 r. nie mają charakteru niejawnego i nie podlegają ochronie określonej w ustawie o ochronie informacji niejawnych. Na stronie internetowej geoportal.gov.pl są widoczne współrzędne, tj. informacje publiczne. Decyzją z dnia 27 marca 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie uchyliło decyzję z dnia 1 lutego 2012 r. w całości i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu SKO wskazało wewnętrzną sprzeczność decyzji z dnia [...] lutego 2012 r. Z jednej strony organ I instancji stwierdził, że w przypadku, gdy żądane dane nie są informacją publiczną należy poinformować o tym wnioskodawcę zwykłym pismem, a z drugiej strony organ I instancji decyzją umorzył postępowanie w sprawie. Decyzja Starosty nie zawiera uzasadnienia, tj. podania powodów, które legły u przekonania, że postępowanie w sprawie jest bezprzedmiotowe. Kolegium wskazując na to, że tryb z u.d.i.p. nie obejmuje dostępu do materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego winien rozważyć, czy dane o udostępnienie których ubiega się wnioskodawca nie powinny zostać mu wydane na podstawie przepisów prawa geodezyjnego. Pismem z dnia 24 lutego 2012 r. wnioskodawca wezwał Starostę do usunięcia naruszenia prawa, wskazując na treść wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej. W odpowiedzi z dnia 7 marca 2012 r., Starosta podkreślił, że dane geodezyjne dotyczące granic oraz współrzędnych punktów granicznych, a także współrzędne narożników budynków są danymi zgromadzonymi w powiatowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, i nie są przedmiotem udostępniania na zasadach określonych w u.d.i.p. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 marca 2012 r. skarżący zakwestionował bezczynność Starosty i biurokratyczne prowadzenie postępowania w sprawie wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. W odpowiedzi na skargę z dnia 18 kwietnia 2012 r., Starosta wniósł o jej oddalenie oraz obciążenie skarżącego kosztami postępowania. W załączniku do protokołu rozprawy z dnia 13 września 2012 r. skarżący wyjaśnił, że udzielenie informacji publicznej, o którą wniósł w styczniu 2012 r. mogło być dokonane niezwłocznie, ponieważ informacja ta istnieje w zasobie użytkowym powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Oznacza to, że nie było wymagane przeprowadzenie żadnego postępowania wyjaśniającego ani dowodowego. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie Starosta nie dopuścił się zarzucanej mu bezczynności ani przewlekłego prowadzenia postępowania. Prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne zostało zaliczone przez ustrojodawcę w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483; sprost. 2001 r. Nr 28, poz. 319; zm. 2006 r. Nr 200, poz. 1471; 2009 r. Nr 114, poz. 964) do wolności i praw politycznych. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy (art. 61 ust. 4 Konstytucji RP). Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu u.d.i.p., podlegającą udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach określonych w przywołanej ustawie. Przepisy ustawy nie naruszają innych ustaw określających zasady dostępu do informacji będących informacjami publicznymi (art. 1 ust. 2 u.d.i.p.). Oznacza to, że pewne rodzaje informacji publicznej mogą być ujawnione tylko w specjalnym trybie, bądź na odmiennych zasadach. Informacje publiczne dzieli się na dwie kategorie: podlegające udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie o dostępie do informacji publicznej oraz takie, które podlegają udostępnieniu na zasadach i w trybie przewidzianym w ustawach szczególnych. Ograniczenie udostępnienia informacji na podstawie art. 1 ust. 2 u.d.i.p. nie oznacza, że nie stanowi ona informacji publicznej, ale że została ona wyłączona z kategorii informacji podlegających ujawnieniu w tym trybie. Taką właśnie ustawą wprowadzającą odmienny tryb dostępu do informacji publicznej w zakresie numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych za pomocą współrzędnych punktów określających przebieg linii