Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Daria Sachanbińska – spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 maja 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 20 listopada 2008 r., Nr XXV/229/08 w przedmiocie statutu 1) stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały oraz stwierdza nieważność uchwały Nr XXVII/251/08 Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 18 grudnia 2008 r., 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.

W dniu 20 listopada 2008 r. Rada Miejska w Głubczycach, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), podjęła uchwałę Nr XXV/229/08 w sprawie zmiany uchwały Nr VIII/117/03 Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 26 czerwca 2003r. w sprawie uchwalenia Statutu Gminy Głubczyce. Powyższa zmiana polegała m.in. na uchyleniu dotychczasowej treści § 116 Statutu i nadaniu mu następującego brzmienia: "Udostępnienie dokumentów w formie wskazanej w § 115 jest nieodpłatne, natomiast udostępnienie informacji w inny sposób: kserokopia, wydruk, zapis na dyskietce, zapis na płycie CD-R lub DVD jest odpłatne w wysokości i zasadach określonych w odrębnej uchwale" (§ 3 uchwały). Na kolejnej sesji Rada Miejska w Głubczycach - działając na podstawie art. 11b ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) - podjęła dnia 18 grudnia 2008 r. uchwałę Nr XXVII/251/08 w sprawie ustalenia wysokości opłat za udostępnienie informacji publicznej związanej z działalnością organów gminy oraz gminnych jednostek organizacyjnych, w której w pkt 1-7 § 1 określiła wysokość opłat za udostępnienie informacji w formach określonych w § 116 Statutu.

Na uchwałę Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 20 listopada 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu złożył Wojewoda Opolski, wnosząc o stwierdzenie nieważności jej § 3, z powodu istotnego naruszenia prawa. Skarżący zarzucił, powołując się na treść art. 7 oraz art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, że delegacja art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym nie przewiduje kompetencji rady do ustalenia wysokości opłat za dostęp do dokumentów, czy to w statucie, czy w odrębnej uchwale, gdyż określenie konkretnych stawek w/w opłat leży w gestii organu wykonawczego. Zdaniem skarżącego, działanie Rady uznać należy za pozbawione konsekwencji, bo jeśli nawet założyć, iż umocowanie rady gminy do określenia zasad dostępu do korzystania z dokumentów dotyczy również wysokości opłat za dostęp do informacji publicznej w przypadkach określonych w art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, to należy dojść do wniosku, że kwestia ta powinna być uregulowana w statucie gminy, a nie w odrębnej uchwale. Gdyby w tej kwestii nadal trwać przy poprawności stanowiska Rady, należałoby także zarzucić, iż doszło do samowolnego wykluczenia ze statutu gminy spraw, które wolą ustawodawcy powinny być w nim uregulowane. Podsumowując ten fragment wywodów, Wojewoda Opolski podniósł, że omawiane założenie byłoby błędne nawet w sytuacji, gdyby rada określiła szczegółowe stawki opłat w statucie gminy, gdyż prowadziłoby to do zamieszczenia w akcie prawa miejscowego, jakim jest statut gminy, szczegółowego "cennika" za dostęp do informacji publicznej i oznaczałoby przyznanie radzie gminy kompetencji do ustanowienia opłaty administracyjnej bez jednoznacznego umocowania ustawowego w tym zakresie. W ocenie Wojewody Opolskiego, komentowane stanowisko Rady stoi nadto w sprzeczności z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego, które wyklucza jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków, w tym opłat, bez wyraźnego upoważnienia ustawowego (patrz art. 84 Konstytucji RP i art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym). Stąd uprawniony jest pogląd, iż w rozpatrywanym przypadku, ani art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, ani żaden inny przepis ustawowy nie daje podstaw do zamieszczenia w statucie gminy, bądź w odrębnej uchwale opłat za dostęp do informacji publicznej. Ponadto skarżący podniósł, iż użycie w art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym słowa "zasady" nie oznacza obowiązku możliwie najbardziej szczegółowego uregulowania reguł udostępniania dokumentacji. Podkreślił, iż przytoczony przepis stanowi o umocowaniu rady do określenia w statucie aspektów proceduralnych wskazujących na sposób urzeczywistnienia prawa informacji, takich jak określenie reguł czy technicznych możliwości zapoznania się z ich treścią, natomiast z omawianego umocowania trzeba wyłączyć możliwość uregulowania szczegółowych aspektów udostępniania informacji publicznych, do których należy zaliczyć ustalenie wysokości opłat za dostęp do dokumentów. Zdaniem skarżącego, ustawodawca unormował zasady odpłatności dostępu do informacji publicznej w ustawie o dostępie do informacji publicznej, z której przepisów wynika, iż podmiotem udostępniającym informacje publiczne nie jest rada gminy, lecz wójt (burmistrz, prezydent miasta) bądź podległe mu jednostki organizacyjne. To właśnie organ wykonawczy gminy posiada kompetencję do określenia wysokości opłat za dostęp do informacji publicznej. Na koniec Wojewoda Opolski zarzucił, iż wprowadzając uchwałą Nr XXV/229/08 z dnia 20 listopada 2008r. zmiany w § 116 Statutu, Rada Miejska w Głubczycach działała bez umocowania ustawowego i bezpodstawnie przypisała sobie kompetencję do ustalania wysokości opłat za dostęp do informacji publicznej w formie odrębnej uchwały, naruszając w tym zakresie uprawnienia burmistrza.