granicznych oraz numerycznego opisu konturów budynków, zawartych w ewidencji gruntów i budynków, jest ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne i wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze. W razie obowiązywania odmiennych regulacji prawnych dotyczących udostępniania określonego rodzaju informacji publicznych, na zasadzie lex specialis mają one pierwszeństwo przed u.d.i.p., która nie może naruszać szczególnych zasad dostępu do tego rodzaju informacji. Uzyskanie dostępu do informacji publicznej w szczególnym trybie związane jest ze specyfiką regulacji ustaw szczególnych względem u.d.i.p. oraz odrębnymi wymogami uzyskania tego typu informacji w sposób fachowy i rzetelny. Jeżeli ustawodawca określił szczególne sposoby uzyskiwania określonego rodzaju informacji, zastosowanie ogólnej regulacji u.d.i.p. prowadziłoby do obejścia tych zasad, co mogłoby przełożyć się również na jakość i rzetelność udzielanej informacji publicznej. Sąd zwrócił uwagę na szczególny tryb udostępniania danych i informacji zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, który określony został w przepisach rozdziału 7 p.g.i k. Jedną z istotnych różnic między dostępem do informacji publicznej, regulowanej przez ustawę o dostępie do informacji publicznej, jest jej nieodpłatność (art. 7 ust. 2 u.d.i.p. – z zastrzeżeniem art. 15). Tymczasem dostęp do informacji zawartej w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym jest co do zasady odpłatny (art. 40, 41, 41b – z zapewnieniem nieodpłatnego wydawania wypisów i wyrysów z operatu ewidencyjnego podmiotom wymienionym w art. 40 ust. 3d p.g.i k. Sąd podkreślił, iż ogólna definicja pojęcia informacji publicznej, o której stanowi art. 1 ust. 1 u.d.i.p. doprecyzowana została w art. 6 ust. 1 u.d.i.p., w którym wymieniono rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze informacji publicznych. Doktryna i orzecznictwo sądowe przyjmuje szerokie rozumienie pojęcia "informacja publiczna". Za taką uznaje się treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, związanych z nimi, bądź w jakikolwiek sposób ich dotyczących. Informacją publiczną są zatem zarówno treści dokumentów bezpośrednio wytworzone przez organy władzy publicznej, jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od nich. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej i dotyczących sfery jego działalności. Bez znaczenia jest to, w jaki sposób dokumenty te znalazły się w posiadaniu organu i jakiej sprawy dotyczą. Ważne natomiast jest to, by dokumenty takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez organ i odnosiły się do niego bezpośrednio. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, Starosta nie pozostaje bezczynny wobec podania wniesionego przez skarżącego dnia 16 stycznia 2012 r., ponieważ już pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. udzielił pisemnej odpowiedzi na złożony przez skarżącego wniosek. Starosta w prawidłowy sposób wyjaśnił, że sprawy dotyczące państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego uregulowane zostały w p.g.i k. Elementem składowym państwowego zasobu jest m.in. zasób powiatowy. Gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz jego udostępnianie zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym, stosownie do art. 40 ust. 3 pkt 3 p.g.i k., w zakresie zasobów powiatowych należy do starostów. W art. 40 ust. 3c p.g.i k. ustawodawca wprowadził zasadę odpłatności w związku z wykonywanymi czynnościami związanymi z udostępnieniem tych informacji. Szczegółowe zasady udostępniania zasobu powiatowego zostały określone w rozporządzeniu z 1999 r. Rozporządzenie to obowiązywało w momencie udzielenia skarżącemu odpowiedzi na podanie z dnia 16 stycznia 2012 r. Utrata jego mocy obowiązującej nastąpiła dnia 8 czerwca 2012 r., w związku z wejściem w życie ustawy z 2010 r. i odpadnięciem podstawy prawnej do funkcjonowania powyższego rozporządzenia, stosownie do art. 23 pkt 13 lit. c/ w związku z art. 35 i 36 ustawy z 2010 r. Z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z 1999 r. wynikało w sposób pośredni, że udostępnienie zasobu polegające na umożliwieniu wglądu do oryginałów materiałów lub sprzedaży ich kopii, sporządzanych także na nośnikach informacji na podstawie zamówień na mapy i informacje obejmuje zasób użytkowy, a nie zasób bazowy. Utrata mocy obowiązującej przez rozporządzenie z 1999 r. nie oznacza, że w chwili obecnej podmiotom prywatnym przysługuje niczym nieograniczony dostęp do wszystkich rodzajów danych ewidencyjnych zgromadzonych w powiatowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Może to być przedmiotem oceny w odrębnym postępowaniu, toczącym się na podstawie Prawa geodezyjnego i kartograficznego i przepisów wykonawczych. W ocenie Sądu, Starosta pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. w sposób wystarczający udzielił odpowiedzi na wniesione przez skarżącego podanie i wobec tego zarzut wystąpienia po jego stronie stanu bezczynności ani przewlekłego prowadzenia postępowania należało uznać za niezasadny. Sąd podał także, że decyzja z dnia [...] lutego 2012 r. została wyeliminowana z obrotu prawnego ostateczną decyzją SKO z dnia [...] marca 2012 r. Sąd zaznaczył, że Starosta niezasadnie wydał decyzję z dnia [...] lutego 2012 r. wskazując w uzasadnieniu, że nie miał obowiązku jej wydawania, a postąpił tak w związku licznymi pismami skarżącego i po uznaniu, że żądane dane nie stanowią informacji publicznej. Stosownie do art. 16 ust. 1 u.d.i.p., organ administracji winien wydać decyzję w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz w razie umorzenia postępowania w przypadku określonym w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Jedynie w tej sytuacji ustawodawca w art. 16 ust. 2 u.d.i.p. nakazał stosowanie przepisów k.p.a. Artykuł 16 ust. 1 u.d.i.p. ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy konieczna jest odmowa udzielenia informacji lub umorzenie postępowania i spełniony jest nadto warunek przedmiotowy (informacja ma charakter informacji publicznej) oraz podmiotowy (podmiot jest zobowiązany do udzielenia informacji). Brak jednego z tych elementów oznacza zakaz załatwienia sprawy w drodze decyzji administracyjnej. Wskazując skarżącemu w piśmie z dnia 18 stycznia 2012 r. na szczególny tryb uzyskiwania informacji z powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starosta winien był poprzestać na udzieleniu informacji w formie zwykłego pisma informacyjnego. W ocenie Sądu Starosta nie dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w udzieleniu skarżącemu informacji publicznej, ponieważ już w przeciągu dwu dni od wniesienia przez skarżącego podania udzielił wystarczającej informacji na temat zasad i trybu uzyskania żądanych informacji. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła Wytwórnia Ekstraktów Słodowych Spółka z o.o. Wyrok zaskarżono w całości, zarzucając: 1) naruszenie prawa materialnego – art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1; 2) przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. – art. 149 p.p.s.a. polegające na błędnym przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniała bezczynność w rozpoznaniu wniosku skarżącej z dnia 16 stycznia 2012 r., mimo że bezspornym pozostaje, że organ nie podjął stosownej czynności związanej z powyższym wnioskiem; – art. 133 p.p.s.a. i art. 3 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. – poprzez pominięcie znacznej części materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, nie odniesienie się do zarzutów podniesionych w skardze i piśmie z dnia 13 września 2012 r. W oparciu o powyższe zarzuty kasacyjne wniesiono o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że rozpatrując błędnie sprawę wyłącznie na płaszczyźnie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, Starosta tym samym nie rozstrzygnął w przedmiocie udostępnienia skarżącemu informacji publicznej wskazanej we wniosku. W ten sposób Starosta pozostaje w bezczynności. Wskazano, że nawet jeśli Starosta uznał, że ich wydanie nie