Przed złożeniem skargi Wojewoda Opolski pismem z dnia 27 stycznia 2009 r. wezwał Burmistrza Głubczyc do zmiany uchwały Nr VIII/117/03 Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie uchwalenia Statutu Gminy Głubczyce oraz uchylenia uchwały Nr XXVII/251/08 Rady Miejskiej w Głubczycach z dnia 18 grudnia 2008r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za udostępnienie informacji publicznej związanej z działalnością organów gminy oraz gminnych jednostek organizacyjnych. W odpowiedzi na powyższe pismo Burmistrz Głubczyc odmówił podjęcia inicjatywy uchwałodawczej w przedstawionym przez Wojewodę Opolskiego zakresie.

Rada Miejska w Głubczycach wniosła o oddalenie skargi oraz o zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przewidzianych. W uzasadnieniu odpowiedzi na skargę podniosła, iż podstawą prawną podjęcia zaskarżonej uchwały jest art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), który dopuszcza pobieranie opłaty, jeżeli sposób udostępnienia informacji wskazanej we wniosku osoby żądającej dostępu do takiej informacji powoduje powstanie dodatkowych kosztów. Natomiast w myśl art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym Radzie Miejskiej przysługuje kompetencja do określenia zasad dostępu i korzystania z dokumentów. Zdaniem Rady Miejskiej, podejmując zaskarżoną uchwałę rozstrzygnęła ona w § 116 Statutu Gminy Głubczyce kwestie dotyczące wprowadzenia odpłatności za udzielenie informacji w określonych wypadkach, kiedy udostępniający informacje ma prawo pobierania opłaty, ponadto ustaliła, które formy jej udostępnienia podlegają opłacie, a także rozstrzygnęła o formie i trybie ustalania wysokości opłaty w poszczególnych przypadkach. Konieczność ustalenia wysokości opłaty wynika z powiązania wysokości opłat za udostępnianie z faktycznymi kosztami przekształcania i udostępniania informacji publicznej w formie wskazanej we wniosku, dlatego też - w świetle przepisów regulujących materię statutową - konieczne stało się przeniesienie rozstrzygnięcia tej kwestii poza statut. Ponadto w odpowiedzi na skargę wywodzono, że wysokość opłat może mieć istotny wpływ na dostęp do informacji publicznej, stanowiąc w niektórych przypadkach barierę finansową uniemożliwiającą dostęp dla osób ubogich i dlatego też Rada Miejska powinna mieć wpływ na te kwestie. Zwrócono także uwagę na fakt, iż dostęp do informacji publicznej zapisany jest w Konstytucji RP, a kompetencja do regulacji tej materii powinna należeć do organu stanowiącego Rady. W tym kontekście regulowanie wysokości opłat nie jest zwykłym zarządzaniem mieniem jednostki samorządu terytorialnego, a żaden przepis nie nakłada wprost kompetencji regulowania tej materii na organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto argumentowano, że podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej jest także organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w zakresie informacji o pracach Rady i jej komisji. Na koniec Rada Miejska przyznała, że dostrzega pewne wątpliwości co do zgodności podjętej uchwały o zmianie Statutu z prawem, jednak stoi na stanowisku, iż w ramach statutu dopuszczalne jest ustanowienie odpłatności dostępu do informacji publicznej, natomiast pozostała regulacja zasad dostępu powinna być dokonana w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej. Stąd uważa, iż treść zaskarżonej uchwały jest zgodna z obowiązującym prawem. Dodatkowo podnosi, iż sporne jest wskazanie w końcowej części kwestionowanego przepisu formy i podmiotu mającego ustalić wysokość i zasady odpłatności w odniesieniu do form uznanych w statucie za odpłatne. Ponadto zachodzą dwie wątpliwości, a mianowicie, czy do pojęcia "zasady udzielania" można zaliczyć wysokość opłaty, biorąc pod uwagę fakt, że ma ona wpływ na dostępność do informacji publicznej, a także, czy burmistrz jest zobowiązany do udzielenia informacji dotyczącej Rady i jej komisji, skoro zapewnia tylko obsługę techniczną Rady.