może nastąpić na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r., to powinien wskazać tryb, w jakim żądane dane zostaną wnioskodawcy przekazane. Skarżąca wskazała, że niezależnie od wadliwej i sprzecznej reakcji Starosty na wniosek z dnia 16 stycznia 2012 r. (pismo z dnia 18 stycznia i decyzja o umorzeniu z dnia [...] lutego 2012 – co zostało już wytknięte w decyzji SKO w Lesznie z dnia [...] marca 2012 r.), bezczynność nastąpiła w kwietniu 2012 r., skoro bowiem Starosta w dniu 12 kwietnia otrzymał decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie, a dopiero 19 kwietnia przesłał akta sprawy do WSA w Poznaniu. Skarżąca podnosiła tę kwestię w piśmie z dnia 13 września 2012 r. – "Załącznik do protokołu posiedzenia", jednakże argumentacja tam zawarta, z niezrozumiałych dla skarżącego względów została przez WSA w Poznaniu pominięta. Skarżąca podkreśliła, że SKO uchylając decyzję z dnia [...] lutego 2012 r. nie umorzyło postępowania administracyjnego, a jedynie przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Kolegium bowiem uznało, że pismo Starosty z dnia 18 stycznia nie jest załatwieniem sprawy, a sprawa wymaga dalszego prowadzenia i merytorycznego zakończenia. W ocenie skarżącej Sąd błędnie zinterpretował decyzję skarżącego. W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw i w związku z tym podlegała oddaleniu. Konstytucja RP przewiduje prawo do uzyskania informacji publicznej w powołanym art. 61 ust. 1 i 2, jednocześnie w ust. 4 tego przepisu określa, iż tryb udzielania informacji określają ustawy. Taką ustawą jest m.in. ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jednakże nie oznacza to, że jej przepisy stanowią jedyną podstawę udostępniania informacji. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 2 tej ustawy jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznych. Jeżeli więc inna ustawa reguluje te kwestie to nie ma podstaw do stosowania przepisów powołanej ustawy z dnia 6 września 2001 r. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma bowiem zastosowanie wtedy gdy inne ustawy nie regulują dostępu do określonych informacji publicznych, zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali. W niniejszej sprawie zachodzi właśnie taka sytuacja, że kwestie dostępu do informacji zawartych w zasobie geodezyjno-kartograficznym uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tego aktu. W związku z tym dostęp do tych informacji publicznych skarżąca Spółka może uzyskać w trybie wskazanej ustawy. Informację taką uzyskała od Starosty W., co oznacza, że nie pozostaje on w bezczynności. Fakt, że skarżąca oczekuje rozstrzygnięcia swojego wniosku w trybie przepisów ustawy o dostępnie do informacji publicznej nie oznacza, że organ pozostaje w bezczynności Starosta nie ma bowiem podstaw do rozpoznania tego wniosku w tym trybie. W niniejszej sprawie ocenie może podlegać jedynie kwestia czy do żądanej informacji mają zastosowanie przepisy powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej. Natomiast kontroli takiej nie podlegają ewentualne czynności podejmowane w trybie przepisów ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zatem Sąd I instancji prawidłowo uznał, że organ nie pozostawał w bezczynności. Dodać również należy, iż wbrew stanowisku zawartemu w uzasadnieniu skargi kasacyjnej do postępowania w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej generalnie nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Przepisy tego Kodeksu mają zastosowanie jedynie w ściśle określonych sytuacjach, a sytuacje te nie dotyczą m.in. terminu załatwienia sprawy, czy zażalenia na niezałatwienie sprawy. W związku z tym niezasadny jest również zarzut odnoszący się do braku ustosunkowania się przez Sąd do całego materiału dowodowego i przedstawionych zarzutów. Sąd bowiem brał pod uwagę tylko te okoliczności, które dotyczyły wniosku założonego w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tych wszystkich względów uznając, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku. |