W trakcie rozprawy sądowej pełnomocnik Wojewody Opolskiego podtrzymał argumentację skargi i wnioski w niej zawarte, składając do akt pismo informujące, iż uchwała Rady Miejskiej w Głubczycach Nr XXVII/251/08 z dnia 18 grudnia 2008 r. nie została objęta postępowaniem nadzorczym. Z kolei pełnomocnik skarżonego organu podtrzymał stanowisko wyrażone w odpowiedzi na skargę, potwierdzając jednocześnie fakt funkcjonowania w obrocie prawnym uchwały z dnia 18 grudnia 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a, w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne właściwe są do kontroli zgodności z prawem uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego oraz aktów organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest § 3 uchwały Rady Miejskiej w Głubczycach Nr XXV/229/08 z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie zmiany uchwały Nr VIII/117/03 z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie uchwalenia Statutu Gminy Głubczyce, którą to uchwałą zmieniającą nadano nową treść m.in. § 116 Statutu. Obecnie przepis ten brzmi następująco: "Udostępnienie dokumentów w formie wskazanej w § 115 jest nieodpłatne, natomiast udostępnienie informacji w inny sposób: kserokopia, wydruk, zapis na dyskietce, zapis na płycie CD-R lub DVD jest odpłatne w wysokości i zasadach określonych w odrębnej uchwale". Podstawę prawną komentowanej uchwały stanowił przepis art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym. Stosownie do zapowiedzi wyrażonej w § 3 uchwały z dnia 20 listopada 2008 r. Rada Miejska w Głubczycach - działając na podstawie art. 11b ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej ustawą o dostępie do informacji publicznej - podjęła dnia 18 grudnia 2008r. uchwałę Nr XXVII/251/08 w sprawie ustalenia wysokości opłat za udostępnienie informacji publicznej związanej z działalnością organów gminy oraz gminnych jednostek organizacyjnych, w której w pkt 1-7 § 1 określiła wysokość opłat za udostępnienie informacji w określonych formach (cztery rodzaje wydruku, zapis na dyskietce wraz z nośnikiem, zapis na płycie CD-R wraz z nośnikiem, zapis na płycie DVD wraz z nośnikiem).

Z uwagi na ścisłe powiązanie tematyczne obu wskazanych powyżej uchwał, Sąd uznał, iż w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajduje przepis art. 135 P.p.s.a., który obliguje do objęcia postępowaniem sądowym wszystkich aktów podjętych w granicach sprawy, której skarga dotyczy, o ile akty te naruszają prawo i jest to niezbędne do końcowego załatwienia rozstrzyganej sprawy. Stąd też ocenie Sądu została poddana również uchwała Nr XXVII/251/08 z dnia 18 grudnia 2008 r.

Przechodząc do kontroli legalności obu opisanych uchwał, Sąd miał na uwadze, iż po myśli art. 147 § 1 P.p.s.a. uwzględnienie skargi na uchwałę, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 5 P.p.s.a., oznacza stwierdzenie jej nieważności w całości lub w części, bądź stwierdzenie, że uchwała wydana została z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie jej nieważności. Przepis ten pozostaje w związku z art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminny, stosownie do którego nieważna jest uchwała organu gminy sprzeczna z prawem. Na podstawie argumentacji a contrario do postanowień art. 91 ust. 4 powołanej ustawy, stanowiącego, iż w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, że uchwałę wydano z naruszeniem prawa, należy przyjąć, że każde "istotne naruszenie prawa" uchwałą organu gminy oznacza jej nieważność (por. T. Woś [w:] T. Woś., H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska: "Postępowanie sądowoadministracyjne", Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 310). Pojęcie istotnego naruszenia prawa nie zostało zdefiniowane w żadnej z ustaw samorządowych, nie pokrywa się też w zupełności z przesłankami stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się powszechnie, że istotnymi naruszeniami prawa, o jakich mowa w powołanym wyżej przepisie, są takie naruszenia prawa jak: podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, naruszenie procedury podjęcia uchwały (por. B. Adamiak "Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach z zakresu samorządu terytorialnego", ST 97/4, str. 30 31). Ponadto, jest niewątpliwe, że istotnie naruszają prawo te przepisy podjętego aktu, które pozostają w sprzeczności z przepisami ustawowymi.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, w pierwszym rzędzie przypomnieć trzeba, iż spór pomiędzy stronami postępowania sądowego ogniskuje się wokół prawidłowej wykładni art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, iż zasady dostępu do dokumentów i korzystania z nich określa statut gminy. W ocenie Sądu rację ma Wojewoda Opolski gdy twierdzi, że delegacja zawarta w tym przepisie nie przewiduje kompetencji rady do ustalenia wysokości opłat za dostęp do dokumentów, czy to w statucie, czy w odrębnej uchwale, gdyż określenie konkretnych stawek w/w opłat leży w gestii organu wykonawczego. Sąd podzielił także stanowisko wyrażone w skardze, iż w wyrażeniu: "zasady dostępu do dokumentów i korzystania z nich", które powinny znaleźć się w statucie gminy, nie mieści się stanowienie o opłatach za udostępnienie dokumentu w określonej formie. Przypomnijmy, iż stanowisko zaprezentowane w odpowiedzi na skargę było odmienne. Rada Miejska w Głubczycach w sposób nieuprawniony przypisała sobie kompetencję do regulacji całości materii dostępu do informacji publicznej, czemu dała wyraz nie tylko przez odesłanie w § 3 skarżonej uchwały do ustalenia odpłatności za jej udzielenie, ale także przez podjęcie uchwały Nr XXVII/251/08 z dnia 18 grudnia 2008 r. Trafnie wywodził Wojewoda Opolski, że art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym stanowi o umocowaniu rady do określenia w statucie aspektów proceduralnych, wskazujących na sposób urzeczywistnienia prawa do informacji, takich jak określenie ogólnych reguł czy technicznych możliwości zapoznania się z ich treścią. Na uwagę zasługują też poglądy orzecznictwa sądowoadministracyjnego oraz Trybunału Konstytucyjnego, z których wynika, iż omawiane zasady dotyczą takich reguł o charakterze porządkowym, które dotyczą miejsca i czasu udostępniania dokumentów, technicznych uwarunkowań zapoznawania się z ich treścią, czy ich kopiowania, powielania, dokonywania wypisów (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 września 2002 r., sygn. akt K 38/01, OTK 2002/2/5/59, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. akt II SA/Ol 740/06, niepubl.). Już tylko z opisanych wyżej względów należy stwierdzić, że § 3 uchwały z dnia 20 listopada 2008 r. oraz uchwała z dnia 18 grudnia 2008 r. istotnie naruszają art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto podkreślenia wymaga, że przepis ten nie daje umocowania radzie gminy do stanowienia w statucie delegacji do wydawania przepisów wykonawczych, ani też nie może stanowić podstawy prawnej do wydania przez radę gminy odrębnej uchwały określającej wysokość opłat za udzielenie informacji w formach wskazanych statutem. Delegacji do wydania ostatnio wskazanej uchwały nie zawiera także przywołany w niej art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, upoważniający - w ściśle określonych, konkretnych sytuacjach - do ustalenia i pobrania opłaty za udostępnienie informacji publicznej. W tych okolicznościach przyjąć należy, że uchwała z dnia 18 grudnia 2008 r. została wydana bez podstawy prawnej.

Wyżej opisane uchybienia jakich dopuściła się Rada Miejska w Głubczycach nie są jedyne. Badając dalej zaskarżoną uchwałę Sąd dostrzegł, że jej § 3 narusza w sposób istotny także inne przepisy ustawowe. Przede wszystkim, w sposób nieuprawniony Rada zmodyfikowała, bo zawęziła treść art. 7 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wprowadzającego - jako zasadę - nieodpłatność takiego dostępu. Postanowiła bowiem, iż nieodpłatne jest tylko udostępnienie dokumentów w formie wskazanej w § 115 Statutu Gminy Głubczyce, czyli okazanie do wglądu oryginału lub kserokopii dokumentu w celu zapoznania się z jego treścią, ewentualnie sporządzenia we własnym zakresie notatek. Natomiast, ustalając przypadki odpłatnego udostępnienia informacji, zawęziła ich krąg do czterech określonych form, co stanowi nieuprawnioną modyfikację również art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten nie specyfikuje konkretnych przypadków w jakich dochodzi do ustalenia odpłatności za udostępnienie informacji publicznej, wiążąc tę odpłatność wyłącznie z faktem poniesienia dodatkowych kosztów związanych ze spełnieniem żądania określonego we wniosku co do sposobu udostępnienia informacji publicznej, czy też z koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną w określonym wniosku. Nie ma tu zatem miejsca na tworzenie samodzielnych regulacji (cenników), przesądzających niejako z "góry" wysokość opłaty za udostępnienie informacji publicznej. Poza tym, omawiany przepis pozostawia kwestię ustalenia odpłatności - w zindywidualizowanym przypadku - każdemu podmiotowi zobowiązanemu do udostępnienia informacji publicznej, a nie tylko radzie gminy. Działając w opisany sposób Rada Miejska w Głubczycach, wbrew przepisom ustawowym (por. także art. 12 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej), ustanowiła własny, zamknięty katalog form w jakich dopuszczalne jest udostępnienie informacji publicznej i można się jedynie zastanawiać nad sposobem rozwiązania sytuacji, w której wniosek o udostępnienie informacji wskazywałby na inną formę niż wymieniona w § 115 i w § 116 Statutu. Kolejną, istotną wadliwością jaką stwierdził Sąd jest stanowienie w treści § 116 Statutu o prawach obywateli, które wynikają, i mogą wynikać jedynie z przepisów ustaw. Jak wskazywano już wcześniej, to ustawa o dostępie do informacji publicznej przesądziła, iż co do zasady dostęp do dokumentów jest bezpłatny, oraz wprowadziła wyjątki od tej zasady. Dlatego też uregulowanie w Statucie kwestii związanych z odpłatnością dostępu do informacji lub jej brakiem, a więc kwestii kształtujących obywatelskie prawo do informacji, należy również uznać za naruszające normy konstytucyjne (art. 61 ust. 4 Konstytucji RP). Trafnie odniósł się do tego zagadnienia Trybunał Konstytucyjny, który w cyt. wyżej wyroku z dnia 16 września 2002 r. podniósł, iż wynikające z art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym upoważnienie nie może obejmować zagadnień dotyczących materialnych aspektów obywatelskiego prawa do informacji publicznej, ani też aspektów proceduralnych dostępu do dokumentów i korzystania z nich, które mogłyby mieć wpływ na kształtowanie zakresu prawa do informacji lub jego realizację.

Wyżej powiedziane prowadzi do wniosku, iż § 3 zaskarżonej uchwały oraz objęta kontrolą Sądu uchwała Rady Miejskiej w Głubczycach Nr XXVII/251/08 z dnia 18 grudnia 2008 r. naruszają prawo, przy czym waga stwierdzonych naruszeń prawa ma charakter istotny. Powyższe przesądziło o konieczności stwierdzenia ich nieważności, na podstawie art. 147 § 1 i art. 135 P.p.s.a. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zaskarżonej uchwały znajduje uzasadnienie w art. 152 P.p.s.a.